Ik ben nu negen weken, maar ik merk dat ik emotioneler word. Ik huil de laatste tijd snel bij allerlei muziek. Het komt en gaat spontaan. Het schijnt er allemaal bij te horen. Er verandert zoveel in je lichaam ook qua hormonen.
Oh ja, heel herkenbaar! Ik ben net zo wisselvallig als het weer.. Dat belooft nog wat de komende maanden (en daarna...)...
Hahaha heel herkenbaar! Maar hoort er inderdaad allemaal bij. KAn best zijn dat het emotionele ook nog wel komt kan er best wel om lachen bij mezelf
yep, maar dan alleen bij van die zielige kinderfims, zoals kruimeltje en ze zijn nu net allemaal op tv.
Hier ook snel geirriteerd en wat afstandelijker naar manlief. Die krijgt regelmatig een snauw maar kan gelukkig wel wat hebben. Het hoort erbij hoor. Zolang je maar af en toe even gemeend sorry zegt is het hier thuis geen probleem.
Ik had het bij mijn dochter al voordat de test positief werd, ging opeens om rare, kleine dingen janken . En verstandelijk wist ook wel dat het compleet overdreven was, maar ja, toch hield ik de tranen niet binnen. Ben eigenlijk de hele zwangerschap een jankerd gebleven . Deze zwangerschap gelukkig emotioneel een stuk stabieler en heeeeeeeel wat minder huilbuien !
Hier ook enorm emotioneel. Gelukkig niet sneller geïrriteerd. Maar ik jank om elke scheet. Ik barst regelmatig in tranen uit en waarom? Vaak zelfs omdat ik me zo gelukkig voel haha... maar dan kan ik niet stoppen met huilen... Manlief lacht me hier regelmatig uit haha... ik geef hem groot gelijk, ik doe het zelf ook. Echt aliens hebben het overgenomen hier hoor...
heel herkenbaar. Voor mijn nod al snel geïrriteerd en als een bliksem uit de hoek kunnen komen. Bij pms was het meer dat ik down en daardoor emotioneel voelde. Dus die geïriteerdheid was voor mij een teken dat het wel eens raak kon zijn. En ja hoor. Nu is dat alweer veel minder, maar wel snel emotioneel bij films en muziek. Naar mijn man ben ik juist heel lief sinds ik zwanger ben (daarvoor ook hoor ) eerder de kinderen die mijn slechte kant wel eens hebben gezien