Ik heb net de tweede uitgeperst gister maar het deed heeeeul erg pijn hoor. Terwijl ik dat bij mijn eerste nietzo heftig ervaarde. Wederom zonder pijnstilling gedaan, maargoed ik heb ook bevallingen die niet langer dan 3 uur duren... Eerste was rond de 180 minuten tweede 120 minuten inclusief persen.. Ik weet zeker dat als de laaste centimeters uren hadden geduurt ik echt had gesmeekt om een ruggenprik.
Chaii proficiat 29 December is een mooie dag om een kindje te krijgen heh, de mijne 2 jaar geleden de 29e
Chaii, gefeliciteerd. Toch fijn als t zo snel gaat, ook weer snel van de pijn af Thuisbevallen ? Weinig tijd om naar t zh te gaan 120 min !
Dankjewel. Zeker fijn om er snel vanaf te zijn! Ik mocht meteen naar het ziekenhuis omdat mijn eerste zo snel was, ze kwam niet eens eerst thuis voelen toen ik zei weeen te hebben. Zodoende hebben we het gered, gelukkig.. want ik was al bang voor een auto bevalling.
Hoi, Ik lag de hele tijd te wachten tot het nu eindelijk een keer 'ondraaglijk' veel pijn zou doen maar dat moment kwam dus gewoon niet.....Vond het zoo meevallen en ben best wel een watje/piepert Ik had een weeenstorm en ging in een uur van 4 naar 9 centimeter met om de 20 seconden weeën, wel heftig maar ook zeer motiverend als het zo snel gaat! De laatste paar ontsluitingsweeen zijn pittig, maar goed te doen, vond ik. Als je bang bent raad ik je het boek 'veilig bevallen' van Beatrijs Smulders aan, lekker nuchter en no nonsens. Heb zelf ook de epi-no geboortetrainer gebruikt, hiermee kan je het persen oefenen. Je bekkenboden is immers een spier en alle spieren kun je trainen. Het werkt bewezen tegen uitscheuren. Al mijn vriendinnen die hem ook gekocht hadden hadden ook geen schade. het voelt ook goed om proactief iets te doen, maar ik ben een controle freak Heb zelf nare ervaring met ruggeprik voor operatie (de blokkade viel hoog uit waardoor ik slecht kon ademen) Vond dat 100 x traumatischer dan die hele bevalling.
Weetje, alle cliches zijn waar.. tenminste bij mij... Die bevalling kan zo gaan dat je er geen last van hebt.. maar ik deed er 32 uur over, jezus wat een hel! wat deed het zeer.. Ik ging door zo'n diep dal, maar de hulp de liefde.. en ik heb me kapot gevochten.. (ze had een score van 6, ging niet zo goed met ter) de liefde tussen mijn dochter en mij is mega sterk!! (vast niet sterker dan ander hoor!) maar ik heb altijd zo het gevoel van HA! dat dal.... dat heeft me zoveel sterker gemaakt..
Ik vond de weeën helemaal geen pijn doen, had niet echt in de gaten dat ik ze had. Maar dat hoor je geloof ik niet zo vaak... Alleen het laatste half uur voor het persen was het heftig... Niet zozeer de pijn maar kon gewoon helemaal niks... Stond aan het bed n de verloskamer en was alleen, had het gevoel dat ze eruit zo allen en wilde iemand roepen of op het knopje drukken, maa kon niet praten n niet bewegen... Persen vond ik wel pittig, vooral de laatste vijf minuten... Ik ben een klein beetje gescheurd (acht hechtingen) naar voren, en ik voelde het echt wel openscheuren, maar toen was Ze er ook. Al met al helemaal geen traumatische ervaring, terwijl ik er best tegenop zag. Maar ik heb voor mijn gevoel ook echt geluk gehad. Was wel erg ondersteboven van de heftige snelle gebeurtenis, ook omdat ik er nog niet helemaal op voorbereid was... Dochter kwam ruim 3 WK te vroeg, spontaan, terwijl ik me aan het voorbereiden was op inleiden met 38 WK. Succes!
Nou het verschilt zeker per persoon! Ik ben daarvan het levende bewijs. Mijn ervaring is juist andersom. Ik had rugweeen en vond het erg draaglijk. Op een gegeven moment had ik het gevoel helemaal mee te surfen in de golf van de wee en had ik iets over me van laat de volgende maar komen ik kan 'm aan. Echter ik vond het persen echt helemaal niets! Nu bleek ik ook geen sterke persweeen te hebben en heb ik alles op eigen kracht gedaan. Ook moest ik nog op de baarkruk. Dit durfde ik eerst niet maar als ik dat niet gedaan had dan had het wrs nog langer geduurd en was er een kunstverlossing nodig vermoed ik. Uiteindelijk heb ik 71 min. geperst en ben ik wel wat ingescheurd. Dit heb ik niet gevoeld en genas ook snel. Achteraf dacht ik over de hele bevalling 'oh was dat 't'. Wat mij erg geholpen heeft is dat ik (al voor de bevalling) er geheel onbevangen in ben gegaan met het idee 'je hebt er toch geen invloed op' het gaat zoals het gaat. Dit zorgde ervoor dat ik niet angstig was voor de bevalling noch tijdens de bevalling. En juist ANGST remt het hele proces!!! Bevallen is 1 grote les loslaten. Er is geen voorkennis va jouw eigen bevalling dus ik wil je aanraden laat het los. Wij vrouwen kunnen dat gewoon!
Oh ja het doet zeker wel pijn. En ja het is bij iedere vrouw anders. Ik vond het wat pijnlijk, de weeën op het eind doen pijn, die ervoor zijn gewoon vervelend. En de persweeën vind ik ook niet pijnlijk, die zijn super irritant als je nog niks mag doen, dat voelt echt erg alsof je moet poepen!! Toen ik eenmaal mocht persen, had ik geen last van de pijn, ik moest alleen goed persen, en dat vergt zeker wel wat energie ja.
Als je op het punt bent dat je denkt dat je echt niet meer kunt. Dan ben je er bijna. Bij de eerste had ik het laatste moment echt zoiets van breng me weg, spuit me plat, ik kan ECHT niet meer. Toen mocht ik binnen 10 min persen.
Het doet zeker pijn, maar net wat de rest zegt als je de kleine eenmaal vast hebt ben je het alweer vergeten. Ik heb totaal geen regelmatige weeen gehad, en tijdens de bevalling kreeg in weeen opwekkers, waardoor mijn lichaam zich niet kon voorbereiden op de weeen. Bij 4 cm kreeg ik een ruggenprik en 2 uur laten kon ik niet meer en mocht ik meteen mee persen. Heb 1 uur over het persen gedaan, maar heb het op eigen kracht gedaan. Had in het begin geen persweeen en op het laatst wel wat gehad maar ze waren erg zwak. Verder vond ik het persen helemaal niet pijnlijk, maar het staan van het hoofdje O wat deed dat een pijn! Moest ook mijn ene laatste pers wee weg puffen omdat de kleine zijn hartslagje dipte. Maar zodra hij er eenmaal uit was (na 1 knip) was ik de pijn van de weeen ook alweer vergeten (behalve als ik een nawee had brrr..) De bevalling zelf zal ik nooit vergeten, maar vond mijn bevalling dan ook erg fijn verlopen. Heb er in totaal 8 uurtjes overgedaan. En heb zelfs tijdens mijn bevalling nog film gekeken
Het beste 'advies' vind ik toch dat je niet weet wat je moet/kunt verwachten. Iedere bevalling is anders. Ook al is het je tweede, derde, vierde, vijfde, ... kind... Ik herken bv. (heel) veel van wat hier geschreven wordt echt totaal niet...heb het zelf heel anders ervaren. En vooraf heb ik boeken gelezen en erna heb ik dezelfde boeken nog eens gelezen en toen las ik ze ook heel anders, doordat ik het zelf had ervaren... Ik was de pijn trouwens niet meteen vergeten toen mijn dochters er waren (heeft bij de eerste echt heel lang geduurd, bij de tweede ging dat sneller), wel was het het waard (en inmiddels mèèr dan waard, want ik heb er twee prachtige, lieve meiden aan over gehouden <3).
Ik vond mijn 2e bevalling veel pijnlijker dan de 1e. Beide bevallinen begonnen met het spontaan breken van de vliezen. Bij de eerst mocht ik 9,5 uur daarna beginnen met persen. Nog redelijk vlot voor een 1e, maar de weeën bouwden zich toch redelijk gelijkmatig op. Persen was zwaar bijna zonder persweeën, maar niet pijnlijk, en duurde een uur en 20 minuten. Ben geknipt en de kraamhulp heeft meegeduwd op mijn buik. Bij de 2e mocht ik 3 uur en 15 min na het breken van de vliezen gaan persen. Ik ben dus razendsnel van 0 naar 10 cm ontsluiting gegaan. Best heftig. De persweeën waren ook heel erg sterk en de druk op mijn vagina was bijna niet te houden. Het staan van het hoofdje...OH...MY...GOD!!!! Maarrrr, hij was er wel na 7 minuten persen. Twee best verschillende bevallingen dus met ook beiden een voor mij hele andere pijnbeleving.
Ik vond het geen echte pijn doen. Eerder irritant.. ( alles bij elkaar duurde 2,5 uur) heb een hele makkelijke brvalling gehad. 8 min. Persen , geen hechting...
Mijn bevalling ging heel snel, zeker voor een 1e (3 uur) en ik vond het zoveel pijn doen dat ik tijdens de weeën dacht dit doe ik nóóóit meer. Ik kan me dat moment en hoe ik me voelde ook nog heel goed herinneren. Vooral het staan van het hoofdje vond ik een hel (persen ging ook heel snel, misschien achteraf wel iets té snel) en ik voelde het ook toen ik uitscheurde (klein scheurtje maar, maar toch). Hoewel ik me de pijn van de weeën niet meer kan herinneren, kan ik me die pijn van het uitscheuren dus nog héél goed herinneren. Ik gilde volgens mij ook minstens zo hard als het meisje in het filmpje . Maar om het even in perspectief te plaatsen, wil ik nu zó graag een tweede dat de psychische pijn van het steeds maar niet zwanger worden vele malen groter is dan de lichamelijke pijn van een bevalling. Ik zou met veel liefde weer een hele pijnlijke bevalling hebben als ik ooit zo gelukkig ben dat ik een gezond tweede kindje mag krijgen. Dus wat mij betreft valt die lichamelijke pijn echt ontzettend in het niet bij de vreugde van je eigen lieve baby in je armen mogen houden .
Het enige wat de gyn me in zh kan garanderen is dat het pijn gaat doen, maar ehm dat is een algemeen bekend feit toch? Iedereen ervaart de pijn/weeen anders maar pijn zal er zijn haha...