Hallo, Ik heb vandaag al een topic met een vraag geopend, maar ik heb stiekem nog een vraag. Dus sorry voor de vele vragen iedere keer. Ben gewoon even benieuwd...ik hoor regelmatig dat het allemaal rustiger en makkelijker wordt na baby's 1e verjaardag. Dus dat baby minder huilt, beter eet, beter (door)slaapt, etc. Ik heb het idee dat dit een algemene opvatting is die heerst. Ik wil graag weten of andere mama's, jullie dus, dit ook echt zo hebben ervaren. Werd het echt rustiger of makkelijker na het eerste jaar? Of begon toen pas het zware werk? Of....begon toen het zware werk maar heb je het als makkelijker ervaren? Ik hoor het graag want ik kan me er nog niet echt een voorstelling van maken, ook al wordt dochterlief over ruim 2 maanden alweer een jaar.
Het wordt anders Ik zelf vind de babytijd best zwaar in die zin dat alles om je kind draait. Om zijn/haar slaapritme, flestijden, ditjes en datjes. Althans: zo hebben wij het altijd gedaan, je zult best ouders hebben die gewoon doen wat ze willen en hun kind hobbelt daar in mee. Dan is de babytijd wel makkelijk Nu we het eerste jaar zijn gepasseerd vind ik het fijn dat je iets meer vrijheid terug krijgt. Kindje wordt meer flexibel, hoeft niet meer zo veel te slapen, geen flesvoedingen meer... kortom: je kan weer wat meer je eigen ding doen. Daarentegen begint er weer ander geneuzel Als ik naar dochter kijk: ze loopt, pakt van alles wat niet mag, het grenzen stellen en corrigeren is begonnen.... kost op een andere manier weer energie. Ik vind het wel steeds leuker worden
Hier is het tot nu toe vooral makkelijker geworden doordat ik zelf meer rust kan vinden; gewenning en ervaring. Ik denk dat mijn dochter de eerste drie maand echt op haar rustigst was, terwijl ik die tijd heel zwaar vond, nu is ze een stuk actiever en 'lastiger', maar ervaar ik het als rustiger omdat ik dingen beter los kan laten en m'n draai heb gevonden.
Ik vind het ten aanzien vd geboorte nu wel wat rustiger ja. Inderdaad de fles tijden zijn weg, het eten is niet stip op uur en tijd en mijn zoon kan daar ook gewoon in mee. Ik ken hem nu veel beter, weet wat welk huiltje/gemopper betekend. Ik had een droom baby hoor dus ik heb het 1e jaar zoiezo niet als druk ervaren maar ik voel net als hier al eerder gezegd wordt zelf wel een soort rust. Ik weet dat ik het 'goed' doe, de onzekerheid is stukken minder. Wel vind ik dat nu het echte opvoeden gaat beginnen. Een nieuwe fase waar veel andere vaardigheden als mama bij komen kijken. Maar goed elke leeftijd heeft z'n charme zeggen ze en daar geloof ik wel in. Hier staat z'n 1e verjaardag voor de deur dus we gaan zien wat 2013 voor ons in petto heeft!
Ik sluit me aan bij Druif, het wordt anders Het eerst jaar was hier vrij pittig omdat dochter erg prikkelgevoelig was en nergens anders wilde slapen. Gelukkig heeft ze thuis wel altijd goed geslapen dus daarmee prijs ik me gelukkig. Dat betekende wel dat we erg veel thuis zaten en als ik ergens onrustig van word... Natuurlijk was het na haar eerste verjaardag niet opeens anders, maar langzaamaan vond ik dingen wel wat makkelijker gaan. Helemaal met de pot mee eten, ze begrijpt steeds meer, ging over op 1 slaapje, wil zelfs ergens anders slapen, is niet meer zo gevoelig... Deze tijd past dus veel meer bij me
Alles gaat in fases! Althans is mijn ervaring. Als ik terug kijk vind ik het eerste jaar best wel wennen, alles is nieuw. Nieuw als ouders, maar ook voor je kind je is volop in ontwikkeling is. Nachtvoedingen heeft hij tot 15 maanden gehad en nog wordt onze zoon regelmatig wakker. Dat is kindafhankelijk, denk ik. Er zijn momenten dat uk het zwaar vind en de vele momenten dat ik zoveel energie krijg!!!! We zitten sinds kort in de "nee" en dat vraagt weer en heel andere kijk dan de eerste hapjes Succes, het is soms zwaar maar ook echt heel mooi!
Ik vond het echt veel makkelijker worden! Maar het is niet persé die grens van 1 jaar natuurlijk, hier vond ik het vooral na 1,5 jaar echt makkelijker worden. Ze kunnen goed zelf eten, snappen dingen beter en kunnen lopen. Het slapen verschilt per kind, Eva sliep altijd door (vanaf 6 maanden al) en Lisa pas na haar 2e verjaardag (al hadden we daar niet zoveel last van eigenlijk).
Ik vind het idd makkelijker worden.. Maarrrr daarin tegen zijn er nu weer andere dingen die energie vreten. Hij loopt sinds kort, zit overal aan heeft nu al een uitgesproken karakter... Ach om eerlijk te zijn vind ik op sommige momenten het ouderschap ongeacht in welke fase we zitten zwaar. En tegelijkertijd zou ik het voor geen goud willen missen want ik hou verschrikkelijk veel van mn zoontje!
Ik vind het na het eerste jaar ook veel makkelijker Niet direct in maand 13 een groot verschil natuurlijk he Maar zo in de loop van het 2e jaar gaat het allemaal echt wel makkelijker. Ik vind het nu al makkelijker nu ze gewoon mee eet. Als ze niet eet, dan niet, krijgt ze savonds een iets grotere fles. (om 19 uur)
Het is inderdaad maar net wat je zelf lastig vind. Ik vind het verzorgen en voeden van een kleine baby best vermoeiend, het corrigeren van een peuter is ook vermoeiend, maar dat kan ik beter hebben
Allebei, het wordt makkelijker omdat ze veel meer meedraaien in je eigen ritme, ze eten mee, slapen vaak nog maar 1x en toen ze stopte met slapen overdag is ze hier pas goed gaan slapen 's nachts. Ze kon zich hier veel beter zelf bezighouden, voelde zich beter in dr vel, en wij waren inmiddels gewend aan haar. Want dat heeft bij ons ook wel even geduurd.
persoonlijk vind ik het inderdaad veel makkelijker worden! Vooral vanaf 1,5 jaar hier. Als baby heeft onze kleine meid veel gehuild en slecht geslapen. We konden er niet achter komen wat er aan de hand was en dat in combinatie met de gebroken nachten brak ons op. Het makkelijke nu vind ik dat ze ons kan duidelijk maken als er wat aan de hand is. Als ze nu bijvoorbeeld 's nachts wakker wordt en ze zegt 'drinken' dan wilt ze wat water en slaapt weer verder. heerlijk zo duidelijk Ze is temperamentvol en krijgt nogal eens een driftbui als ze haar zin niet krijgt, maar nu weet ik iig waardoor dat komt! Dan kan ik haar gewoon corrigeren en verder me er niet druk over maken. Dat vind ik dus makkelijker dan een baby die huilt, niet stil te krijgen is en je weet niet wat er aan de hand is. daar raak ik van in de stress. Slapen gaat nu goed, dus dat is makkelijker. En de interactie vind ik ook leuker. de grappige opmerkingen als ze beginnen met praten enz. Makkelijk met eten, je kunt haar overal mee naar toe nemen, is zindelijk, ze slaapt bijna nooit meer overdag dus we hoeven nergens rekening meer mee te houden. Vanaf 19 uur hebben we onze avond terug want dan slaapt ze als een roos. Tja... dat vind ik nou heel makkelijk Oh en dan nog wat: ze kan zichzelf nu goed vermaken en speelt makkelijker zelf
*zucht* Als ik dit lees kijk ik alleen maar nog meer uit naar wanneer de kleine wat groter is... Ik roep echt al maanden dat ik gewoon geen "babypersoon" ben. Ik denk dat een dreumes/peuter mij beter ligt. Natuurlijk ben ik altijd haar mama hoor, absoluut. Maar ik vind het nu af en toe zo zwaar dat ik denk "was ze maar wat ouder, kon ze maar al praten, etc". Heel leuk om te lezen dat men het vaak anders/makkelijker ervaart na de eerste verjaardag!
komt vanzelf en ik geloof ook echt dat je daarin gelijk hebt! sommige mensen zijn echte babymensen, andere kunnen meer met peuters ed. Ik behoor duidelijk gewoon tot de 2e soort Niet dat ik niet van mijn dochter houd, echt wel! maar ik vond het zwaar. mijn moeder maakt nog grapjes omdat ik vanaf dag 1 me hardop afvraag: wanneer gaat ze nou eens wat doen? hahaha Ik kan er gewoon meer mee als er mee te praten/communiceren valt. Begrijp het gewoon beter. ze zeggen dat je veel aan het huiltje van een baby hoort, nou sorry... ik hoor alleen maar gehuil. altijd hetzelfde dat vind ik zielig en dan raak ik weer in de stress. Ik vind het nu echt super! ik ben blijkbaar ook geen 'babypersoon' en ik ga me er niet voor schamen
nog wat: hier werkte het voor mezelf erg goed om leuke dingen te doen: babygym, zwemmen enz. Samen wat interactie. vond mijn kleine meid heel leuk en mama ook! wordt je allebei vrolijker van!
Vind het vooral makkelijker als je even de deur uit moet. Mijn oudste zoon trekt zelf zijn jas en schoenen aan en dan kon ik zo de deur dicht trekken. Nu met onze tweede zoon is het eerst zorgen voor een schone luier en een gevulde maag, maxi cosi klaar zetten, zoontje in warm pakje hijsen, noodpakketje meenemen in geval van spugen/leeglopen. En zo ben je dus wel weer 10 minuutjes verder minimaal. Kwa slaapgedrag vind ik het meevallen, zie geen verschil met na een jaar of nu. Onze zoontjes zijn allebei hele makkelijke mannekes geweest altijd.
Ik zit in de 14/15 maanden sprong en die is lastiger dan ooit. Ik vond de periode tussen de 6 maanden en 1 jaar juist makkelijker.
Ik kan er nog niet over mee oraten met een kindje van bijna 5 manden maar ik heb het nog nooit echt als zwaar ervaren. Turlijk heb ik weleens met mn handen in t haar gezeten aks hij huilde en ik wist niet waaom maar ik heb nu al helemaal mijn draai gevonden ennvind het een heerlijk ventje. Ik denk dat het alleen nog maar makkelijker gaat worden in dat opzicht maar ook moeilijker als we straks echt moete gaan opvoeden. Maar ik vind alles geweldig!!! Wel taakte ik in t begin in de stress als hij ging huilen en dat is nu al minder en maakte ik me in het begin druk over hoeveelheden voeding etc en nu niet meer dus in die zin wordt t al makkelijker als in het beginnmaar dat ligt meer aan t feit dat ik mn draai er steeds meer in vindt.
Het wordt anders. Smmige dingen makkelijker, andere dingen moeilijker. Onze zoon ging na meer dan een jaar eindelijk doorslapen, geen nachtvoedingen meer. Heerlijk! Dat werd makkelijker. Ook dat hij andere dingen ging drinken dan moedermelk vond ik wel makkelijk. Ik bracht hem dan toch met een geruster hart naar de opvang. Als er eens niet genoeg melk was, kon hij ook roosvicee ofzo drinken. Dingen die ik lastiger vond was op een gegeven moment het slapen overdag. De eerste maanden namen we onze zoon heel makkelijk overal mee naar toe. Hij sliep toch wel. Maar op een gegeven moment kreeg hij echt één vaste tijd voor een middagdut. En als we dan ergens anders zijn waar ik hem niet op bed kan leggen (dagje weg, winkel) dan slaapt hij echt niet meer, ook niet in de wandelwagen. Maar halverwege de middag is hij dan niet te genieten, zo moe. Ook als we 's avonds iets hebben is zijn bedtijd nu 'lastig'. Eerst konden we hem gewoon in zijn slaapzak overleggen in de maxicosi of later autostoel, geen probleem. Nu wordt hij wakker en is hij heel zielig. We zorgen dus dat we voor zijn bedtijd weer thuis zijn of dat hij blijft slapen. Onze zoon kan goed lopen en zit nooit meer in de kinderwagen. Op zich wel handig dat dat ding naar zolder kon en nooit meer mee hoeft in de auto. Ook als we op de fiets ergens naartoe gaan is het handig dat hij zelf loopt. Maar aan de andere kant is het in een drukke winkelstraat soms ook wel een beetje lastig of eng. En zo zijn er meer dingen die bij een baby handiger of juist minder handig zijn. Maar uiteindelijk pas je overal wel weer een mouw aan.
Ik denk dat het ook erg van je kindje afhangt... Onze kleine heeft een moeilijk eerste jaar gehad met veel ziek zijn, ziekenhuisopnames, niet voldoende drinken ( en later moeilijk eten ) en ook weinig groei... Na haar verjaardag is alles veel beter gegaan, ze is bijna niet meer ziek, eet goed, drinkt goed en ze groeit! Het echte zorgen is voorbij en dat is echt heerlijk! Maar vooral na die omslag na haar verjaardag zijn we enorm van haar gaan genieten. Daarvoor was die ruimte er veel minder door alle zorgen...