Beste lezers, Ik zit nu ongeveer een maandje wat minder lekker in m'n vel. Ik maak me vooral veel zorgen over de toekomst van mij en mijn zoontje. Mijn ex en ik hebben sowieso nooit echt een lekker lopende relatie gehad, we hadden zo onze goeie tijden maar als het slecht ging, ging het ook echt heel erg slecht. In die tijd is er zoveel gebeurd, ik ben veel vrienden kwijtgeraakt en ook mijn familie. Ik had eigenlijk alleen hem, en achteraf gezien was dat ook precies wat hij wou. Het is af en toe heel heftig geworden tussen hem en mijn ouders zo erg dat ik het ook echt niet meer trok. Mijn ouders zagen dat hij niet goed voor mij was dus die zouden nooit vrede met onze relatie kunnen hebben. Maar ik was 18 en dom en ik dacht dat het wel goed zat en hij wel zou veranderen. Ik was tot over mijn oren verliefd. Na een jaartje was ik 19, en ik kreeg te horen dat ik zwanger was. Ik schrok heel erg en twijfelde aangezien ik mezelf nou niet echt het type vond dat op haar 19e zwanger zou zijn. Mijn vriend is 23, en hij was helemaal in de hemel toen hij het hoorde want hij wou het zo graag. Ik zelf zou het niet over me hart kunnen krijgen om een abortus te plegen zodoende dat we besloten hadden om het te houden. Mijn zwangerschap is echt een levende hel geweest, zoveel gezeik en problemen met mijn vriend er waren echt tijden dat ik gewoon voelde dat me lichaam eraan onderdoor ging. Maar ik wou zo graag dat het zou werken als gezinnetje. Na een tijd heb ik de keuze gemaakt om terug te gaan naar me ouders, en sinds dien ook goed gaan inzien hoe slecht hij mij (ons) eigenlijk behandelde en totaal geen respect had. Toen ik 32 weken zwanger was was onze relatie over. Maar zoveel last leek hij er niet van te hebben, hij ging uit, hij had binnen no-time een nieuwe meid, en alles wat we van familie hadden gekregen voor de baby had hij meegenomen. Gelukkig heb ik heel veel aan mn ouders gehad en zelf ook nog wat gespaard dus ik heb alles voor elkaar, een grote zorg minder! Maar vanuit zijn kant 0,0 inzet. Hij heeft niks voor de baby gekocht, ik hoor niks meer van hem, hij gaat niet meer mee naar verloskundige en is alleen bezig met feesten. Het boeit m gewoon echt niet. Zielige is dat de mensen in zijn omgeving mooie excuses klaar hebben liggen, ja hij kan zich niet hechten want hij is bang zn zoon niet te kunnen zien, hij kan de situatie niet aan blabla. Een grote hoop onzin! Ik vind dit echt heel erg pijnlijk, en vooral als ik straks aan de toekomst denk zie ik alleen maar 1 groot vraagteken... Want wat word er nou van mij verwacht? Hij doet niks voor zn zoon, hij heeft mij 30 weken lang het leven zuur gemaakt? En hij mag dan straks zeker wel zn zoon zien wanneer die wilt en meenemen. Heb altijd al alles voor zn neus klaargelegd en ben daar wel klaar mee vind niet dat het mijn taak is om uit te stippelen wat hij straks allemaal mag.. Ik vind het lastig want wil natuurlijk het beste voor me zoon. Maar het is moeilijk.. Ik hoop dat het zo een beetje duidelijk is en als iemand tips heeft voor mij wat ik het beste zou kunnen doen zijn ze meeeer dan welkom. Alvast bedankt Momtobeandveryveryproud!
En dat is dan 23? Nou zeg, denk dat je blij mag zijn dat hij opgehoepeld is even hard gezegd! Ik had ook zo'n ex. En weet je, ik heb hem nooit gemist. Hij heeft ook niets voor zijn zoon gedaan en nog steeds niet. Mijn zoon is nu 3,5 jaar en meneer heeft nog nooit naar hem gevraagd of zelfs maar een kaartje gestuurd. Je vraagt je af wat hij wel en niet mag straks en wat je wel en niet moet toestaan. Als hij echt zo onverantwoordelijk is zoals je hierboven schrijft denk ik eerlijk gezegd niet dat hij zal komen. En als hij dat wel doet moet je gewoon hele duidelijke regels stellen. Er wordt altijd geroepen dat een kind een vader nodig heeft, maar soms zijn ze echt beter af zonder. Alhoewel ik hoop dat je ex in gaat zien hoe achterlijk hij bezig is en er zal staan voor zijn kind. Ik ben ergens wel blij geweest dat mijn ex niet een hoop gezeur heeft veroorzaakt en gewoon is weggebleven. Echter, als ik naar mijn zoon kijk voel ik me vaak wel schuldig. Terwijl mijn ex is weggegaan en niet meer is teruggekomen. Hij heeft het nu ook vaak over papa, maarja wat moet je dan zeggen he. O ja, je schrijft dat hij de kleine te pas en te onpas mee zou mogen nemen, maar zo werkt dat niet. Er moet dan toch echt een bezoeksregeling worden afgesproken, want doe je dat niet dan heb je inderdaad kans dat hij doet waar hij zin in heeft. Ik zou zeggen maak je daar nu niet al te druk over. Geniet nog even van je zwangerschap en de rest is van latere zorg!
Hey meid, buiten het feit om dat ik dit heel erg voor je vind, zoiets verdien je niet, en je kindje al helemaal niet! Maar ga dit eerst eens even juridisch regelen! Als hij zijn kindje niet erkend heeft hij sowieso geen poot om op te staan. Doet hij dat wel, laat dan dingen vastleggen, bezoeksregeling etc. Op deze manier kom je niet voor verassingen te staan. Zorg er in elk geval voor dat als hij zijn kindje erkend, hij nooit zijn kind kan komen opeisen! Heel veel succes meid! Maar ga er ff achteraan en regel het, je kunt wel nog een paar weken hebben, maar je kunt ook eerder bevalllen he! Xxx
Hij kan toch niet het kind erkennen zonder haar bij zijn? De biologische vader van mijn zoon heeft 2x zijn zoon bezocht en toen was het genoeg voor hem. We zijn nu alweer bijna 11jaar verder! We missen hem niet, heb ik nooit gedaan. Mijn zoon heeft sinds dat hij 8 weken was een enorm lieve vader die wel 100% voor hem is gegaan. Dat is veel meer waard! Maak je niet te druk over de toekomst, dat komt vast goed!
Ik zou hem niet als vader erkennen. Ik ga er vanuit dat jullie niet getrouwd zijn? Dan heeft hij geen poot om op te staan. Heel veel sterkte meid! En zorg echt dat je alles juridisch van te voren geregeld hebt, dan heb je straks alle tijd voor je zoontje
Inderdaad niet laten erkennen.hij is opgestapt, doet niets voor je dus is ook het vaderschap niet waard.bewaar evt geschreven bewijzen.sms of mail.maar verder:laat hem los en laat hem nooit zomaar Je kind meenemen!bovendien mag dat ook niet met n heel klein kindje.voor de een jaar.het kind moet zich kunnen hechten aan de moeder!bezoek alleen bij jou thuis in jouw aanwezigheid. Je kan nu snel even gratis advies krijgen van n advocaat.rechtswinkel.zou ik nu even doen want na de bevalling ben je zo overdonderd dat je de kans hebt dat gebruik wordt gemaakt van je even "zwakke" situatie!stel duidelijke grenzen!!!beter alleen dan zo'n vader hoor! Sterkte maar geniet van je kindje straks!
Overigens is op dit forum bij "na de geboorte" een item voor alleenstaande mama's!kijk daar even, dan zal je veel "lotgenoten" vinden...
Wat een nare situatie voor je, het lijkt me niet niks om op deze manier een kindje te krijgen. Ik vind je dan ook sterk en dat heeft je kindje nodig straks. Wat betreft de vader... Ik denk dat jullie wel dingen moeten gaan regelen en vastleggen. En ik ga nu iets zeggen wat me misschien een hoop commentaar gaat opleveren, maar wil het wel zeggen. Laat jouw boosheid en teleurstelling niet de leidraad zijn in je beslissingen. Zoals hij met deze situatie omgaat is niet zoals jij het wilde, maar wil absoluut niet zeggen dat hij zijn verantwoordelijkheden straks ook niet zal nemen. Sowieso hebben veel mannen die voor het eerst vader worden, moeite om zich in te leven in de vrouw en hun verwachtingen. Uiteindelijk blijft het de vader en verdient hij een kans om zich ook zo te gaan gedragen. Het is lastig om je als vader op te stellen als het kindje er nog niet eens is. In mijn omgeving zie ik namelijk dat 'zulke vreselijke mannen' zonder hun ex-partner ineens hele zorgzame en verantwoordelijke vaders zijn.
Kun je het contact met je fam niet weer proberen op te pakken. Het zal fijn zijn als je hun dalijk toch hebt voor wat support?!
Maar waarom moet het maar geaccepteerd worden dat een vader zich zo gedraagt? Denk je dat het voor de moeder niet moeilijk is? Zomaar onverwachts zwanger zijn op je 19e? Haar wereld stond/staat ook op zijn kop. Maar van een moeder word wel altijd verwacht dat ze de volledige verantwoordelijkheid neemt. Ik vind " wennen" aan de situatie geen vrijbrief om je maar te misdragen. Ben je zo volwassen om sex te hebben, moet diegene ook zo verantwoordelijk zijn om de gevolgen hiervan te dragen.
Ik denk dat dit een discussie is die al meerdere keren is geweest en waarbij er altijd verschillende meningen zullen zijn. Denk dat TS niet zit te wachten op een algemene discussie over dit onderwerp maar meer heeft aan gerichte tips.
Ik denk zeker dat het voor de moeder moeilijk is. Ik lees alleen in de openingspost zinnen als: hij was niet goed voor mij, het boeit hem niet, hij wilde dat zij geen vrienden had,etc. Allemaal dingen die TS hem toedicht, maar daarbij geen uitleg waarom zij dat denkt. Mijn idee over zulke situaties is altijd dat reactie volgt op actie en dat zelden dingen eenrichtingsverkeer zijn. Verklaringen voor zijn huidige gedrag van mensen in zijn omgeving worden afgedaan als slappe excuses in plaats van dat er over nagedacht wordt of er misschien een kern van waarheid in zit. Verder lees ik nergens iets heel erg schokkends, wat van invloed zou zijn voor de relatie tussen vader en kind. Ik lees ook dat ouders hem niet mogen, dat er al vaker ruzie is geweest tussen hen en dat TS weer bij ouders woont en dat TS nu inziet hoe fout hij voor haar was. Hoe moeilijk is dat voor een aanstaande vader om zijn verantwoordelijkheden te nemen?
lijkt me heel moeilijk voorr je ts... ik zou de keus aan hem laten en je nu even richten op je kindje... al die stress is heel slecht voor jou en je kindje... zorg dat je deze laatste weken goed doorkomt... en ik zou het gezag niet laten aanvragen bij de rechtbank na de geboorte... normaal gesproken als je samen bent dan erkent de vader de vrucht vanaf 24 weken zwangerschap... je kun dan ook kiezen om jullie kindje dan bv de achternaam vd vader te laten dragen. na de geboorte ga je samen naar de rechtbank en dien je een verzoek in om gezamelijk gezag uit te voeren.... dit laatste zou ik dus in deze situatie niet doen! eerst maar eens zien of hij bijdraaid... je kunt ook proberen om eens met zijn ouders te gaan praten? uitleggen hoe jij hierin staat en wat je verwacht van de aanstaande vader.... pfff lijkt me zeer heftig dit... ik wens je veel kracht toe om vanuit hier verdr te gaan en de juiste keuzes te maken voor jou en je zoontje.... gelukkig heb je lieve ouders die je steunen want geloof me die zal je hard nodig hebben!
Sorry heb duidelijk niet goed gelezen, fijn dat je bij je ouders weer terecht kon! Tsja verder denk ik dat je je nu gewoon bezig moet houden met de zw en niet met hem. Het is toch afwachten hoe en wat hij gaat doen als de kleine er straks is!
Bedankt voor jullie reacties! Ik begrijp dat het misschien lastig in te zien is hoe heftig de situatie was aangezien ik natuurlijk niet meteen alles in 1 bericht kon posten dan zou het een heel boekwerk worden. Mijn ex staat onder toezicht bij justitie, 1x omdat hij filmpjes van hem en zijn ex openbaar dreigde te maken en 1xwegens huiselijk geweld dat ging om een ruzie hierthuis toen ik 4 maanden zwanger was en meneer besloot om maar eens de boel kort er klein te slaan. Ik begrijp heel goed dat het vaak zo is waar 2 ruzieen hebben 2 schuld. En zo heb ik zelf ook altijd gedacht, daarom bleef ik blij hem. Maar na mijn gesprekken met een psycholoog heb ik echt leren inzien dat ik echt niks fout deed. Hij was degene met een probleem wat heel diep zat en het feit dat zn mamie en papie alles nogsteeds voor m regelen en oplossen speelde ook mee. Zn ouders zullen hoe dan ook altijd het handje boven zn hoofd houden. Zelfs nadat hij agressief begon te worden en mij wel eens duwde boven aan de trap (terwijl ik zwanger was) durven ze ouders er nu nog van te maken, nee dat bedoelde hij niet zo hij wilt het beste voor jullie. Want meneer is zielig en meneer trekt het allemaal niet meer. Nou sorry ik kan mijn buik niet op de kast laten liggen en denken vandaag ff niet alsjeblieft!! Hij heeft heel vaak hier voor de deur gestaan en lopen dreigen dat die het kind zou afpakken en ervoor zou zorgen dat me vader en moeder het kind nooit zouden kunnen zien. Dat is de reden waarom ik hem nooit het gezag heb gegeven. Hij heeft wel het kind erkent toen ik echt net zwanger was. Maar dat moest die van zn moeder. Ik ben altijd heel netjes gebleven ondanks dat die na een apar weken al weer bovenop een ander lag. Ik heb gezegd dat als hij een goeie vader voor zn zoon wilt zijn ik daarvoor open sta. Maar hoe kan hij nou een goeie vader zijn? Ik bedoel na alles vind ik dat ik toch wel genoeg heb gezien. Bovendien blowt hij ook heel veel, zn vrienden ook.. Ik wil niet dat mijn zoon later zo word? Ik voel me enigszins wel verplicht naar me zoon toe om hem nu niet al helemaal uit te sluiten. Liefst zou ik het doen, maar ik wil natuurlijk wel het beste. ( Oja nog wat leuks de geboortekaartjes, al 2 maanden heb ik aan zn kont zitten zeuren of hij nog voor zijn kant van de familie het wilt regelen.. Geen antwoord. Vervolgens kreeg ik kheb geen geld.. Ik in me domme bui heb gezegd is goed ik betaal het wel heb alleen de adressen nodig.. En daarna weer niks gehoord en een dag later had die tegen een wederzijdse vriend lopen opscheppen over seks met een meisje.. Nou sorry als je je daar wel bezig mee kunt houden en niet met je zoon?? ) Kortom het is een hoop gezeik, en ik denk ook indd dat het verstandig is voor mij om maar wat juridisch inzicht te krijgen. Als me zoontje maar fijn en veilig kan opgroeien ..
Haha niks fout doen is wel onmogelijk.. Dat bedoelde ik natuurlijk niet zo. We doen allemaal wel eens wat, maar om de situatie wat begrijpelijker te maken heb ik het zo verwoord :-D ! Xxx
En 3 x is scheepsrecht! Ik ben in januari uitgerekent en in januari gaat mijn ex op vakantie naar turkije 2,5 weken lang ! Zo belangerijk is zn zoon voor hem
Heftig maar eerlijk gezegd denk ik wel dat je beter af bent zonder hem. En ik zou in dit geval ook niet hem zijn zoon laten erkennen want hij is agressief en zit aan de drugs. No way dat ik mijn kind alleen achter ging laten bij zo iemand. Sterkte meid, moeilijke situatie. Fijn dat je ouders zo voor je klaar staan, maak daar gebruik van. Het zal gaan makkelijke tijd voor je zijn/worden.