Bijna is het eerste jaar als alleenstaande moeder om, wat vliegt de tijd... Maar ik kan er nog steeds niet aan wennen, wat blijft het moeilijk Mijn dochtertje is inmiddels twee en, hoewel ik absoluut geen behoefte heb aan een nieuwe man, is de wens voor een broertje of zusje voor mijn kleine meid heel sterk aanwezig. Het liefst natuurlijk een vol broertje/zusje. En ex zou hiervoor als "anonieme donor" willen fungeren. Heeft iemand hiermee ervaring? Aan de ene kant wil ik het heel graag: een vol broertje/zusje voor mijn kleine meid. Maar aan de andere kant denk ik wat doe ik dit nieuwe kindje aan. Mijn dochtertje moet (in de toekomst) 1 x in de twee weken in het weekend naar ex. Als ik het geluk heb om überhaupt aan te tellen, zal dit nieuwe kindje geen vader(figuur) hebben. En zal daarnaast een grote zus hebben die om het weekend en t.z.t. ook in de vakanties weg moet. Ik vind het een moeilijke beslissing of hoeft de beslissing niet zo moeilijk te zijn
De vader van jouw dochter wil dus ook de vader worden van je 2e kindje? Of iig de donor? En wil hij dat kind dan niet even vaak zien als je dochter?
Pffff je ex als donor zou ik erg moeilijk vinden. Ik zit min of meer in dezelfde situatie. Maar mijn zoontje is ook via donorzaad verwekt en ik kan niet wachten om eind volgend jaar weer naar brussel voor een gesprek te gaan voor een 2e!
Ik herken je gevoel, ook ik zou graag ee 2e willen krijgen... mijn zoon vraagt ook vaak naar een zusje (broertje niet haha maar een zusje ) Maar mijn zoon is nu 4 jaar, zit op school en heb mijn leven op de rit weer... hopelijk volgend jaar mijn diploma en werk! En dan kijk ik verder... Heb net een nieuwe jongen ontmoet met 3 kinderen als dit wat wordt want we doen rustig aan nog dan heb ik er inene 3 kinderen bij dus haha en mijn zoon zijn zusje(s)
Heb je er ook rekening mee gehouden dat dit 2e kindje ooit ook zal gaan vragen wie zijn/haar vader is? Ga je dan eerlijk antwoord geven? Hoe zal dat voor het kind zijn om te horen dat ze de zelfde vader hebben, maar vader met hem/haar dus verder geen contact wil en/of een vader-kind relatie op wil bouwen. Dát is m.i. meer iets wat je in gedachten zou moeten houden, meer dan dat het 2e kind straks weekenden weg zal zijn.
Je ex als anonieme donor lijkt me wel een hele lastige situatie. Herken je gevoel wel. Ben destijds wel als bam-mama zwanger geworden en had ook de wens om een 'vol' broertje/zusje te krijgen voor mijn dochter. Die droom heb ik helaas aan de kant moeten zetten (lang verhaal, maar desbetreffende donor bleek zijn afspraken etc niet na te komen) en twijfel nu of ik het bij één kindje moet laten of toch op zoek naar een andere donor.
Dames, ten eerste de allerbeste wensen voor 2013! En bedankt voor jullie reacties. @ Meam: De vader van mijn dochtertje zou idd ervoor open staan om donor(!) te worden van mijn 2e kindje. Maar hij zou voor dit kindje geen vaderrol in willen vullen, zoals voor mijn dochtertje. Mede doordat hij inmiddels wel een nieuwe partner heeft. @ Amethist: Misschien heb ik mij verkeerd uitgedrukt, sorry. Het gaat ook niet om het feit dat mijn dochtertje ddl weekenden weg zal zijn. Ik denk/ben bang dat mijn 2e kind zich af zal gaan vragen waarom zijn/haar zusje wel een papa heeft en hij/zij niet. En idd hoe ga ik uitleggen dat dl dr vader zijn/haar donor is: "Mama wilde perse een vol brusje, de vader van dl wilde hiervoor wel donor zijn maar meer niet en mama is hiermee akkoord gegaan..." @ Enjoy84: Dat is ook mijn twijfel: Een kindje, twee kindjes van dezelfde man (1 x vader, 1 x donor) of twee kindjes van verschillende vaders cq donors. Lastig is het he... @ One of kind & Annetske: Best erg he dat verlangen naar een tweede Ik hoop voor jullie dat die er snel mag komen of in jouw geval, Annetske, dat jouw gezinnetje hiermee compleet is.
@ Brina: Ah, ik snap het. Tja...eerlijk...ik vind eigenlijk dat als de vader er niks mee te maken wil hebben en wel een echte vader-dochter relatie heeft met de oudste je dat je kind niet aan kan doen. Het lijkt me als kind echt vreselijk om te moeten zien hoe leuk zus en vader met elkaar zijn wetende dat jij en vader dat nooit zullen hebben omdat hij dat niet wil. Een kind gaat zich ongetwijfeld afvragen of het aan hem/haar ligt. En dan kan je het uitleggen zo vaak als je wilt, maar een kind zal zichzelf die vraag toch blijven stellen.
Hier ben ik het mee eens. Daarbij denk ik dat het niets uit maakt voor de liefde tussen broer en zus of je nu volle of half broer of zus bent. Misschien krijgt de jongste zelfs wel een hekel aan de oudste omdat er onbegrip zal zijn als vader (vind het geen vader) bij zijn eigen kinderen verschillend handeld.
Brina moeilijk. Ben het wel wat eens met wat Amethist zegt, ik heb 1 jaar lang meegemaakt hoe mijn exman ( dus niet verwekker) mijn zoon niet als zijn zoon zag, terwijl wij 4,5 jaar gedokterd hadden. En wat is dat afschuwelijk. Ik denk er ook vaak aan , hoe ga ik het de kleine straks zeggen. Voor mij is dit nu een voordeel qua donor want dit maakt het voor mij makkelijker 2 kindjes van 1 verwekker. Maar bedenk je toch nog even goed of je het zo zou doen. En anders eventueel een B donor in Nederland ( bekende donor voor het kind straks) Dan heeft het kind toch straks die mogelijkheid. Heb laatst documentaires gezien over donorkinderen en dat kwetste me ook wel wat. Aangezien wij hebben gekozen om zo een kind te krijgen en hij/ zij straks niet kan weten wie de verwekker is. Daarom misschien voor een B donor kiezen. Maar hoe ga je je 2e vertellen dat de verwekker niks van hem/ haar wil weten maar wel van de oudste. Het verlangen naar een 2e jaaaaaaaaaaa enorm. En het word weer steeds meer. Als alles op een rijtje staat wil ik er wel weer voor gaan! Veel succes meid als je vragen hebt mag je me ook altijd pb' en
Dat weet ik wel zeker! Ik heb een halfzusje en een halfbroertje, maar behalve dat we een andere moeder hebben is er niks "halfs" aan onze relatie. Ik houd gewoon van ze zoals ik van een volle zus/broer zou houden (denk ik, want ik heb geen volle zus of broer). Ik heb het ook altijd gewoon over mijn zusje en mijn broertje.
Zelfs al zou je een kindje krijgen van een andere donor, het probleem blijft hetzelfde. 1 kind dat een vader heeft en er regelmatig op bezoek gaat en blijft logeren en 1 kind wat thuis achterblijft zonder vader. En later misschien nog een probleem als je 2e kindje contact wil zoeken met zn "vader" en die bijv. Geen contact wil. Lijkt me er moeilijk voor een kind. Grote zus wel een vader en contact en hij/zij misschien niet. Lijkt me een erg moeilijke beslissing. En je ex wil echt geen contact met een 2e? Ook niet als je vastlegd dat hij niet voor evt kosten op gaat draaien als bijv alimentatie en dergelijke? Ik heb zelf een kindje via een donor en wilde een 2e. Ik vondt het belangrijk dat ze een vol brusje zou krijgen. Kids hebben dezelfde achtergrond en als ze later contact willen Zoeken met hun donor dan maken ze hetzelfde verdriet of blijdschap mee als hij wel of geen contact met ze wil. Niet dat de 1 op zoek gaat naar donor en wel contact hheeft en de ander nidt omdat donor dat niet wilt.
Dit speelt ook in mijn hoofd... Ik krijg er een knoop van in mijn maag, maar hoe graag ik een tweede kindje/een brusje voor mijn dochtertje wens, het zou een egoistische keuze zijn als ik voor ex of een andere donor zou kiezen die geen contact met het tweede kindje wil onderhouden Of ik ga voor bewust alleenstaand moederschap met een bekende donor die contact wilt onderhouden met het kindje of ik moet toch open gaan staan voor een nieuwe man in mijn leven. Een andere keus, welke ook respectvol voor het kindje is, is er niet... Ik heb heel veel moeite met het feit dat ik mijn dochtertje aan ex "af moet geven" voor de papadagen. Maar verder heb ik wel goed contact met ex. Gezien het feit dat ex openstaat om als donor te fungeren, zou het dan wat zijn om met hem te overleggen of hij toch geen contact zou willen hebben met een eventueel tweede kindje. Of is dit niet verstandig, hij is niet voor niets ex??!
Als jij met ex fatsoenlijke en duidelijke afspraken kan maken dan zou dat best kunnen werken. Je moet er dan wel 100 procent zeker van zijn dat die worden nagekomen en dat kindje 2 later niet alsnog wordt afgestoten. Ik denk trouwens dat je het wat kleuriger mag bekijken . Je zegt nu dat het voor kindje 2 niet eerlijk is als hij/zij geen papa heeft (als je via donor zwanger wordt) en kindje 1 wel. Je kunt hier ook een andere draai aangeven waardoor je het voor kindje 2 ook positiever kunt laten zijn. Als kindje 1 naar papa gaat heeft kindje 2 namelijk mama helemaal voor zichzelf. Als je er echt mee in je maag blijft zitten zou je ook kunnen kiezen voor donorschap via het ziekenhuis. Dan is de donor bekend en heeft het kindje altijd nog de keuze om later op zoek te gaan. Donors die nu doneren via een ziekenhuis weten dit en zullen zeker openstaan voor het kind.
Ik zou 't zelf nooit doen, zoals je zelf ook zegt, het is niet voor niks je ex. En het kan nu wel goed gaan, maar wie zegt dat dat de rest van je leven zo zal blijven? En of dat nu biologisch gezien een vol brusje is of niet, ze zullen voor elkaar wel altijd een volle broer/zus zijn, ze groeien nl. samen op! Vanwaar die genen dan komen, lijkt me niet zo'n probleem. Ze zijn er altijd voor elkaar, net als het biologisch gezien ook volle broer/zus waren geweest. Zou daar zelf niet zo naar kijken. Wel als je donor zoekt dat ze iet of wat op mekaar zouden lijken omdat je anders misschien een te groot verschil tussen de 2 krijgt (wat voor hun misschien niet leuk is van "is dat je broer/zus? Die lijkt helemaal niet op jou!") Maar aan ex vragen.... Nee! En zoals hierboven nog gezegd werd: je kan idd ook positief bekijken, de dagen dat je oudste weg is , heeft de jongste jou voor zichzelf. Of je kan afspreken dat je jongste dan bij iemand anders kan logeren of zo? Dat die ook een keertje weg kan. Achteraf leer je waarschijnlijk toch wel iemand kennen en heeft die op die manier wel nog een vader in huis. Zou me er niet te veel zorgen om maken, zoiets loopt wel los. Hangt ook veel van af hoe je daar zelf mee omgaat, vanaf ze klein zijn al. Ze weten niet beter uiteindelijk.
Ik zou me niet druk maken om het feit dát kind 1 contact heeft met vader en kind 2 niet, dat is een situatie waar het kind mee opgroeit, maar wel de reden waaróm er geen vader is voor kind 2. Als jij voor je ex zou kiezen met de afspraak dat hij dan niks met het kind te maken wil hebben, dan is dat vreselijk om te horen als kind. Als je voor een (anonieme) donor kiest is het een heel ander verhaal. En stel dat je ex zegt tóch een band met het kind te willen en later, tijdens de zwangerschap of na de bevalling, weer van gedachten veranderd, dan zit je weer met hetzelfde probleem. Nee, in mijn ogen kunnen er alleen maar problemen en verdriet van komen als je voor je ex als donor kiest.
Nee hoor. Daar kan je absoluut niet vanuit gaan. Kind en donor worden via een "bureau" gekoppelt. Als kind contact wil met donor dan kan deze verzoek indienen bij het bureau die contact zoekt met donor. Als deze geen contact wilt dan houd het op. Er zijn er genoeg die achtersf gezien er niet voor openstaan. Of 1 malig. Kan je nooit vergelijken met een kindje die om de 2 weken naar zn vader gaat. En contact zoeken kan pas met een bepaalde leeftijd. Volgens mij rond 16 jaar.
Dames, dank jullie wel voor jullie reacties. Jullie hebben gelijk, ik mag het wat positiever zien Toch blijf ik het een moeilijke keuze vinden... Ik wil heel graag een brusje voor kindje 1, ex zou bij nader inzien idd niet zo'n verstandige keuze zijn. Maar hoe verklaar je een kindje dat zijn/haar vader een (de eerste tijd anonieme) donor is, terwijl het andere kindje wel een "echte" vader heeft. Heeft iemand met deze specifieke situatie ervaring?
Anders moet je eens googlen op "BAM" of "BAM mama" of dergelijk. dan vind je misschien wel een forum met andere mama's, heb er tijd terug ook op gezeten (voor ik m'n huidige vriend leerde kennen) en daar waren nog mama's die 1e wel met een partner kregen en een 2e alleen deden.