Na het lezen van tegenstrijdige berichten.... Zet je in kind met straf nu met gezicht naar de muur of er juist vanaf? En voor straf op de gang of op de trap met 2,5 jaar? Ik durf het nog niet aan als hij alleen de trap opgaat eigenlijk....
Ik zet hem niet met het gezicht naar de muur, maar gewoon zittend met zijn rug tegen de muur. Inmiddels zet ik hem ook vaker op de trap. Sam blijft eigenlijk overal wel goed zitten waar ik hem neerzet. Ik denk dat je het gewoon even moet proberen door stiekem een oogje in het zeil te houden. Succes!
Hier op de mat bij de voordeur. Wel een traphek dus ben niet bang dat hij naar boven gaat. T blijft ook meestal zitten. Ik laat wel de deur naar de woonkamer zodat ik hem in de gaten kan houden. Als hij zelf van de mat gaat, zet ik hem terug erop.
Ik zet Simone neer waar het me uitkomt. Beneden op een krukje of op een poef, en in haar kamer op haar stoeltje. Ik noem alles strafkrukje Niet met het gezicht naar de muur ofzo, ze vindt het al verschrikkelijk dat ze daar moet zitten.
Hier gaat ze op de gang met de deur open. dus ze mag gewoon naar binnen kijken. we hebben een traphekje, anders zou ik het ook niet aandurven met naar boven klimmen. het komt hier maar sporadisch voor dat ze op de gang staat gelukkig. ik hoef maar te waarschuwen en dan luistert ze al. helaas gister wel 1 keer op de gang omdat ze me sloeg. diezelfde dag waarschuwde ik haar en toen zei ze zelf 'ik wil niet op de gang'. Dus ik denk dat dat al erg genoeg is. met gezicht naar de muur vind ik dan wel heel sneu..
ik zet sem ook neer waar het uitkomt, gaat denk ik niet om hoe of waar maar om het principe dat je kind even na moet denken over wat ze gedaan heeft en dat het niet mag, daarom moet ze even uit de situatie geplaatst worden... tenminste zo zie ik het
Dan laat ik de gang nog maar even voor wat het is en blijft het dus de hoek, maar twijfel nog zo over wel of niet met gezicht naar de muur. Wel beetje denigrerend om het te doen, maar als hij met gezicht naar ons toe staat, dan maakt hij toch contact lijkt me........... Moet nu toch maar es een keuze gaan maken.......
Ja maar jij hoeft toch geen contact met hem te maken,jij moet hem negeren waar hij heen kijkt moet ie zelf weten.
Ik denk dat het ook een beetje afhankelijk is van het karakter van je kindje.. Als ik de jongedame hier niet met het gezicht naar de muur zet, maak ik geen indruk op der en lacht ze me zo'n beetje uit. Hier dus altijd met het gezicht naar de muur.. Per jaar (inleeftijd) 1 minuut, dus ze staat er 2 minuten..
Nee precies. Je kind doet dat gewoon nog mee met iedereen in de kamer..kan alles volgen. Het moet juist het gevoel krijgen even buitengesloten te zijn..niet meer mee te mogen doen. Gezicht naar d emuur dus. Bij ons op de trap, deur dicht. Nooit bang geweest dat ze naar boven gingen. Maar 2,5 jaar lees ik hier..dan kunnen ze toch gewoon goed traplopen? HOe lang ze er staan hou ik niet bij..ik zie wel wanneer het passend is voor wat ze gedaan hebben. KOmen ze er eerder af dan zet ik ze rustig nog 300 x weer terug. Het werkt natuurlijk, zoontje van 3 staat er bijna nooit meer. Dochters stuur ik gelijk naar boven.
En dit werkt bij jullie allemaal? Hier kan ik Isabella in de hoek blijven zetten, ze loopt er lachend weer uit. Constant zet ik of mijn vriend haar dan zonder iets te zeggen weer terug maar zodra we zitten komt ze weer uit de hoek.
hier met het gezicht naar de muur en ook nog is de handen op de rug waarom ? omdat ie anders nog van alles gaat pakken en dit echt gewoon perfect werkt maar idd leeftijd in minuten dus 2 minuten maar
Ik zet me dochter op de gang. Dat doe ik niet snel als ik dat doet komt de boodschap meteen over. Ik zou ze gewoon even in de gang zetten en even weg lopen en dan weer terug alles is weer goed vaak werkt dat hier dus het beste.
Op de gang en niet lang.Een minuut voor een 2 1/2 jarige is al best lang.gewoon even afkoelen. Ik merk het zo wanneer hij de trap opgaat!Wij hebben een beetje lastige trap... Ik zet mn zoontje overigens niet vaak op de gang.Alleen wanneer hij echt zo driftig is dat hij met dingen gaat gooien en andere correcties niet hebben geholpen.is echt alleen om af te koelen.
hier op de gang, traphek bij dochter dicht en deur ook dicht en zitten blijven waar ze neergezet worden. opstaan is hup weer terug. in winkel, op visite, in ballorig waar dan ook is niet luisteren ook in een gang/ ergens tussen. (dan blijf ik natuurlijk wel in de buurt. ) ik het 2 kids waarbij dat gewoon erg nodig en het ook regelmatig weer even nodig is om te bepalen wie ook alweer de touwtjes in handen heeft.
Jeetje.... hebben jullie wel eens gelezen over de gevolgen op langere termijn? En heeft het sowieso daadwerkelijk effect, je sluit een kind buiten omdat hij iets doet wat niet gezien wordt als gewenst gedrag... Is het niet veel logischer om in gesprek te gaan en de oorzaak te achterhalen... Uitleg te geven, geduld te hebben en een kind iets te leren...? Ik heb nog nooit een kind op de gang of waar dan ook gezet... En nu lees ik de discussie of ze met hun rug of gezicht in de hoek moeten.. Ik zal naief zijn, maar wist echt niet dat zoveel mensen dat nog doen... (Ok, ik heb er om gevraag, jullie gaan me nu aanvallen omdat ik kritiek heb... nou shoot... En *zucht* ik zal alvast in de hoek gaan staan, hoe om? )
Probeer jij maar eens te praten met een peuterpuber die van woede niet meer weet wat ie met zichzelf aan moet. Mijn oudste ging regelmatig graag naar de gang, ik vroeg dan ook of hij dat wilde en hij vond het juist prettig om er even helemaal uit te zijn. Nu is het nooit meer nodig, zijn driftbuien zijn over. In de hoek zetten heeft hier geen zin, ze komen er allebei meteen weer uit, vandaar dat ze (sporadisch) op de gang gaan. De jongste, net 2, klimt prima alleen de trap op, ik vind het veilig genoeg. Maar hij staat aan de deurkruk te rammelen totdat ie weer in de kamer mag, voor hem is het echt een straf en hij is daarna meteen de hele dag lief. Een kind buiten sluiten omdat ie gedrag vertoont "wat niet gezien wordt als gewenst gedrag" klinkt voor mij heel normaal en logisch. Over sommige dingen zijn de meeste mensen het wel eens hoor, anderen slaan is dus echt ongewenst. Dat doet mijn 2-jarige als ie boos is, en wat ik aan het begin al zei: probeer daar maar eens mee te overleggen. Ik ken de oorzaak: hij is boos omdat de tv niet aan mag (veelvoorkomend voorbeeld). Ik heb al 2 keer gezegd dat hij het niet mag doen, omdat dat pijn doet, hij blijft bezig. Dan gaat ie echt wel op de gang, ik ga niet net zo lang op hem inpraten totdat ie stopt, terwijl ondertussen mijn been en zijn broer's hoofd bont en blauw worden... Ik vind de huidige normen van altijd alles maar moeten uitleggen en verklaren en overleggen met je kinderen over wat wel en niet mag soms wel een beetje ver gaan. Ik ben de baas, ik bepaal de regels en ik bepaal of ik in discussie ga of niet.