De laatste dagen om ik tot het besef, dat ik een zogenaamde "Gamer Widow" ben geworden. Nu was ik dat ooit eerder en dat eindigde in een scheiding, dus nodeloos te zeggen, dat ik me nu best ongerust maak. Maar eerdere ervaringen maken mij ook gevoeliger wellicht, dus ik zoek dames die ook een gamende wederhelft hebben. Ik ben benieuwd of ik wellicht overtrokken reageer (ik denk het niet, maar ja) of dat er toch een probleem is. Kijk: hij speelt. Geen idee wat allemaal, maar véél. Hij werkt sinds oktober ploegendiensten, daarvoor was hij werkloos. We hebben jaren ge-LAT en wonen nu bijna 1 jaar samen. Sinds we samenwonen gaan we eigenlijk nooit meer samen naar bed. Ik moet altijd alleen, hij volgt dan later die nacht. In toenemende mate steeds later, denk aan voorbij 3 uur in het begin tot doodleuk een uur of 5 tegenwoordig. Dat staat overigens los van zijn werkschema, want het geschied ook als ie zijn vrije dagen heeft. Soms heb ik zicht op zijn speelgedrag en dan komt het voor dat ie minstens een werkdag besteed aan gamen. Als ik aangeef dat ik hem mis, dat ik graag ook wat aandacht en gezelligheid van hem wil, dan krijg ik te horen dat ik me niet zo moet aanstellen. Immers: er zijn zat mannen die alle dagen op een sportclub zitten of in de kroeg, dus ik moet blij zijn dat ie thuis is en zich "fijn ontspant". Persoonlijk kén ik overigens geen enkele man of vrouw die elke dag buiten het werk om op sportclub of in kroeg te vinden is, dus dat terzijde. Ik heb ér geen probleem mee DAT ie gamet, hou me ten goede. Ik ben ook niet zo'n vrouw die vindt dat hij elke avond braaf bij mij op de bank moet komen zitten. Daar gaat het me niet om. Wat mij verdrietig maakt, is dat we nooit meer praten, samen lachen, knuffelen en slapen. Dat sex een opgave is geworden voor hem, terwijl hij ook graag nog een brusje wil voor ons meisje. Maar als ik in mijn vruchtbare periode een tweede keer die week aan de bel trek, krijg ik écht te horen "alwéér??". En hoe kwetsend het is om zoiets te horen, hoef ik toch niet uit te leggen, want dat gaat verder dan de kinderwens...ik voel me als vrouw gewoonweg niet meer geliefd en gewenst. Toch zweert ie bij hoog en bij laag, dat ie van me houdt en zich gelukkig met me prijst. Of zou dat alleen maar zijn omdat hij zo lekker zijn gang kan gaan? Het gesprek aangaan heeft dus weinig nut, hij vindt het allemaal meevallen, vind dat ik hem probeer te controleren als ik informeer of ie nog komt slapen ( dus dat vraag ik hem al tijden niet meer) en vind het vervelend als ik mopper dat ie tot in de middag blijft "uitslapen" na een nacht vol digitale passie. Dus..ik zoek dames die in een zelfde schuitje zitten/zaten. Wat helpt jou? Wat maakte je relatie weer leuk? Of is uit elkaar groeien nu nog de enige optie die er over is? Ik wil echt niet NOG een keer een relatie beïndigen wegens niet te overkomen concurrentie van een ding met een stekker, eigenlijk....
Wat vervelend zeg! Ik denk eerlijk gezegd dat er op korte termijn veel te redden is, hij ziet het probleem zelf niet in! Mijn man heeft dezelfde neigingen (ik ook voor de komst van Ties) maar hij luistert naar me als ik aan de bel trek en zodoende loopt het niet uit de hand. De enige manieren om dit op te lossen zijn: hij moet het inzien, of Jin moet het accepteren. Kan me voorstellen dat dat laatste je niet bepaald aanspreekt. Sterkte ermee
Wat erg Hellen!! Ik zou dat vreselijk vinden. Welk spel speelt hij dan? Ik weet wel dat er games zijn waarbij je met elkaar kan chatten en daar zijn behoorlijk wat affaires uit ontstaan of virtuele affaires! Ken iemand die dat ook speelt, er worden gewoon echte vrienden gemaakt waar je ook werkelijk om geeft! Ookal is het alleen virtueel maar ik heb echt zoiets van als ze lang genoeg chatten dan willen ze elkaar ooit wel zien in RL! Niet dat je man dat doet, dat bedoel ik niet maar dat je ongerust bent snap ik wel. Zou ik ook zijn. Ik hoor het zo veel! Ik denk dat een goed gesprek wel handig is of je maakt ook een account aan waar hij speelt en kunnen gezellig met elkaar chatten en spelen. Ken ook een paar die dat op een gegeven moment zo hebben gedaan. Ze zijn nu wel beide verslaafd aan dat spel.....
Marieke: ik hoop eigenlijk op een oplossing waar we beiden blij mee kunnen zijn, want een "slikken of stikken" scenario lijkt me niet echt je van hét. Ladymoi: ik heb geen tijd voor zulke speeltijden zeg! Iemand moet nl. ook het huishouden bijhouden en tijd besteden aan onze dochter. Ik kan het me ook niet veroorloven om nachten door te trekken: mijn wekker gaat elke dag om half 6, omdat ik 4 x 9 uur werk. Ik ben dan tegen 6 uur thuis. Mijn vrije dag en avonden besteed ik aan onze dochter, het huishouden en op spaarzame momenten: eens iets voor mezelf. En ik hang 's avonds regelmatig ff te bankhangen voor de TV. En daarbij ben ik altijd bereid wat ik wilde kijken te laten, als hij dan bereid is om die avond met mij door te brengen. Dus het is ook niet zo dat hij dan wordt gedwongen dingen te zien die hem niet interesseren. Maar vooralsnog interesseert hem weinig, als het geen game betreft. ik vrees overigens geen affaire, hij speelt met name ganes met tanks etc. Met andere mannen. En ik weet zéker dat ie hartstikke "straight" is
heel herkenbaar... gister toevallig een hele discussie met manlief over gehad.. die doet spelletjes waar die ook maar een spelletje op kan doen... zelfs als we in de rij van de supermarkt staan pakt meneer zijn telefoon om een spelletje te doen... vervolgens kreeg ik de preek "ja en jij met je zp" nu is het verschil dat als ik hier op de forum zit ik met laptop of ipad naast hem zit en gewoon met hem praat en doe.. als meneer aan het gamen is hoord hij het niet eens als de kinderen iets vragen of als ik iets vraag of aan hem vertel hij zit dan helemaal in z,n eigen wereld... dus helaas heel herkenbaar, en heb gezegd dat als er geen verandering komt ik m,n trouwring aan de playstation vast plak en hij ook maar aan de playstation moet vragen of dat ding z,n eten 's avonds wil maken
Herkenbaar. Mijn man heeft veel online gegamed voordat onze oudste werd geboren. Dan zat hij ook soms tot 5 uur 's nachts achter de computer, reuze gezellig, vooral als ze dan gewoon de hele tijd met het team aan het praten waren. Maar goed, ik vond het toen niet zo erg, ik werkte toen nog en was blij als ik 's avonds gewoon even een paar uur voor mezelf had. Hij wist het van zichzelf wel en is er voor de geboorte van de oudste radicaal mee gestopt, gelukkig. Maar goed, toen kwam er een Playstation...Sowieso is er hier de ongeschreven regel dat hij pas aangaat als de kinderen op bed liggen, dus dat scheelt al een heleboel. Verder is hij niet meer zo 'verslaafd' als voorheen, er zijn ook avonden dat hij het hele ding niet aandoet en we gewoon samen tv kijken. En ik vind het niet zo erg, ik vind het prettig zelf ook mijn gang te kunnen gaan, ik ben niet het type wat de hele avond samen op de bank wil zitten maar als hij echt weer tot 3 of 4 uur 's nachts beneden zit vind ik het niet tof. Dat gebeurt ook niet meer zo vaak maar we hebben het erover gehad en nu houdt hij er meest van de tijd ook rekening mee. Maar goed, er zijn volgens mij 2 wegen; of jij accepteert het zoals het is (en ik begrijp heel goed hoe je je voelt en zou het ook zeker niet accepteren, maar in theorie zou het kunnen) of hij past zijn spelgedrag aan. Dat is echt niet onredelijk om te vragen. Hij is tenslotte met jou getrouwd, niet met zijn computer. Ik zou eens proberen er echt afspraken over te maken, bijvoorbeeld dat dat ding pas na 20.00 uur 's avonds aangaat (ik zeg maar wat) of om max. 0.00 uit, of dat je 2 avonden in de week pakt dat hij uberhaupt niet gaat gamen en jullie samen wat leuks doen en samen gaan slapen. En als hij daar helemaal niet aan wil, tsja, dan zou ik ernstig gaan twijfelen aan zijn wil om zich in te zetten voor jullie relatie. Het kan niet zo zijn dat de computer maar boven alles en iedereen moet worden gezet.
Misschien helpt het om meer een gesprek met hem aan te gaan over de resterende dingen. Lees een beetje door je verhaal heen dat jij nu alleen opdraait voor het huishouden en hij ook weinig doet met je dochter. Wellicht kun je daar afspraken over maken? Dat hij dus wel bepaalde dingen doet (je kunt afspreken welke) en ook tijd maakt voor jullie. Ik zou overigens wel aan hem vertellen dat dit je erg doet terugdenken aan je vorige relatie en je bang bent voor herhaling. Ik vind overigens gamen helemaal prima, maar elke dag tot diep in de nacht vind ik niet normaal. En vind ik al helemaal niet 'wel meevallen' zoals hij zelf zegt. En als het werkelijk allemaal zo meevalt, laat hem dan eens een weekje niet gamen...
Rosao: je slaat de spijker op zijn kop! Wat mij aan deze hele Deja Vu nog het meest verdriet doet, is het gevoel er weer helemaal alleen voor te staan. Hij doet wel wat dingen hoor, als ie zijn 4 dagen vrij heeft (hij werkt in 5 ploegendienst: 6 dagen werken-4 vrij) maar veel komt op mij terecht. En zelfs dát zou nog niet de grootste ellende zijn, als ik maar het gevoel had werkelijke aandacht te krijgen. Zo af en toe even zijn "main focus" te zijn. En nee, ik ben echt niet aandachtsziek, maar van een geweldige relatie in het begin ( ja hij gamede toen ook, maar wel véél minder) naar vrijwel alleen maar alleen op de bank zitten of op bed liggen of met onze dochter zijn is wel een schril contrast. Té schril. Been there, done that, didn't like it. Vandaar dat ik toen ben gescheiden.....en dat wéét hij, nota bene. Hij maakte mijn ex nog voor gek uit dat ie mij zo heeft laten zitten, zelfs. Nu doet ie exact hetzelfde....
Maybe3: dikke knuf, ik weet hoe het voelt. Als je niet oppast, ga je nog enorm aan jezelf twijfelen ook. Ik vraag me oprecht wel eens af of ik ineens nie meer leuk ben ofzo. Eylem: erover praten of afspraken maken lijken tot op heden weinig zin te hebben. Hij vindt het immers geen probleem!
@hellen: dat heb ik hem gister dus gevraagd "ben ik niet interessant genoeg meer?" daarom kwam meneer met het antwoord dat ik en de kids het belangrijkst zijn.... heb hem erop gewezen dat hij dat nu wel even mag gaan bewijzen dan....
Ja! Ik.. Ik game zelf dan ook wel maar beperkt. Mijn vriend richt zich alleen op gamen en 'leuke' dingen doen zit er eigenlijk niet zo in. Want wat is nog leuker dan gamen? Mijn vriend heeft een uitkering en zit ook hele dagen thuis. Echter is hier wel de afspraak dat hij niet tot in de middag in z'n bed mag blijven stinken. Laat naar bed = eigen schuld, maar optijd eruit ga je! Echter ging dit ook niet zo makkelijk. We krijgen iemand in huis elke week die ons een beetje in de gaten houdt (ivm mijn psychische toestand een hele tijd terug, zodat ik geen terugval krijg) en de regel is 3 x roepen en daarna niet meer. Eerst dacht ik ; Pff, hij gaat er dan echt niet uit.. maar wonderbaarlijk werkt het wel! Joost mag weten hoe. Verder mis ik het samen naar bed gaan ook. Als ik om 23;00 naar bed ga, gaat hij rond een uur of 2;00 maar als ik in het weekend een keer om 2;00 naar bed ga, gaat hij pas om 4;00. Ja, dit vind ik ook wel erg storend. Wat hier aan te doen? Hij mag sowieso niet slapen van mij overdag als hij het tot laat heeft gemaakt, dan moet hij maar eerder naar bed. Ik heb het deels denk ik maar geaccepteerd, ik leef met een gamer. Als je het echt zat bent zal ik hem voor de keus zetten en nogmaals het verhaal van top tot teen uitleggen hoe het met je ex is gelopen al heb je dat al vaak genoeg verteld! (En natuurlijk wil je daar het liefst ook niet aan denken) Hier helaas niks aan te doen maar ik hoop heel hard bij jou wel!
Pff..dat stemt weinig positief. Maar hij is een gamer geworden hoor, ten ik hem ontmoette speelde hij echt af en toe maar eens en dan echt recreatief. Nu lijtk het bijna een missie of eerder misschien wel: een vlucht. En eentje die mij echt doet afvragen hoe het kan dat ik dit nu voor een tweede keer meemaak. Ben ik dan zo lelijk? Ongezellig? Niet interessant meer?
Nee joh meis! Niet aan jezelf gaan twijfelen. Gameverslaafd is ook een verslaving, net als elk ander verslaving. Wat dus écht niet aan jou hoeft te liggen.
Ik zou niet met zo iemand kunnen leven, maar dat terzijde. Je bent 42 en zit in ronde 19 voor een kindje. Sorry hoor, maar dat werkt natuurlijk niet als je man geen zin heeft in sex met jou maar wel in spelletjes op de computer tot diep in de nacht. Ik zou giftig worden en paal en perk stellen! Hoe is hij trouwens als vader als hij om 5 uur naar bed gaat? Je moet niet aan jezelf twijfelen, dit overkomt jou toevallig twee keer. Je hebt wel zelf in de hand of en hoe je er wat aan gaat doen. Daar wens ik je veel sterkte bij!
Tuurlijk moet je erover blijven praten!! Net zolang tot hij het probleem gaat inzien! Praat voornamelijk over hoe jij het ervaart, hoe het voor jou voelt. Mijn man houd ook van gamen, maar wij blijven erover praten, ook gedurende de avond. en wij gaan ook altijd tegelijk naar bed. Dit zijn toch dingen die je wel mag verlangen/verwachten in een relatie. Maar communicatie is zo belangrijk. Heb je zelf trouwens nog hobby's in de avond? Sport je bijvoorbeeld? Anders zou je eens bewust een avond kunnen plannen voor jezelf zodat hij er wel moet zijn voor jullie dochter. Vaak zien verslaafde ook niet in wat er nog meer voor leuks is om te doen. Succes ermee!
Ik heb er gelukkig geen ervaring mee, maar ik kan me voorstellen dat je er helemaal wanhopig van wordt. Dus of ik je van nuttig advies kan voorzien?? Denk het niet, maar ik zou toch het gespek met hem aangaan en vooral heel duidelijk maken hoe jij je hierbij voelt. Uiteindelijk zal hij zelf het licht moeten gaan zien. En als niets helpt, dan z'n hele game-shitzooi saboteren of uit het raam flikkeren. Klinkt misschien gemeen, maar misschien is dat ervoor nodig om z'n ogen open te laten gaan.
Oeh, ik ken het uit de situatie als kind zijnde. Mijn vader zat dus gerust hele avonden spelletjes te spelen. Hoe mijn moeder zich er onder voelde kan ik je niet goed vertellen omdat ik het daar met haar nooit over heb gehad. Wél kan ik je vertellen wat er in de laatste ruzie voordat pa besloot te veranderen gebeurde; Ma was het zat en heeft een tijdklok op het stekkerblok van de console(s) bevestigd. En waar kwam die tijdklok nou precies vandaan? een aparte groep in de stoppenkast. Achter een (nieuw) slot met maar één sleutel. Twee weken, een heel ongezellig huis en een aantal keren gefrustreerd zijn level niet af kunnen maken later.... begreep hij dan toch maar de hint!
Wow, het gamen op zich vind ik echt al ongelooflijk. Maar waarom heb je het zover laten komen? Je accepteerd alles van hem!!! Jullie horen een gezin te zijn, waarin je samen voor je kind en huis zorgt, en evt voor het inkomen. Jij doet alles en vind dat best, dus je man denkt kennelijk dat hij alles maar kan maken. Het zal heel moeilijk worden maar je moet eisen gaan stellen, kom voor jezelf op. Accepteer niet meer dat jij in je eentje alles moet doen, dat is geen gezin zijn! Dus als praten niet helpt moet je duidelijker zijn en inderdaad een tijdklok oid instellen. En bedenk goed of je op dit moment wel zwanger van hem wilt worden, wil hij eigenlijk wel? Heel veel sterkte en succes en kom op, je bent meer waard!
Dit stukje zou ik hem maar eens vertellen, misschien dat dan het kwartje valt? Gamen op zich is niks mis mee (hier doen we het allebei veel) maar wel op normale tijden.. Dus niet tot 's avonds laat (soms in het weekend wel, maar wij hebben nog geen kids).. Bovendien moet het voor hem genoeg info zijn als jij aangeeft dat je dingen tekort komt.. En dat je ook graag eens samen tegelijk naar bed wil. Als hij dat niet belangrijk genoeg vindt hoe jij je voelt in de relatie.. Tja.. Kan hij wel zeggen dat het meevalt, maar zo voelt het voor jou niet. Ik zou toch eens op een wat drastischere toon melden dat het zo niet langer gaat!
World of tanks! Ja, dat speelt mijn man ook. En het erge is, als hij in een potje zit, dan kun je ook niet even iets vragen of zo. Dan moet je wachten tot ie dood is. Vind ik echt vervelend en helemaal voor de kids, want ja, hij speelt het ook wel eens als de kids beneden zijn. Hij sluit zich dan helemaal af van wat er in de kamer gebeurt en vind het alleen maar irritant als iemand dan aandacht van hem vraagt. Gelukkig hebben we afgesproken, dat hij dat alleen speelt, als de kids op bed liggen. De meeste andere games die hij speelt, die kun je wel pauzeren. Zijn voornamelijk RPG's en maar één MMORPG. Dat scheelt. Wat ook scheelt, is dat ik ook een beetje game. Niet altijd dezelfde spellen, maar dan zitten we wel naast elkaar te gamen ('s avonds als de kids op bed liggen) en da's dan wel wat gezelliger (want we praten dan ook tussendoor). Maar het gebeurt vaker dat hij zit te gamen en ik op de bank tv zit te kijken. Vind ik ook niet erg, want ik vind het fijn dat hij gewoon bij me in de buurt is en als ik wat wil zeggen of vragen, dan kan dat (behalve als hij World of Tanks aan het spelen is). In het weekend spreken we altijd een tijd af. Zo van: ga maar een uurtje of twee gamen en daarna gaan we... (boodschappen doen, naar je ouders, vul maar in) Ik zou ook heel erg balen als er bij ons bijna geen interactie meer zou zijn... Ik zou dan ook in het geval van TS heel erg goed nadenken, of ik wel een tweede zou willen, als je nu al zit te twijfelen in de relatie. Je kunt het hem ook voorleggen: Wil jij wel een tweede? Want het lijkt of hij sowieso al twee huwelijken heeft: Een met TS en een met zijn computer. Of wil hij wel een tweede voor de leuk, want TS doet toch alles? Verder inderdaad wat hier voor me is gezegd. Confronteer hem met het feit, dat hij zo nét je ex is (en goed op weg is ook zo óók een ex te worden). Hij moet bewust worden van zijn gedrag en wat dat met jou doet. EDIT: Mijn man gaat meestal wel gelijk met mij naar bed, maar ik moet hem wel bijna altijd meevragen. Maar hij weet dat ik dat belangrijk vind, daarom gaat ie mee.