Heb al eerder een topic geopend, omdat mijn zoontje wel erg snel ging/gaat met zijn taalontwikkeling. (hij is nu 22 maanden) Deze week waren we een boekje aan het lezen en wees hij in eens naar de letters. Ik benoemde de letter van zijn naam, hij wees vervolgens dezelfde letter in een ander woord aan. (hele grote letters) en zei de juiste klank erbij. Zo hebben we nog een letter bekeken met de naam van een bekende erbij. Toen papa thuis was kon hij beide letters aanwijzen toen ik erna vroeg. Tijdens het stempelen met letters wil hij nu alleen naar maar met 'zijn' letter stempelen en zegt zijn naam en de letter er telkens bij. Vandaag was hij ook met tellen bezig. Is hij wel vaker, maar hij telde de potloden en bij elk telwoord legde hij een potlood weg. Hij kwam effectief tot 3 en ging toen verder met vijf, acht, negen, twaalf. Maar legde wel elke keer een potlood op het juiste moment weg. Mijn dillemma? Ingaan op zijn behoefte aan tellen en letters of juist de boot een beetje afhouden? Normaal kijk ik heel erg naar zijn interesse en wat zijn interesse heeft daar bied ik extra van aan. Is hij heel erg met gieten bezig, dan gaan we een keer extra op de badkamer met water spelen of in de tuin spelen met een gieter. Volgens deze werkwijze zou ik nou in gaan op zijn interesse voor tellen en letters. Maar is hij daar met 22 maanden niet véélste jong voor?
Als hij het leuk vind zou ik lekker oefenen, is redelijk normaal dat sommige kinderen op die leeftijd interesse in letters en woorden krijgen. Ik zou wel oppassen met verkeerd aanleren, zoals bijvoorbeeld de 'D' is geen 'dee' maar 'duh' en zo leren ze dat op de basisschool, anders moeten ze het daar weer afleren en opnieuw aanleren.
Waarom niet in gaan op zijn interesse? Hij vindt het duidelijk zeer interessant, dus lekker hem daarin begeleiden! Zodra je merkt dat het frustrerend voor hem wordt omdat het te moeilijk wordt, gewoon afremmen en hem aanbieden wat hij al wel kan. Dus niet pushen, wel begeleiden. Mijn nichtje is ook zo'n vlotte, zij was denk ik met 2 jaar zeer vergelijkbaar met jouw zoontje. Nu zit ze met 5 jaar in groep 3 en kan ze al heel vlot lezen (ze leest de Donald Duck moeiteloos), dus ze leest al beter dan haar klasgenootjes van 6. Haar school begeleidt daar heel erg goed in, waardoor ze toch uitgedaagt wordt en ook leert leren. Afremmen resulteert alleen maar in een kind dat ongelukkig wordt en zich bv af gaat zetten (dus lastig doen óf juist zich terug trekt).
Echt niet afremmen hoor, zonde! Ik was zelf ook vroeg met lezen, alfabet enzovoorts. Ik ben heel blij dat mijn ouders mijn ontwikkeling goed begeleid hebben want ik genoot echt van taal en lezen (en nog steeds).
Je ziet heel vaak rond de 2 jaar een periode dat (sommige) kinderen een grote interesse krijgen in letters en cijfers. Voor hun is het niets anders dan een vorm die ze willen leren benoemen. Ik zou er gewoon lekker in meegaan en zijn interesses stimuleren. Het is geen verboden terrein omdat hij nog geen 2 is. Hij geeft vanzelf wel weer aan dat zijn interesse weer ergens anders naar uitgaat en dan spring je daar weer op in. Mijn dochter had het ook sterk rond haar tweede verjaardag. Wees elke letter en elk cijfer aan en wilde weten wat het was en wie of wat er bij die letter hoorde. Ze onthield alles ook perfect. De interesse is wel gebleven, en ze is hier met ruim 4,5 echt zelf gaan lezen
Wat is jou zoontje snel. Die van mij is ook heel snel maar niet zo snel. Persoonlijk zou ik er niet in mee gaan. Vind het te vroeg. Hij mag van mij heel slim zijn maar ik zou het veel belangrijker vinden dat hij sociaal goed opgroeit. Is hij al opfegeven voor de peuterspeelzaal? Ik zou proberen zn interresse te wekken in leuke spelletjes. Zo stimuleer je hem en kan hij wat leren en ondertussen stimuleer je het sociale deel.
Hummeltje, waarom zou een kind naast slim ook niet sociaal kunnen zijn? Het een sluit het ander niet uit hoor. Ik benvan mening dat, wanneer je het gaat afremmen je je kindje alleen maar frustreert.
Mijn meisje is ook 22 maanden en heeft een nijntje laptop met letters... ze kent nu ook 5 letters en kan ze benoemen ook in boekjes en op borden etc. ziet ze de letters... En inderdaad cijfers ook ze telt nu tot 5... Heb niet echt vergelijkingsmateriaal alleen mijn stiefzoontje maar die deed hetzelfde rond zijn 2e jaar... ook praat ze goed ze kan alles zeggen en duidelijk maken... maar idd wat nummer 10 zegt ze zit nu echt in een periode dat ze alles opzuigt en onthoudt... Die van mij geeft trouwens heel goed aan als ze geen zin meer heeft in tellen of letters haha zegt ze gewoon niet doen mama... en dan weet ik dat ik moet stoppen
Dat kan wel natuurlijk, klinkt inderdaad beetje kort door de bocht sorry. Ik bedoelde meer dat ik persoonlijk daar meer mee bezig zou zijn. Ik zie op mn werk altijd veel problemen waardoor ik voor mezelf de mening heb, doe maar rustig aan. Ik ben verpleegkundige in de kinderpsychiatrie en dat geeft mij deze kennis. Het zal tuurlijk niet bij elk kind slecht zijn, ik zie veel ellende en vind andere dingen belangrijker.
Lekker in gaan op zijn behoefte, als hij er geen interesse meer in heeft zal hij dat duidelijk laten merken. Je kan hem stimuleren maar niet pushen, het is geen moeten en zolang hij het leuk vind waarom niet? Heel bijzonder op die leeftijd is het niet, veel kinderen ontwikkelen dan die interesse. De een zal dit meer uiten dan de ander. Er niet in meegaan zoals hummeltje zegt zou ik helemaal niet doen, daar zie ik het nut niet van in.
Dank jullie voor de steun in jullie reacties. Ga inderdaad gewoon kijken of ik wat kleine dingen kan aanbieden en waar hij wel of niet in geïnteresseerd is. Ik werk op dit moment als gastouder, dus hij heeft vijf dagen in de week andere kinderen om zich heen van 1 tot 6 jaar. Over dat sociale element maak ik me dus helemaal geen zorgen al kan hij daardoor niet naar een peuterspeelzaal. Maar ik snap wel de link, heb vroeger op een jongetje gepast wat alleen nog maar met letters, cijfers enz bezig was en nauwelijks nog interactie had met zijn leeftijdsgenoten. Ik vraag me dan alleen af of kinderen die de letters bijvoorbeeld al kennen of zij zich niet enorm gaan vervelend op in groep 1 en 2. Daar leren ze toh juist dat soort dingen?
Daar was ik ook bang voor maar dat lijkt tot nu toe voor mijn dochter wel mee te vallen. Ze krijgen weliswaar de letters aangeboden maar gaan veel dieper op die letter in dan alleen maar herkennen. Welke woorden ermee beginnen, hoe je de klank kunt herkennen in een woord, dat soort dingen was voor mijn dochter ook nog wel leuk. Wel is ze versneld naar groep 2 gegaan, ze is van februari en zou anders bijna 2,5 jaar moeten kleuteren en dat lijkt te lang voor haar. En uiteindelijk zijn letters maar een heel klein onderdeeltje van de kleutertijd. Ze leren wel 1000 andere dingen, met name sociale en schoolse vaardigheden. En de werkblaadjes kunnen ze op niveau aangeboden krijgen. Ik maak me wat dat betreft meer zorgen over groep 3...
Je moet je denk ik niet zozeer vastpinnen op het feit dat het cijfers en letters zijn wat hij boeiend vindt. Of je nou de namen van de kleuren wilt weten en onthoudt, of dat iets een rondje, een vierkantje of een driehoekje kan heten of een koe een schaap of een hond, of dat een bepaald figuurtje een mmmmm heet of de bbbb. Die laatste figuurtjes zijn alleen wat abstracter en daardoor hebben de meeste kindjes daar pas later interesse voor omdat ze er dan achter komen dat ze iets betekenen. Jouw zoontje heeft dat blijkbaar nu al door, nou dat is prima toch. Je hebt ook nog kans dat hij er over een tijdje ineens helemaal niet meer mee bezig is, maar het kan ook zijn dat hij zich het lezen zelf leert (wat wel meer kinderen doen). Dan is het alleen zaak om straks goed in de gaten te houden of de school haar aanbod aanpast op het niveau van je zoontje. Lekker laten ontdekken zou ik zeggen!
Als hij er naar vraagt is het prima! Ik zou het verder niet gaan stimuleren als hij ergens anders mee bezig is! Ook niet zo van, "kom, we gaan de stempels erbij pakken en schrijven". Spreek de letters fonologisch uit (duh, lll, rrr) en als hij straks zijn naam gaat schrijven (duurt nog even) schrijf dan kleine letters, geen hoofdletters!!
Gewoon lekker in meegaan. Ik ben overtuigd dat je met (jonge) kinderen gewoon mee moet gaan met datgene wat ze zelf aangeven. Onze zoon is ook al maandenlang volop bezig met letter, tellen, vormen, kleuren, links/rechts. Prima toch. Hij vindt het nu blijkbaar (nog) leuk en interessant. Afremmen heeft geen enkele zin, denk ik. Alleen maar frustrerend voor je kind. Het herkennen van letters (wat onze zoon dus ook doet) vind ik trouwens niet meer of minder bijzonder dan het herkennen van een plaatje van een hond. Synchroon tellen (tegelijk tellen en wegleggen) is wel een teken van een voorsprong.
Mira heeft dat met cijfers.. Ik ga er gewoon in mee hoor, ze vind het geweldig! Ze vraagt me ook steeds een cijfer op te schrijven bijvoorbeeld.. Buiten wijst ze ook voortdurend naar alle cijfers die ze ziet. Het begon met "zes" zeggen en nu hoor ik haar ook vaker "twee, vijf en ach (acht)" zeggen
Onze zoon is trouwens ook dol op automerken. Het duurt even voor je een parkeerterrein overgestoken bent. Hij kent een stuk of 8 merken en bij degene die hij niet kent vraagt hij hoe ze heten. Zo leuk.
Ik zou er ook in mee gaan, leuk om samen te ondekken tot hoe ver de interesse gaat! Heb wel even een offtopic vraagje... waarom leren kinderen de letters op die manier uit te spreken terwijl "grote mensen" het wel als Bee Cee Dee uitspreken? Heb het zelf vroeger ook wel als Buh Cuh Duh geleerd hoor, en kan me eigenlijk niet herrinneren vanaf wanneer ik het op de andere manier ben gaan zeggen... Wat is daar het logisch nut van?
Het buh cuh duh zeggen vergemakkelijkt het maken van woorden, bij het leren lezen/schrijven. Bijv. Boom = Buh Oo Oo Mmm --> boom. Is makkelijker afleiden dan BEE Oo Oo Em, want waar zijn die e's gebleven?