Ik irriteer me nogal aan mn lichaam op het moment. Vorige maand de stap gemaakt naar de gyn en dus even een ronde een soort van pauze ingelast. In ieder geval afgesproken om even niet te tempen en mn ei even niet te gaan spotten, wat aardig goed is gelukt. Geprobeerd om zoveel mogelijk om de eisprong heen te seksen, waardoor ik eigenlijk bijna 100% zeker weet dat het niet raak gaat zijn. Vlak na het weekend waarin ergens mn ei is gesprongen ben ik ziek geworden. Begon met vooral buikkrampjes en weinig tot geen eetlust. Gewoon een griepje dus (dacht ik). Dit is ongeveer een week blijven hangen. Donderdag ben ik me echt beroerd gaan voelen. Barstende koppijn, buikpijn en een verschrikkelijk slap gevoel. De enige manier om me normaal te voelen was door te eten. Gewoon blijven eten. Maar ook weer niet teveel, want dat zorgde weer voor een soort misselijke waas in mn buik. (lekker duidelijk) Vrijdag is dit hetzelfde gebleven, vandaag voel ik me weer iets beter. Nog steeds wel wat rare krampjes enzo, maar dat is te overleven. Je zou denken dat het een buikgriepje is die bijna over is, maar ergens ga ik toch weer hopen. Als ik mn cylcussen bekijk, moet ik uiterlijk maandag ongesteld worden. Ik weet diep van binnen dat ik dat ook gewoon ga worden, waarom zou het nu ineens raak zijn na 13 rondes en we hebben niet eens op de goede dagen seks gehad. Ik weet dat je al zwanger kan worden van 5 dagen voor je ei, maar ik zie het gewoon niet gebeuren na een jaar proberen. Dus, eigenlijk wil ik gewoon even zeuren en van mezelf balen. Ik zit hier gewoon te hopen dat ik snel ongesteld wordt, zodat ik van dat rotgevoel af ben en me hopelijk weer normaal voel. Bah!
Heb je niet nog een testje liggen. Je zou een testje kunnen wagen om te kijken of je niet toevallig toch zwanger bent. Vooral omdat je al zoveel klachten hebt gehad zou de test misschien al wat eerder positief kunnen zijn.
Karine dankje Lief! ilo4 heb meer dan genoeg testen liggen, maar ik wil niet testen. Elke maand als ik test word ik de volgende dag ongesteld. Ik vertik het om nog een keer een witte test in mn handen te hebben. Als ik dinsdag nog niks gezien heb ga ik testen, eerder niet Plus dat het volledig tegenstrijdig is met mn motto van vandaag 'ik ben niet zwanger, ik ben gewoon ziek' En herhalen maar..
idd kan niet anders zeggen dan een digi huggggggg, ken het gevoel en dat is gewoon Klote , sorry voor me woord spelling , ben net helaas ongesteld geworden dus zit ff in een dippie bah bah !!! maar koppies omhoog en doorgaan Xxx
Vanmorgen temp gemeten en die is alweer goed laag. Ook stiekem toch maar een test gedaan, negatief. Nu dus wachten op bloed, wat waarschijnlijk morgen doorbreekt. Zit er even helemaal doorheen. Vannacht gedroomd dat we eindelijk een super mooie zoon hadden en dat deed zo verdomde veel pijn bij wakker worden. Gevoel hangt er nog steeds Ik snap gewoon niet waarom het ons niet lukt, wat er mis met me is
Jup, inwendig ziet alles er goed uit, sperma is goed, zit nu te wachten op bloedonderzoek. Als dat oke is moeten we nog maar een jaar proberen. 'We zijn tenslotte nog jong'..
Ach wat een gelul! Nou sterkte meid, hopen dat je niet het hele jaar moet wachten, maar dat je meteen in maand 1 zwanger raakt! Ik zal voor je duimen!
Mja na al 13 rondes zie ik de kans niet echt dat we nu opeens in ronde 1 zwanger gaan worden. Zeker niet als het ziekenhuis niks vind en we dus gewoon op dezelfde manier verder moeten..
Je weet het nooit he... Niet de moed opgeven!! Er zijn veel vrouwen nog zwanger geworden na een lange tijd, ook spontaan, dus je weet nooit!!! (Gôh, wat een advies, dat ik het zelf ook maar zo kon denken als ik weer eens ongesteld word) Je bent dan wel vroeg geholpen bij het ziekenhuis... Of heb je een heel onregelmatige cyclus? O nee, je kan geen handtekeningen zien hieronder, maar je bent dus wel regelmatig. Dan ben je wel snel geholpen?
Vanmorgen weer netjes ongesteld geworden. Bah! Ben gewoon na een jaar geholpen, heb wel op mn strepen moeten staan, maar zag het echt niet zitten om nog een half jaar tot een jaar te gaan proberen zonder antwoorden. Zeker niet omdat ik heel sterk het gevoel heb dat er iets niet goed zit
He, Gatverdamme! Dat is echt super kl....! Ik kan je ook geen tips geven, want ik zit zelf ook in hetzelfde schuitje! (zonder de onderzoeken dan) Alleen maar dat je moet proberen er niet te depri van te raken...
Heey pretty muffin, Heel veel sterkte meisje! Ik weet heel goed wat je door maakt, ben in afwachting van iui5 maar zie het somber in. . En het is dan net of ineens iedereen 'gewoon' zwanger word, terwijl mij dat niet lukt!! Ik vraag me wel eens af; " waarom hun wel en ik niet? Waarom is dit mij niet gegund?" Klinkt misschien heel depri, is het misschien ook wel een beetje. Maar na 2 jaar vraag je je wel eens af wat er de volgende ronde anders is, waarom die wel zal lukken. En na die 2 helse wachtweken als de ongi toch weer begint, dan zakt het lood nog verder in mijn schoenen!! Het mooiste van alles is nog dat andere zeggen dat je " er niet zo mee bezig moet zijn"! Hoe kan je er nu niet mee bezig zijn?? 7 dagen hormonen spuiten, echo, afspraak Iui dan de daadwerkelijke daad en de helse 2 wachtweken! Dus het is niet mogelijk om er niet mee bezig te zijn:x. De 29ste moet ik naar de osteopaat, misschien dat hij iets vind. Tja, ik probeer alles!!!! En ik ga voor ons allemaal duimen en een kaarsje opsteken!! Dikke digi knuffel uit het koude Eindhoven! knuffels linda
Geen genoegen mee nemen! Hebben jullie geen samenlevingstest of jij een HSG gehad? Want er kan wel degelijk iets aan de hand zijn, zeker als je al lang aan het proberen bent. Als jij bijvoorbeeld, net als ik, een cervixfactor hebt, dan kun je niet op een natuurlijke manier zwanger worden en verspil je nog een jaar. Bovendien is dat voor je emotionele toestand ook echt niet goed als de wens sterk is. Als zij je niet verder willen helpen, zéker voor een second opinion elders gaan. Ze kunnen je makkelijk wegwuiven alsof je een nummertje bent met het excuus: je bent nog jong, maar ze houden er totaal geen rekening mee dat je een mens bent! Een vrouw met "klepperende eierstokken". Bah, ik kan me daar boos over maken. Bij mij werd ook steeds gezegd: je bent nog jong (ik was 28), heb geduld, probeer het nog even. Terwijl ik wist dat er iets aan de hand was, dat voelde ik. Nu zijn we ruim 2 jaar en 2 mislukte zwangerschappen verder. Zo. Dat moest ik even kwijt. Sterkte meis, laat je niet afschepen hoor!! Groetjes Patricia