Hmm zal even hier mopperen... Ipv dat andere topic te vervuilen. Punt is dat mijn opa weigert om ook maar iets over zijn verleden te vertellen En juist dat maakt me natuurlijk nieuwsgieriger dan nieuwsgierig. Toevallig in de vakantie kwam het weer ter sprake... Mijn opa is vele km's ver van mijn oma geboren... En in die tijd was er geen internet en verhuisde je ook niet veel. Tijdens de oorlogsjaren waren ze begin 20... Hoe ontmoet je elkaar dan? Nouja, wie ik ook pols binnen de familie... Het is en blijft een gesloten boek. En tja.. Zo af en toe duikt het op.... En dan wakkert de nieuwsgierigheid weer aan Dus als jullie goede ideeën hebben...
Als de 1 uit de randstad komt en de ander uit overijssel/drenthe etc is de kans groot dat 1 van de 2 naar het platteland is gegaan, of om eten te zoeken, of om onder te duiken (nederlanders werden te werk gesteld in Duitsland) of om aan te sterken etc. Het is niet vreemd dat dit gebeurde, dit gebeurde nl erg vaak, daarom kom je best veel stellen van die leeftijd tegen die uit 2 verschillende provincies komen
Mmm al dat geheimzinnige ook altijd, daar wordt jewel nieuwsgierig van haha. Weet je een van je ouders niet de naam van haar/zijn opa en oma. Anders het trouwboekje zoeken vragen van je opa.
Zoiets dacht ik ook meteen... Maar het kan ook een mindere kant hebben, als er bijvoorbeeld minder leuke dingen gedaan zijn in de oorlog.... Klinkt heel hard, maar die mensen hebben ook kinderen/kleinkinderen natuurlijk...
Ja ook dat kan natuurlijk, maar feit is dat er veel mensen die bij elkaar zijn gekomen tijdens de oorlog ver weg uit elkaar woonden toen.
Nouja dat was precies de discussie tussen mij en manlief laatst... Waarom zou je er zo fanatiek over zwijgen als je niks te verbergen hebt. Echter.. Is mijn opa geen volbloed blanke (om het maar even onsubtiel te zeggen) Niet direct het kleurtje om fout te zijn in de oorlog... Maar uitgesloten is het natuurlijk niet. Mijn oma's vader had een kruidenierszaak in de randstad... En mijn opa uit een dorp. Dus dat ze op het platteland eten heeft gehaald in die tijd lijkt me zeker ook niet uitgesloten.
Ik krijg gewoon zin om voor je te zoeken hihi. Maar het kan ook zijn, dat hij nare herinneringen heeft aan de tijd, en daarom niks wil zeggen
Lastig he die grootouders die niet over de oorlog willen praten. Heel moeilijk om dan informatie te vinden. Mijn opa wil ook niks over zijn tijd in Nederlands Indie vertellen. Over de oorlog hier wel, maar wat er daarna is gebeurd liet hij nooit iets los. Mijn oma verteld alleen maar over het feesten op de bevrijdingsdag.
Enige wat ik DAAR ooit over heb gehoord was toen ik m'n tongpiercing kreeg.... "Je kunt je nog beter in N-I aan flarden laten schieten dan dat je jezelf vrijwillig gaat verminken met piercings" Ik was er helemaal stil van..... Hele opmerking paste niet bij het beeld dat ik had van m'n opa
Ook een argument dat voorbij kwam inderdaad Je weet het niet. Een leuke tijd was het sowieso voor niemand.. Goed of fout zegmaar.
Volgens mij zwijgen de mensen die daar gezeten hebben er collectief over. Het is bekend dat ook de Nederlandse soldaten daar mee gedaan hebben aan praktijken die tegenwoordig niemands goedkeuring nog dragen. Er is buitensporig veel geweld gebruikt. Dus ik kan ook wel begrijpen dat ze het er niet over willen of kunnen hebben.
Mijn opa is daar oom feweest die zwijgt daar ook over in alle talen. Vind het echt zielig. Wat ze daar hebben meegemaakt dat gun je e ht niemand. Me opa wilde vek genoeg wel terug maar dat wil die alleen met de veteranen niet met ons.
Jenn: dat had mijn opa ook.. Die is er toen nog heen geweest met mijn oma. Ze hadden ook heel veel spulletjes meegenomen om daar aan de lokale bevolking uit te delen.
Wat een leuk topic! Ben gelijk op die website gaan kijken! Echt interessant! Over het Nederlands-indie. Mijn opa en oma (vaders kant) komen van Java. Zij zijn inmiddels wel overleden. Maar wat ik weet is dat Oma het altijd over het mooie van Indonesïe had. Dus de zon, de mango's uit de bomen etc.. En opa sprak er nooit over. Alleen met 4 en 5mei was hij heel erg stil. Teruggetrokken en erg depressief. Later hoorde ik van mama dat hij weleens erover heeft gesproken. Echt mooi was dat echter niet. Mijn opa en oma hebben beiden in een jappenkamp gezeten. En mijn opa heeft o.a. gezien hoe zijn moeder en zus werden verkracht en vermoord voor zijn ogen. Als 13jarig jongetje. Echt te gruwelijk voor woorden! Toch vond ik het altijd wel heel interessant en de verhalen en foto's (van het mooie) spraken me altijd heel erg aan, alsof het toch een soort herkenning was, al ben ik daar nooit geweest.
De site van wiewaswie is niet geheel up to date? Ik kan mezelf, of mijn moeder, ooms en opa &oma namelijk niet vinden? Of moeten ze per se overleden oid zijn?