Nu nee feitelijk gaat het alleen om de borg want dat huurbedrag hebben ze betaald en geven de ouders terug aan zoon. Daarna gaat het over de borg.
Bij ons was de situatie omgekeerd. Na ons trouwen (gemeenschap van goederen) hebben mijn schoonouders 40.000 euro geschonken voor de aankoop van een woning. Dit geld hebben zij aan ons beiden geschonken aangezien wij in hun ogen één zijn. Ik ben hier echter niet mee akkoord gegaan want was nl van mening dat dat geld mijn man toekomt in geval van een eventuele scheiding. Het was dus mijn idee om alles gescheiden op papier te laten zetten. In het begin waren mijn schoonouders hier erg op tegen maar later vonden ze het volgens mij stiekem wel prettig. Uiteindelijk is het een extra bescherming van mijn man als het ooit fout mocht lopen. In mijn ogen heb jij recht op 500 euro, nl. de helft van de borg. De helft van de huur hebben zij teruggestort (dus eigenlijk de helft die je man betaald heeft en niet jouw helft) plus daarbij een bedrag van 50.000. Als ze het correct wilden spelen, horen ze jou een bedrag van 500 te geven voor jouw gedeelte van de borg. In jouw geval zou ik me doodschamen om daarom te vragen. Dankzij hun gulheid zijn jullie in staat boven jullie stand te leven, in een huis wat je normaal nooit zou kunnen betalen. En dan durf je zo'n schennis te schoppen voor 500 euro? Sorry maar ik vind het ondankbaar.
Sluit me hier volledig bij aan... Plus: wat iemand eerder al zei. De lagere woonkosten door de gift aan zoon van EUR 50.000 komen ook direct ten gunste van TS. Dus die EUR 500,00 heeft ze er zo uit.
ik ben als ik het topic doorlees 1 van de weinigen denk, maar dit zou bij mij toch echt een principekwestie zijn. Of haar schoonouders haar man (of hun, ligt eraan hoe je het ziet) geld schenken...dat is hun zaak, al is het 10 miljoen. Ts en haar man hebben haar schoonouders toch niet gedwongen om geld te schenken?? Dat hebben zij neem ik aan met hun volle verstand gedaan. Vervolgens komt ineens de uitsluitingsclausule...ik zou daar ook heel boos om zijn en zeker niet akkoord gaan. Heeft niks met ondankbaarheid te maken, maar het feit dat ts en haar man hun leven willen delen en schoonouders dat kunnen accepteren of niet. Nu lijkt het meer alsof er voorwaarden aan de schenking zitten en daar zou ik persoonlijk niet zo goed tegen kunnen. Ik heb ook erg veel moeite met het hele "koude kant" gebeuren, als je als ouders niet wil dat een evt. ex er met geld vandoor gaat moet je dat lekker in je eigen zak houden.
Ik zou er niet moeilijk over doen. Ik zie dit ook terugkomen in mijn dagelijkse werk (hypotheken). Ouders schenken alleen een bedrag aan hun kind en niet aan de aangetrouwde persoon. Dit wordt dan vastgelegd in aktes. Ik vind het niet raar.
Op basis van bovenstaande ben ik het met je eens! Ik zou me ook buitengesloten voelen. Maar ik vind jou reacties naar je man niet kunnen. Hij kan hier ook niets aan doen, maar je zet hem wel voor het blok. Als ik jou was, zou ik lekker op zoek gaan naar een ander huis, want mocht je hiermee doorgaan, zal deze "schenking" altijd tussen jou en je schoonouders en eventueel je man in blijven staan. Want het huis is nog niet gekocht, er is nog geen schenking gegeven, maar er zijn wel al ruzies onstaan! Onafhankelijk zijn geeft een veel fijner gevoel!
Heb dit soort constructies vaker gezien bij familie, komt altijd gedonder van. De oplossing is accepteren en geen ruzie zoeken of een ander huis kopen. Ik zou niet teveel doemdenken want waarom ga je er vanuit dat die clausule ooit nodig zal zijn? Je hebt toch de intentie neem ik aan om samen te blijven? En in dat geval is er toch niets aan de hand?
Je wilt dus wel boven je stand gaan leven, wat kan door de gift van je so. Maar je wilt niet de constructie van hun accepteren en zet je man onder druk. Lekker zeg. Nou koop lekker met je man een huis van eigen stand en leef het leven wat bij jullie past. Geen gezeik en gezeur. Wat is nu in vredesnaam 500 euro op 50.000 euro. Snap heus wel je principe kwestie, maar is dat dit allemaal waard? Dus of accepteer de gift plus de voorwaarden van je so of koop een ander huis onafhankelijk van je so.
En stel, jouw ouders schenken jou 50.000 euro en je vent neemt een maand later de benen omdat ie bijv. een ander meisje toch net iets leuker vind. Krijgt ie mooi 25.000 euro mee. Naast het verdriet van de relatie ben je dus ook de helft van het geld kwijt. Ik ben dus zeker blij dat deze regels bestaan. En ik zeg niet dat je vent dat doet he, maar hopelijk ben je ook niet zo naief dat je denkt: dat overkomt mij nooit!
TS: Ik zou bij voorbaat nooit zo een huis willen kopen. Je maakt je zo verschrikkelijk afhankelijk. Wat ik dus wel goed vind is dat je wel erover nadenkt wat er gebeurt als jullie uit elkaar gaan (zouden meer mensen moeten doen) en wat daar de (financiele) consequenties van zijn. Maar ik zou er niet zo'n ophef over maken en zeker niet mijn aanstaande opstoken tegen zn familie. Jij bent als je daarmee doorgaat de uiteindelijke verliezer.
Met mijn ex ook zo'n constructie gehad. Het huis (de hypotheekschuld) was voor éénderde van mij, voor éénderde van hem en éénderde hadden zijn ouders cash afgetikt. Omdat de waarde van het huis hoger was dan de hypotheekschuld, kon hij in het huis blijven wonen en mijn deel overnemen. Daardoor kon ik met een schone lei verder. Die centen konden me totaal niet boeien, en ik had destijds zeker begrip voor de constructie van schoonpa. Nooit een kwaad woord over gevallen. Het kan dus ook voordelig uitpakken.
En inderdaad, vraag je man dan om dat bedrag aan spaargeld op jouw rekening te storten.. klaar is klara.
Vind dit nogal naïef. Je weet nooit wat er gaat gebeuren, helemaal hoe de economie nu is. Dus denken dat als je man zijn baan kwijt raakt je zo weer een nieuwe hebt omdat je actief een baan zoekt is helemaal verkeerd. Hoop maar niet voor je dat jullie een tophypotheek gaan nemen! Daar zijn zoveel mensen jaren geleden de fout mee ingegaan en kijk nu eens? Allemaal noodgedwongen verkopen, omdat ze het niet meer kunnen betalen doordag iemand zijn baan kwijt is. OT: ik zou me er totaal niet druk om maken, het is een schenking en als je daardoor het huis kan kopen wat je zo graag wilt?
Ja want dat blijft van mij als we gaan scheiden... Alles wat van mij is word van hem en andersom. Het probleem is alleen dat alles in de woning van mij is, en wat hij bezit zijn schenkingen met een uitsluitingsclausule dus als ik ga scheiden blijf ik achter met de helft van mn spullen, een grote schuld, geen auto en geen huis. Dit was niet waar ik akkoord mee ging en nu ik eens goed gepraat heb met zowel mijn vriend als mijn schoonouders begin ik goed te twijfelen aan de huwelijksconstructie. Hij heeft namelijk niets. Hij is zn hele leven verwend door zn ouders en ik heb overal hard voor gewerkt. Dit gaat in de relatie juist perfect (ying yang enzo) maar als je het op deze manier bekijkt graaf ik mijn eigen graf door te trouwen in gemeenschap van goederen. Dus ik zit nu onwijs te twijfelen over wat ik nu moet doen en heb nog maar een paar weekjes voor de bruiloft. Aan de ene kant vind ik een huwelijk met huwelijkse voorwaarden geen huwelijk, ik vind dat je een huwelijk open in moet gaan omdat je samen verder wilt en je alles van diegene accepteert of deze nou schulden of spaargeld heeft maar doordat zijn ouders mij overal buiten sluiten (en dan heb ik het niet over die 50.000 euro dat is hun goed recht want daar heb ik geen drol voor hoeven doen) zoals de auto die ik betaald heb maar niet op mijn naam mocht, ons spaargeld wat hun gespaard hebben en ik nu niet meer terug krijg enz enz. Krijg ik er zo'n nare nasmaak van! Mn schoonouders zijn niet boos ofzo en ik ook niet maar we zijn juist heel open in wat we vinden, ik kan het goed met ze vinden en ruzie is wel het laatste dat er komt. Ze hebben dit gedaan met bepaalde gedachtes die ik niet snap en zij snappen mijn gedachtes niet dus uiteindelijk zeiden ze dat we de borg teruggestort krijgen omdat dit het enige is waar ik op papier ook recht op heb zonder dat ze dit op welke manier ook kunnen draaien. Voor de rest blijven ze bij hun standpunt. Wel willen ze me graag snappen en ik hun ook dus gaan we naar een therapeute toe die ons wellicht kan helpen communiceren. Misschien snap ik hun gedachte erachter en zij die van mij. Dat zou toch een stuk fijner zijn.
Als ik het goed begrijp willen je schoonouders niet dat je in gemeenschap van goederen trouwt. Ik snap dat je niet op huwelijkse voorwaaren het huwelijk in wilt (ookal heb ik dat zelf wel gedaan) maar er zijn diverse vormen. Je kunt ook op papier laten zetten wat van wie is vóór het huwelijk. Alles wat dan tijdens het huwelijk verkregen wordt is gezamelijk. Misschien is dat een oplossing?