De migraine aanvallen die ik vaak had, toen ik er nog geen goede medicatie voor had... Daar waren beide bevallingen echt niets bij (de eerste was zelfs sterrenkijker en echt geen makkelijke bevalling) Maar ook dat is weer niets als bij de geestelijke dingen die ik hier lees zoals bijv van chantal84. Sterkte meid!!
Mijn schouder die vier uur uit de kom was en daardoor de breuk van de schouderkop. Die twee samen waren vele vele malen erger dan mijn bevalling.....
Toen ik zwanger was, door wetten, regels en vooral ook leugens mijn kind niet kunnen beschermen tegen mijn ex, zowel voor als na de geboorte niet.
ik moest even nadenken over de lichamelijke pijn... ik denk toch de rugpijn tijdens mijn eerste zwangerschap... ik werd er gierend gek van en dat terwijl ik reuma heb en dus wel wat gewend ben.
Het deed zo'n pijn dat ik mij serieus heb afgevraagd of ik niet toevallig aan het bevallen was, je hoort wel eens dat iemand zonder het te weten aan het bevallen was, ik heb het echt gedacht ondanks dat ik gewoon in maat 36 pas.........
mhhhhhhh moeilijk val van een paard in de hindernissen, val van een paard in stroomdraad, trap van een paard op mijn voet(zat op een ander paard) gebeten door een paard op mijn duim, verbrijzelde teen door 2 paarden(op staan) of mijn galkolieken.......... bevalling was keizersnee en de pijn viel me mee, had meer pijn na mijn galoperatie, vraag nooit om morfine nu wel
Jeetje, wadr een heftige psychische dingen lees ik hier! Chantal, zomerbriesje en ilvy (en als ik nog iemand vergeet) heel veel sterkte. Bij zulke dingen valt lichamelijke pijn wel even in het niet .
- Gedumpt worden door je moeder, met de woorden: ik heb lang genoeg voor jullie gekozen, ik kies nu voor hem. Dit was over haar nieuwe vriend, terwijl ze net mijn vader de deur uitgewerkt had in 1 weekend. - Besluiten je moeder niet te willen zien, maar het daar toch met bepaalde dingen moeilijk mee hebben, doordat je dingen niet kunt vragen/delen. - De pijn in mijn enorm versleten heup. - De laatste keizersnee (ik was niet goed verdoofd.) Ze zei ik leg even je eierstokken recht, dat heb ik gevoeld, mijn god!
het meest pijnlijke de 6 uur durende weeën storm en ik was zo moe, kon niet meer en die pijn bleef maar komen... zo machteloos voelde dat.
Niersteenaanval met tegelijk een weeenstorm ik kreeg niks voor de pijn, ik was compleet van de wereld...
De eerste keer omdraaien na de operatie aan m'n rug.. Geestelijk dat ik na bovengenoemde operatie weer moest leren lopen e.d. en me ontzettend nutteloos voelde omdat ik hulp nodig had om naar de wc te gaan, drinken te pakken en dat soort dingen.. En elke keer m'n vriend weer zonder mij naar Oostenrijk zien vertrekken.. Nog vijf maanden kiezen op elkaar! (Maar vergeleken met wat ik hier allemaal lees is dat allemaal peanuts..)
Geestelijk en lichamelijk de bevalling van ons zoontje die veelste vroeg werd geboren en 40 minuten na de bevalling overleed.
Ik heb mijn lijstje hier net al iets eerder geplaatst, maar waar ik nog het meeste pijn van heb is mijn eigenwaarde die af is genomen, teniet is gedaan. Vooral de opmerking van eigen moeder: was jij maar doodgegaan in plaats van je zusje, kwetst mij nog steeds heel erg diep. Mochten er hier meiden zijn die soortgelijks als mij hebben meegemaakt, ik zou graag met jullie pb'en hoe jullie hier in het dagelijkse leven nog mee omgaan of verwerken. Ik heb daar nog best veel moeite mee eerlijk gezegd en tips zijn erg welkom. Sorry voor het offtopic gaan maar ik dacht nu ik toch vrij open ben kan ik meteen die stap verder zetten.