Dat de wond van de ks ging ontsteken.......ging echt door de grond. En dat 5 dagen lang. Vreemd genoeg vind ik het bevallen niet het pijnlijkste.
Lichamelijk niet veel pijn gehad maar het wegsnijden van een abces achter in mijn keel zonder verdoving pfff ... Geestelijk ga ik nu door een ontzettend pijnlijk moment. Ik ben waarschijnlijk zwanger ( 1 dag overtijd en een heeeel licht streepje. Condoom gescheurd) mijn verstand zegt abortus maar mijn gevoel zegt ja. Mijn gevoel mijn hart beide schreeuwen ze ja. Maar mijn verstand pfff. Morgen eerst nog maar eens testen en dan heeel goed in gesprek met mijn verstand en hart...
Oh wat vreselijk.. Heb zelf nooit zoiets meegemaakt, maar wil je wel even een hele dikke knuffel geven.
Hier sluit ik me echt bij aan, wat een verdrietige verhalen. En ook jouw pijn, Luffy..., wat vreselijk.
In mijn geval wel. Ik ben er totaal het type niet voor. Ik had er ontzettend veel spijt van. Zonder na te denken gewoon zo'n shop binnen gelopen. Nu zit ik te kijken met een lelijk litteken. Omdat het erg slecht gezet was.
Hmm nee, hier is bevallen ook niet het ergste geweest. Ik vond het plassen de weken daarna nog meer zeer doen.. Was niet echt gescheurd maar had wel kleine haarscheurtjes die niet gehecht hoefden te worden maar het brandde enorm.. Bedoel je fysieke pijn? Dan denk ik toen ik een spiertje bij mijn ribben had gekneusd of iets, kon nog heel moeilijk ademhalen want elke beweging deed ongelooflijk pijn daar. Was heel beangstigend en wist niet waar ik het zoeken moest. Kon ook niet liggen.
wat betreft fysieke pijn met stip op nr 1: migraine. 2. de versie van mijn eerste kind (werd gedraaid in mijn buik bij zwangerschap van 37 weken) 3. Bevalling (maar staat echt niet in vergelijk met de migraine, tja..) ohja, ik heb ook wel eens een oorontsteking gehad waarbij ik echt jankend in de wachtkamer zat. Dat was ook geen pretje.
Ik werd vroeger heel erg gepest op school. Maar eigenlijk heel mijn jeugd. Drinkende, luie ouders (nu ik zelf kindjes heb komt het besef steeds meer dat wij vroeger heel erg verwaarloosd zijn). Moet zeggen dat als ik daar aan denk, de rest van de problemen in het "niet" vallen. Mijn eerste bevalling was echt een hel, maar we hebben inmiddels 3 kindjes, zou het zo nog vaker doen zo bijzonder!!
En geestelijk was het bij de ziekenhuistijd van onze dochter, zeker die eerste periode toen we niet wisten of we haar wel levend mee naar huis zouden kunnen nemen. Die onzekerheid was echt verschrikkelijk!
Een enorme kiespijn waarna ik een wortelkanaalbehandeling moest ondergaan. Dit was op vakantie in Mexico... Bevallen zonder dat het lukt en daarna de eerste keer uit bed komen na de spoedkeizersnee. 6 aften tegelijk in mijn mond hebben.
Lichamelijk: rug/bekken vast zitten na de bevalling Geestelijk: sinds vandaag: de missed abortion....
Ik ben er nog 1 vergeten, toen mijn zoontje 1 week was moest hij opgenomen worden omdat hij compleet was uitgedroogd. Hij moest een infuus maar door de uitdroging wilde dit niet, ze hebben 2x in zijn kleine handjes moeten prikken, maar het wilde toen nog niet. Daarna hebben ze het aan de linker kant van zijn hoofd geprobeerd en daarna aan de rechterkant, pfff wat is dat erg zeg. Om je kindje zo te horen huilen. Ik mocht vervolgens ook niet blijven maar moest naar huis, omdat hij op een quarantaine kamertje lag waar geen plaats was voor een bed. Ik had net de keizersnee achter de rug dus kon niet op een tuinstoel zitten. Dat was echt zo verschrikkelijk erg, je kleine weerloze kindje achterlaten, 30 km verderop van je huis, pff Er zijn natuurlijk ergere dingen, maar ik heb het er soms nog moeilijk mee als ik het erover heb ofzo of foto's terug zie.
abces op m'n stuitje, die zonder verdoving open gesneden moest worden om de troep eruit te laten lopen.. dat was 8 weken na m'n bevalling , dus die was nog duidelijk in gedachten, maar dit was véél erger en als het ooit nog eens moet, spuiten ze me maar plat. Ik laat me nooit meer zoveel pijn doen. Qua kneuzingen en breuken (totaal:enkel, enkelbanden, knie, kuit, ribben en sleutelbeen - afzonderlijk van elkaar hoor ) , vond ik m'n gebroken sleutelbeen eigenlijk het pijnlijkst. Hoewel de gekneusde ribben daar wel gelijk achter aan komen.