galaanvallen, wratten tot het bot laten weghalen zonder werkende verdoving, kies laten trekken zonder verdoving (werkte niet) toen schoot ie uit met een grote haak in mijn gehemelte, bevallen vond ik eigenlijk wel meevallen (ik vond de totaalruptuur daarna vervelender!) maar al deze dingen vallen in het niets bij echte pijn namelijk emotionele pijn van bv mijn moeder verliezen en alle omstandigheden eromheen. Ik zou honderd wratten laten weghalen mijn galblaas laten terugplaatsen als dat zou betekenen dat ik afscheid normaal van haar had kunnen nemen.
knuf, volg je gevoel en doe alles nog wat je wil doen en laat je niet tegenhouden door andere mensen zoals je kan zien doet dat later meer pijn door de spijt die je ervan hebt....
een klein kind zien vechten tegen een strijd waar niet tegen te vechten was en uiteindelijk zien verliezen
Het pijnlijkste.... Lichamelijk is dat alle ellende die ik na mijn eerste bevalling heb meegemaakt. Hersteloperaties en de dynamische graciloplastie. Mentaal, naast alle ellende die ik over me heen heb gehad na mijn eerste bevalling is het meest pijnlijke het zeer plotselinge overlijden van mijn schoonvader.
Jeej wil iedereen met een zware last sterkte wensen...Vreselijke verhalen zitten er tussen.. En 1 ding weet ik wel ik wil nooit galsteenaanvallen krijgen na jullie verhalen Lichamelijk: 1. Bevalling Geestelijk: 1. Mijn angstoornis die 10 jaar heeft geduurd..maar ook echt 10 jaar van mijn leven heeft verpestGelukkig heb ik er nu medicatie voor
en toch was t bevallen en de nasleep daarvan (ingeleid worden en na twee dagen een keizersnee) Op de tweede plaats zeg ik het naar binnen toe verdraaien van mijn hele knie afgelopen zomer. Heel onprettig Ben nog steeds herstellende... Emotioneel pijnlijk vond ik de miskraam die ik kreeg toen ik na bijna 4 jr eindelijk zwanger was.
Volgens mij ben ik echt de enige die bevallen niet pijn vond doen Of nja het doet wel pijn maar niet zo erg dat het in de top 10 voor komt.. Maar met stip op 1: Beenmerg afstaan! En dan met name als ze het weghalen brrrr ga alweer janken als ik er aan denk!
Fysiek gezien.... wakker worden tijdens de operatie, omdat ik achteraf niet tegen de narcose bleek te kunnen....
Oh meiden, wat een ellende lees ik bij sommige zeg! Dikke knuffel voor alle mama's met een ernstig ziek kindje, overleden kindje, of een kindje wat er niet heeft mogen komen. Dit gaat mij toch wel erg aan t hart als mama zijnde....
Toch wel de hele lange weg naar 'zwanger worden' injecties, hormonen, ingreep van de punctie het is allemaal erg zwaar geweest. En mijn moeder die ziek is geworden 5 jaar geleden was toch het meest ergste van alles! Maar ze leeft nog GELUKKIG.
Mijn depressie, en eetproblemen was echt een hele zware tijd in mn leven.. ook om te zien wat het deed met mn lieve vriend. Zo dankbaar en trots dat ik het allemaal heb overwonnen, samen met hem!
Zie veel 'bevallen' staan De bekkenpijn die ik in mijn zwangerschap had en nu nogsteeds heb ervaar ik als veeeel pijnlijker... Maar zijn veel ergere dingen in de werled