1. galsteenpijnaanval. 2. mijn 2e punctie 3. verstandskiezen laten trekken (de napijn) 4. de laatste 5 minuten van mijn 2.5 uur durende tattoo 5. mijn ontstoken infuus in mijn hand
Het niet zwanger worden en dan opmerkingen van anderen daarover. Het lange wachten en niet weten of het ooit goed komt. Of opmerkingen bij anderen dat ze "kinderen nemen".
Lichamelijk op 1. Keizersnede zonder goede verdoving. Jam wat een pijn was dat. Emotioneel op 1. Je baby op de NICU zien met een kamer vol apparatuur en medicijnen, vechtend voor haar leventje.
Hier hetzelfde, Ik was 12 en wist dat mijn moeder vreemd ging, moest liegen tegen mijn vader, maar na een tijdje trok ik dat nietmeer, mijn vader was me alles. Toch vertelt, en ja hoor ik was de schuldige. Nog een tijdje geprobeert met mijn moeder, maar ze wou me niet alleen haar vriend. Nu heb ik een dochter en maakt ze me overal zwart. Wat het meeste pijn deed was dat ze me voor leugenaar uitmaakte met mijn grootste geheim,een aanranding ze vertelt overal rond; Manyana is aangerand geworden, maar dat is helemaal niet waar, zegt ze gewoon om aandacht te krijgen. Nu vele jaren later, doet alles me niks meer, voel niks voor haar en ze mag en letterlijk dood vallen.
Hier ook zo, ik wist dat ze vreemd ging idd en mocht niks zeggen. Ze heeft toen tegen mijn vader gezegd dat ze wilde scheiden en dat ze wilde nadenken, maar dat er echt niemand anders was. Terwijl ik beter wist. Op zaterdag ging mijn vader weg en op zondag woonde haar nieuwe vriend bij ons in huis en nog mocht ik niks zeggen. Ik heb nu wel weer goed contact met haar, maar nog steeds niet alles vergeven. Er zijn namelijk veel meer dingen gebeurd. Nu ik zelf moeder ben, snap ik niet dat je als moeder je kinderen zo'n pijn kunt doen.
Lichamelijk: 1. Bevalling 2. Verwijderen van verstandskeizen (moesten alle 4 uit mijn kaken gebeiteld worden) 3. Ontstoken teennagel (moest operatief verwijderd worden) Emotioneel: 1. De dood van mijn moeder 2. Fertiliteitsproblemen
Het zien van een docu over sterfkamers in China. Ik zal jullie de details besparen... Ik was toen nog best jong en tot op de dag van vandaag krijg ik het niet meer uit mijn hoofd of van mijn netvlies
Het kon niet anders. Als ze niet binnen tien minuten gehaald werd zou ze overlijden. Narcose kon niet omdat dit te snel bij ons meisje kwam en dat kon het hartje niet meer aan. Dus ruggeprik, cathether erin, bloeddrukmeter om en whoppa mes erover. Toen ik weer op de kamer was werkte ie pas. Neem aan dat het bij een rustigere bevalling beter gaat Moet bij ieder volgend kind weer een ks dus ben stiekem ook wel bang...
mijn bevalling wasook niet pijnlijk zonder verdoving voelde ik pas bij 8 cm dat ik aan het bevallen was
Lichamelijk: de darmpijn na de keizersnede, aambeien (man wat heb ik het uitgegild!) Zweepslag in mn nek Geestelijk: Mn vader zien breken nadat mn ex vertelde dat ie mij niet vertrouwt en jaloers is op zn kind en ons het niet waard vond om voor door te vechten Mijn meisje bleef huilen na een bezoek van de osteopaat, ik ging terug met haar, kwam naar voren dat ze al mijn tranen aan t uithuilen was. Dat was echt een klap voel me nog schuldig Jarenlange geestelijke mishandeling van 2 exen
mijn bevallingen. zonder twijfel daarna mijn duim verbrijzelen tussen de deur, die ik zelf dicht sloeg. Dat geluid zit nog in mn trommelvlies.. daarna, het onverdoofd insnijden van een enorme getrombosseerde aambei.. auwww
mn moeder verliezen is toch wel de ergste pijn die ik gevoeld heb. ben mn vader en broer ook verloren dus dat komt op nummer 2. echt lichamelijke pijn...mijn derde bevalling! maar heb toch echt veeel liever die lichamelijke pijn hoor!
Lichamelijk heb ik niet echt extreme pijnen gehad, bevalling was niet prettig maarde pijn herinner ik me niet meer. Verder het overlijden van mijn moeder op mijn verjaardag. Een jeugd gehad met alcoholmisbruik van beide ouders en het ervaren van fysiek geweld. Het verdriet van mijn moeder om haar tweede kind die is overleden aan wiegendood. ( was zelf nog niet geboren, maar heeft een levenslange nasleep gehad die ik nu pas kan begrijpen. Het uithuisgeplaatst worden 3 dagen nadat mijn moeder overleed en totaal ontspoorde. Pijn dat mijn broer volledig met zichzelf in de knoop zit, want alle hulp ging toendertijd naar mij uit omdat ik minderjarig was en hij over het hoofd gezien werd. Hij heeft mij pas verteld verslaafd te zijn geweest aan harddrugs en dit in zijn eentjr heeft moeten oplossen.
De eerste 1,5 dag na mijn herniaoperatie. Man wat heb ik gejankt van de pijn. Al mijn spieren in mijn rug waren zo enorm aangespannen dat ik niet zonder spierverslappers kon bewegen, maar voordat ik die kreeg waren we een dag en nacht verder.
Geestelijk,met 38 weken zwangerschap je vriend betrappen met een ander. Wat heb ik in een hel geleefd die tijd! Lichamelijk,2 weken later de bevalling die ik niet kon handelen door de geestelijke problemen waarmee ik toen liep.. Bevallen in je eentje en te weten dat de vader met zijn nieuwe liefje zat was ook een hele grote hel...