Ik vind het idd een teken van onmacht. Het onder de koude douche zetten vind ik echt niet kunnen en is een teken dat je ze gewoon echt niet meer de baas bent. Consequent blijven, duidelijke grenzen aangeven, goed gedrag belonen, time out plekje en activiteiten aanbieden zijn de tips die ik je kan mee geven. Je moet je niet laten meeslepen in hun gedrag maar rustig blijven, doe je dat niet dan wordt get alsmaar erger. Misschien vervelen ze zich? Hier 3 kinderen die elkaar ook wel eens in de weg zitten. Wij waarschuwen 2x en de 3e keer is op de trap zitten met de kookwekker, zodat voor hun duidelijk is dat als de bel gaat de straf ook echt over is. Het aantal min dat ze op de trap moeten us afhankelijk van hun leeftijd. In het begin moesten we de trap met regelmaat gebruiken maar inmiddels is waarschuwen voldoende.
Ja ik heb maar een kindje haha en daar al mijn handen vol aan... Maar ben ook alleenstaand... Respect voor moeders met meerdere kindjes... Kan natuurlijk zeker begrijpen dat 't je af en toe teveel word..
Idd één is géén! Ik vind het helemaal niet zo schokkend hoor een koude douche, kan een hysterisch kind lkr ff afkoelen.
Een is geen??? Hahahaha sorry... Erg lachwekkend... Als alleenstaande moeder is een zeker een... en wat betreft de tweede zin.. neem aan dat dat een grapje is "kan een hysterisch kind lekker afkoelen"
Hier bijna 4 en 2 en ook vaak dikke ruzie, heel vaak politie agent spelen. Kies waar je boos om word en wat niet. Niet te snel ingrijpen, allen bij zeer, gevaarlijk, dingen die echt niet mogen. Laat ze het maar zelf oplossen bij onenigheid over speelgoed, vaak regelt zichzelf dat wel. wel opletten hoed. hoe een mep graag meiske dus dat moeten we wel in de gaten houden. Maar verder heeeel normaal. hoort erbij.
Onder een koude douche. Wat erg om dit te lezen. Je kind zou een hartaanval krijgen....... Echt zit ff met mijn mond vol tanden.
Dat dacht ik ook de eerste negen jaar als alleenstaande moeder en maar een kind. Ben daar wel van terug gekomen. Geloof me maar.
Ik zou hulp gaan zoeken. Het lijkt me duidelijk dat jij een probleem hebt en je kinderen dus duidelijk niet aan kan. Sorry heel zwart/wit even. Niet leuk te lezen voor jou snap ik heel goed. maar als jij de controle zo ontzettend kwijt bent dat je een koude douche nodig hebt om ze de baas te worden gaat er iets erg mis. Kinderen hebben duidelijkheid en structuur nodig en aan jou/jullie de taak die te geven. Verder sluit ik me aan bij Twinkle star. En ik heb er drie, word af en toe gillen gek, heb 100 rollen behang in huis maar als ik een bui voel aankomen ben ik diegene die wegloopt
Idem.. Ik ga ook weleens even 10 min op de plee een spelletje op mn tablet spelen, en dan ben ik weer gezellig haha.
Mijn man heeft ontzettend veel geduld met zijn meiden, zou ook nooit zijn stem verheffen, nu is hij 14 dagen thuis geweest en..... Hij verloor ook meerdere malen zijn geduld, en werd er erg gefrustreerd van dat bij de jongste niks helpt. Ze doet het gewoon toch, ze heeft meerdere malen zonder eten boven gelegen, geen tv, geen lego ,geen tablet, geen snoep en ga zo maar door Het doet haar niks, ze blijft klieren. Nu ben ik zover, dat als ze gilt of kliert, ze niet meer bij mij mag komen en ik niet meer tegen haar praat.. Dat lijkt te helpen pfff maar valt niet mee. En natuurlijk spelen ze ook wel eens lief samen. En mis ik ze vreselijk als ze dr niet zijn. Maar ze kunnen er wat van...
Tuurlijk is alleenstaand mama zijn ook niet makkelijk maar in de zin van ruzie en corrigeren zit er echt een heeeeeeeuul groot verschil in 1 kindje of meerdere kids in huis Is echt niet te vergelijken
Toen ik hier "in the picture" kwam waren de jongens net 4 en 5, allebei ADHD en samen zetten ze echt het hele huis op z'n kop en constant ruzie maken met elkaar en nergens naar luisteren. En mijn vriend was ook helemaal niet consequent. In het begin wilde ik me er niet te veel mee bemoeien maar op een gegeven moment werd ik er gewoon helemaal gek er van. Toen heb ik vriendlief een spreekwoordelijke time-out gegeven en tegen de kids gezegd dat vanaf dat punt Natasja de baas in huis was. Ik legde ze alles duidelijk uit en zei daar ook bij dat ik maar 1 keer waarschuwde als ze niet luisterden. Luisterden ze dan nog niet moesten ze voor een bepaalde tijd naar de slaapkamer op bed gaan zitten na denken over wat ze verkeerd hadden gedaan. Als de tijd voorbij was ging ik dan naar ze toe en dan moesten ze me zelf vertellen wat ze verkeerd hadden gedaan, waarom ze dat hadden gedaan en wat ze daarna anders gingen doen. Als bleek dat ze er goed over na hadden gedacht mochten ze weer terug komen. Als bleek dat ze er niet goed over na hadden gedacht legde ik ze het nog een keer heel duidelijk uit en mochten ze er nog even langer over nadenken. Deden ze daarna binnen korte tijd nog eens hetzelfde, mochten ze 2 keer zolang op de slaapkamer zitten. Daarnaast vertelde ik het ze ook constant als ze wel lief samen aan het spelen waren, niet overdreven druk liepen te doen en wel meteen luisterden. Ook mochten ze, als ze de hele dag lief waren, aan het eind van de dag iets verzinnen wat we dan gezellig met z'n allen gingen doen. Dit heeft echt super goed geholpen. In het begin zaten ze natuurlijk heel veel op de slaapkamer maar dat werd al heel snel veel minder tot eigenlijk bijna nooit meer...!! Het mooiste is nog dat we ondertussen al weer 6 jaar verder zijn en de jongens nog steeds overal vertellen dat Natasja hier de baas is in huis En het is inderdaad ook nog steeds zo dat wanneer ze dan toch weer vervelend doen, dat is dan vooral die onderlinge strijd altijd met elkaar, dat wanneer ik ingrijp het altijd snel voorbij is. Want als Natasja wat zegt... en Natasja waarschuwt maar 1 keer...!! In het begin was ik wel een beetje bang dat de jongens misschien een hekel aan mij zouden krijgen, omdat ik wel wat strenger kon zijn als papa. Maar niets is minder waar. Ze zijn altijd hartstikke gek op me geweest en dat zijn ze nog steeds...!!
Kind blijft een kind...of je er nu 1,2,3 of 20 hebt.... Je hebt altijd zorgen, je bent altijd bezig, dat meerdere kinderen moeilijker is tja das een keuze die je maakt... Maar ga geen domme uitspraken doen van een is geen! Want dat is wel erg kort door de bocht...
Dat wat jij gedaan hebt, heb ik ook gedaan weken aan 1 stuk met de jongste. maar het boeit haar niet, ze komt naar beneden zegt sorry, en gaat vol goede moed weer verder. Er zat geen verbetering in. Dus wat moet je dan. Het is gewoon een heel vrolijk kind, heel sociaal heel gezellig, maar is enorm vasthouden in dr eigen ding, en heel explosief. Dan is het wel heel moeilijk om er structuur in aan te brengen. Dus als je tips hebt, ik hoor ze graag
En dat bedoel ik ook.. Als je er meer hebt dan is echt 1 geen. Ook niet als alleenstaande moeder, been there done that. Totaal NIET vergelijkbaar!