Hulp zoeken vind ik niet nodig en koude douche zal ik niet meer doen. Vind t ook wel sneu. Heb ze nu allebei een sopdoek in de hand gedrukt en ze zijn heel trots hun kamers aan het schoonmaken
Ik heb er ook zo een. Niks boeit haar. Straf, belonen, negeren. Helaas heeft de mijne ook nog eens een dominant karakter en losse handjes. Andere kunnen makkelijk praten met consequent zijn is de oplossing etc. maar niet ieder kind werkt hetzelfde
Wij hebben 2 kids van 2,5 en bijna 4 en ik moet zeggen, ik hoef niet vaak politie-agentje te spelen. Ik denk dat dat komt doordat wij een strak dagritme hebben en ik hun heel vrij laat in huis en ik niet heel snel gefrustreerd raak (wat kinderen maar al te goed herkennen). Zo staan wij s'ochtends op, wordt er ontbeten, poets ik het huis en dan gaan we gezamelijk iets doen. Daarna is het middageten en gaan we de diertjes thuis voeren en gaan we samen weer iets doen. Dan ga ik eten koken en komt papa thuis en gaan we eten. Dan nog ff spelen, pyama aan tanden poetsen ed en dan naar bed. Tuurlijk hebben ze wel een ruzie met elkaar, maar zolang ze elkaar heel laten en het huis ook dan laat ik ze het zelf uitzoeken. Wordt het gevaarlijker dan grijp ik ff heel streng in, meestal verschieten ze zo dat ze spontaan ophouden. Ook wij hebben strafplekje waar ze naar toe moeten (de bijkeuken) als ze echt te ver gaan. Dit vinden ze totaal niet leuk dat ze al bijna beginnen te huilen als we zeggen "WIl je naar de bijkeuken". Rust - reinheid en regelmaat. Dit hebben we vanaf de geboorte aangehouden en nog steeds doen we dit en het werkt super. Nu lijkt het alsof het hier altijd koek en ei is, maar ook hier gaat het weleens mis en sta ik met mijn handen in haar en vlucht ik naar buiten om uitvliegers te voorkomen omdat ze met elkaar vechten en niet naar me luisteren, en ben ik op zoek naar kilometers behang om ze achter te plakken, maar dan zonder ik ff af en ga ik weer naar binnen en begin weer opnieuw. Ze maken je het niet altijd even makkelijk en ze stellen je geduld echt op de proef .
Zo ging het hier in het begin dus ook hoor. Het wordt niet na 1 of 2 keer meteen beter. Het moeilijkste is consequent blijven...!! Ze mag alleen weer naar beneden komen wanneer ze zelf goed uit kan leggen wat ze verkeerd heeft gedaan, waarom ze dit heeft gedaan en wat ze anders gaat doen. Gaat ze daarna dus gewoon weer verder waar ze gebleven is mag ze weer terug naar haar kamer en nu 2 keer zo lang...!! Dan kan ze nogmaals zelf na gaan denken wat ze nou verkeerd heeft gedaan. Ze heeft er immers vlak daarvoor ook al goed over nagedacht waarom ze daar in eerste instantie zat anders had ze niet terug mogen komen. Zelf reflectie is heel erg belangrijk in deze methode...!! En het beseffen van de consequenties van haar gedrag. En vooral ook niet vergeten te belonen wanneer ze zich dus wel goed gedraagd...!!
Hulp zoeken is inderdaad wel erg overtrokken. Koude douche kun je afschaffen..is ook beter. Maar voel je niet schuldig hoor.
En over 1 is geen.. Mijn hemel, ik heb een buurjongetje die hier weleens komt. Vind hem vermoeiender dan mijn 3 kinderen bij elkaar.
Dat heb ik allemaal gedaan, en ik ben echt niet gestopt na 1 of 2 keer Ze weet dondersgoed de consequenties van haar gedrag, maar het boeit haar niet. Dan maar naar boven, of dan maar geen snoep of geen tv...jammer dan. Het maakt haar echt niet uit of ze een dag boven zit, ze doet het gewoon toch. Ze komt na een sorry naar beneden vertelt wat ze fout heeft gedaan, zegt dat ze het niet meer, doet en dat ze snapt dat ze dan weer naar boven moet... Gaat vervolgens terug naar de huiskamer, en doet het gewoon weer... Dus deze methode heeft totaal geen nut
Wat ik nu heb gedaan in de kerstvakantie. Verplicht uit elkaar! Dus de oudste moet bijv. op de tweede verdieping spelen en de jongste op de eerste verdieping. Ook is het maar 15 min uit elkaar halen en dan spelen ze veel beter alleen. Mijn meiden willen nooit alleen boven spelen alleen als ik ook boven ben of als de ander er ook bij is. Ik heb ze dus bewust uit elkaar gehaald elke dag. En dat werkt echt goed. En natuurlijk elke dag in de tuin spelen, samen iets doen zoals dansen, bakken enz En hier hebben ze echt structuur op een dag ze weten precies wanneer het tijd is om fruit te eten bijv. En bewust niet elke keer mee bemoeien ze zoeken het nu vaker zelf uit, grijp alleen in als het echt uit de hand loop. Op de gang/trap hier zet ik ze eigenlijk bijna nooit. En in de vakantie mochten ze wel langer tv kijken hoor vooral als het slecht weer is.
Mijn vriendin heeft een zoontje die elke dag het huis op zijn kop zet, ik vind daarom de uitspraak 1 kind is er geen een beetje kort door de bocht. Bij haar ligt het compleet aan het gebrek aan uithoudingsvermogen, ze geeft heel snel toe, straft niet en is niet consequent. Dit terwijl als hij hier is, het een heel ander kind is. Hij heeft hier een paar dagen geslapen en is gewoon met het gezin mee gegaan. Niks geen gek gedrag oid. Het is in dit geval niet vreemde ogen dwingen want ik zie hem heel vaak en als ze hier zijn en mijn vriendin is er bij, gaat vertoont hij dat gedrag wel en is hij door mij ook moeilijk corrigeerbaar. Soms gaan er weken overheen totdat deze methode helpt. Het kost een berg aan doorzettingsvermogen maar het is het echt waard. Ik hoor een aantal van jullie zeggen, bij mijn kind werkt dat niet het interesseerd hem niet en reageerd er niet op. Maar dit is absoluut niet waar! Jullie kindje heeft ws een berg meer uithoudingsvermogen dan een ander maak ook deze kindjes hebben op een gegeven moment een "breekpunt". Je kan dat gedrag toch niet accepteren en laten gebeuren omdat jullie zeggen dat hij simpelweg niet te corrigeren is? Jullie zijn toch de baas in huis, toch niet jullie kindje? Het klinkt misschien niet zo leuk, maar zo is het wel. Onze oudste twee waren niet heel pittig. Hadden wel een periode met buien maar uiteindelijk redelijk goed corrigeerbaar. Onze jongste was een tikke anders, het heeft een berg doorzettingsvermogen gekost en heel wat dagen vroeg naar bed om bij te komen en nog merk ik aan haar dat ze sneller de grenzen opzoekt maar ook voor haar hebben we de timeout plek niet meer nodig. Voor wat betreft opvoeden, maakt het niet zo veel uit of je er 1,2 of 3 hebt. Het is hooguit wat drukker in huis met 3 kindjes dan met 1. Maar het opvoeden en straffen blijft hetzelfde.
Toch wel hoor..met één kind is het peace of cake omdat je al je aandacht op dat ene kind kunt richten en het geen broers of zussen heeft om mee te bekvechten.
+1 Die jongens van ons zijn dus wel heel erg pittig. Ontzettend drukke ADHDers, brutaal en altijd een grote mond. Het is zelfs zo erg, dat wanneer wij met mensen afspreken er vaak gevraagd wordt of we dan langs willen komen wanneer we de jongens niet bij ons hebben Er wordt me ook heel vaak gevraagd hoe ik het in hemelsnaam uithoud met hun en dan ook nog eens in combinatie met hun vader (ook ADHD). Toch heb ik met deze methode wel degelijk structuur hier aan weten te brengen in huis. Waar de mensen me eerst uitlachte dat ik het überhaupt probeerde, wordt mij nu dikwijls gezegd dat ik zo'n goede stiefmoeder voor die jongens ben en dat ze zo blij zijn dat ik ze juist af en toe even stevig aan pak. Zelfs hun moeder is mij dankbaar en vraagt soms advies hierin...!!
Dat is een gezegde wat wel vaker om de oren wordt gegooid. Maar trek het je niet aan heb veel respect voor vrouwen die het alleen doen. Ik doe het niet alleen en bij mij kookt het ook wel eens over! En nee ik zet uk niet onder de koude douche. Hoe boos ik ook soms kan worden eerlijk is eerlijk het komt 99% er op aan dat IK niet lekker in mijn vel zit. Dus wat ik dan doe is schoenen aan en hoppa naar buiten. ff een frisse neus halen. Ook al zijn we ziek we gaan een blokje om al is het maar 5 minuten. We lopen dan nergens naar toe (bakker of zo) en zijn na 5 minuten weer binnen. Heb het zelfs eens gedaan toen uk ziek was en de tweede dag mij en zichzelf in de weg zat. Even naar buiten gelopen en weer naar binnen en het was een ander kind. Probeer de situatie te doorbreken en adem eerst eens in en uit. Het ligt natuurlijk aan de situatie of je je moet bemoeien maar laat ze het zeker ook eens zelf oplossen daar leren kinderen ook weer van. En nee ik heb er geen twee (moet er niet aan denken op dit moment) maar vaak genoeg een kind er bij een hele dag dus weet een beetje he dat het werkt!
Ik tolereer haar gedrag ook niet, maar het is niet zo dat ik er niks voor of aan doe, want schijnbaar wordt dat gedacht, dat men niet consequent genoeg is of dat men genoeg uithoudingsvermogen heeft dat men daarom maar zeg dat het toch niet helpt. Daar baal ik van, want ik heb alles al geprobeerd en niet maar even, maar voor een langere periode. Het ene kind is het andere gewoon niet. Wat voor de een werkt, heeft de andere gewoon lak aan. Maar ik wil niet horen dat ik niet genoeg doe om ze op te voeden, want dat is zeker niet waar.
Geen 1 kind is hetzelfde. goed voor jou dat het heeft geholpen, maar hier heeft dat geen nut. Tenminste niet voor de jongste De oudste is qua karakter heel anders en bij haar helpt straf op haar kamer wel...
Dan denk ik dat iedereen dit anders zal ervaren want ik heb er echt 3, een zoon en 2 dochters. Wel zit tussen elk kindje 3 jaar. Het echte uitproberen en begin van opvoeden is dan al geweest als de baby komt en hoef je alleen maar consequent te blijven om " de orde te handhaven". Daarnaast denk ik juist dat het opvoeden bij een 2e en 3e makkelijker is als je het bij nr 1 "goed" gedaan hebt. (ik zet goed tussen aanhalingstekens omdat het ook maar een vaag begrip is). De kindjes die daarna komen imiteren.
Wat bij het ene kind werkt, werkt bij een ander kind misschien niet, daar ben ik het mee eens. Maar toch zul je dan met of zonder hulp een manier moeten zoeken om met bepaald gedrag om te gaan. Want nu is ze misschien jong, maar wat als ze ouder wordt? Daarnaast kun je aan een oudste niet verkopen dat zij wel moet luisteren en haar zusje niet. Echt een vraag uit interesse, wat doe je dan als ze iets doet wat niet mag? En echt, onze jongste was een draak! Het heeft maanden geduurd voor haar gedrag verdwenen was. Soms zat ze wel 10x pd op de trap, soms wel 3x achter elkaar. Het heeft heel wat energie gekost en soms nog steeds.
Knap hoor! Ik heb een man met ADHD en dat is echt genoeg! Al denk ik dat de middelste hier ook wel iets van heeft.
Ik ben al meer dan een jaar met haar bezig, sinds ze op school zit is het ook verergerd. Ik straf haar gewoon regelmatig als ze vervelend is Dan zet ik haar op de trap of stuur haar naar boven. Soms wel 10 keer achter elkaar. Soms tel ik tot 3 , ze weet als ik bij 3 ben dat ze dan een tik voor dr billen krijgt, dus bij 2 is ze weer lief Maar het beste wat nu wel werkt is ik waarschuw om op te houden als ze dit na 2 keer niet doet mag ze niet meer bij mij komen, en praat ik niet meer tegen haar. Dus komt neer op negeren. Ik heb me nu ook voorgenomen om mijn stem niet meer te verheffen, Ik zet gewoon de negeer modus aan. Maar ondanks dat ze soms niet te hebben is, geniet ik wel van haar sociale vrolijke en temperamentvolle persoontje!! Zij maakt mijn dag altijd goed met haar smile en vrolijkheid
Nou als ik eerlijk ben, wij werden thuis ook niet beloond omdat we luisterden of lief speelden hoor. Kregen alleen straf als we ruzie maakten/stout waren. En dat ging er niet altijd even zachtzinnig aan toe. (wij zijn niet geslagen oid.) Maar respect dat hadden we wel! Als je kids 'de draak' uithangen om maar zo te zeggen dan mag er best gestraft worden vind ik dmv. een time out plek of bepaald speelgoed afpakken waar ze graag mee spelen. En dan boven op een kast zichtbaar neerleggen. Als ze weer dan weer normaal/lief zijn dan geef je het weer terug. Hier werkt dat wel in ieder geval, evenals in de hoek zetten bij de voordeur voor minimaal 5 minuten. En bij terugkomst sorry moeten zeggen. Weer stout? Hupsa 10 minuten de hoek in. Ik geef toe dat het moeilijk is om het vol te houden soms maar anders dwing je geen respect af.