ik zou juist geen kaartje met "ter kennisgeving" sturen. dan vertel je hun het goede nieuws dat ze opa en oma zijn geworden, maar daarbij mogen ze dus niet op bezoek komen. das nogal een trap na, na het verbreken van het contact. ik zou me op zo'n manier niet laten kennen iig en de eer aan mezelf houden.. jullie hebben ervoor gekozen definitief het contact te verbreken, dan moet je daar geen uitzonderingen bij maken wat betreft geboortes, tenzij je echt wil dat het weer goedkomt. En aan de andere kant; Als manlief toch al niks goed kon doen en aan de kant werd gezet door zijn ouders, wie zegt je dan dat ze nu wel op een kind van hem zitten te wachten? (sorry dat ik het zo grof bewoord)
iedere situatie is anders, hier ook al jaren geen contact met souders en ik zelf ook geen behoefte meer aan. wel 2,5 jaar geleden toen ik 12weken zwanger was om de eer aan onszelf te houden een sms gestuurd dat er een kindje kwam. en bij de geboorte een kaartje, net zoals ik een kaartje stuur naar mn oma waar i ook al 10jaar geen contact meer mee heb. hier werd dat niet opgevat als 'de deur op een kier zetten', wat ook niet de bedoeling was.
Nou zn ma vind het nu geweldig om de slachtoffer rol aan te nemen dus vind ze het natuurlijk verschrikkelijk! Maar idd, daar heb je wel een punt. Heb net het 'ter kennisgeving' idee aan manlief voorgelegd. Maar zn ogen spuwde vuur. Hij wil het echt niet. Dus accepteer ik dat maar. IK heb er alles aan gedaan iig.
Ik ben het wel met mamabri eens eigenlijk. Maar als je man zelfs daar al niet over wil denken, dan doe je er inderdaad goed aan om het los te laten. Je hebt dan inderdaad gedaan wat je kon..
Hebben wij op deze manier gedaan om dezelfde rede en nog steeds spijt van Blijkbaar zagen ze dit als een 1e stap vanuit onze kant om het weer goed te maken en dachten ze doodleuk dat ze de opa&oma konden gaan uithangen. Gevolg: heel veel geoe en stress in de kraamperiode. Niet echt iets waar je op zit te wachten denk ik..... Conclusie: ik zeg niet doen!
Inderdaad. Wij (ofja mijn man) heeft er voor gekozen geen kaartje te sturen omdat je anders de indruk wekt contact te willen wat je niet wilt. Ik heb mijn man het meerdere keren voorgelegd en hij wilde het absoluut niet dus respecteer ik dat TS haar verhaal heeft echt zoooveel weg va het verhaal van mijn man en zijn ouders.
Nou, ik heb al 10 jaar geen contact meer met mn vader (net na de geboorte van mn oudste zoon). Toen Tim geboren werd wilde ik absoluut hem en de rest van zijn fam geen kaart meer sturen (mn oma woont ergens in een bejaardenhuis en ik heb nooit een adreswijziging gekregen). Toen we de kaartjes binnenkregen en zaten te vouwen en in enveloppen aan het doen waren, waren mn moeder en oom en tante (moeders kant) er ook. Vraagt mn oom: moet je je vader geen kaart sturen? Ik zeg: van mij hoeft dat niet meer na 10 jaar. Toen heb ik me eigenlijk een beetje om laten praten. Iedereen bemoeide zich ermee (nb mn eigen moeder ook!, die al 32 jaar van hem gescheiden is!), zo van: doe nou maar enz. enz, Nog vol van de bevalling heb ik het dus toch gedaan, en wat een spijt heb ik ervan gehad! Echt als ik eraan denk, kan ik wel de haren uit mn kop trekken van spijt! Hij stuurde een kaartje terug naar mn kinderen van: gefeliciteerd met jullie broertje. Op de voorkant stond: Hartelijk Gefeliciteerd met jullie kleinkind. Echt bezopen, word er weer kwaad om dat ik me heb laten overhalen om een kaart te sturen naar die sukkel, dus probeer aub niet om je man over te halen. Als hij niet wil, wil hij niet. Ik vind het overigens wel lief van je dat jij hier aan denkt.
Weet je wat ik ook zo vervelend vind? Iedereen om ons heen, vrienden/kennisen/collegas vinden het zo erg dat hij geen contact met zn ouders heeft. Voor je ouders is het zo erg, straks zien ze hun kleinzoon niet, je moet niet zo koppig doen, wat nou als je ouders iets overkomt? Maar niemand jan er over oordelen vind ik. Hij heeft meer rust, en us meer zichzelf. Het is dus blijkbaar niet zonder reden gebeurd.
Dankje! En dat over laten halen snap ik ook niet. Mensen kunnen niet oordelen over jou gevoel erover. Soms is het beter zonder dan met!
Mijn vriend heeft met zn ouders al 12 jaar geen contact gehad. Met moeder n jaar geleden geprobeerd maar liep op niks uit. Pa hebben we een geboortekaartje gestuurd en daardoor nu heel goed contact. We zouden ze (pa en nieuwe vriendin) niet meer willen missen! Nou moet ik er wel bij zeggen dat ze elkaar t laatste jaar soms op verjaardag van schoonbroer zagen, maar nooit met elkaar meer woorden hebben gewisseld als: he, hoe is het? Goed en met jullie..? Ma heeft hij echt geen contact mee gehad al die tijd. Mijn vader heb ik ook al jaren geen contact mee, en de hele fam van die kant ook niet. Ben blij toe en heb hem dus geen kaartje gestuurd. Dus ik zeg: zou hij t contact weer n beetje willen oppakken, gewoon n kaartje sturen en kijken waar het schip strand.
Als hij het niet wilt dan is het simpel voor mij: geen kaartje sturen. De familie van mijn vader weet niet dat mijn zoontje bestaat en ik vind dat prima.
Ik heb wel een kaartje gestuurd naar mijn stiefmoeder en broertje(vader is overleden) alleen had ik mijn adres weggehaald en een email adres voor in de plaats gezet. Maar goed...ze weten dan ook niet waar ik woon he haha
Nee, niet doen. En mijn inziens worden dat soort mensen ook niet opa en oma als hun zoon/dochter een kindje krijgt. Hier vergelijkbare situatie en ik ergerde me er best aan als mensen aan mij vroegen of mijn ouders hun kleinkind al gezien hadden. Wat nou 'hun kleinkind, wat nou opa of oma'?? Iemand die niet naast je woont noem je toch ook niet je buurman? Ik zeg dan ook: met de geboorte van mijn kind zijn zij geen opa en oma geworden! Andere mensen waar ik niets mee heb (en manlief ook niets, maar dan ook niets!) stuur ik toch ook geen kaartje??