Ik zou dus geen kaartje sturen. Uit jou verhaal kan ik halen dat hun weten van de zwangerschap en hebben hun moeite gedaan om het contact weer te herstellen? Dus ik vind dat hun de naam opa en oma niet verdienen en dus geen kaart hoeven te krijgen.
Ik heb al sinds mijn 17e geen contact meer met mijn moeder, mijn vriend vond ook dat ik toch weer contact moest zoeken want ja het is toch wel je moeder. Zij stuurde mij al enige tijd mailtjes dus ik ging er nu op in. Ook zij zag niet in wat zij fout had gedaan en ging gewoon door met alles. Toen had mijn vriend ook zoiets van nou laat dan maar. Wij hebben geen kaartje gestuurd, omdat we niet het idee willen wekken dat we toch wel weer contact willen. Als ik contact kan vermijden met haar doe ik dat. Wat hebben ze aan een kaartje als je er geen contact mee wil? Fijn, dan weten ze dat ze een kleinkind hebben die ze nooit te zien krijgen, krijg je daar misschien wel weer last mee. Nee ik zou het niet doen als jou man het niet wil. Heel jammer misschien, maar zo zij het.
Als ze zo graag de naam opa en oma willen dragen dan vind ik dat ze ook wel een kaartje naar TS en dr man hadden kunnen sturen om hun te feliciteren met de zwangerschap. In mijn ogen krijgen deze mensen helemaal geen kleinkind, als je dat wel vind dan zouden ze zich moeten gedragen als een opa en oma en niet als een stel kleuters. TS luister aub naar je man, als hij nee zegt niet doen en ook niet ompraten. Je moet maar zo denken, zij doen ook geen moeite om jullie te feliciteren met de zwangerschap. En als ik dan ook nog lees dat ze elkaar wekelijks op de sportschool zien en elkaar negeren dan zou ik helemaal zeggen krijg het heen en weer, nee hoor niet doen.
Hier sluit ik me bij aan... Voor mijn man voelde het indertijd ook wel zo bij zijn 'vader' . In zijn ogen had hij geen vader meer. Onze kinderen hebben dus altijd 1 opa en 2 oma's gehad. Inmiddels is de man overleden, dus als de oudste vragen gaat stellen is dit (in het begin) gemakkelijk.
Mijn man heeft ook een slecht contact met zijn moeder terwijl ik opgegroeid ben in een hecht gezin. Ik zei hem dan ook steeds van bel even om te vragen hoe het gaat. Dit kwam altijd van 1 kant. Ze was wel heel blij toen ik zwanger was en belde in die periode ook zwlf op om te vragen hoe het ging. Na de geboorte hebben we haar 1x gezien toen de kleine 5 dagen oud was. Daarna niks meer vernomen. Ik heb toen de vraag neergelegd voor de 1e verjaardag van de kleine. Ml besloot het niet te doen. Ik heb me daarbij neergelegd en idd zo'n iemand verdiend de titel oma/opa niet. Dat ben je als je er werkelijk voor je kleinkind bent. Wat ik zo lees zijn hun dat niet.
Wel doen..dan kan het allemaal weer hersteld worden misschien. Is toch zonde om het zo te laten verlopen? Het zijn wel je ouders he...die zijn niet vervangbaar. Ja zullen ook fouten maken en hebben maar waar ging het nou eigenlijk om? Om die vakantie? Dat je moeder een verkeerde opmerking maakte? Of omdat jij je man hebt wijsgemaakt dat ie verkeerd behandeld wordt? Misschien is dat wel hun cultuur van hoe ze met elkaar omgaan en was daar niets mis mee voor jij kwam. Zou gwn een kaartje sturen en hopen dat het allemaal weer leuk gaat worden. Wat heb je aan die haat en nijd over en weer??? Wie wordt daar gelukkig van.
Niet persoonlijk naar jou bedoeld, maar dit is DE misopvatting over breuken met ouders. Dat het weer goed moet komen. Wáárom het goed maken die je schofferen, bespotten en kleineren? Wáárom zou het zonde zijn om op een bepaald punt te zeggen: ''tot zo ver niet verder? En ik ga nu verder met mijn leven, een leven waarin geen ruimte is voor mensen die kapotmaken wat jou lief is, welke onrust brengen in je leven?'' Lieverd, prijs jezelf gelukkig dat jij jouw mening hebt. Dat betekend dat je er geen sjoege van hebt waar mensen tot in staat zijn. En waar mensen mee te dealen hebben gehad en hun leven lang mee blijven dealen. Of zou je hetzelfde ook tegen de eventuele kinderen van Dutroux (extreem voorbeeld) hebben gezegd: dat Marc niet vervangbaar zou zijn? Nee, in deze wereld zijn er mensen die ernstige fouten maken. Sommige mensen kunnen fouten herstellen. Uit de buurt van sommige anderen kun je beter blijven. Ik wil toevallige meelezers dan ook de tip geven om niet ongevraagd aan mensen te zeggen dat je deuren moet openhouden, dat je dit, dat je dat en 'het blijven toch je ouders' moeten zeggen. Het geeft geen erkenning aan het grote leed wat deze mensen is aangedaan voordat ze deze grote stap hebben moeten nemen.
Inderdaad, mooi omschreven. Voor sommige is familie niet meer of minder dan een bloedband en niet meer. Soms is het vele male beter zonder door het leven te gaan dan met. Gelukkig heb ik een vader en moeder die echt top zijn, maar zie bij andere ook de andere zijde van de medaille en snap dus heel goed dat je ze soms beter kwijt dan rijk kan zijn en ze ipv iets toevoegen aan je leven je leven juist vergallen
Ik zou geen kaartje sturen. Het zijn de ouders van je man en je man geeft aan dit absoluut niet te willen. Dat zou ik respecteren. Wat je wel kunt voorstellen is dat je toch een kaartje stuurt met een briefje erbij dat dit ter kennisgeving is en dat je verder geen contact wilt. Maar als je man dat ook niet wilt dan zou ik als ik jou was erbij neerleggen. Jij zou het denk ook niet op prijs stellen als jij geen contact meer hebt met jouw ouders en je man wil toch een kaartje sturen.
Dit zijn dus de opnerkingen die we uit onze omgeving krijgen. Maar echt, je kunt niet oordelen over iets waar je geen weet van hebt. Het enige wat zijn ouders met hem verbind is dna. Meer niet. Niet meer in ieder geval. Het is klaar voor mijn man.
Ik heb alleen je openingspost gelezen en verder geen reacties maar: Ik zou het niet doen! als het voor je man klaar is, is het klaar. Bij mij in de familie vinden ze bruiloften, begravenissen en geboortes ook altijd een rede om elkaar weer in de armen te sluiten, maar ik snap dat echt niet! Je laat jezelf toch niet zwart maken, beledigen en beschuldigen omdat er een baby wordt geboren?? Nee ik zou zeggen geniet lekker van jullie eigen gezinnetje, en jouw ouders en laat je man beslissen over zijn ouders!
en het nu dus laten rusten, niks meer proberen over te halen of te overtuigen, je man wordt er dan alleen maar kwader door en dan heb je straks de grootste ruzie. ik snap ook nooit waarom contacten binnen de familie behouden moeten blijven als je niet met elkaar overweg kunt of emotioneel gezien totaal niks met elkaar hebt. waarom? omdat het je "familie" is? die kies ik zelf wel uit.
Ja idd, omdat 'het zo hoort'. Terwijl je juist gelukkiger bent zonder. Maar meestal wordt er anders gereageerd. De meeste praten mijn man juist een schuld gevoel aan omdat HIJ het contact verbroken heeft. Hij is de boeman en zijn ouders het slachtoffer. Tenminste dat DENKEN ze.
Hier al 11 jaar geen contact met mijn vader en stiefmoeder (lekker rustig) en wij hebben dan ook besloten om geen kaartje te sturen. In ons geval is het ook het eerste kleinkind. Hij heeft ons via mijn familie waar ik nog wel contact mee heb gefeliciteerd... nou mooi en dank je wel Dus tja hoe moeilijk het ook misschien is ik zou het niet doen en wat ik begrijp zit jouw man er ook niet om te springen. Het is pijnlijk maar het is nog veel pijnlijker de band weer aan te gaan en dan weer op je neus te gaan als je schoonouders weer vervelend reageren tegen je man.
+ 1.... Zo'n kaartje is immers tevens een uitnodiging om op kraamvisite te komen. Wel zou ik een kaartje bewaren voor als het weer goed mocht komen op een bepaald moment...
hier bijna exact dezelfde situatie. Verschil is de rede hoe en 'waarom'. Wij sturen dus geen geboortekaartje mocht het voor ons zover zijn.. absoluut geen zin dat hun de rust en ons gelukkige leven komen verstoren. Mijn mening is ook, eens gezeik altijd gezeik. Denk je nou echt dat zulke mensen ooit veranderen? Het zal altijd opnieuw hetzelfde gezeik zijn, elke keer om iets anders, gezellig.. En als je niet uitkijkt lijdt jullie huwelijk en straks gezin eronder.
Ja en vooral de reden van de ruzie vind ik nou ook niet echt iets waarvan je zegt : nounou dat is echt een reden om ruzie om te maken.. Ik snap dat het een botte opmerking was maar niet echt dusdanig schokkend om er jarenlange ruzie over te hebben en hun kleinkind voor te ontzeggen.. Weet je sommige mensen hebben botheid gewoon in hun aard zitten en die snappen het werkelijk niet wanneer ze een ander kwetsen. Mijn eigen moeder maakt ook vaak opmerkingen waarvoor een ander het contact genadeloos zou verbreken... Nu weet ik wel beter, ik slik het en leg het naast me neer.. ze is nu eenmaal zo het zit in de aard van het beestje zullen we maar zeggen.