Ok de mijne dan. Mijn kids gaan altijd samen in bad, ik weet niet wat er dan met mijn zoon gebeurd maar hij gAat zijn zusje dr hele tijd pesten. Super irritant en vooral omdat hij gemeen lacht als ze jammerend vraagt of hij wilt ophouden... Hop nog een keer water over dr hoofd fooien of spugen onder het mom van ik ben een fonteintje. Was zo kwaad een keer dat ik de badkamer binnenstormde en tegen hem uitviel. En nou ophouden met dat geouwehoer!!!!! Ik hij schrok zo erg dat hij even verstijfde en daarna de hele tijd zei mama ik ben zo geschrokken( eerste moment dacht ik.. Net goed voor je) dAarna vond ik t zo erg!! Hij is niet erg genoeg geschrokken want hij plaagt nog steeds
Het is niet een kwestie van ermee 'omgaan' maar je kind helpen om uit de bui te komen. Dat is natuurlijk niet iets wat je vaak zal hoeven doen (of ooit.. ik geloof niet dat het hier ooit nodig zal zijn en drift is mijn dochtertje toch niet vreemd) maar het gaat niet om het uiten van woede meer.. het gaat om in het blijven hangen in drift. Het kind is zichzelf niet meer. Soms helpt het om een nat washandje te gebruiken maar soms (in uitzonderlijke gevallen) is er iets meer nodig. Het gaat hier dus niet om een douche van 18 graden maar even het schrikeffect zodat je het kind daarna verder kan helpen te bedaren. Het zit vast... niet veel kinderen hebben dit maar het komt echt voor en het is dan een veel vriendelijker middel dan het kind maar laten gillen of zelfs proberen vast te houden (wat weer erg gevaarlijk kan zijn) Als strafmiddel vind ik het absoluut ongepast
Ik heb de oudste een keer een tik gegeven toen ze bijna twee was maar veel te hard was vergeten dat ze geen luier aan had en mijn hand stond op haar bil. En ze zijn laatste tijd nogal vervelend gillen janken heel de dag. Dus ik zeg ga maar even zitten kleuren dan word je weer rustig. W. Ja ik weet niet de kleurtjes zijn Ik. die liggen gewoon op hun plek. W. Ik kan ze niet vinden Ik. Doe niet zo dom Dat was ook niet zo erg vriendelijk vind ik had best iets anders gekund.
zo heb ik wel es mn zoontje in zn gezicht geblazen ook puur even te schrikken en dus uit het huilen te komen, soms blijven ze erin hangen. Maar dus echt om te helpen eruit te komen
Ik snap je reactie en ja het is heel erg daarna als je je kind zo ziet... Mijn zoontje was van de week zo ONUITSTAANBAAR een paar dagen heel de dag lang!!! Toen hij voor de ZOVEELSTE keer niet wilde aankleden (luier aan, broek aan en sokken/schoenen zodat we naar buiten konden omdat we naar buiten moesten) dat ik heb gezegd: als je sokken NU niet aangaan, dan zet ik je op je blote voetjes op straat en gaan we ZO weg! Ik had het gedaan als hij niet op dat moment toch maar eieren voor z'n geld gekozen had haha!ik was zo kwaad!gelukkig luisterde hij wel en heb ik er een beetje humor van gemaakt...het was niet nodig het echt te doen pfoe!soms ben je ten einde raad...
, sorry maar ik moet er gwn om lachen. Mijn dochter heb ik ook eens buiten de deur gezet, was toen al wel al 8 jaar ofzo. Gewoon achter op de overdekte veranda in de winter zonder jas. Heb dr daar ff laten afkoelen (ja weer eens wat anders dan die koude douche). Ik weet niet eens meer waar het over ging. Maar goed de boodschap was duidelijk.
Ik vind het nutteloos om over te discussieren. Ik ben ook van mening dat even onder de koude douche/kraan best kan om een kind uit de hysterie te halen, niet als straf. Tja, sommigen vinden dat het niet kan en die stellen hun mening echt niet bij (en ik ook niet). Ik heb t nooit hoeven doen, maar heb dr met 11 maanden wel slaaptraining gegeven. Geen spijt van, we zaten in een neerwaartse spiraal van gewenning, die voor niemand goed was. Ik heb er wel eens spijt van als ik uit mijn slof schiet, omdat ik niet lekker in mijn vel zit, zeker als ze er van schrikt. Dan betuig ik direct spijt en leg haar uit dat ik me niet goed voel oid. Kan dat overigens dan ook wel naast me neer leggen, blijf me er niet schuldig over voelen.
hier heeft de jongste zeer waarschijnlijk adhd.. heb ik niet zelf verzonnen maar heb hier zelfs een gedrags deskundige voor ingeschakelt omdat ik naar mijn idee niks fout deed en hij soms uit het niet zo over z,n toeren ging dat zelfs z,n ogen wegdraaiden.. zij heeft mij toen het advies gegeven om een klein beetje water (dus geen hele beker of halve emmer maar 20ml ofzo) koud water in z,n gezicht te gooien zodat hij "terug" was op de wereld en hem daarna troosten en proberen erachter te komen wat hem, overstuur maakte.. Dus niet als straf middel.. maar om hem uit z,n drift te halen... en vervolgens dus ook troosten en zorgen dat hij rustig word.... en dan niet op een boze manier maar op een rustige manier met hem praten
Schreeuwen. Verschrikkelijk, maar zo heel af en toe kan ik er even helemaal GEK van worden. Vaak na een slechte nacht slaap, gedram, haast etc. Toen onze jongste nog heel slecht sliep heb ik hem wel eens ( midden in de nacht ) te hard vast gepakt en geschreeuwd GA NU TOCH EENS SLAPEN *&^$*(&*(#*!!!! Oooh, wat voelde ik me waardeloos achteraf. Ik stond te trillen en te huilen. Mijn man hoorde me gelukkig en kwam me aflossen en de kleine troosten. Die was natuurlijk helemaal over de zeik. En achteraf malen hé, 'wat als ik hem nu heb getraumatiseerd' 'geestelijke mishandeling' etc Echt k u t . Maar goed, dat vond ik dus heel erg.
Dat vind ik heel wat anders! En dan vind ik een beetje koud water in het gezicht ook helemaal niet erg. Ik had een nichtje dat haar adem inhield tot ze er paars van aanliep. Als ik dan moest kiezen tussen koude douche/water of laten stikken dan was mijn keuze snel gemaakt. Maar ik vind een koude douche als straf not done. En ik heb het dus niet over uitzonderlijke situaties waarbij kinderen helemaal buiten zichzelf gaan, of uit hun plaat gaan en het moet als redmiddel ingezet worden zeg maar.
tja ik vind koude douche als straf net zoiets als ene lepel sambal of zeep eten. Het levert naar mijns inziens ook niks op. Maargoed ik ken zulke woede aanvallen van mezelf ook ( nog) niet. Kan me nog altijd beheersen. Maar kan me wel voorstellen dat ej als ouderzijne wel es iets uit reflex of frustratie doet zonder dat je er nog over na kan denken en het kwaad al is geschied... Maarja de 1 kan heel veel hebben en de ander heeft een kort lontje, soms heb je al weken niet goed geslapen of stress op werk etc etc, sms zit het allemaal niet mee... Ik denk zolang je dingen niet met regelmaat doet of uit patroon en spijt hebt ervan en het ook nooit meer laat voorkomen, dat het gewoon bij het opvoeden hoort, niemand is perfect.
Ik vindt een koude douche not done, ook niet om een kind uit een driftbui te halen... Ik heb op een psychiatrische kinderkliniek gewerkt en kan je vertellen dat ik echt wel te maken heb gehad met kinderen die niet uit een driftbui kwamen. De driftbuien van mijn soms dwarse peuter zijn daar niks bij. Daar waren vriendelijkere manieren te bedenken dan een koude douche. Mijn inziens is de douche een machtsmiddel, ook als je even niet weet hoe je kindje uit een driftbui te halen. En ik denk dat je dit als kind wel degelijk met je mee kunt dragen, kinderen die ik in mijn huidige werk meemaak (gezinsvoogd), noemen dit soort dingen wel eens op als nare dingen die zij hebben meegemaakt. Beter zou ik na zo'n incident stil staan bij de alternatieven, en bijvoorbeeld eens een Triple-P cursus in de buurt volgen (is nog leuk ook, brainstormen met andere ouders over de opvoeding!). Als je een kind hebt die vaker niet uit een driftbui te halen is, zou ik hier eens een consult over aanvragen bij een pedagogisch medewerker van bijvoorbeeld Centrum voor Jeugd en Gezin. Zelf maak ik natuurlijk ook fouten in de opvoeding. Zo ben ik een keer na maanden nauwelijks slapen omdat mijn dochter om het kwartier om mij gilde in de nacht, een keer erg tegen haar uitgevallen, huilend. Achteraf schaamde ik mij diep en had ik geloof ik zelf meer een koude douche nodig dan zij...
Hier precies hetzelfde bij mijn tweede. De dagen erna heb ik zoooooveel gehuild! (ook door alle vermoeidheid erbij hoor) Ik voelde me de meest slechte, ontaarde moeder op de wereld... Gelukkig vindt dochterlief me nog steeds even lief, het is voor haar dus geen trauma gebleven .
Tja ik lees heel veel corrigerende tikken wat wel als normaal gezien word, een kind wat onder de koude douche gezet word, is kindermishandeling.... maar kom op zeg beide zijn acties uit onmacht. Ik ben zeker geen heilige hoor, heb ook mijn punten. Maar ik verbaas me de ophef over kind onder de douche en de acceptatie van een (corrigerende tik). Dat wilde ik nog even kwijt. *nee ik ben er absoluut ook geen voorstander van*
Ook ik heb kennis van zaken maar wil toch opmerken dat ik twee voorbeelden on directe omgeving ken waarbij kinderen echt flauwvielen van erin blijven hangen en koude douche het enige was wat ppt dat moment hielp...een daarvan is mijn moeder als kind.heeft geen enkel trauma er aan over gehouden.dit zijn uitzonderingen en zelf doe ik dit niet bij driftbuien van Mn kind.die overigens heftig zijn zoals bij veel twee jarigen!
Ik vindt een corrigerende tik ook niet goed.....maar onder de douche zetten is toch wel een slag erger....
Ben ik niet met je eens, allebei is een handeling uit onmacht frustratie, anders zou je het niet doen.
Te snel mijn geduld verliezen en dan te hard gaan praten. Dreigen met dingen die je niet kan waarmaken. Een keer mijn middelste een tik voor haar hoofd gegeven. Geheel ten onrechte en daarna de ha gebeld dat het dus echt niet goed ging met me. Ik bleek dus een burn out te hebben