Wanneer werd borstvoeding 'fijn' voor je?

Ik vond de eerste 2-3 maanden zwaar. Daarna kwam het gemakkelijke. Dat pure genieten van borstvoeding, dat heb ik nooit zo gehad. Niet zoals ik hier moeders zie schrijven over hoe ze dat ervaren.
Thirza heeft uiteindelijk 26 maanden borstvoeding gehad en dat had ik vooraf nooit bedacht Ik heb uiteindelijk vanwege onze eerste miskraam afgebouwd, (moest onder narcose vanwege curettage en aangezien ik het wel genoeg vond, heb ik dat aangegrepen om het afbouwen waar ik al mee bezig was, te versnellen).

Ik heb dus nooit dat lyrische (niet negatief bedoeld) gehad wat ik veel andere vrouwen wel zie hebben, maar vanaf een maand of 3 vond ik het erg gemakkelijk en was het prima om te geven

 

Feitelijk zit je nog in je kraamtijd (toch? ). Het is allemaal gewoon hartstikke zwaar en wennen als mama, naast de roze wolk momentjes. Hier was borstvoeding eigenlijk gelijk fijn en makkelijk, maar de gebroken nachten, hormonen, en dat je leven ineens draait om je kleintje met geen bewegingsvrijheid vond ik hartstikke pittig.

Je kunt overwegen om borstvoeding op schema te geven als je dat wilt, maar het heeft ook veel nadelen. Op specifieke momenten kun je ook wel eens op jouw verzoek voeden, bijv als je even weg wilt. Het is alleen de vraag of je kindje dan echt goed drinkt, dat wisselt per kind. ]

Hier was het allemaal ook erg onregelmatig, en dronk ze ook graag kleine beetjes met hazeslaapjes tussendoor. Ik heb hier wel eens wat aangedaan, door bijv niet meer automatisch na het slapen te voeden (maar weer gewoon echt te wachten tot ze er zelf om "vroeg" ) en door de slaapjes wat te rekken. Ze ging toen wel iets langer slapen en minder vaak - en dus meer per keer - drinken. Toen was ze wel iets ouder geloof ik.

 

Met m'n oudste vond ik het meestal fijn worden na een week of 2, 3. Niet alle voedingen, maar vaak wel.
Met jongste had ik dat vanaf het begin. Ook niet alle voedingen, maar vaak wel.

Niet over-the-moon achtig extatisch gelukkig hoor, maar gewoon, fijn.

 

Sowieso vind ik het goed van je dat je toch doorzet!

Hier was het de eerste weken echt drama, zoonlief wilde niet aanhappen en moest dus kolven en fingerfeeden en later een flesje (helaas weigert hij nu alles wat op een fles lijkt, maar dat terzijde)
Ook ik vond het in het begin dus écht niet leuk, maar ik wilde heel graag en heb alles op alles gezet om hem aan de borst te krijgen. (met helaas veel onbegrip van de omgeving. 'geef hem toch een flesje' en 'op kv groeien ze ook wel hoor'. Precies de dingen die je dus niet wilt horen.)
Contact gehad met lactatiekundige en hem zo aan de borst gekregen, na 2,5 maand ongeveer.
Sinds dat ie ongeveer 4 maanden is ging ik er ook echt van genieten, en nu is het echt fijn!

En het voeden op verzoek, ja, daar kon ik ook niet mee omgaan in het begin. Heb de boel graag onder controle en dat werkt dus echt niet met een (eigenwijze) baby.

Nu vind ik het ideaal! Niet druk maken over 'hoeveel tijd er tussen de voedingen zit' en 'of hij wel genoeg binnen krijgt'.
Ik geloof dat ik met kv meer stress zou hebben: 'help, hij drinkt zijn flesje niet leeg' en 'het is nog geen tijd om te eten'. (misschien heel zwart-wit gezegd, maar het gaat om het voorbeeld.)

Laat het gewoon lekker komen zoals het komt. En echt, het wordt vanzelf beter en kan je er beter mee omgaan!

Heel veel succes en probeer er toch van te genieten!

 

Goed dat je toch doorzet ondanks dat het je zwaar valt!

Verder heb je aan mijn ervaring niet veel ben ik bang. Ik heb het eigenlijk altijd fijn gevonden. de eerste dag vooral "gaaf dat ik nu eindelijk borstvoeding kan geven" (iets wat me altijd enorm getrokken had), ook al was het soms even klungelen. De eerste nacht had ik bij minder overtuiging misschien wel mijn eerste twijfelmoment gehad, zij had honger en ik was leeg, maar nadat papa haar in zijn eerste poging tot het wisselen van een luier van mopperen naar krijsen had gekregen, kon ik haar weer rustig maken aan de borst, ze vond weer wat melk en we vielen uitgeput met zijn drietjes op het eenpersoons kraambed in slaap (en werden gewekt door de kraamhulp die aanbelde)... natuurlijk daarna de nodige stuwing, bijzonder pijnlijk door een verdwaalde melkklier in mijn oksel die mee ging doen, maar al snel was het toch vooral genieten.

Nu (ruim 6 maanden verder) zijn mijn grootste "baalmomentjes" vooral vanwege de noodzaak tot kolven voor tijdens mijn werkdagen, soms ook als ik eigenlijk gewoon wil slapen, en soms de stress of ik wel weer genoeg bij elkaar krijg (of ik word boos op degene die al f*ing 50 minuten in de kolfkamer zit op mijn werk, hallo het is geen kampeerplek!)

Het kolven is soms buffelen, maar het live drinken vind ik nog steeds geweldig en makkelijk en maakt het kolven goed (en stiekem denk ik dat ik ondertussen enigszins verslaafd ben aan mijn oxytocine-rushes moet ik als de borstvoeding klaar is maar gaan marathonlopen ofzo). Bovendien ben ik van mening dat als koemelk voor baby's geschikt was, ze het wel zo uit het pak konden drinken in plaats van een chemisch bewerkt poederjte te moeten krijgen. Dus tenzij het echt niet anders kan, geef ik borstvoeding totdat ze zonder problemen melk van andere dieren kan krijgen.

 

Er zijn verschillende vormen van 'fijn vinden'. De eerste maanden was het vooral 'fijn dat het lukt' en 'fijn dat ze groeien'. Naarmate we het langer deden werd het steeds meer 'fijn dat het zo makkelijk is'. Het omslagpunt lag bij ons rond de 6 maanden, daarna werd het steeds gemakkelijker en gezelliger.
Het eerste 'o wat fijn'-moment dat ik nooit meer zal vergeten was toen zoonlief na borstworstelpartij me aankeek met een hele grote lach,en daarna ging drinken.

 

goed dat je je gevoelens even hardop opschrijft! je bent echt niet de enige.

hier iemand die borstvoeding geeft met alle goede bedoelingen, maar ik herken me ook nooit zo in het genieten wat je leest/hoort. ik vind het prima om te doen, een beetje neutraal geloof ik (hoewel ik wel zo'n oxytine rush zou willen ervaren haha). ik kan er wel van genieten als het zonder gedoe gewoon goed gaat, maar dat is meer omdat ze soms erg onrustig is. ik heb wel een tijdje gehad dat het aanhappen prettig voelde, misschien was dat toch iets hormoonachtigs bedenk ik me nu.
het gaat sinds een aantal weken wel makkelijker, met minder gedoe (behalve dat dochter ouder, alerter en nieuwsgieriger wordt ), dus wat dat betreft zeg ik ook: volhouden, het wordt ws. nog beter!
en er zijn vast veel tips nog over het enigszins aanbrengen van een ritme zodat jij ook iets beter weet wat je verwachten kan. als je daar zelf grote behoefte aan hebt kan me voorstellen dat borstvoeding lastiger is als het op verzoek en structuurloos verloopt.
succes!

 

Hier in het begin ook heel weinig ritme, dat ontdekte ik zo met een maand of 3, 3,5. Toen werd het ook steeds makkelijker en met 6 maanden vond ik het echt heel makkelijk en leuk.

Een machine heb ik me nooit gevoeld. Ik kan mijn liefste meisje helemaal zelf voeden, ze groeit op MIJN melk, ja, daar was en ben ik wel erg trots op.

 

Ik vond de borstvoeding ook geen klap aan, zeker in het begin niet. Wat een pijn, en nooit langer dan 2.5 uur slapen. Ik was echt helemaal kapot, en omdat het kolven bij mij gewoon niet lukte kon mijn man het nooit eens overnemen. Na een week of 6 ging het beter, ook omdat ik toen 's nachts een fles met opvolgmelk ben gaan geven. Ik trok het gewoon niet meer. Na 6 maanden was mijn kind het zat (en toen vond ik het zelf jammer), maar wat een opluchting toen hij helemaal van de borst af was!

 

Ik heb het vanaf het begin heel erg fijn gevonden, ook al vond ik het af en toe ook erg zwaar (vooral na twee flinke borstontstekingen, 40 graden koorts, twee keer flauwvallen en 45 antibioticapillen). Het trotse gevoel dat ik zelf mijn kind kon voeden overheerste toch wel. Maar ik heb me ook echt over moeten geven aan het feit dat je eigen behoeftes altijd op een tweede plek komen. Als je je daar aan overgeeft en dat accepteert gaat het al een stuk beter volgens mij. Het omslagpunt kwam bij mij wel rond de acht weken, toen ging hij doorslapen en kreeg ik weer een stuk meer energie. Het vraagt lichamelijk en geestelijk gewoon veel van je, dat vind ik ook nog steeds. Maar toch hoop ik nog heel lang door te gaan!

 

Ik vond het niet erg, maar ik vond het ook niet geweldig. Wel oké ofzo. Niet dat wauw gevoel wat anderen hebben. Met 3 maanden gingen wij over naar flesvoeding ivm werken en kolfproblemen. Het flesje geven vond ik wel leuk, had ik tenminste oogcontact

Nu is de jongste 10 maanden en gek genoeg mis ik het borstvoeding geven soms. Toch wel mooi, achteraf

Qua voeden op verzoek, er kwam steeds meer regelmaat in. Eerst ong. om de 3 uur en daarna om de 4 uur. Voeden zodra ze wakker werd. Als ik afsprak met mensen was het "na het slaapje" of "na de voeding". Ik heb me gewoon overgegeven aan haar ritme, werkte het prettigst.

Trouwens: niemand verplicht je de 6 maanden vol te maken hè? Als je het zelf wilt, prima. Maar voel je niet gedwongen ofzo...

 

Idd heeft het woordje fijn meerdere betekenissen. Beide kindjes dronken vanaf dag 3 pas aan de borst dus op dat moment voelt het gewoon fijn dat ze aan de borst drinken. Daarvoor kregen ze al afgekolfde melk, oudste heeft een klein beetje kv gehad in de nacht en wat was ik trots toen ik voldoende voor haar kolfde, wel 10cc!
Bij haar ging het drinken aan de borst, wel met tepelhoedje, gelijk prima en het voelde ook gewoon fijn. Einde van de kraamweek een borstontsteking maar dat gaat ook weer over. Vanaf 2-8 weken was ze erg onrustig wat door allergieën kwam. Ik zat op een gegeven moment bijna non stop te voeden, dan was ze tenminste stil. Ik heb nooit getwijfeld aan de borstvoeding, wel het gevoel gehad dat ze ergens last van moest hebben. Toen ik op dieet ging had ik binnen 2 dagen een ander kind Daarna was het gewoon lekker genieten. 't Clusteren s avonds was soms best pittig maar ging ook weer over na 3 maanden. Daarna dronk ze nog maar een paar keer per dag en sliep ze praktisch klokje rond. Naar mate ze ouder werd vond ik het ook steeds leuker worden, ze begon steeds meer te reageren, oogcontact zoeken tijdens het voeden, bigsmile als ze klaar was, helemaal ongeduldig hijgen als ze de borst wilde en ik nog even m'n borst bloot moest maken. Vanaf 6 maanden kwam ze weer vaak s nachts en dat maakte het wel pittig. Overdag was ze ook vaak snel afgeleid en ik moest natuurlijk kolven onder werktijd.
Dat was denk ik even een periode wat gewoon prima voelde. Natuurlijk was het best zwaar maar het voeden opzich was gewoon oké en ze kreeg mijn melk wat ik het belangrijkste vond.
Met 1 jaar stopte ze voor 5 dagen. Toen pas had ik door wat het voor me betekende! Ik voelde me gewoon afgewezen. Ik was er erg verdrietig om, ze ging ook ineens van 5/6 voedingen naar niks.
Ze bleek een lichte oorontsteking te hebben en ik kolfde 3x daags. Na 5 dagen pakte ze de borst weer, wat was ik blij!
Rond 13 maanden gestopt met kolven wat ook wel lekker was. Zo rond 1,5 vond ik een erg leuke fase. Ze dronk natuurlijk niet zo vaak meer en het waren echt even onze momentjes. En we konden er over praten. Een paar maanden later was ik zwanger en vertelde ik aan haar dat er een babytje kwam die ook aan de borst ging drinken. Helaas was de melk snel op door de zwangerschap en wilde ze niet meer 'bosje was op'. Toen had ik er ook vrede mee en was het goed.

Bij de 2e weer wat opstartproblemen maar die ook op dag 3 aan de borst. Helaas deed het erg pijn en zat ik tandenbijtend te voeden.
Na een paar dagen een lactatiekundige gebeld. Ik had het niet opgegeven en ook met pijn zou ik door blijven voeden omdat ik gewoon wil dat ze borstvoeding krijgt, hoe dan ook.
Maar als het wat leuker voor mij kon worden, dan graag! Met wat tips konden we het oplossen gelukkig. Helaas kregen we toen spruw maar daar is ook overheen te komen. Ook met haar onrustige maanden gehad maar dat stond los van de borstvoeding.
Ik vind met haar vooral de borstvoeding gewoon lekker makkelijk. Ze drinkt snel en ik hoef me nooit druk te maken om tijden en hoeveelheden. De eerste maanden voelde ik me wel aardig gebonden maar nu is dat zoveel makkelijker. Ik zorg gewoon dat ik altijd melk in de koelkast heb staan en m'n man redt zich er dan wel mee. Kolven doe ik dan wel wanneer het uitkomt.
Inmiddels drinkt ze wel erg vaak en daar heb ik wel vrede mee. Iets minder vaak zou fijn zijn maar ik maak me er niet druk om, dat verandert het toch niet en maak ik het alleen maar zwaarder voor mezelf. Ik merk nu wel dat ik door de erg gebroken nachten, ondanks samen slapen, moe ben en ben nu aan't proberen of ze wat langer slaapt op een papfles, dat lijkt wat te werken.

Oudste had al vrij snel wat een ritme. Echt vaste tijden zo rond 9/10 maanden, qua drinken en slapen.
De jongste gaat s avonds tussen half 7 en 7 slapen, wordt tussen 6 en 8 wakker. Slaapt overdag meestal een uur, af en toe langer en drinkt vaak. Meestal voor en na het slapen en ze is 1-2 uur wakker.
Bij haar werkt het vooral het beste om haar gewoon te volgen. Ze jengelt als ze moe is of honger heeft en is verder gewoon lekker vrolijk en tevreden.

Ik voel me ook geen melkmachine. In de eerste weken kon ik er nog wel eens flink van balen dat m'n man geen borsten heeft. Dat zou het een stuk makkelijker maken op sommige momenten
Maar verder doe ik het voeden met alle liefde en er komen ooit vast wel weer tijden met meer slaap en dat ze iets minder afhankelijk van je zijn.

 

echt fijn vond ik het moment dat er echt regelmaat en ritme in zat en ik dus van de voeding kon genieten ( zonder dat zoon last had van spugen, maagzuur kramp etc)
Bij de oudste was dit met een week of 7 en de jongste eerder..
Maaar beide kids hadden beide gelijk de melk op gang vanaf dag 1...heb hun beide maar 3/4 dgn kloofjes gehad...
En de oudste had dus erge verborgen reflux maar dat was verholpen vanaf 5/6 wkn en toen verliep alles soepeltjes.

Maar tis wel normaal dat je nu nog in zo'n wenperiode zit...straks is het allemaal zo soepel, duren de voedingen ook korter en minder vaak en krijg je veel meer handigheid in het hele voeden van vraag en aanbod enz

Heb wel de nodige dips meegemaakt enz en vooral bij de 2e erge zware periode gehad doordat de productie zowat stil lag door mn schildklier problemen die toen uitkwamen. Maar desndanks wil ik er nog niet vanaf

 

Na 5 weken kregen we advies om tijdelijk dieetvoeding te geven ivm vaststellen kma, hiervoor twijfelde ik zelf nog over borstvoeding want het deed zo'n pijn telkens. Maar ineens was ik echt volledig om en wilde ik absoluut borstvoeding blijven geven. En vanaf een week of 12 ging het echt heel goed Ze krijgt nu nog 4 a 5x borstvoeding per dag en hopelijk blijft dat nog even!

 

Ik vind sowieso het 1ste baby jaar pittig en vol zorg en aanpassing en genieten natuurlijk van t kleine wonder maar veel zorgen voor.....
borstvoeding wist ik uit ervaring dat het ff duurt voor het 'leuk' wordt.
Nu werd het iedere maand makkelijker om te doen en na 6 mndn vind ik het goed op gang en volledig gewend, al wordt het door de bijvoeding langzaam bijzaak de moedermelk maar s'nachts lust Mw. wel weer n slok. Zolang het nog lukt geniet ik daar maar van gelukkig slaap ik zo weer.

 

Ik begrijp niet goed wat je bedoelt. Je zoontje gaat toch huilen (of eerst smakken en zoeken) als hij honger heeft? Bedoel je dat je zijn signalen niet herkent, of dat je niet kunt voorspellen wanneer hij honger gaat krijgen? In dat laatste geval zou ik zeggen: Probeer je kind te volgen. Probeer te accepteren, dat het tijd is om te voeden, wanneer je kindje wil. Het accepteren/loslaten scheelt al veel.

Ik ben geen deskundige, maar dit lijkt me niet goed. Misschien toch een lactatiekundige om advies vragen?

Ik ken dat. Ik ben ook altijd een control freak geweest. Probeer toch los te laten. Bij mij heeft dat veel gescheeld, niet alleen thuis, maar ook op m'n werk. Ik ben er als mens een stuk relaxter door geworden. Maar ik weet dat het makkelijker gezegd is, dan gedaan...


Ik kan niet zeggen, wanneer het genieten begon... Ik kan we zeggen WAAR ik van geniet:
- Als hij drinkt en mij in mijn ogen kijkt. borstvoeding geven is voor mij een heel ontspannen moment tussen mijn zoontje en mij. De rest van de wereld bestaat dan even niet (dus ook niet wat ik straks nog moet doen en zo).
- Als ik zie hoe blij hij al kijkt als hij weet dat hij zo de borst krijgt.
- Als ik zie hoe goed hij groeit. En dat alles op mijn melk! Dan ben ik echt heel trots. Op mijzelf en op mijn zoontje.

Daar doe ik het voor. Dat versta ik onder 'genieten'.

En dan verder nog de momenten, waarop ik het gewoon handig vind. Bijvoorbeeld als ik in de stad ben, of in de Efteling, en hij krijgt honger. Dan kan ik zijn honger veel sneller en zonder gedoe stillen, dan wanneer ik een flesje zou moeten geven. Gisteren nog bijvoorbeeld. In de Efteling een restaurant opgezocht, zoontje aan de borst gelegd en verder even gezellig rondgekeken. Toen dacht ik nog: Wat makkelijk is dat toch!

Misschien moet je voor jezelf een lijstje maken met dingen die je er wel fijn en handig aan vindt, en je daarop focussen i.p.v. op de negatieve gevoelens?
En die pijn, daar moet je denk ik vanaf!

 

Oh trouwens, tot een maandje terug of zo, deed het aanhappen ook pijn af en toe. Nu gelukkig niet meer.
En ik voel me af en toe nog wel eens een melkkoe.