Maar toch ben ik van mening dat iedereen dit anders zal ervaren. Ik begrijp jouw punt, je kan niet weten hoe het met meerdere kinderen is als je er zelf maar 1 hebt. Maar de reacties 1 is geen klopt ook weer niet, al snap ik wel dat ouders die het lastig hebben met 2 of 3 dat zeggen omdat het voor hen wel degelijk uit maakt als er 1 schakel weg zou zijn. Daarnaast hebben wij er 3 en ik ervaar, naast het rennen en vliegen tussen vriendjes, sportclubs enz. Geen verschil. Het is drukker in huis dan bij 1. Maar de opvoeding is voor mij, precies hetzelfde.
Ik heb de rest (nog) niet gelezen. Maar ik moet zeggen dat ik het wel ken, op sommige dagen dan. Mijn meiden schelen 22 maanden, en zijn over het algemeen heel lief voor elkaar, maar af en toe.... voel ik me net een politie agent. Wat dan meestal helpt is ze allebei even een eigen "taak" te geven. Dat ze niet met elkaar bezig zijn. Zo vind mijn oudste het geweldig om "af te wassen" mag ze haar eigen bekertje en bordje ed van die dag af wassen. En de jongste laat ik ondertussen de pop wassen, die is helemaal gek van poppen. Een beetje entertainen zeg maar
Mijn middelste dochter had toen ze iets meer als twee jaar oud was vreselijke buien. Gillen,krijsen,overstrekken en niet rustig te krijgen. Heel heftig. Zo heftig dat ik de buurvrouw wel eens heb moeten vragen om haar van me over te nemen omdat ik bang was haar wat aan te doen. Ik heb toen de stap genomen om naar de dokter te gaan en heb hem verteld hoe en wat. En precies terwijl we daar waren kreeg ze zo'n bui. Om uit te sluiten dat ze geen pijn had zijn we doorverwezen naar het zh en daar zijn we in totaal 5 dagen en vier nachten geweest. Allerlei lichamelijke onderzoeken maar ook observatie door een pedagoge. Lichamelijk bleek er niets mis gelukkig. wat was nu het probleem, onze lieve schat was haar mentale leeftijd ver vooruit op haar lichamelijk leeftijd. Of wel ze wou meer dan dat ze kon. Arme griet. Vanaf dat moment kan ik de buien zien aan komen en er op inspelen. Na een paar weken ging het veel beter. Nooit en dan ook nooit heb ik er over gedacht om haar onder de koude douche te zetten. Wat een onmacht... Nu zijn de kinderen 10,7 en 5 en is het hier net ballorig in huis. Rennen,springen,vliegen en gillen. Ze doen maar even, vaak is het na 5 minuten weer over en kunnen ze weer rustig spelen. Ruzie's om speelgoed oid zoeken ze samen maar uit, ben geen agente zeg. Lukt het echt niet hoef ik alleen maar in mijn handen te klappen en ze gaan al naar hun kamer. (meestal dan) De hele dag stil zijn, niet mogen gek doen houdt geen kind vol. Kan het binnen niet ga dan voor 10 minuten naar buiten, koud of regen geeft niets. Laat een kind zijn aub.
Haha, 1 is geen. Er lezen hier nog meer mensen mee hoor, kijk even uit wat je zegt! En dan vraag ik mij wel af.. @tjessia, 1 van jouw kinderen kan dus hysterisch doen. Maar als je alleen die ene zou hebben, zou je haar niet onder de douche hebben gezet?? Dat vind ik wel een beetje raar. Ligt m.i. niet aan de hoeveelheid kinderen, maar aan het kind op zich of het 'nodig' is (en aan de ouder!!) Overigens lijkt het mij ook absoluut drukker en stressvoller met meer kinderen hoor! Dus kan me goed voorstellen dat je emmer dan sneller overloopt. Maar ligt ook wel aan jezelf als persoon hoe je daar mee om gaat. Oh, en ik ben zelf ook niet altijd pedagogisch verantwoord hoor Haha, wel grappig. Juf van de psz notabene (zelf 3 kinderen) zei een keer tegen me dat ik mijn handen zeker wel vol heb aan mijn dochter! Nou, valt wel mee, zei ik. Ik vind dr best makkelijk nu als peuter. Als baby was ze veeeel moeilijker!
Mijn broertje was vroeger heel drifitg en hysterisch en hier was het zelfs onze HA die adviseerde hem in zo een bui als hij er niet uitkwam onder de koude douche te zetten. Ik keur het niet goed maar opmerkingen als het AMK inschakelen, alsjeblieft zeg. We verliezen allemaal weleens ons geduld op een moment dat het niet zou moeten. We zijn nl. allemaal mens!
Heb je er ervaring mee, met een kind dat ECHT niet meer uit z'n woedebui komt? Soms komt er door een driftbui namelijk een proces op gang waar een kind niet meer zelf uit komt en waar echt een schrikreactie voor nodig is om dat te doorbreken. Je kind dat even onder de douche zetten, het daarna troosten en afdrogen, is in zo'n geval echt GEEN kindermishandeling, en zo zal het AMK -die gelukkig weet hebben van wat ik hierboven beschrijf- dat ook beoordelen dan. De vraag naar TS is enkel: was er echt geen andere manier, (want uiteraard moet een drastische maatregel wel je laatste redmiddel zijn), of was het haar eigen onmacht en boosheid? Want in dat laatste geval had zij misschien zelf die koude douche juisr even nodig gehad
Er is natuurlijk minder geduld in het spel..want ze moeten allemaal (meteen) luisteren anders wordt het hier een gekkenhuis. Maar ik zou haar nog steeds onder de douche hebben gezet als ik alleen haar had. Omdat zoals anderen ook al beschreven het niet zomaar gaat om een driftig buitje maar om complete hysterie. Ja een kind van 2 dat dwarsligt pleur ik idd niet zomaar onder de douche. Zij was al ouder en wist precies wat ze deed. Maar ik weet wel zeker dat het lastiger is om 4 kinderen groot te brengen dan 1. Dan vallen er toch wel heeeel veel factoren weg die het je moeilijker maken. Ik ben natuurlijk met 1 kind begonnen en dan denk je idd dat je het razend druk hebt en dat het allemaal lastig en moeilijk is. Maar ja dan heb je er 4 en dan kijk je met een glimlach terug naar de tijd dat je er maar eentje had..wat een lachertje.
Wellicht kun je je eens indenken hoe het moet voelen als jezelf onder een koude doche word gezet door een boos iemand en je kan er niet onder vandaan omdat die ander sterker is dan jouw.
Ik heb ook een vrij pittige dochter, een echt minipubertje!! Positieve aandacht, afleiden bij dreigend gevaar en anders op de trap zijn de dingen die ik probeer te volgen. Het valt soms gewoon niet mee, of je er nou 1,2,3,4 of tien hebt. We doen allemaal onze stinkende best om er een leuk mens van te maken toch? Allemaal op onze eigen manier. Sap of water, chips of een soepstengel, luisteren of niet luisteren, werken of niet werken, bostvoeding of geen borstvoeding, wel of geen tv op de slaapkamer.......enz enz ZUCHt
Tja, toch denk ik dat je nooit over andermans situatie kunt oordelen. Ook al heb je 10 kinderen. Ik denk met 1 kind helemaal niet dat alles lastig en moeilijk is. Ik besef heel goed wat onze vrijheden zijn. Persoonlijk vind ik mijn dochter best makkelijk. Had ook anders kunnen zijn. Maar een lachertje is natuurlijk onzin. Ik vind dat nogal neerbuigend. Eén kind kan ook juist meer aandacht vragen (verschilt per kind). Bij meer kinderen ligt er ook maar net aan hoe ze het met elkaar kunnen vinden. Of ze constant elkaar in de haren vliegen of juist heel goed samen kunnen spelen. Dan heb je het namelijk juist weer makkelijker, want dan heb je er 'geen kind aan'
Wat een knudde opmerking: 1 is geen... Ik ben het ermee eens dat 2 of meer kids opvoeden zwaarder is. Ik denk dat dit gewoon een feit is. Heb er zelf ook "maar" eentje, dus ik weet ook niet hoe het is om meerdere kids op te voeden. Ik merk het alleen als mijn dochters neefje en nichtje komen spelen en het huis op z'n kop staat. Maar ik vind die opmerking altijd zo ijskoud. Mijn ene kind is niet minder peuter als andere puberende peuters. Koude douche: zou niet mijn keuze zijn. Maar ik kan me in uiterste gevallen voorstellen dat als een kind zo over de rooie is en dus ook niet meer zelf uit z'n driftbui/hysterie kan komen dat je ze moet helpen om eruit te komen. Ik had zelf als kind last van hyperventilatie. Ik werd dan zo wakker en kon ook zelf niet meer tot bedaren komen of mijn ademhaling onder controle krijgen. Mijn moeder gaf me dan een tik in mijn gezicht (niet hard!!!). Uit schrik begon ik te huilen en dat huilen zorgde ervoor dat mijn ademhaling zich weer reguleerde. Leuk nee, maar wel op dat moment noodzakelijk.
Dat is nu het leuke van mij kant van de verhalen. Heb 9 jaar een kind alleen gehad en nu pas drie jaar twee kinderen. De eerste 9 jaar dacht ik er ook anders over een is geen. Als we het op deze stelling gooien. Maar besef nu wel degelijk wat het inhouden. En dat heeft mijn mening doen veranderen. Heb dus vele jaren de ervaring als moeder van een kind. En nu de ervaring als moeder van twee kinderen. Er is geen vergelijking mogelijk. Wat mijn mening betreft nu. Mijn mening toen was toch echt een stukje anders.
Idd. Daarnaast komt een woedeuitbarsting echt niet "omdat ik mama zo graag wil pesten". Het is opstapeling van frustratie, het niet kunnen uiten van emoties en zo zijn er nog een hoop redenen te bedenken. Ik vind het onder de douche zetten van een kindje om te straffen onaccetabel. Het kind doet niks verkeerd. Het is naar mijn idee een schreeuw om hulp en dat zou op een andere manier opgelost moeten worden dan met straf op zo'n manier.
` Misschien de boel eens relativeren...... Het zijn kinderen, die zijn nu eenmaal druk en vooral als ze samen thuis en uit hun schoolritme zijn. Ik krijg het gevoel dat je de lat te hoog legt en dat jij en je kinderen daar beide niet aan kunnen voldoen, waardoor het elke keer een teleurstelling is. Jullie zitten nmi in een negatieve spiraal en door je alleen maar te blijven irriteren kom je daar ook niet meer uit. Gooi het roer om en keek meer naar de dingen die goed gaan. Maak samen met je kinderen eens een duidelijk thuis ritme. Maak bijv pictogrammen en hang deze op zodat ze weten waar ze aan toe zijn. Verder kies een aantal regels uit die jij echt belangrijk vind en zet daar een duidelijke consequentie op. Bijv. bij slaan, schreeuwen etc. Na 2 keer waarschuwen gaan ze voor straf op de trap. Tegelijkertijd moet je je ook realiseren dat je leeftijd van je kinderen nu niet echt meehelpt bij het samenspelen. Met name voor je jongste is samenspelen eigenlijk nog te hoog gegrepen. Op je beurt wachten, speelgoed delen is allemaal nog best heel moeilijk waardoor er veel conflicten zullen ontstaan. Ipv van boos te worden zul je als ouders zijnde ze daarin moeten helpen. Bijv. help ze met afspraakjes maken, bijv. als ze graag met hetzelfde speelgoed willen spelen, maak de afspraak eerst de ene 5 minuutjes en daarna de ander. Blijf rustig en bedenk je dat ze het vaak niet expres doen en ga er regelmatig bij zitten bij het samenspelen zodat ze jouw zien als voorbeeldfunctie. Lukt het ze echt niet en blijven ze zich vergissen help ze door te benoemen dat je ziet dat het samenspelen even niet zo goed gaat lukken en laat ze ieder iets anders kiezen of zet ze aan tafel met bijv. de klei. Door alleen maar straf te geven leren ze niet hoe ze iets WEL moeten doen. Succes en betrek je kinderen in het feit dat je het roer wilt omgooien, vraag bijv. ook aan hun wat ze niet leuk vinden en wat ze graag willen veranderen, maar vraag ze ook wat ze van jouw nodig hebben. Kinderen kunnen soms met hele goeie ideeën komen!!!
schreef later al dat ik ervaring op een zmok school heb, waar kinderen echt hysterisch worden en geen driftbui dus, dus ja heb dat zeker ervaren. Maar als jij de openingspost goed leest en de reacties hier kun jij als hulpverlener ook wel inschatten dat dit absoluut het geval niet is hier. Hier zitten ouders die hun peuter/kleuterpubers niet aankunnen en dan naar zulke maatregelen grijpen. In en in triest vind ik het en ik weet zeker dat het amk in zulke gevallen er heeeel anders overdenkt.
eens met jou en engeltje...daarom schreef ik al eerder: hoe zouden die ouders het vinden als hun partner hen onder de douche zette als ze een keer flink uit de stekker gaan.
Deze moeder geeft zelf al aan dat ze als wanhoopsdaad voor de douche heeft gekozen, ze is er dus heel goed van bewust dat dit geen beste opvoedingsmethode is. Ook vraagt ze tegelijkertijd heel duidelijk om hulp! Ik heb genoeg met het amk te maken gehad, om te durven zeggen dat zij juist zouden willen dat het merendeel van de ouders zo zijn als ts. Helaas is dat namelijk niet het geval.
ik was net bevallen van onze derde en toen stond de grote vakantie van 7 weken voor de deur .... heb 7 weken lang onze drie kiddies thuis gehad! en ik ben van "ellende"alle speeltuinen hier in de buurt gaan zoeken hahah ... pakje drinken mee koekjes mee ... maar goed dat werkt in de winter niet echt ! ik kan me je reactie mbt tot de does heel erg goed voorstellen en met alle respect voor de andere dames, maar meiden kom op : mijn mond viel hier van open zeg sorry hoor .. alsof jullie nooit iets gedaan hebben waar jullie achter af spijt van hebben! elke dag leren we toch bij elke dag leren we van onze kids hoe we iets wel en niet moeten aanpakken .... ook wij als ouders kunnen ons wel een keer vergissen en ik zal er eerlijk voor uit komen! als onze zoon een driftbui heeft ( en geloof me ik heb een lang lontje ) en die blijft er in hangen en het gaat de spui gaten uit dreig ik ook met de does en JA ik heb hem ook al eens gebruikt ! ik weet zelf ook wel dat het niet de perfecte oplossing is ... maar het werkt wel .. als alle 100 andere pedagogisch verantwoorde dingen niet helpen .. en dit wel nou dan maar even zo ... @ ts meis ik weet hoe je je voelt! herkenbaar .. maar ik merk als ik gericht iets met de kids doe dat het scheelt! ik zeg ook vaker nu gaan we bijv even kleien en dan is het ff mama tijd.! en bij veel dingen betrekken .. samen de vaatwasser uit ruimen, samen de aardappels naar de keuken dragen allebei eentje ..etc . heel veel sterkte en toi toi toi en het klinkt stom maar er komt echt een betere tijd dat ze goed luisteren want aan de reacties van andere te lezen hangt het in de lucht