Mss overdrijf ik ook wel weer heel erg hoor maar af en toe kan ik me gewoon zo ergeren!! Mijn man is enig kind en zijn ouders hebben allebei een hele goede baan (beide management functies). Helemaal niets mis mee natuurlijk en het zijn ook echt hele lieve mensen die het goed met ons voor hebben. Maar ik kan me soms zooooooooooo ergeren aan de manier waarop hun over geld praten... Wij werken ook allebei maar ik denk dat ons gezamelijke inkomen wel nog onder het modaal zit. En zeker met (dadelijk) twee kids moeten wij goed afwegen wat me met ons geld doen. En als ik mijn schoonmoeder dan hoor zeggen dat ze (alweer) nieuwe laarzen heeft gekocht voor een prikkie (200 euro) dan weet ik soms gewoon niet hoe ik moet reageren. Wij lopen nog rond in kleding van 5 jaar oud omdat we op dit moment gewoon niet het geld hebben om nieuwe kleding te kopen want andere dingen gaan voor. Volgend jaar ook een nieuwe auto nodig etc etc etc. Het zijn gewoon van die kleine dingen die me soms ineens kunnen irriteren. Hier volgen enkele voorbeelden: *Schoonmoeder komt vriendin van vroeger tegen die inmiddels gescheiden is en het financieel zwaar heeft door schulden van ex-partner. Zegt ze "goh, voor ons is 50 euro natuurlijk niet zoveel maar voor sommige mensen is dat een hoop geld." "Dat klopt", beaam ik maar al te graag...."voor ons namelijk ook!" *Schoonouders hebben nieuwe matrassen nodig voor hun bed en kopen uiteindelijk een heel nieuw bed (met matrassen) voor "maar" 6500 euro want dit was ook weer een koopje (oorspronkelijke prijs van bed was 12.000......) Het bed wordt geleverd en de dag erna zijn we op bezoek waar we vragen of ze lekker geslapen hebben. En dat was dus niet zo....ze vonden het bed niet eens lekker liggen!! Kon een kleine glimlach toch niet onderdrukken........maar dat geld!! Weet je wat ik allemaal met 6500 euro kan doen????? *Schoonmoeder had vorig jaar nieuwe winterbanden nodig voor haar auto en gaat daarvoor naar de dealer. Komt naar buiten en heeft in plaats daarvan ter plekke een gloednieuwe auto gekocht. Ik weet gewoon niet zo goed hoe ik moet reageren op hun verhalen daarover. En ook sommige opmerkingen vind ik raar........zo moesten wij twee jr geleden een nieuwe bankstel kopen en ons budget daarvoor was max 1000 euro. Uiteindelijk een super bankstel gekocht bij de Knibbeler voor 800 euro. Maar als je dat verteld dan zeggen ze meteen..."1000 euro.......daar krijg je toch geen bankstel voor???? Daar kan je nooit wat voor krijgen!" Ehmmm.......wel in de winkels waar ik mijn inkopen doe! Voor hun kleinkinderen kopen ze geregeld eens wat nieuwe kleding of speeltje wat ik ook erg lief en aardig vind. En ik gun het die mensen echt wel, ben zelf dik tevreden met wat ik heb en dolgelukkig met mijn huisje, kids en leven in het algemeen. De ergernis komt voor mijn gevoel ook niet zozeer door jaloezie maar het staat zoooooooooo ver van mijn eigen wereld af.... Hoe zouden jullie dit "oplossen" voor jezelf? Het is ook helemaal niet mijn bedoeling om ze iets kwetsends te zeggen ofzo maar ik kan hier gewoon zo weinig mee....
Tja, je kunt niet anders dan het accepteren. Zij hebben een heel ander referentiekader dan jij. Dat is voor hun zo gegroeid omdat ze geen geldproblemen hebben. Hoe vind je man het dan? Neem aan dat ze altijd zo geweest zijn?
Ik zou er gewoon niets mee doen...ze leven in een andere wereld. En zolang ze iet van jullie verwachten hetzelfde uitgavenpatroon over te nemen is er toch niets aan de hand?
Lijkt me inderdaad wel een vervelend gevoel geven af en toe.. Ik ken het een soort van, mijn moeder zit in de bijstand en moet soms flink puzzelen om ons (moeder, broertje, ik) elke maand van alles te kunnen voorzien. Maar de ouders van m'n vriend hebben het juist heel goed, kunnen uit eten gaan wanneer ze willen, boodschappen met een berg vol lekkers is geen probleem, ze hebben nu een 3D-tv, de cadeaus voor kerst waren ook niet mis.. Maar het zijn schatten van mensen en ik gun het ze uiteraard enorm (ze werken er immers ook hard voor).. Maar af en toe kan ik het wel vervelend vinden (dan wel, moet ik eerlijk zeggen, vanuit jaloezie, niet irritatie). Overigens praten ze er niet zo makkelijk over als bij jou TS, dus ik denk dat dat ook weer enorm scheelt..
Mijn man is echt heel anders dan zijn ouders en kan zich er soms nog veel meer aan ergeren. Vindt ook echt dat zijn ouders hun geld "verspillen" en het aan "domme dingen" uitgeven. Maar goed, dat vind ik wat te ver gaan want het is hun geld en daarmee mogen ze natuurlijk doen wat ze willen. Maar waar ik dus moeite mee heb is de reactie wat ik moet geven...zowat elke zondag begint ze over haar aankopen van die week (meestal kleding/schoenen/sieraden) en ik weet dan niet zo goed wat ik steeds moet zeggen..."wat leuk"? Klinkt ook elke keer zo afgezaagd... Denk dat ik gewoon erg moeilijk vind om een gepaste reactie te geven want ik kan me er gewoon niet echt iets bij voorstellen!
Mijn ex-schoonouders klaagden juist altijd dat ze geen geld hadden (beiden uitkering + afgekeurd) en nee dan is het idd geen vetpot maar hun kochten een nieuwe auto, nieuwe buffetkast, gingen 'even' verhuizen met een compleet nieuwe inrichting + behang, laminaat, gordijnen, etc. We stonden ook even te kijken want mijn ex en ik moesten ook hard werken om ons kleine huisje te onderhouden. Ze hadden nóóóóit geld maar kochten van alles. Nieuwe kleding, e.d. Ik heb het maar geaccepteerd. Ik vond het prima. Ik dacht altijd: als jullie straks geen geld meer hebben, verkoop dan de hele inboedel + je huis maar dan heb je je centen weer terug. Wat ik dan wel weer vervelend vond (puur persoonlijk) is dat ze mij ermee jaloers maakten en mij probeerden over te halen om ook die dure spullen te kopen. Gelukkig was ik er niet gevoelig voor maar ik vond het we vervelend dat ze zo konden opscheppen.
Zij werken beiden heel hard en hebben jaren flink kunnen sparen. Niet gek toch dat ze hier ook van willen genieten. Ze zullen zich na al die jaren niet beseffen dat als ze zeggen koopje, dat dat voor anderen niet zo is, zeker als ze veel rijke vrienden hebben en daar vaak over gesproken wordt. Ik moet zeggen dat als zo'n duur bed voor de helft is dat idd een koopje is, als je dat kan betalen. Ik vind het eerlijk gezegd toch wel een beetje jaloers overkomen. Ik probeer altijd wel op te letten wat ik tegen mijn vriendin zeg maar soms verspreek ik me ook. Zij is alleen met 2 kids en ik had laars nieuwe laarzen. Waarop ze zei, zo die zijn gaaf waarop ik zei, ja ben er super blij mee, flink afgeprijsd waren nu maar 150 euro terwijl zij daar 3 weken van moet eten. Maar zij gunt mij dingen en maakt hier absoluut geen probleem van.
Ik gun het mijn schoonouders ook hoor want het zijn echt aardige mensen! En jaloers ben ik echt niet; maar wat mij wél stoort is dat ze elke keer over dit soort dingen begint en ik gewoon niet meer goed weet wat ik daarop moet zeggen dan steeds " wat leuk". Ik bedoel.....kunnen we niet eens een keer over het weer praten ofzo?
Zo zijn mijn moeder en zus momenteel, precies zoals jouw schoonouders. Als ik dan aangeef een spijkerbroek voor de oudste te hebben gescoord bij de wehkamp voor 8 euro dan krijg ik ook de reactie '' Nou dat zal wel van dat tutelute spul zijn, 2x vallen en het is kapot '' die kopen dan liever een broek a 30 euro, moeten ze natuurlijk zelf weten maar 30 euro voor een broek voor een kind van 5 vind ik echt waaaay to overdreven. En zo zijn er nog wel meer dingen, wij doen per week tussen de 50/80 euro aan boodschappen, als je dat zegt dan zeggen ze nog net niet letterlijk dat ze denken dat je op water en brood zit.. Zelf geven ze 100/200 euro per week uit voor met ze tweetjes, moeten ze natuurlijk ook zelf weten maar dat gezeik over geld vind ik altijd zo irritant... En het gekke is, ik heb een vriendin met aardig wat geld maar die zal je er nou nooit over horen '' opscheppen '' die is gewoon net zoals wij, leven en laten leven en genieten van alles wat je hebt.
Ja Kippie, ik denk dat jij idd precies begrijpt wat ik bedoel! Wij geven ook zoiets uit aan boodschappen en dan denken ze idd dat je je kind nooit eens een koekje kan geven ofzo haha. En van die kleren ook heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel herkenbaar! Denk IK eens mooi gescoord te hebben en dan krijg je vaak alleen te horen "maar goedkoop is duurkoop hoor, dat zal wel snel verwassen zijn!"... Dat vind ik gewoon niet leuk! (maar ik ben te schijterig om dat te zeggen...)
Mijn schoonouders hebben ook 1000de euro's per maand. Ze gooien letterlijk met geld. Nieuwe schoenen en bijpassende tas die daarna in de kast belanden, nieuwe meubels om de zoveel tijd ( geen Ikea maar dure kwaliteit meubels) 4x per week naar de bingo met zijn 2tjes en dan ieder 4 boekjes, elke maand wel iets nieuws in de keuken bijv koffieapparaat ( geen goedkope de senseo) Combi oven en dergelijke. Wij verdienen modaal of der onder en houden minimaal over. Heel trots een mooie tv kast van Ikea en dan zeggen ze bijv, nou daar zou ik nooit meubels kopen. Nou ik wel. Past in Inc budget en hebben er hard voor gespaard. Verder geven ze mijn kinderen zo nu en dan nieuwe schoenen, goede jas, kleding en ook bijv bed en speelgoed. Mijn zoontje heeft bijv een autobed gekregen van hun die 900 euro koste. Had dat nooit uitgegeven. Dochter jaar bed hebben we zelf betaald en vonden 350 echt de grens ( leegs korting dankzij vriend) en die komt van leen bakker. Mijn ouders hebben heel weinig te besteden. Moeder werkt niet en vader heeft baan verloren. Vooral hun vinden het moeilijk en voelen zich wel is achter gesteld hierdoor. Ze zien dat de kinderen ook blij zijn met de zak snoep van hun maar kan me voorstellen dat ze dot niet leuk vinden al gunnen ze het ons wel. Schoonmoeder heeft 350 euro pw voor boodschappen en 500 pw voor extra. ( lees pw) Soms komt ze nog te kort en komt dan bij ons lenen. Krijgen het snel terug maar eigenlijk vind ik het van de zotte .
Precies ! Ik zeg dan ook vol trots '' kijk eens hoe leuk hij er uit ziet '' en dan zie je ze al denken '' zal vast wel weer een zeeman broek zijn '' dan denk ik NOU EN ... Als was die tweedehands, boeit mij dat nou.. Misschien is het anders omdat het mijn moeder en mijn zus is maar ik zeg gewoon letterlijk tegen ze dat ze niet moeten zeiken, ik zou hun wel eens willen zien als ze zelf niet zoveel te besteden hebben. Zij beseffen gewoon niet ( en misschien jouw schoonouders ook niet ) dat als je het niet hebt je het ook niet uit kan geven, ik heb ook gewoon geen keus. En wij zijn ( net zoals jullie ) echt niet zielig ofzo hoor, we hebben alleen minder te besteden en dan leer je de kleine dingen juist meer waarderen ( vind ik )
Wat een vervelende situatie, waar je eigenlijk ook zo weinig mee kan. Ja, je zou het eens bespreekbaar kunnen maken wanneer ze weer ergens over begint. Gewoon in de zin van: "Nou, voor ons is dat niet zo vanzelfsprekend hoor. Wat voor jullie een koopje is is voor ons en vele andere mensen een flink bedrag".
Ik had trouwens met mijn verjaardag een nieuwe winterjas gekregen en mocht hem ruilen als ik wilde dus kreeg de bon erbij. 100 euro pffff zon dure jas had ik nog nooit gehad. Ze vonden het blijkbaar sneu dat ik al 5 jaar gebruik zelfs met kapotte rits ( heb nog knoopjes dus werkt prima )
Hier dus precies hetzelfde. We hebben dezelfde moeder, dus hoe dat gaat hoef ik niet te zeggen Ik vind het vooral heel erg dat mijn schoonmoeder ons en m'n zwager + gezin 3 dagen mee kan nemen naar Efteling Bosrijk, dat Damiën élke keer maar weer dure cadeaus krijgt zonder dat er een reden voor is, en dat mijn moeder op zoek moet naar de goedkoopste cadeautjes als het Sinterklaas is of als Damiën jarig is. Mijn moeder roept wel dat het haar niet uitmaakt, en dat ze weet dat het niet om spullen gaat en dat Damiën toch een betere band met haar heeft dan met m'n schoonmoeder, ondanks alle cadeaus, maar ik denk dat het toch best wel steekt, en ik vind het soms behoorlijk lullig om er iets over te vertellen thuis..
Ik zou het gewoon accepteren, sommige mensen zijn gewoon zo en ze doen er toch niemand kwaad mee? Hier het tegenovergestelde. Mijn ouders hebben het erg goed maar dar realiseerde ik me pas rond mijn achttiende, toen mijn m
Ik zou het gewoon accepteren, sommige mensen zijn gewoon zo en ze doen er toch niemand kwaad mee? Hier het tegenovergestelde. Mijn ouders hebben het erg goed maar dar realiseerde ik me pas rond mijn achttiende, toen mijn moeder wakker werd op een zaterdag en besloot dat ze iets wilde hebben van een groot bedrag, opstond, de deur uitging en het gewoon kocht. Pas nu geven ze het echt uit en maken ze er plezier mee. Ze praten er nooit over maar uit hun acties maak ik op dat het heel veel geld moet zijn. Gelukkig zijn ze nog jong (begin 50) en gezond genoeg er lekker van te genieten