+1 Goed uitgelegd.. Maar goed, wat jezelf ook zegt...ze kan zich niet inleven of verplaatsten...dus ook niet in je uitleg,
Sorry, het is natuurlijk vragen om afkeurende reacties als je hier neerzet dat je je kind onder een koude douche zet omdat je zelf even niet meer weet hoe je moet reageren. Het blijft nog steeds een topic waar gereageerd mag worden en als het de bedoeling is dat we elkaar allemaal maar even een virtuele knuffel moeten geven omdat je je zo schuldig voelt over een eigen niet nagedachte actie, tja..dan zit je hier toch niet helemaal op de juiste plek We maken wellicht allemaal fouten als moeder, niemand is perfect, maar dit gaat in mijn ogen ook veels te ver. Een beker koud water in het gezicht omdat je kind dreigt te stikken in zn eigen driftbui, ok..heel begrijpelijk. Maar onder de koude douche? Neh, ik zou het nooit over mn hart kunnen verkrijgen. Ik vind het ronduit traumatisch.
allemachtig wat word er veroordeeld hier zeg.. ieder zn eigen opvoeding en eigen manieren van iets laten leren of straffen.. vrienden van mij doen het ook compleet anders als wij, dat is hun opvoeding kan ik niks mee.. hier heb ik ook wel eens mijn dochter een tik verkocht omdat ze het bloedonder mijn nagels vandaan haalde. Haar op bed gelegd en toegeschreeuwd dat ze nou echt moest gaan slapen ( ze lag al te kloten vanaf 18.30 tot half 3 snachts. ) Dus tja ook mij gebeuren fouten. zo zal ik er vast nogmeer hebben.. maar ook wij moeten leren..
Mss moet je je eens inleven in het betreffende kind? Ik kan mij heel goed inleven en heel goed verplaatsten, maar niet in situaties die zo ver gaan dat je je kind onder een koude douche zet. Dat gaat mij gewoon te ver. Vind het ook niet normaal dat mensen het hier nog goed proberen te praten ook. Er zijn genoeg andere methodes om met een driftig kind om te gaan (glaasje water is al genoemd).
Ik werk zelf met kinderen die mishandeld zijn en de voorbeelden die ik heb zien staan in hun dossiers over wat hun is aan gedaan komt niet in de buurt van het 1 keer je kind onder de koude douche zetten omdat je je compleet hulpeloos voelt. De moeder uit het andere topic liet duidelijk merken dat ze zich niet prettig met hoe het momenteel thuis gaat en dat ze graag opvoedtips wil. Iemand die zo openlijk aangeeft dat ze het even niet meer weet, is een moeder die het juist heel graag goed wilt doen. Zij heeft een fout gemaakt en daar is ze zich volgens mij goed van bewust en wil het nu juist anders gaan doen. Waarom iemand die aangeeft een fout te hebben gemaakt nog verder de grond in boren? Iedereen heeft een ander beeld van van wat te accepteren valt en wat niet. Ik lees voorbeelden waar andere om lachen terwijl ze bij mij als vele male heftiger overmaken als een tik. We zijn allemaal anders opgevoed en hebben andere dingen meegemaakt en dat maakt dat we ook allemaal een ander idee hebben over wat wel en niet kan. Maar we zijn er allemaal over eens dat je kind stelselmatig slaan en overmatig schreeuwen not done is. Maar ook deze moeder verdienen enig begrip want ook voor hun is het vaak geen bewuste keuze om dit hun kinderen aan te doen. We hoeven ze geen applaus te geven, maar als ze om hulp vragen dan kunnen we allemaal heel hard roepen en wijzen van oh wat erg, waardoor de situatie alsnog niet veranderd of we bieden deze ouder een helpende hand. Het is opvallend om te lezen hoeveel veroordelende reacties er in topic zijn. Mijn ervaring is dat juist de mensen die hardst wijzen, de meest onzekere mensen zijn en die later vaker de fout ingaan om ze veel moeite hebben met hulp vragen. Dus probeer je in te leven en leer van andermans fouten door mee te denken over hoe het anders kan.
Joyce ik wist dat niet van die mevrouw en dan is het ook een heel andere context. Ik gaf puur alleen mijn mening over het feit....je kind onder een koude douche zetten, dat vindt ik niet kunnen. Ben zeker geen perfecte moeder maar zo'n dingen zou ik nooit doen...
Nee misschien zul je dat niet doen, maar doe je wel dingen waarvan ik of een ander zult denken hoe kun je dat nu doen, terwijl jij je van geen kwaad bewust bent. En wie bepaalt dan wat erger is? Dus nogmaals probeer niet te wijzen, maar kijk naar hoe je kunt helpen...
Ja dat kan wel kloppen .... Maar je mag neem ik aan gewoon een mening hebben over bepaalde dingen zonder dat ik daarvoor veroordeelt moet worden?
Tuurlijk mag je een mening hebben, maar het idee van ts was juist om hier je fouten op te schrijven zonder dat anderen daar hun mening over gaven.
Ik geloof dat ik nooit keihard heb geschreeuwt tegen ze en nooit een tic gegeven. Koude douche om af te koelen vind ik ook echt een onzin, want gewoon lauw water helpt ook gewoon. Niet dat ik een perfecte moeder ben hoor of dat ik eindeloos geduld hen, integendeel. Soms wordt het me zo teveel dat ik dan naar mijn man schreeuw dat de kinderen even wegmoeten naar oma ofzo of dat ikzelf wegwil en ze nooit meer wil zien. Dat,hij het maar moet uitzoekenhaha. Of dat ik stiekem op de wc huil als man op werk is hahaha.
Jij begrijpt het idee achter dit topic meerdere wel. @ Romy1979 Ik heb me kinderen nog nooit onder de koude douche gezet. En in dat betreffende topic schreef ik ook dat het mijn methode niet was en zou zijn. Maar dit topic gaat er over als je als moeder een grens voor bij gaat hoe rot dat kan voelen en wat je er aan gedaan hebt om te verbeteren je gedrag als moeder. En hoe je het eigenlijk opgelost hebt voor de toekomst. Wat schreef. @ joyce1838 daar ga ik mee in. En voor de rest ja je mag eerlijk zijn in dit topic wel heb ik in het begin van deze topic gevraagd om als er wat geschreven werd elkaar in de waarde te laten. En eventueel tips hoe je het verder op gelost hebt. En mede moeders vooral niet een hoek in te drukken. Die wel menselijke trekjes hebben waar van ze spijt hebben. Want hoe je het wende of keerde we zijn niet alleen moeder maar boven al ook gewoon mens. En mensen maken fouten en van fouten je moet je leren.
ach ik zeg maar zo goede ouders bestaan niet slechte wel we zijn allemaal mensen met gevoelens en de 1 kan meer hebben als de andere en kinderen kunnen best wel over een klein stootje ze hebben niet direkt een trauma
ik heb mijn dochter ook weleens in de tuin gezet toen het regende.. Ik was zo boos, ze luisterde niet, gilde, bleef niet in de hoek staan... Ik heb haar in de tuin gezet zodat ze zou ophouden met gillen (en ik ook tot rust kon komen). Dit hielp wel maar daarna nooit meer gedaan. Soms zit ik inderdaad ook niet lekker in mijn vel en schreeuw ik tegen de kinderen.. Ik weet hoe het hoort, maar soms kan ik me toch echt niet beheersen. Graag wil ik leren mijn woede te beheersen. Ik kan er zo moe van worden om 100 keer per dag te zeggen dat ze geen kattenvoer moeten eten, niet in de vensterbank moeten klimmen, geen grote mond tegen mij moeten hebben, niet in 1 minuut 4 keer van mening veranderen over al dan niet buitenspelen.... Als ze dan óók nog niet eens in de hoek blijft staan, verlies ik weleens mijn 'cool'. Tips zijn welkom! Ook ik heb weleens gezegd tegen mijn dochter dat ik haar niet lief vond. Ze weet dat ik van haar hou, maar dat ik haar toch echt soms niet lief vind. Net zoals ze mij soms niet lief vindt.
Hier een kleine tip: In plaats van tegen je dochter te zeggen dat je haar niet lief vindt, kun je ook zeggen dat je haar gedrag niet lief vindt. Is wat minder afwijzend naar haar toe. Verder denk ik dat wat jij beschrijft iedere ouder wel eens heeft, vooral dat je er heel heel moe van kunt worden.
Op het hoogtepunt van de 'ruzie' zeg ik dat ik haar niet lief vind, wanneer we rustiger zijn, zeg ik idd dat ik haar gedrag niet lief vind.
Mijn slechte kant is dat ik verschrikkelijk weinig geduld heb. Soms betrap ik me erop dat we een conflict hebben dat mijn dochter haar eigen kleren wil aandoen en dat ik dan nee zeg omdat ik het zelf wil doen zodat we sneller klaar zijn. Gelukkig kom ik tijdens het conflict wel vaak weer tot bezinning en zeg dan sorry en leg dan uit dat ze al het recht heeft om het zelf te doen. Verder heb ik mijn middelste wel eens een tik gegeven, omdat ik zelf niet lekker in mijn vel zat. Plus als ik heel moe ben dan hoor ik mezelf wel eens mopperen tegen mijn meiden dat ze mij even met rust moeten laten omdat ik graag tv wil kijken of achter de laptop wil.
Je kan het zinnetje op het 'hoogtepunt' heel makkelijk anders maken door bijv. te zeggen; mama vindt jouw heel lief, maar ik vind het echt niet goed dat jij steeds in de vensterbank klimt. (Flink boos kijken en een beetje stemverheffing) Dan komt de boodschap heel duidelijk over zonder dat je er achteraf schuldig hoeft te voelen. Wbt het steeds uit de hoek komen. Misschien heb je het al, maar ik zou een krukje in de hoek neerzetten, want het moeten zitten geeft rust in het lichaam. Vervolgens duidelijk benoemen dat ze er 5 minuten mag zitten om na te denken over wat er ging gebeuren plus duidelijk vertellen dat als ze steeds uit de hoek komt de 5 minuten heel lang gaan duren. Door haar rustig maar duidelijk de consequenties te vertellen, maak je haar zelf verantwoordelijk voor de keuze die ze maakt, maar kan je haar daar ook beter in begeleiden. Verder na die 5 minuten een duidelijk afspraak maken over wat er ging gebeuren en hoe jullie nu verder gaan. Dikke kus en weer spelen. Misschien doe je dit allemaal al lang en is mijn stukje een beetje overbodig, maar zo ben ik het gewend vanuit mijn werk en door dit consequent te blijven herhalen leren ze dat het ging zin heeft om steeds weg te rennen omdat ze uiteindelijk alleen hun zelf er mee hebben. Met name als jij rustig blijft, krijgt ze er niks voor terug.
Ik heb mijn zoontje vroeger wel eens hardhandig vastgepakt, hard geduwd (zodat hij hard op de grond viel). Idd omdat ik me zo onmachtig voelde, geen grip had/kreeg op zijn aggressieve, uitdagende gedrag. Vreselijk vond ik het, ook veel spijt, maar ik heb in die zin ook veel begrip voor mezelf. Ik ben best geduldig (en in de loop der jaren nog veel geduldiger geworden) en je moet flink je best doen om me boos te krijgen, maar ook ik heb mijn grenzen... Maar zijn gedrag was, door autisme, ook echt extreem en vergt een speciale manier van aanpak, die wij met intensieve begeleiding hebben moeten leren. Hoewel ik kindermishandeling geheel niet goedkeur natuurlijk, kan ik me nu wel beter voorstellen dat je je zo onmachtig voelt, zo getergd, dat je jezelf niet kunt bedwingen. Ik heb driftbuien, uitdagende buien, aggressieve buien meegemaakt met mijn zoon waar je 'U' tegen zegt en dat doet echt wat met je.