Mijn vader heeft vlak voor de geboorte van onze jongste besloten bij mijn moeder weg te gaan. Dit kreeg ik een aantal weken na mijn bevalling te horen. Nu is sinds eind december mijn moeder verhuisd naar een huurwoning en gaat het naar omstandigheden goed met haar. Mijn vader heeft kennis aan een vrouw van 28 (hij is zelf 57) uit Oekraine en die komt als het ook echt doorgaat natuurlijk, dinsdag naar hem toe. Ik hem gisteren misschien niet zo tactisch gezegd dat ik nog niet wil dat hij langs komt als de kinderen wakker zijn, omdat ik dat nog te vroeg vind en voor onze oudste teveel. Een zusje waarvan hij beseft dat die niet helemaal gezond is, opa en oma uit elkaar en dan moet ik hem nu gaan vertellen dat die vrouw bij opa komt logeren. Het is misschien te ver gezocht maar zo voelt het voor mij. Nu is mijn vader dus boos weggegaan gisteren en melde vandaag dat hij het niet leuk vond dat ik dat zo gezegd had en dat ik het wel op een andere manier had kunnen zeggen. Oke, maar nu is donderdag de oudste jarig en nu komt hij dus niet op zijn verjaardag want hoe gaat hij dat aan die vrouw vertellen dat ze niet welkom is. Wij moeten hem volkomen begrijpen want hij is 22 jaar lang bij mijn moeder gebleven voor ons en nu is het zijn beurt en moeten we er begrip voor hebben en het hem gunnen. Tuurlijk gun ik hem alle geluk van de wereld, maar ik vind het moeilijk, net uit elkaar en nu moeten we kennis gaan maken met iemand die 3 jaar jonger is dan ik ben en dat terwijl mijn moeder net weg is. Ik ben eigenlijk boos en teleurgesteld en weet me niet zo goed raad. Ik wil mijn vader niet kwijt en heb nu zoiets dan komt hij maar op de oudste zijn verjaardag met haar, want hoe moet ik hem gaan vertellen dat opa niet komt? omdat zijn "vriendin"nog niet welkom is (die is dan net 2 dagen in nederland) het zit me echt dwars en ik weet gewoon niet wat ik met deze situatie aan moet.
Naar jezelf luisteren. Jouw kinderen gaan voor. Ik geef je helemaal gelijk,je neemt toch geen vreemden mee naar een kinderverjaardag die je kinderen nog niet kent?
Ik vind dat je vader er best rekening mee kan houden dat dit bij jullie gevoelig ligt en nu allemaal wel erg snel gaat. Voor hem erg spannen en leuk allemaal, maar voor jullie is het misschien meer "een wond". Ik vind het van hem wel erg naïef om te denken dat jullie staan te trappelen om dat wildvreemde meisje met open armen te ontvangen op de plek waar voor jullie jullie moeder hoort te staan.
Wat een moeilijk situatie! Maar ik kan je goed begrijpen, ik zou het al moeilijk vinden dat ze mijn zusje had kunnen zijn... Maar dit is een ander verhaal natuurlijk. Ik vind dat je vader dit moet respecteren, jouw kinderen snappen hier helemaal niks van, en een verjaardag is niet de dag om dit uit te leggen. Heel veel sterkte met de situatie
Ik geef je ook groot gelijk! Helaas heb/had ik hier ervaring mee. Mijn vader heeft een relatie gehad met een (toen) vriendin van mij die 1dag ouder was als ik kun je nagaan. Maar gelukkig waren er toen geen kinderen in het spel. Ik zou gewoon tegen je zoontje zeggen dat opa ziek is of weet ik wat,mocht hij echt niet zonder haar willen komen.
Dit dus. Ik vind hem nogal een oelewapper als hij zelf niet begrijpt dat het voor jullie allemaal nogal vers is, en dat je die vrouw niet op een kinderverjaardag voor moet gaan stellen. Hij moet blij zijn dat je in ieder geval open staat voor haar.
Ik vind persoonlijk dat je vader er nogal snel bij is,na een huwelijk van 22 jaar (of langer?) meteen een nieuwe vlam en dan ook nog zo'n jonge meid?!?! In mijn ogen klopt dat niet maar ieder zijn mening.. Ik zou die nieuwe vriendin nog niet willen ontmoeten en zou het ook raar vinden voor Roos. Dat heeft even tijd nodig. Als jij er klaar voor bent is het pas het juiste moment al zul je er wel een keer aan moeten geloven.. Mijn schoonouders zijn gescheiden en schoonvader heeft al jaren een vriendin maar hij is niet op het verjaardagsfeest van Roos geweest omdat mijn schoonmoeder er niet mee om kan gaan dat hij die vriendin heeft en gerust een scène gaat trappen.. Zo kinderachtig allemaal!
Dit dus, ook mijn vader zijn 2e vrouw was maar 6 jaar ouder dan ik, mijn broers 7 en 5 jaar, ook ik heb het altijd erg vervelend gevonden dat ze van mijn leeftijd was....... Ondanks dat ik de keuzes van mijn vader wel respecteerde, het is tenslotte zijn leven en ik haar geaccepteerd had, verder heb ik nooit een klik met haar gehad. Zij wilde op een gegeven ogenblik ook een kindje en ook die is er dus gekomen, ik was toen 19, inmiddels ben ik zelf 38 (sinds gisteren ) en is mijn halfzusje van de week ook 19 geworden. Ik hou heus wel van mijn zusje, maar het voelt niet als een zusje, meer als een nichtje. Mijn oudste is zelf 16 en zij hebben altijd veel met elkaar opgetrokken, wat voor hun wel altijd leuk was daar niet van, maar ik begrijp jouw gevoel maar al te goed.
Ik geef je helemaal gelijk, een kinderverjaardag is daarvoor niet de plek. Ik neem aan dat oma er ook gewoon is en voor haar is het ook wel zout in open wonden strooien als je vader met zijn veel jongere vriendin aankomt zetten. Dat voorstellen moet dan maar een andere keer. En als je vader dat aan zijn nieuwe vlam voorlegt kan ze dat toch ook wel begrijpen? Het is een ingrijpend gebeuren allemaal en het heeft tijd nodig om een plek te geven. Voor je vader is de liefde begrijp ik uit je verhaal al heel lang weg hij heeft er dus al aan kunnen "wennen". Voor jullie was het een totale verrassing en hebben deze tijd nodig om er aan te wennen. Heel veel sterkte meid, ik begrijp dat zoiets niet makkelijk zal zijn maar kies voor je eigen kindjes hierin.
Ik vind het heel normaal dat je de vrouw pas kennis laat maken als de relatie echt doorzet en ze dus wat langer samen zijn en samen leven. Dat ze jonger is dat maakt voor de kinderen niet zoveel uit maar om nu al kennis te maken vind ik wat vroeg. Als het niks wordt hebben ze over een paar maanden weer een nieuwe stiefoma. Erg verwarrend. Vind dat het zelfde met geschreide ouders die horen ook niet hun nieuwe vriendjes meteen aan hun kinderen te laten zien maar echt pas als het serieus is.
Meid je hebt helemaal gelijk!! Als jouw vader dat nu niet begrijpt en respect kan opbrengen voor jouw mening, die lang zo gek niet is..... Dan komt ie maar niet.
Ik geef je gevoelsmatig gelijk, maar als ik logisch na ga denken niet. Voor jullie als familie komt de breuk wellicht uit het niets en is de tijd tussen scheiden en een nieuwe vriendin erg snel. Maar hoe lang heeft jou vader al de tijd genomen om zijn "oude" leven een plekje te geven en zijn nieuwe gevoelens te uiten? Hoe moeilijker wij als volwassenen doen over een nieuwe vriendin hoe moeilijker kinderen zullen gaan kijken naar deze vrouw. Toen mijn oma na overlijden van mijn opa een nieuwe vriend kreeg ik dit ook te horen op mijn verjaardag (7-8 jaar oud). "Hij" had toen een mylittlepony huis en pony's voor mij als verjaardagscadeau wat ik super leuk vond. Toch was ik erg negatief over hem "hij heeft een bril", "hij is grijs" en ga zo maar door! Mijn moeder accepteerde dit niet, mijn oma was tenslotte gelukkig met deze man, en heeft mij apart gezet en ik mocht terug komen zodra ik mijn excuses aanbieden. Na een paar minuten mokken rende ik naar "hem" toen en riep "Sorry!!! Kom je dan nu mee voetballen opa?!" En sindsdien is "hij" gewoon mijn opa en ben ik erg blij met hem en zie ik hem ook echt als opa . Mijn oma is 10 jaar ouder dan mijn opa, hij komt niet in de buurt van mijn leeftijd maar toch. Als jou vader nu gelukkig is met zijn nieuwe vriendin, dan is het pijnlijk om te horen dat je niet op de verjaardag van je kleinzoon mag zijn omdat je dochter zijn vriendin (opvoorhand) niet goed ok vindt. Wellicht kan ze geïntroduceerd worden als "een" vriendin van opa uit Oekraïne, maak het spannend en leuk voor ze.
Ik vind de verjaardag van jou zoontje niet het moment om een nieuwwe vlam te introduceren. Wwat een spanning krijg je dan op die dag, voor zoontje absoluut niet tof! Je vader moet dat maar snappn vind ik. En je hebt aangegeven dat er best ruimte is om haar te leren kennen, maar dan eerst zonder de kinderen. Dus doe jij de deur naar kennismaking open en gooit hij hem potdicht omdat het niet gebeurd op de manier die hij wil. Van hem een gemiste kans vind ik
Ik vind het nogal wat dat je vader zegt "voor jullie" zolang bij je moeder gebleven te zijn, en dat hij daar dus blijkbaar het recht uit haalt om met zijn nieuwe vriendin aan te komen...
ik snap de reacties van de meeste echt niet... Draai het eens om: Als jij thuis zou willen komen met iemand waar je ouders het niet mee eens zijn, zou je het dan oke vinden als je ouders hem/haar neit willen accepteren?! Als je van iemand houdt, dan accepteer je hoe die persoon zijn/haar leven indeeld, je kunt hooguit zeggen wat je ervan vindt en dan moet het klaar zijn.... ikzelf zou zelfs niet wíllen komen als mn partner niet welkom is...
Vind het ook kwalijk om te lezen dat hij dan maar niet komt, en dus de gevoelens van zijn net nieuwe vriendin, voordat van zijn (klein)kinderen zet.
Ik heb het even een dagje laten bezinken ik las het gisteren al, en heb eenandere mening als de meesten hier, Heb je respect voor je vader, ik lees je wil hem niet kwijt, dus ik ga uit van JA, respecteer dan ook de keus van je vader, Je hoeft niet gelijk uitgebreid te vertellen dat het DE vriendin van opa is, maar hou het op een vriendin, zoonlief went er langzaam aan dat ze er bij hooort. Dat ze jonger is, vind ik geen reden om haar gelijk af te keuren, geef het een kans, als je er zo instaat als je nu doet, zal het zeker nooit wat worden, en ga je uiteindelijk je vader, en je zoontje zijn opa kwijt raken. ik vind het echt niet kunnen om opa tezeggen niet welcom te zijn, het is zo zwaar als dat je het zelf maakt, succes met je keus en het verhaal, geloof echt wel dat het moeilijk voor je is, maar je zal het los moeten laten hoe dan ook,