Ja! Al gaat het bij ons dan om de derde.. De oudste hebben we mogen adopteren uit CHina en is bijna 4 jaar en de jongste nu een half jaar. We zouden zo graag nog een derde kindje willen...en dan voel ik me zo egoistisch..denk ik, we zijn na zoveel jaren ellende eindelijk een gezin, we izjn met zijn vieren en dan nog ben je niet tevreden. Maar dat ben ik wel! Als je nu zegt het is goed zo, dan ben ik zielsgelukkig hoor, maar er zit nog een diep verlangen in een derde kindje. We hebben altijd meer dan 2 kindjes gewild voordat we erachter kwmen dat dat voor ons niet vanzelfsprekend was. Omdat ik zo angstig was door mijn vorige zwschappen heb ik nooit kunnen genieten, en had heel veel vervelende kwalen en lag al met 30 weken in het zhuis met hoge vliesscheur en bleef daar toen 2 weken, daarna was ik telkens paar dagen thuis en paar dagen opname..gek werd ik van angst.. Dus het gevoel is dubbel, ja ik wil dolgraag een derde kindje, en oooohhh ik heb zo geen zin in al die angsten en zorgen weer. En ik denk, wat zeur ik nou, 2 prachtzonen! Een compleet gezin.. Onze wens voor een groot gezin zit ook diep, dus willen we voor een derde gaan. Maar ik heb wel een paar voorwaarden: ik moet op goed gewicht komen heb 35kg overgewicht gekregen doro de zw, ben er 15 van kwijt, en ik had al overgewicht, dat wil ik eerst allemaal kwijt. Mijn bekkeninstabiliteit moet wegblijven, pas sinds kort ben ik relatief pijnvrij....en ik wil wachten tot de jongste zijn eerste verjaardag gehouden heeft. Wil niet nu al misselijk op de bank liggen..of erger, telkens naar het zhuis want wij hebben de mmm nodig.....
Echt fijn om te lezen allemaal! Leuk ook om weer wat meiden uit het GEKken topic tegen te komen . Loes: gefeliciteerd met je zwangerschap! Minaa: Lijkt me lastig dat je nog een tijd moet wachten, maar wel een heel leuk vooruitzicht. En gelukkig dat jij en je vriend nog jong zijn. Hier ook bij de eerste meteen raak en na de bevalling geen AC gebruikt, dus durf er ook niet van uit te gaan dat het "wel even duurt" . Ukoldaatje: wat een pittig verhaal! En ook bijzonder dat je zo toch twee zoons hebt. Verder vind ik het helemaal niet raar dat je nog kriebels hebt voor een derde, ondanks dat het bij jullie lastiger ging dan bij sommige andere mensen mag je toch dezelfde wens hebben?! De dingen die je eerst wilt bereiken zijn mooie streefdoelen denk ik en een evt derde kindje een mooie stok achter de deur . Ik lees veel mensen waarbij de kriebels afnemen, bij mij is het juist andersom. Toen zoontje er net was heb ik zeker tot wel 5 mnd geroepen dat ik er misschien toch maar wel een wilde. Was en ben gek op hem hoor, dat is het zeker niet! Maar vond het toen zo'n heftige verandering. Daarom vind ik het ook leuk om te lezen dat er mensen zijn die na een paar maanden alweer kriebels hebben....
Bij mij blijven de "angsten" die zorgen voor het "nog even niet" gevoel ook echt wel bestaan, maar ik denk dat die echt nog lang blijven bestaan, vooral omdat ik de eerste tijd als erg heftig heb ervaren. Maar omdat ik het nu geen enkele dag meer zwaar vind (natuurlijk wel wat zwaardere momentjes zoals openbare driftbuien) denk ik (hoop ik) dat ik een 2e wel aan kan. Tja, en de aandacht moet verdeeld worden tussen 2, maar dat heeft natuurlijk niet alleen nadelen, ik vind het namelijk goed als kinderen leren dat ze niet altijd meteen aandacht krijgen. Het betekend natuurlijk wel dat ik niet meteen op elk kikje van 1 vd 2 kan reageren, maar dat is een kwestie van accepteren en leren de aandacht goed te verdelen. De 1e heb ik nooit kunnen laten huilen (behalve bij het inslapen), tja, bij de 2e heb ik natuurlijk soms geen keuze, hoop maar dat ik dat kan accepteren! En ik hoop natuurlijk dat de 2e een voorbeeldige baby wordt, die lekker veel slaapt overdag, zoals de meeste van mijn vriendinnen er wel een hebben gekregen, dat maakt het denk ik al wat makkelijker!
Yossie: ik denk dat je gelijk hebt hoor, je weet het nooit helemaaaal zeker want je weet, net als bij de eerste, nooit hoe het wordt. Bij mij was de eerste dus ook vrij pittig dus ik hou me maar voor dat de tweede alleen maar mee kan vallen .
Hier hetzelfde gevoel maar dan met de derde, we hebben besloten er in 2014 voor te gaan. Ik heb enorme rammelende eierstokken en ben ook al een babydeken aan het maken enzo, maar toch wachten we en daar sta ik ook 100% achter. Voelt gewoon beter. En we gaan enigzins plannen, ik wil NOOIT meer in hoogzomer bevallen. Wij wonen op een flat en dan per se naar buiten moeten met je kinderen omdat je geen tuin hebt met een dikke buik en bi... Nooit meer! Dus als we aan de klus gaan slaan we ook nog eens de maanden oktober t/m december over
He sallie, Topic gevonden Zo dacht ik tot x zaterdag Manlief zou het wel erg leuk vinden nu al. Zelf moet er niet aan denken nu al een tweede. terwijl ik een super zwangerschap heb gehad, lucas een heerlijk en makkelijk mannetje is. Als ik vrouwen zie die zwanger zijn ben ik ook totaal niet jaloers op die buik. En toen smste zaterdag een vriendin (zie haar niet veel, is oud buurmeisje) dat ze zwanger is.... LEUK dacht ik.... Hm zou ik dan niet ook... Nee nog iets te snel...of toch....nee... Afijn, lichte twijfel. Maar nog niet uitgesproken naar manlief, die stuurt me gelijk naar de ha om spiraal te verwijderen
ik zou graag na de zomer weer willen stoppen met de pil, en voor een tweede gaan... maar wat als mn vriend dat niet meer wil? hoe moet ik dat een plekje geven? heeft iemand daar ervaring mee?? dat je je kinderwens voor een tweede op moet geven?
Ik wil ook heel graag een 2de maar aangezien het financieel het heel moeilijk gaat worden zit het er nu even niet in maar mijn hart schreeuwt keihard van jahaaa doen!!! Moet wel toegeven dat mijn hart het steeds vaker lijkt te winnen van mijn verstand nu manlief nog over de streep want die heeft wel zijn hoofd erbij.
Deerne: joh, je kindje is echt nog net geboren! Zou even rustig aan doen, dan komt het vanzelf wel bij vriendlief. Hier heeft man het ook, dat hij het steeds leuker vindt naarmate ze ouder wordt. Tweety: ja, die buik, nee echt, als ik het bij anderen zie denk ik ook: liever jij dan ik Maja, ik zou er dan ook echt wel doorheen moeten, 9 maanden lang!! Jessi: moeilijk natuurlijk omdat ik niet weet hoe de financiele situatie nu is, maar om daarvoor een kinderwens te laten varen... Hoe het nu is, zegt niet hoe het volgend jaar is...
Hier ook nog even niet. Wel al een tijdje de kriebels. Maar ik wil graag dat mn dochter wat ouder en zelfstandiger is voordat er een tweede komt. Mn dochter is een enorme huilbaby geweest dus dat houdt me wel tegen om er nu direct voor te gaan. Daarnaast heb ik nog een tijdelijk contract en bij de zwangerschap van mijn dochter is dit toen niet verlengd. Alle stress die dat met zich mee brengt dat sla ik een volgende keer graag over. Manlief moet er trouwens nog even niet aan denken dus dan houd het sowieso even op he Ik hoop dat we er eind dit jaar voor kunnen gaan.
Ik herken het wel, hier ook ene huilbaby gehad. En ook wij vinden het fijn dat er wat meer leeftijdsverschil tussen zit. Wij wilden zelf 4 jaar. Maar qua planning voor Y, haar school is dat net weer niet handig. Dus het liefst dan iets minder.
Ik word er ook echt niet jaloers op. Heb echt geen hekel aan mijn buik gehad maar toch Voordat ik zwanger raakte van Lucas was ik er wel jaloers op. Bij elke buik die ik zag dacht ik "die wil ik ook". Voor mij dus het teken dat ik er nog niet aan toe ben Ik zie die buik en ik bedenk hoe dat gevoel er bij is. Misselijk, ziek, beroerd enz. Ik kan dat op de een of andere manier niet scheiden van elkaar. Ik ben er nu niet aan toe, maar misschien over een maand of 8 wel, en dan is Y. al 2.5! Dus dan schiet het wel op... Altijd leuk om erover na te denken en af te tellen
Grappig jullie reacties te lezen. Hierook graag een 2e maar oóóóit. Heb zeker wel kriebels, al sinds zoon 6 maanden is maar verstand wint het nog met gemak van gevoel Een aantal van jullie hebben hetover pittige zwangerschappen en een moeilijke start. Dát houdt me dus ook een beetje tegen. Heb een makkelijke zwangerschap gehad en hebben vanaf het begin af aan een makkelijk kind (ok, de eerste 3 maanden vond ik pittig maar da kwam vooral door slaapgebrek) en het lijkt me uitzonderlijk als het allemaal weer zo makkelijk gaat. Dus hier eerst meer energie opdoen en zoon nog zelfstandiger krijgen (én een beeke door de peuterpubertijd heen hahaha) en dan zien we wel weer verder. Wellicht dus toch 4 á 5 jaar er tussen
Hier ook wel kriebels maar het verstand overheerst voorlopig nog, dat er een tweede welkom is dat staat vast ( een tweede krijgen dat is altijd afwachten), vriendlief is niet zo overtuigd nog als ik, maar voor mij is het geen discussiepunt. Net als dat er 1 kwam komt de 2 e er ook haha, momenteel zijn er veel bekende om me heen zwanger, dan gaat het we heeeeeel erg kriebelen, ik moet me dan echt inhouden om niet overal advies in te willen geven, ook mis ik dan echt wel me buikje het gevoel alles ( behalve de issias) ik had een droomzwangerschap en de emotie die zegt van ach zullen we niet... Van te voren hadden we al afgesproken dat er min. 2 jaar tussen zou zitten dus als willemijn 2 is dan gaan we er weer voor, mits vriendlief vaster werk heeft (ww). Ook zegt het verstand ik mis de zwangerschap, maar als het een nacht van vannacht is met een huilend meisje dat las heeft van der tandjes en denk eraan om 2 van deze nachtspookjes te hebben zegt het verstand nog heel duidelijk NEE!!! Ook om de aandacht te moeten verdelen nee ik wil nog even langer genieten van mijn mooie nachtspookje * gaaaaaaaaaaaaaaaap* het is nu 01.30 en ik wil graaaaaaaaaaaaag op bed!!!
Mijn 1e zwangerschap was best zwaar (20 weken misselijk 10kilo afgevallen, met 22 weken therapeutisch werken met 28wk thuis ivm bekkenpijn ) de bevalling was nog iets vervelender ( 18 uur weeen aan het infuus, bij 6cm een spoedka gekregwn omdat ze het niet leukvond in mn buik ) de babytijd was zwaaaaar (huilbaby, kon niet alleen slapen, plakte constant aan me vast en uren wiegen en huilen tot ze sliep, 18 maanden lang! ) Toch kriebelde het bij ons zo erg dat ik na 9mnd zwanger was (vmk) en na 11 mnd in verwachting van onze zoon! En dat was zooo anders! Ietsjes misselijk, heel zwschap ziek ivm blaasontsteking/harde buiken kon ik niet werken maar wel heel erg genieten van mn meisje. Was veel bang dat t mis zou gaan maar was heerlijk zwanger! Bevalling was eng, baby bewoog niet, vliezen braken en bloed zat tot een meter hoog aan de muur maar 5u later lag hij in mn armen!!!!! En hij is zoooo anders als zn zus! Voor ons is dit ideaal! Het was en is soms pittig maar ik wou echt niet wachtwn tot de 1e al naar school zou... Volg je gevoel! En gebruik je verstand voor de grote dingen (wachten na een keizersnee, financieel en lichamelijk haalbaar? )