Hier vandaag eens bekeken hoe het gaat als we een plekje introduceren. Bij t ontbijt wordt er een drinkbeker van tafel geveegd, bord omgekieperd, bestek vliegt van tafel en ze kijkt me net zolang aan met haar uitdagende blik tot ik reageer. (ze begint natuurlijk allerhardst te lachen ) Ik heb haar uitgelegd dat t niet mag en oa haar beker teruggegeven. Ze veegt m gelijk weer op de grond zodra ik m voor haar neerzet. Dat gaat nog 2x en bij de laatste keer waarschuw ik haar dat mama haar in een hoekje van de keuken zet. Voila....mevrouw zat in de keuken nadat er meer melk op de grond lag dan in dr beker zat..quess what...ze bleef zitten!!! Ik heb haar rustig neergezet en ben uit t zicht gaan staan om heel stil te juichen (!!!!!!!)en heb haar daarna uitgelegd dat we niet met bekers gooien. Knuffel, kus en klaar. Ze pakte m'n hand en liepen samen de kamer weer in. Zoo makkelijk was t!! Ik ben om. Ze snapt t echt wel. Slim kind!
Heb het nog niet bij de hand gehad. Dochter is 13 maanden, ik heb haar niet hoeven straffen tot nu toe. Wil dat eigenlijk ook niet. Tot nu leid ik haar af als iets niet mag. En ik heb m'n huis vrij kindvriendelijk ingericht. En ik geloof dat ik erg makkelijk ben: als ze niet lang aan tafel wil zitten met avondeten (en ze dus vervelend wordt), dan geef ik haar wat speelgoed aan tafel. Of ze mag gewoon van tafel af. Dan eet ze al spelende op de grond. Geef ik haar daar gewoon af en toe een hapje. Dat is voor mij iets waar ik geen strijd van wil maken. Belangrijkste is dat ze eet. Tafelmanieren is iets voor later. En als ze haar speelgoed op de grond gooit, heb ik daar niet zo'n probleem mee. Meestal pak ik dan een bal en rol die naar haar toe, in de hoop dat we er een spelletje van kunnen maken. Als ze schreeuwt, reageer ik daarop door ook gekke geluiden te gaan maken, samen met haar. Maar ik begrijp dat het echte vervelende gedrag nog moet komen als ze wat ouder is.
Nou nou, dat vind ik ook nogal een aanname. Je moet gewoon rekening houden met de leeftijd. Natuurlijk weet een dreumes van 1,5 dat hij dingen doet die niet mogen. Dat is juist leuk, want hij is grenzen aan het testen en te zien hoe ver hij kan gaan. Hoort bij de ontwikkeling. En natuurlijk moet je het niet allemaal toelaten, want kinderen hebben grenzen nodig. Maar je moet wel een 'straf' toepassen die ze kunnen begrijpen. Een dreumes van 1,5 weet een minuut later niet meer wat hij fout heeft gedaan. Of dat als mama uit het zicht is, het OOK niet mag. Dat besef komt pas later. Beter is, naar mijn mening, het kindje afleiden en uit de situatie halen. Nee zeggen en laten merken dat het niet gewenst is. Maar geen strafhoekje. Denk gewoon niet dat het veel zin heeft, omdat een kind van 1,5 nog niets kan overdenken. En daar is het strafhoekje voor bedoeld!
@agterHij weet t heel goed nog en het werkt goed want dan doet hij t niet meer. en iedereen doet het op zijn eigen manier. Net zoals jij je eigen dingen doet
Ik denk dat er niet 1 beste oplossing is, want elk kindje is anders. Bij mijn oudste is dat 'strafplekje' er pas gekomen toen hij rond de 2 was denk ik. Bij nr 2 (bijna 1,5jaar) gebruik ik het al een tijdje zo nu en dan. Maar wel maar heel kort. Hij is nu eenmaal veel ondernemender dan nr 1 en ja hij weet dan heel goed dat hij aan het uitproberen is. Hij kan blijven doorgaan, maar als ik hem na een aantal waarschuwingen even apart zet stopt hij er wel mee. Maar ik mis hierboven ook hoe jullie het doen bij het 2e of volgende kindje in het gezin, want hoe kan ik het de oudste uitleggen dat hij even in de gang moet terwijl zijn broertje eigenlijk veel stouter is en dat niet zou hoeven? Dus nr 2 mag ook in de gang om het voor nr 1 ook duidelijker te houden....
Nou hier moet ik nou soms wel eens ingrijpen, uitleggen waarom het niet mag heeft ook weinig nut op dat moment, als ze een strafplekje niet onthouden, snappen ze dan je 'preek' wel? Nee sorry, bij bepaalde dingen ga ik ook niet in discussie met mijn zoon (voor zover hij kan discussiëren natuurlijk hahaha). Ik bedoel eerder strijden. Dan gaat hij maar even in de box afkoelen en als hij weer rustig is mag hij eruit. Op de gang ofzo ga ik hem niet zetten, dat heeft geen nut. Dan sloopt hij de boel daar wel, dat is prachtig toch? Zonder toezicht even losgaan.
Ja zo doe ik het eigenlijk ook. Strafhoekje, op de gang, in de kinderstoel etc......waar hebben jullie het over? 1 minuut, 2 minuten jeetje. Ik vind dat je toch ook wel op andere manieren duidelijk kunt maken als iets niet mag. (peuters van 1,5 hebben we het hier toch over hè??) Kinderen zijn aan het ontdekken, leren en daar hoort kattekwaad ook bij hoor .
Thijs begrijpt het verschil tussen eten en 'straf' heel goed hoor. als we eten zitten we aan de tafel. als hij straf heeft zit hij op de gang. eten doet hij heeeeel graag! in de gang zitten niet. Het verschil is dus echt wel duidelijk voor hem.
Ik vraag me af of ouders die geloven dat een dreumes 'dondersgoed weet' wat wel en niet mag, zich ooit ingelezen hebben in de ontwikkeling van hersenen en de ontwikkeling van bewustzijn en de gradaties daarin bij kinderen. Dat een kind bepaald ontwikkelingsniveau moet bereiken voordat het echt kan beseffen waarom bepaalde handelingen ongewenst zijn.
Jeetje lijkt wel of wij ouders die wel een strafplekje hebben vreselijk domme ouders zijn die niet weten wat hun kindje wel of niet aan kan! En ik vertelde eerder dat het soms 4x per week voorkomt en iemand vond dat volgens mij verschrikkelijk veel! Nou sorry hoor, ben een zorgzame moeder die voor mijn kindjes is gestopt met werken en echt wel weet wat ik doe en daar ook echt overna denk, ik lees artikelen, duik het internet op en overleg met vriendinnen die ook kindjes hebben en belangrijkste ik kijk naar hoe mijn zoontje is. Als mijn zoon er positief op reageerd dan zie ik het kwaad er niet van in. En ja mijn zoontje mag boos zijn, mag zijn gevoelens uiten, mag lekker gek doen, we knuffelen, dansen, spelen, geven complimenten, ik help hem als hij me nodig heeft en hou ontzettend veel van mijn ventje! En nee loop niet de hele dag politieagentje te spelen.
wat ik altijd wel apart vind is dat als er op 1 punt een meningsverschil is, gelijk de hele poppenkast leeg getrokken wordt over wat er allemaal wel niet goed gedaan wordt er wordt toch nergens gezegd dat je een slechte ouder bent of wel soms? er is alleen een meningsverschil over 1 van de 1000 (den) punten van opvoeding...
Ik denk ook zeker niet dat een kind van 1,5 begrijpt waaróm iets fout is, maar ik weet ook niet of dat heel erg is eigenlijk... Een kind leert de wereld begrijpen in oorzaak-gevolg: als ik mn bal loslaat, gaat ie naar de vloer. Als ik mama sla, moet ik in de hoek. Een kind hoeft ook niet te begrijpen wat zwaartekracht precies is om te ervaren dat het er is. En wat mij betreft hoeft een kind ook niet te begrijpen wat er precies fout is aan mensen slaan om te ervaren dat de gevolgen niet leuk zijn. Dat komt vanzelf wel als de empathie zich ontwikkelt. Ik gebruik mijn "strafhoekje" alleen voor als ze iemand pijn doet (en dat ook weet); als ze uit frustratie om zich heen gaat meppen ofzo. Dat is echt zoooooo no go, dat kan ik niet afdoen met ferm toespreken en afleiden. Heb het een keer of 5 moeten gebruiken, en nu al maanden niet meer. Ik weet weinig van ontwikkelingspsychologie, dus het zou kunnen dat het extern bestraffen van ongewenste handelingen jegens een ander de morele ontwikkeling van het zélf een ander niet pijn willen doen in de weg staat... then I stand corrected. Maar vooralsnog denk ik dat nu de simpele associatie "pijn doen = voor mijzelf ook niet leuk" prima werkt.
Maar er zal toch een reden zijn waarom ze om zich heen gaat meppen, waarom ze zo gefrustreerd is en dat ze zich kennelijk alleen op dat moment zo kan uiten? Liever zorg ik dat ze alternatieven heeft om zich af te reageren (slaan op haar trommel, samen slaan op de tafel). En nog liever probeer ik haar uit de situatie te halen die haar zo frustreert voordat ze zo ontploft. Ik denk niet dat ik alles kan voorkomen hoor, maar ik vind dat straffen op die leeftijd zo zinloos. En ik weet niet welk verband ze leggen als ze zo jong zijn. Maar pijn doen van dieren voor de lol zou voor mij bijv. ook zo'n harde grens zijn. Ik weet niet hoe ik daarmee om zou gaan als ik mijn dochtertje dat zou zien doen bij een van onze katten.
ik bedoel ' waarom' snappen in een andere context. Ik sla mama, mama pakt me op en zet me in de hoek. Als ik daar wegga, zet ze me weer terug op die plek. Wat heeft die plek met slaan te maken ( of met eten gooien, of met afstandbediening pakken oid)? Helemaal niks.. waarom sta ik dan hier? ( en deze vraag kan een kind pas na ruim 2 jaar bedenken. En het lijkt me nogal cruciaal om de straf enigszins zinvol te maken) Je hebt gelijk dat een dreumes directe oorzaak-gevolg kan snappen, maar dat begrip is heel basaal. Als ik de bal gooi valt ie op de grond. Dat is het directe gevolg. Maar hij kan nog helemaal niet vooraf bedenken ( ook een hele belangrijke), dat als hij de bal naar de tv gooit, de tv kapot kan gaan. En natuurlijk moet een kind leren dat ie de bal naar de tv niet mag gooien, maar een dreumes STRAFFEN omdat ie dat zelf niet heeft bedacht , omdat ie niet heeft onthouden dat dat niet mag, gaat wel ver vind ik.
Mamakelly kattenkwaad ja, slaan bijten of knijpen.. Nee. Voor met zijn eten smijten gaat hij ook niet in de box. Driftig doen en andere pijn doen wel. Tsja, of hij het nou snapt of niet, ik wil het niet hebben. En Agter, als de reden is omdat ik iets van hem afpak wat hij niet mag ga ik ook niet met hem levelen om te praten. Waarom levelen eigenlijk? Ik ben de ouder, hij is het kind.
Heb al een reactie gegeven. Ik kan me de ouders voorstellen die wel een strafplekje gebruiken en ik kan me me eigen nog herinneren zo als ik het deed. En welke reactie ik gisteren gegeven hebt. Zelf vind ik straffen tot 2 jaar gewoon minder nodig dan daarna. En hier heeft het altijd geholpen om het kind gewoon uit de situatie te halen en aan te kijken en te vertellen dat het niet mag. Ik ben daar in misschien wat makkelijker. Maar ook ik heb wel eens straf gegeven die misschien te hard over kwam. zie mijn topic opvoeden en nu de waarheid. Ga me kaar niet afkatten. Je hebt rustige dreumusjes en je hebt drukke dreumusjes die blijven uit zoeken hoe of wat. En nee ook hier is het geen huishouden van jan steen. Bord gooien is bord even niet terug krijgen. Maar ik geef/gaf er geen straf voor dat is het andere. Laat elkaar dus gewoon in de waarde. En leer elkaar begrijpen we hebben nou niet allemaal de zelfde opvoeding in gedachten. Als je maar na denkt over je opvoeding en het juist toepast op het juiste moment voor jou kind is niks echt verkeerd.
1,5 was hier echt te jong voor een strafplekje. Volgens het cb konden we daar het beste mee wachten tot 2 jaar. En wat blijkt: rondom zijn tweede levensjaar weer geprobeerd en het werkt! Hier is een plekje in de woonkamer (in het zicht) geen goede plek trouwens. Hij moet in het halletje staan zodat hij ons niet kan zien. Wel waarschuw ik altijd voor de tijd. Stoppen, want... Anders naar de gang. Ik moet zeggen dat wij het bijna nooit doen. Is alleen als afleiden/ uit de situatie halen niet werkt. Dus nog ff wachten denk ik! En ja het is lastig bepalen wanneer een kind wel of niet iets begrijpt. Vooral als je het over oorzaak/gevolg hebt. Maar dan kun je dat pas gaan verwachten als ze een jaar of 7 zijn. Want daarvoor is het begrijpen waarom je niet mag slaan er nog niet. Als iemand pijn heeft, geef je een kusje. Puur aangeleerd gedrag. Maar dat wil niet zeggen dat ze in milde vorm niet moeten leren wat ze wel en niet mogen. (even voor de duidelijkheid: ik straf weinig. Spreek wel toe en haal uit de situatie of geen afleiding)
Hier van de week begonnen met op stoeltje zitte in de hoek met gezicht naar de muur. Dit nav (samen) springen op de bank en ze achterover van de bankleuning klapte en ze gewoon f fhelemaal slap werd erna. Nu staat er aan beide kanten van dressoir een stoeltje als ze tegelijk straf hebben.
Hier gaat ze als ze echt niet luisterd of iets doet wat echt niet mag in de hoek! Vind ze echt echt echt niet leuk end an gaat ze meestal huilen. een minuut per levensjaar en als ik dr weer ga halen vraag ik of ze nu echt wel gaat luisteren naar mama, bij een nee blijft ze staan bij een ja is het kusje, knuffel en er weer uit.