Ik dacht nooit dat ik dit zou schrijven, heb altijd al een vrij goede relatie met mijn schoonmoeder gehad maar de laatste tijd erger ik me enorm aan dingen die ik voorheen altijd aan me liet voorbijgaan. Zouden het de hormonen zijn? Ze is altijd al een bazig type geweest, haar zoons noch haar man spreken haar nooit tegen en als je dan al eens tegenspreekt, dan zegt ze dingen zoals " Als je mijn leeftijd hebt, zal je wel anders denken". In die trant. Hatelijk, maar liet het altijd over me heen gaan. Sinds we ons eerste kindje verwachten, heeft ze altijd wel haar mening klaar. Mijn vriend en ik waren het bijvoorbeeld in het begin niet eens over de naam, dus vond zij het nodig om te zeggen dat hij eigenlijk mocht beslissen want vermits het een jongetje wordt mag de vader de naam kiezen... Tja, uiteindelijk is het die naam dan ook geworden maar ik stoorde me toch aan haar bemoeienis hiermee. Ze is uiteindelijk oma, niet de moeder en hoeft mij niet te zeggen dat ik MOET akkoord gaan met die naam. Verder nog een paar voorbeelden: De kinderkamer. We hebben een huurappartement en dat de babykamer was reeds behangen en geschilderd (gedeelte behangen, gedeelte geschilderd) en wij vonden dat persoonlijk wel mooi zoals het was. Kwamen SV en SM er mee op de proppen dat we toch opnieuw moesten schilderen, want dat dat blijkbaar gedaan wordt als je een baby verwacht. Nadat ze op mijn vriend ingepraat hadden, vroeg hij me toch om het te schilderen en uiteindelijk hadden we zoiets van "ach, als we ze daarmee plezieren"... Dus opnieuw geschilderd. Niet zonder de nodige problemen want SV wou ook het behang schilderen, iets wat ik echt niet wou want vond dat mooi. Dus zei hij dat dat "moest" want dat het behang wat beschadigd was (achter de deur zijn er een paar markeringen op het behang, zie je dus echt niet). Ik voet bij stuk gehouden, op een vriendelijke manier gezegd dat ik dat niet zo erg vond, dat ik het behang graag zag. Dus zeggen SV en SM dat ze daar niet mee akkoord zijn.... Kan je je inbeelden??? Ik had een staanlamp met bruine lampenkap gezet in de hoek van de kinderkamer. Mijn SM had hier elke keer opmerkingen over als ze de kamer binnenkwam. Volgens haar kon bruin niet, is dat deprimerend (zij is eerder het pastelblauwe en roze type, ik niet). Dus heeft ze niet beter gevonden dan toen we een weekje naar mijn ouders waren en zij onze katten kwam voeden, om een nieuwe lampenkap te kopen en deze in de plaats te zetten. Toen we thuiskwamen en we eerst onze sleutel gingen ophalen zei ze: " Niet boos worden, maar ik heb je lamp veranderd". En daar stond ik dan. Ze klaagt dat we haar niet zeggen wat ze moet kopen voor het kind. We hebben haar dan gevraagd om een bepaald stuk van Fisher Price. Maar als puntje bij paaltje komt heeft ze heel wat andere troep gekocht (kleren die absoluut niet onze stijl zijn) en zegt ze dat ze hierdoor dat van Fischer Price niet kon kopen, want anders zou het te veel zijn maar dat hij dat van haar wel zal krijgen voor zijn naamdag (wordt hier in Spanje gevierd). Dat is als het kind 5 maand oud is, dan hoef ik dat niet meer, dank je wel. Zo zijn er nog vele voorbeelden, maar anders wordt mijn verhaal hier te lang. En het erge vind ik dat mijn vriend me enerzijds wel begrijpt, maar anderzijds toch nog zegt dat ik niet moet overdrijven, dat zijn moeder doet om goed te doen. Hij heeft met haar gepraat, maar ze ontkent alles, zegt dat ik hem van haar wil wegtrekken en dat zij geen ruzie wil. Kan je je inbeelden? Ik spreek haar nooit tegen, ik probeer de voorbeeldige schoondochter te zijn en dan krijg je dit. En dan te weten dat ik nog eens niets heb gezegd toen ze met me mee ging naar de 20 weken echo en omdat de gyn niet genoeg zag via uitwendige echo ze ineens mijn onderbroek naar beneden trok terwijl ik op die verlostafel lag... Genant! Tijdens het gesprek dat mijn vriend met haar had zei ze ook ineens (uit het niets, want wij hebben dit nooit of te nimmer gezegd) dat we niet moeten denken dat we haar kunnen verbieden van bij ons over de vloer te komen om haar kleinzoon te zien! Dit is toch echte onzin, waar komt dat ineens van?!? Dit is echt de spuigaten aan het uitlopen en ik ben bang dat het niet goed komt maar ben ook bang dat als ik er niet tegenin ga ze zulke dingen blijft doen.
Ik zou dit gedrag van je schoonmoeder mooi niet pikken!En zij mag denken wat ze wil maar jij kunt haar wel degelijk verbieden langs te komen dus als ik haar was zou ik me maar een beetje aanpassen...Ik zou nogmaals met haar in gesprek gaan en zeggen wat je dwars zit, en dat je graag serieus genomen wilt worden!Anderzijds kun jij je meer ergeren aan in haar ogen "normaal" gedrag, door de hormonen!Maar ik vind dat ze daar ook rekening mee kan houden!Doet ze dat niet, dan is bij mij daar het gat van de deur! Succes ermee en sluit je ervoor af, dit moet niet je zwangerschap gaan verzieken zeg!
Ohhhh krijg er helemaal de kriebels van! Niet pikken hoor!!! Probeer een goed gesprek te hebben.. Misschien lastig maar wel het beste.... Sterkte!
Omg...waar haalt ze het gore lef vandaan!? Weet niet of ze jullie sleutel heeft, maar zou anders mooi het slot laten vervangen. Zou haar even duidelijk de regels vertellen, ze is welkom maar niet onaamgekondigd, alleen in overleg. Het is jullie huis, jullie babykamer, jullie beslissen en zij hebben het er maar mee eens te zijn, mening geven mag maar daar houdt t ook op. Willen ze graag verven, doen ze dat toch lekker bij hun thuis Maar zou ook je vriend even door elkaar rammelen dat hij ook echt even tegen zn ouders ingaat, want dit is in mijn ogen echt niet normaal! En die lampenkap? Mag hopen dat ze de oorspronkelijke niet weggegooid heeft, anders zou ik vergoeding eisen en mooi de oude erop zetten (als ie dus niet weg is) of dus een nieuwe kopen (en haar dus laten betalen) Oh nee ik kan echt niet tegen zulke praktijken hoor! En zomaar even je onderbroek naar beneden trekken!? Geloof dat ik dr ter plekke gelyncht had en sowieso gelijk de deur uit gezet.... Maar nu ben ik misschien wat hard (zullen ook de hormonen wel zijn )
Het zal een stukje hormonen zijn misschien, maar het klinkt ook verre van gewoon. Dus ik zou wel handelen.. Haar zoon is nu met een nieuwe vrouw, en mams zal hem echt moeten delen. Vind dat je kerel ook gewoon nee moet leren zeggen. Want als je hier alleen tegen moet vechten redt je dat ook niet.. Ik zou een goed gesprek met je vriend aangaan. En daarna samen je SM aanspreken, want ik denk dat het niet beter gaat worden als je het zo laat sudderen...
Nek om draaien!!!! Nee serieus,pik dit aub niet en praat er met je man over! Ik zou die lampenkap direct weer veranderd hebben en mijn eigen Fischer price gekocht hebben. Straks gaat ze ook nog eisen bij de bevalling te zijn. Respect voor jou dat je dit allemaal pikt!!
Boh ik zou echt gek worden!! Ik zou hier wel met je man over praten want dit is echt niet normaal!! Laat niet je zwangerschap door haar verpesten!! Succes!
Alles wat je niet aanstaat gelijk en in het volle zicht terugveranderen, terwijl je je nieuwe mantra herhaalt: schoonmoeser, ik vind je een schat, maar we hebben het hierover gehad en ik wil dit niet. Wn als ze zich aanstelt:schoonmoeder, ik vind je een schat, maar als je zulke onzin uitkraamt kon je nog wel eens gelijk krijgen. En stoppen met dubbele boodschappen uitstralen. Dus niet mee laten gaan. Iemand anders zoeken om de katten eten te geven en niet je schoonouders het heft in handen geven met het klussen aan de kinderkamer. Want dat is natuurlijk ook niet echt heel duidelijk, hè?
Dit niet pikken hoor! jullie mogen niks zelf beslissen van hun.. Jullie zijn geen kleine kinderen meer.. Gewoon samen met ml een gesprek aangaan met je schoonouders.. En dan worden ze maar boos en zijn ze het er niet mee eens.. Als ik jullie was was ik allang tig kilometer verderop verhuist om hun minder vaak te zien.. Hard gezegt misschien maar zo denk ik erover
Zo en dit wordt steeds gekker, hier ook een sm die denkt dat ze met dr zoon een kind heeft ipv hij met mij, zie-ke-lijk! Laat je zs niet verpesten hoor, ik heb me groengeel lopen irriteren en daardoor teveel stress gehad tijdens me zs en helemaal erna toen me kleintje er was, ik was net bevallen en placenta wilde er niet uit, de verlos benadrukte ons even niemand alvast te laten komen want ze gaven me een uur om te kijken of placenta vanzelf kwam, me vriend belde sm met de mededeling dat Finnley geboren was en te wachten tot hij weer belde ivm placenta, nee wat denk je ze rende binnen 10 minuten die kamer binnen , leg je daar met je benen in de beugels en een navelstreng eruit, ze kon alles zien, nee ik vergeef haar dit nooit, me moeder wou haar op de gang nog tegenhouden onder het mom van wacht even neem eerst even koffie want.......... maar niks hield haar tegen hoor, zoo ik ken me dr nog boos over maken grrrrrrrrrrrrrrrrrr, succes!
Is je schoonmoeder dan ook Spaans??? Ik snap de reacties van mensen hier heel goed. Maar er is natuurlijk wel een groot verschil tussen culturen. Mijn schoonmoeder is Italiaans. En in het begin moesten wij dingen ook heel duidelijk maken. Het is toch een hele andere cultuur. In Italie hebben de nonna's (oma's) van de kinderen bijna nog meer te zeggen dan de moeder zelf. Vooral in het zuiden van Italie, in het noorden valt dat wel mee. Nou...in Nederland is dat niet zo, en ik laat me ook niet zeggen wat ik wel of niet moet doen. Maar als je haar laat merken dat je heel veel om haar en haar mening geeft, maar toch ZELF uiteindelijk de beslissing neemt, dan kun je misschien toch in vrede samen leven. Bij mij is dat wel gelukt. Ik zou niet te boos worden, maar proberen met tact dit aan te pakken. In dit soort culturen worden dingen ook niet snel vergeven, dus ik zou met goed voorbereiden op het gesprek. Succes in ieder geval! Mocht je schoonmoeder gewoon Nederlands zijn, dan zou ik natuurlijk heel anders reageren. MAar goed.... het is en blijft een lastige situatie.
zoow echt wel! even een knietje in dr smoelwerk! ik snap echt niet hoe schoonfamilie het recht vandaan denkt te halen zo over een ander heen te mogen walsen en alles voor ze te beslissen. Zij hebben hun kans gehad bij hun eigen kinderen. Als ze er niet tevreden over zijn dan hadden ze toen maar beter hun best moeten doen, en niet hun fouten op deze manier nu proberen goed te maken. Enne, ik geloof dat manlief eens een flink broodmes moet pakken om de navelstreng die nog aan hem en dat mens vastzit door te snijden.
wow en ik die dacht dat ik een verschrikkelijke schoonfamilie had ... duidelijk op u strepen staan ze meid, zowel met de schoonouders als manlief sterkte meid XXX
Een tijdje precies zo over me heen laten lopen, en toen ik op m'n strepen ging staan ook het 'afpak uit elkaar drijven' verhaal.. Maar voet bij stuk gehouden.. Nu gaat het beter.. Maar dingetjes sluipen er al snel langzaam weer in, zoals langskomen met een smoes terwijl ze weten dat ik wil da ze eerst bellen.. Nu kan dat het een keer zijn, ditmaal om een sjaal te komen brengen omdat ze die van mijn man niet mooi vonden (moet ie toch lekker zelf weten) maar goed.. Gebeurt het nog een keer, ga ik toch weer vragen of ze even willen bellen volgende keer.. Kan je maar èèn advies geven, met z'n allen rond de tafel, en zeggen dat jij bepaald welke lampenkap er is, samen met je man, en dat jij bepaald dat het behang zo blijft! Punt.. Het is jullie huis, jullie gezin, klaar! En je man moet je daarin steunen, anders wordt dat erger en erger! Advies en raad is welkom, als je erom vraagt, en helpen mag, maar wel op jullie manier Ow en vergeet niet, het is jullie zoon!
Herken het jammer genoeg. Hier ook een SF gehad die de grenzen niet kende. Is eerste kleinkind en is hun god. En jammergenoeg is hij geboren op het ogenblik dat bij SM net alle kinderen het huis uit zijn (in de week toch, schoonbroertje en achterkomertje nu op kamers in een studentenstad) Resultaat SM die zichzelf 20 jaar dag en nacht heeft ingezet voor haar gezin, heeft nu plots niets meer om handen. Dus was ze afgelopen jaar bezig mijn man (haar oudste zoon) en ons zoontje aan het inpalmen. V R E S E L I J K. Ook hier moeien met vanalles en nog wat, dan opeens afkomen dat ze eten had gemaakt (dat we niet eens lusten) en manlief moest er dan om gaan, twee dagen later had ze dan iets gekocht voor ons zoontje, moest manlief weer naar daar en dan dag erna moest hij komen helpen met iets in huis. SP is er ook nog maar die werkt en ze valt hem daar dan liever niet mee lastig. Eum jah, manlief werkt superveel, heeft een eigen gezin en een vrouw die eerste maanden HG gehad heeft bij deze tweede zwangerschap. Ben toen op een gegeven moment ingestort. Kon het gewoon niet meer aan. Als we er dan waren met zoontje, waren zij opeens de 'ouders' die beslisten wat en hoe. Uiteraard ging dit niet en er vaak op gereageerd maar ze negeerden het dan gewoon. En hier ook een man die me wel begreep maar er geen graten in zag of in ieder geval niet tegen zijn moeder durfde ingaan. Heb me dan een maand en een half terug eens goed kwaad gemaakt en een goed gesprek gehad met manlief want het kon niet meer zijn. Ik zag hem bijna niet meer want bijna elke dag was SM daar met iets waardoor hij naar daar moest. Ondertussen zijn we veel strenger geworden en gaan we minder langs. Man had SM er meermaals op aangesproken in het verleden en dat hielp een beetje maar nooit veel. Dus nu is het simpel hoor, wie niet horen wil, moet maar voelen. Mijn man en kinderen moeten niet dienen als entertainment of tijdsinvulling v SF. Gelukkig begrijpt manlief het wel voor een deel. Genoeg ruzie over gehad ook! Op den duur was ik de boeman die constant afgaf op zijn familie! Nu ja, moeten ze zich maar gedragen ook. Altijd werden de rollen omgedraaid, de schuld werd dan bij ons gelegd. Nu is het simpel, wij zijn de ouders en wij beslissen wat en hoe ivm onze kinderen. En als zij er problemen mee hebben, dan is het hun probleem. Zonder dan altijd een schuldgevoel te gaan aanpraten. Groot probleem bij ons is ook mijn schoonzus, die sinds jan 12 zelfmoordpoging heeft ondernomen en nu in de psychiatrie zit en borderline zou hebben. Manlief er zoveel voor gedaan afgelopen jaar, ze heeft verschillende stommiteiten uitgehaald en manlief telkens geholpen de miserie te herstellen, op te ruimen. Schoonfamilie stortte telkens is en man mocht het dan gaan oplossen. Schoonzus heeft zich ook zo onverantwoordelijk gedragen en we willen liever niet dat ze onze kinderne nog veel ziet. Ze is ook zo obsessief met zoontje, vanaf ze binnenkomt eist ze hem helemaal op en moet iedereen, inclusief wij, wijken. Wij pikken dat gewoonweg niet meer. Het ging even beter, ze deed terug gewoon tegen ons na bijna een jaar geen woord gezegd te hebben als ze ons zag. Tot we op oudejaar SM vroegen als meter v tweede kindje (maar ze zal zich ook mogen gedragen), schoonzus opeens kwaad weg zonder nog een woord te zeggen. Bleek dat ze dacht dat ze meter zou worden!! Ongelooflijk. Heel het moment (dat vreugdevol hadden moeten zijn) verpest. Manlief als test nog een gelukkig nieuwjaar sms gezonden naar haar, niets teruggehad tot op heden... Voor ons is de maat vol hoor. Dus vanaf nu gaan we niet meer langs in t weekend of proberen we dat te vermijden want dan is schoonzus daar uit haar instelling. Tot nu toe gaat alles redelijk. Uiteraard voelen ze nu ook wel dat we op onze strepen staan en houden ze er idd meer rekening mee. Maar goed, ook weer mindere momenten gehad hoor. Het blijft moeilijk, vooral omdat manlief er ook onder lijdt en nog altijd moeite heeft op te komen voor ons. Is wel al veel verbeterd, dus ben al blij. Goede raad; bespreek het goed met je man. Bij ons was probleem dat manlief nooit reageerde als SM iets deed dat er weer over was. Hij liet echt alles toe. Ik zat dan echt te wachten tot hij zou reageren maar dat gebeurde dan niet. Nu duidelijk besproken wat kan en niet kan. Eerlijkheidshalve moet ik ook wel toegeven dat de zwangerschapshormonen me ook extra gevoelig maken hoor. Ik zit veeeel sneller op mijn paard dan voorheen dus ja.
Bedankt meiden voor deze verhalen en steun. Het heeft me echt opgelucht om het allemaal eens op te schrijven en het is ook bemoedigend om jullie reacties te lezen. @Babyzoe: idd, ik probeer me echt voor te houden dat ze mijn zwangerschap niet mag/kan verzieken. @BabyFG: Ze heeft gelukkig geen sleutel nu, die had ze enkel tijdens onze vakantie. Ik zou het anders besterven. De lamp heeft ze niet weggegooid, maar wel in de gang gezet. En inderdaad, heb er met mijn vriend over gesproken en hij begrijpt me wel en vind dat sommige dingen niet kunnen, maar omdat ze al altijd zo geweest is zegt hij dat ik het over me moet laten gaan en gewoon doen wat ik wil. Maar dat vind ik zo moeilijk. @Melanie 1986: Ja, dat van de bevalling zeker niet! Ik ga pas bezoek toelaten vanaf een uurtje of zo na de bevalling, dat we toch even alleen kunnen zijn met de kleine. @Louisa: Je hebt gelijk, dat probeer ik ook om zo te denken maar is soms moeilijk. Wat betreft dat klussen, daar was ik helemaal niet mee akkoord, maar mijn vriend wou het zo om zijn vader dat plezier te doen (het gaf de vader "illusie" om dit te doen, dus daarom dat hij het gedaan heeft, maar ik was het er niet mee eens). @Noensje: Oh Noensje, wat vreselijk! Ik zou het besterven! Hoop echt dat mijn SM daar niet staat voordat ik zeg dat het OK is, anders wordt het ziekenhuis te klein... @Tetje0885: Ja, mijn schoonfamilie is Spaans, ik woon in Barcelona. Ze zijn inderdaad wat temperamentvoller en meer "familiegezind" dan ons. Volgens hen ben ik koel en afstandelijk in vergelijking met wat zij gewoon zijn. Maar toch... @Glimworm: Haha, dat broodmes om de navelstreng door te snijden is een goeie! Je hebt volkomen gelijk. @Ytest: Ik denk dat ik me daarin ook wel herken. Het ergert je, je praat erover, ze doen eventjes hun best en daarna begint het weer... Moeilijk om mensen te laten veranderen, zeker als niemand het lef heeft in de familie om iets van het gedrag van SM te zeggen (ik heb onlangs met een neef gesproken die zegt dat zijn tante soms een beetje getikt is en me volkomen gelijk geeft. Ze probeert namelijk zijn leven (van een neef!) ook te manipuleren, maar ook hij vind het moeilijk om er tegen in te gaan...). @Elynada: Tja, dat is nog erger, vooral met je schoonzus... Ik ben er ook bang voor dat SM zo veel tijd gaat opeisen na de geboorte... en mijn SZ woont nog bij haar ouders (ze is 39 jaar) en is een kopie van haar moeder en daar heb ik dus ook geen steun aan. Gisteren vernomen dat ze boos is omdat we haar niet genoeg bij de zwangerschap betrekken. Nou werkelijk! Ik hoop dat het nog wat goedkomt tussen jullie en je SZ, want op die manier is het toch ook heel moeilijk voor jullie als je niet in het weekend bij je schoonouders langs kan gaan...
Het klinkt alsof je SM last heeft van hormonen ipv jij Zou het helpen als je haar uitlegt dat Nederlanders anders met dit soort dingen omgaan en dat je er niet op zit te wachten dat ze alles zo bepaalt, want dat jullie dat heel goed zelf kunnen? Of is er geen ruimte voor een goed gesprek? Zo nee, dan met je man duidelijke grenzen afspreken en daar iedereen (vooral SM!) heel duidelijk op wijzen en op je strepen gaan staan.