Even een luchtig onderwerpje. Ik vraag me of hoe jullie wisten dat je man/vriend de ware was of ben je dat nooit zeker? Nou dames, kom maar op met die romantische/emotionele verhalen.
Denk niet dat je dat al weet rond je 15e En ik ben ook wel nuchter om te zeggen dat je dat nooit weet. Voor nu is iemand de ware maar of dat over 10 jr nog zo is???
Dat bedoel ik nou, ik geloof er niet meer in en ben bang om me te binden, ben al zo dikwijls gekwetst. Vandaar mijn vraag.
Geen idee of hij de ware is ... Dat geloof ik pas als we nog samen zijn als we 80 zijn Hahaha Maar na 2 slechte ( zacht uitgedrukt) relaties was hij wel de angel send by god! Na regen kwam zonneschijn voor mij, veel meegemaakt samen, is haat liefde relatie, kunnen niet met maar zeeeeker niet zonder elkaar !!! Tot nu toe is hij de ware en wil ik oud worden met hem... Nu hopen dat dat uitkomt
Het klinkt heel cliché, maar toen ik hem voor het eerst zag, wist ik meteen "dat is 'm", ik wist niet eens wie hij was, hij had nog niets gezegd..... Liefde op het eerste gezicht dus, van mijn kant (hij heeft er 2 jaar over gedaan). En ik ben echt heel nuchter normaal en geloofde daar nooit in, maar nu weet ik dus dat het echt bestaat!!
De ware? Wat is dat? Maar vanaf het allereerste moment wist ik dat we goed bij elkaar passen en dat ik me bij hem nooit zou vervelen... nu 8 jaar verder is dat nog altijd de juiste analyse en hopelijk over 50 jaar nog... Wij passen gewoon...je weet wel...you complete me
Mijn man kwam weleens aan mijn kassa toen ik nog bij de Aldi werkte. Ik zag hem helemaal zitten, hij leek mij niet eens op te merken. Een paar jaar later was het net uit met mijn ex, ik was er kapot van en moest zelfs in opname op de psychiatrische afdeling. Toen kwam ik hem tegen.. wat nu mijn man is, op het goede moment, iemand die wel aandacht aan me besteedde en moeite wilde doen en me snapte omdat we bijna dezelfde problemen hebben gehad in onze jeugd. Ik geloof niet in toeval en ben ervan overtuigd dat ik hem ben tegengekomen omdat dat zo voorbestemd was. Ik ben nu ook dolgelukkig
Ik had gewoon een "gut feeling"dat hij het was,ook kreeg ik hem niet meer uit mn hoofd.Het grappige is dat hij precies hetzelfde had. Zelf ben ik ook gelovig en op die manier is het ook bevestigd.
Maar hoelang zijn jullie al bij elkaar en op welke leeftijd heb je je man ontmoet? Denk dat dat ook wel scheelt.
Ik geloof niet perse in DE ware, ik geloof dat er meerdere personen zijn die de ware kunnen zijn. Maar zolang als mijn man en ik samen gelukkig zijn is het goed in mijn ogen, misschien is de een ook kieskeuriger, ik ben tevreden met gewoon gelukkig en elkaar lief vinden, een ander wil dat het eraf spat........
Ik was al verliefd op mijn man toen we nog op de middelbare school zaten. Hij zat 2 klassen hoger en zag mij niet staan.... Later op een examenfeestje sloeg de vonk over en nu 15 jaar later zijn we getrouwd en zijn we dolgelukkig met onze zoon van 2,5. Hoe ik het wist? Ik raakte maar niet op hem uitgekeken, het bleef leuk. Ik voelde het gewoon dit is hem! Wat je wel vaak ziet bij stellen die elkaar als sinds hun jeugd kennen is dat ze uit elkaar groeien. En ja veel vergelijkingsmateriaal heb je niet... hahaha
De eerste keer dat ik hem zag vond ik hem al leuk. Toen begonnen we te praten op msn in het echt rende ik voor hem weg was te verlegen haha. En het klikte gewoon, hij wilde hetzelfde als ik in het leven we konden uren praten. Na ong 2 jaar op msn gepraat te hebben, (we zaten al niet meer bij elkaar op school dus had 1 keer in het echt met hem gepraat) gingen we eindelijk daten en binnen een paar maanden was ik voor het eerst in mijn leven verliefd.
Ik heb mijn man op mijn 18e leren kennen (13 jaar geleden nu). Na 4 jaar zijn we 6 maanden uit elkaar geweest, op mijn initiatief. Uiteindelijk had ik spijt als haren op mijn hoofd, mijn man (toen nog mijn vriend) miste mij ook erg en we hebben een hernieuwde poging gewaagd. Inmiddels zijn we bijna 4,5 jaar getrouwd en hebben 2 prachtige kinderen. Ik houd van hem, maar we hebben flinke ups en downs in onze relatie. Altijd gehad ook. We komen net uit een flinke relatiedip, waarin ik echt aan ons getwijfeld heb, maar ik heb voor hem gekozen, we hebben een heel leven en gezin samen opgebouwd, dus de keuze maken om bij hem weg te gaan....nee, dat nooit. Ik zal voor ons vechten tot ik er dood bij neerval en het zelfde geldt voor hem. Ik kan dus niet zeggen dat ik denk dat hij mijn ware is, ik denk dat er vast mannen zijn die beter bij mij passen, maar dat vind ik niet meer relevant. Zoals ik al zei, ik houd van hem en heb voor hem gekozen en ik zal hem dus nooit zomaar verlaten, ook niet als ik een man zou tegenkomen waarvan ik denk/weet dat hij wel de ware zou zijn.
Vanaf het moment dat hij zei 'ik hou van je' na een romantische vrijpartij, hij draaide zich om en zei uit het niets ik hou van je. Geen i love you Ofzo maar echt ik hou van je en ging liggen en streelde m'n haar. Dat moment vergeet ik niet meer. We zijn met heel veel dingen tegenpolen maar dat maakt het leven wel heel erg leuk!
DE ware? Nee dat geloof ik niet perse. Er zullen vast meer mannen bij mij passen waar ik gelukkig mee kan zijn. Wat niet betekend dat ik hem zou willen missen ;ik hou zielsveel van hem.
Ik wilde nooit trouwen. Totdat ik hem zag.. Of hij daarmee de ware is dat kan niemand zeggen. Als we over 50 jaar nog samen zijn, dan zal ik er op terug komen Anyway.. Zoals ik al zei: met hem wilde ik trouwen. Hij werkte op de kermis. We zagen elkaar dus niet al te vaak. Na vier maanden, stonden ze twee weken stil. Hij is toen twee volle weken bij me geweest. Daarna wist ik dat het goed zat. En twee maanden later woonden we samen. Inmiddels zijn we 6 jaar verder. Waarvan 2 jaar getrouwd. En een prachtige zoon van één.