In ons ziekenhuis zijn de meeste kamers op de afdeling verloskunde en op de kinderafdeling een-persoonskamers, met een slaapbankje voor papa (verlos) of ouders (kinderafdeling). De verloskamers hebben ook een babybedje staan. Op de kinderafdeling zijn hier wel twee meer-persoonskamers, maar die worden gebruikt voor ingrepen waarbij kinderen eigenlijk alleen overdag opgenomen zijn. Bij ons kun je dus gelukkig ook ten allen tijde bij je kind zijn.
Hier ook een week ziekenhuis gehad met me meisje...ik ben gewoon 24/7 bij haar geweest en kreeg iedere ochtend lekker ontbijtje en handoekken voor te douchen! Super geregeld! Zou het aankaarten en anders een amder ziekenhuis zoeken!
ze hebben morgen een afspraak met de kinderarts, we hebben ze verteld wat jullie hebben gezegd.. ben benieuwd wat er morgen uit komt. Ze vertelde aan mijn man, dat ze volgens huilbaby-protocol werkten omdat ze, volgens het ziekenhuis, in een negatieve spiraal zaten. En een heel verhaal over spoelen (nodig voor schisis) en dat hij daar door moet huilen en vervolgens daardoor gaat spugen of zo? Ik begreep eigenlijk niet zoveel van het verhaal. Dus dan twijfelen ze of hij wel een refluxbaby is. Maar morgen is hij er 4 dagen en dan gaan ze evalueren of hij nog langer moet blijven. Normaal gesproken mag je er ook bij blijven hoor in dit ziekenhuis, alleen nu niet dus omdat hij als huilbaby is opgenomen. Maar hoe kan het nou toch, in hun ogen, goed zijn voor een baby om zolang zonder papa en mama te zijn? Ik begrijp het als ze bijvoorbeeld de eerste nacht worden geadviseerd om thuis te slapen.. om even op te laden, maar zolang? en dan over dag ook niet de hele dag welkom zijn..
Sorry, maar huilbaby of niet, een kind heeft zijn ouders toch nodig? Ik vind het belachelijk dat dit niet mag! óók bij huilbaby's. Ik snap dat ze de ouders willen ontlasten, maar ik vind dat de ouders hier zélf de keus in moeten hebben. Onze baby is ernstig ziek geworden na de bevalling en lag op de ic-couveuse afdeling. Ook daar hebben ze je er liever niet bij... Nou mooi niet dat ik me weg liet sturen. Ging gewoon in de tuinstoel daar zitten slapen. Het is míjn kind, niet die van hun. Hartstikke fijn dat ze er zijn en hem beter maken, maar de rest doe ik! Je kunt je idd behoorlijk 'over-ruled' voelen, maar sta op je strepen en laat je niet weg sturen hoor! Een kind, en al helemaal een ziek kind of een huilbaby' heeft zijn ouders nodig!!! In elk geval veel beterschap voor de kleine. Hopelijk mag hij snel weer mee naar huis! Liefs
Ons meisje heeft ook een week in het ziekenhuis gelegen als huilbaby. Wij mochten de eerste paar dagen ook maar 2 x op een dag heen. Dit deden ze.. Zodat ze haar gedrag helemaal konden observeren,, hoe lang huilt ze, wanneer huilt ze,, hoe huilt ze.. Als wij er waren geweest dan hadden wij haar natuurlijk gelijk opgepakt.. En dat wouden ze voorkomen denk ik. De 1e avond dat we daar weer kwamen bij haar hoorden we haar op de gang al huilen.. Jeetje wat vond ik dat erg.. Komen we in haar kamer.. Ligt ze daar helemaal overstuur te huilen.. En geen zuster die ff komt kijken hoor. Wou haar toen gelijk weer meenemen , maja we zaten er zelf ook echt doorheen, dus toch maar besloten om het ff aan te kijken, omdat we natuurlijk ook wel wouden weten wat er met haar aan de hand was. Na 4 dagen mochten we gelukkig de hele dag wanneer we wouden bij haar langs gaan.
Maar gaat het niet juist om de interactie tussen ouders en kind? En wat is een observatie als er niet geobserveerd wordt? Je schrijft dat er geen zuster kwam kijken... Wat zul jij je naar hebben gevoeld. Ik begrijp heel goed dat je als ouder er op een gegeven moment helemaal door heen zit, maar vind het te ver gaan dat je niet mág komen van het zh... Die keus moet je zelf hebben als ouder lijkt me. Hoe gaat het nu met je dochter? Wij hebben ook een pittig mannetje waarbij ze ook een huilbaby protocol in wilden laten gaan. Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt!
Tja, leuk om te observeren hoe een kind huilt en hoelang, maar zodra ouders er niet meer bij zijn, is dat natuurlijk totaal anders dan wanneer ouders er wel bij zijn. En dat kan zowel meer als minder zijn en dat weet je dan dus niet.... Dus dat hele protocol huilbaby: ik begin echt de neiging te krijgen om ziekenhuizen die dat nog hanteren, te melden bij het AMK En, allerbelangrijkste: uiteindelijk ben jij als ouder eindverantwoordelijk voor je kind en neem JIJ de beslissingen. Niet een dokter of verpleegkundige. Die mogen adviseren, niet overrulen.
Ligt de baby ook in het ziekenhuis van het schisisteam? Wellicht dat zij hier ook meer raad mee weten. Het zkh waar mijn dochter is geboren wist over het voeden van een kindje met schisis ook niet veel af. Waardoor mijn dochter er ook anderhalve week onnodig heeft gelegen. Misschien kunnen ze bij hen voor tips terecht....
Nee, hij ligt in het ziekenhuis in hun woonplaats. volgens mij waren ze wel door een kinderarts van het schisis-team doorgestuurd. Ik zal in elk geval de tip aan ze mee geven, dat ze misschien even contact met hun op moeten nemen. Na de geboorte van mijn neefje waren er ook wat fouten gemaakt door dit ziekenhuis rondom voeding (zelfde ziekenhuis als waar hij nu ligt, alleen andere locatie)
Ik begrijp er ook helemaal niks van hoor. Ik vind dat je juist zoveel mogelijk te weten moet komen over de situatie thuis en als je de ouders uit de situatie plaats krijg je al een compleet vertekend beeld. Dat adviseren/ niet overrulen is ook precies wat me hier zo aan irriteert. Alles zou in overleg moeten gaan. Ze zijn geweldige ouders, ik vind dat ze zo niet echt worden behandeld.
Jeetje wat lijkt dat me moeilijk, om je kindje zo te horen huilen, ALLEEN Toen mijn zoontje op de neo lag na m'n bevalling kwamen ze 's ochtends altijd even vertellen hoe de nacht van de kindjes was geweest. Ik weet nog dat ik zo moest huilen toen ze vertelden dat hij de hele nacht had gehuild. En de gedachte dat ik daar niet bij was brak mijn hart. Waar ik ook wel nieuwsgierig naar ben, heeft het uiteindelijk wel geholpen? Hoe was het toen je dochtertje weer thuis was?
Dit is wat ik bedoelde. Dat probeerden ze dus ook bij mijn zoon. Toen ik dat door had ben 24/7 bij hem gebleven. Uiteindelijk zeiden ze dat wij als ouders niet gestrest overkwamen en dat er waarschijnlijk wel iets aan de hand was. Duhhhhh! Zoontje had KMA en vb reflux. Achteraf ben ik er nog steeds heel boos om. Ook dat ik niet harder ben geweest en dat ik hem die eerste 1 1/2 dag daar heb achter gelaten. We waren gewoon dood op van al dat huilen en dan neem je alle hulp aan. We leefden echt in een soort waas. Als ik me bedenk dat ze dit misschien nu nog doen bij andere baby's word ik nog bozer!
Spoelen??? vanwege een schisis? Onze oudste heeft ook een schisis en is ook met 7 weken opgenomen vanwege reflux. Ook hier beperkt bezoek door de ouders en rest familie mocht helemaal niet komen. Gingen twee keer per dag, maar er zat geen beperking van een uur op of zo. KA deed dit omdat ze dan rustig (en het kind ook) konden observeren wat er was. Het was kl.t. om 'm daar te laten maar ik was na 7 weken continu spugen en huilen ook kapot. Er stond redelijk vlot een zuster naast zijn bedje, niet bij de eerste kik maar dat deed ik ook niet (bleef je de trap op rennen). Uiteindelijk heeft R er een kleine week gelegen, bij vertrek dwingend drinkadvies gekregen en foetsie reflux. Bij de overige operaties in ander ziekenhuis wel bij 'm gebleven, maar dat was voor kind heftiger dan dat weekje observatie (hij sliep ook bij )
Eh ja, ik dacht begrepen te hebben dat ze na elke voeding spoelen. (met fysiologische zout oplossing dacht ik) Zegt dat jou niks? Wat was dat dwingende drink-advies wat jullie mee kregen?
Ik vind niet dat het onze dochter geholpen heeft. Maar dat heeft ook wel een andere oorzaak. Ik heb vanaf het begin af aan gezegd dat ik haar verdenk van koemelkallergie. Maar de kinderarts zei dat dat zo weinig voorkomt nog tegenwoordig, dat dat het niet was. Dus ze besloten haar daar in te bakeren en weer een andere voeding voor de reflux te geven..En ja, ze werd wel iets rustiger, maar volgens mij kwam dat gewoon omdat ze zo moe was van het huilen steeds Op een gegeven moment gaf ik haar de fles daar en begon ze weer enorm over te geven en te krijsen van de pijn. Dus ik een zuster gebeld.. en gezegd. .kijk nou, steeds na de fles gaat ze krijsen van de pijn. Ik wil dat er getest word op koemelkallergie. Maar toen durfde ze gewoon te zeggen dat het aan mij lag, omdat ik zo overstuur deed nu.. daar werd Dylana dan ook weer overstuur van. Eigenlijk moest ze er nog langer liggen, maar ik wou dat niet meer. Ik heb daarna in overleg met het cb een blik pepti gekocht. Ook dit hielp nog niet voldoende.. dus schreven ze nutramigen voor en ik kreeg ineens zo'n ander meisje.. 2 maand na die tijd hadden we weer een afspraak bij de KA. En nog wou ze beweren dat het gewoon stom toeval was dat Dylana nu ineens zo rustiger was met de Nutramigen.. bleghhh!
R. mocht niet zelf uit de fles zuigen. Dan kwam er 'valse' lucht via zijn gehemeltespleet (uit neus) met de melk mee naar binnen. En dat veroorzaakte een overlopende maag, hij spuugde ook niet met kracht maar de melk kwam echt omhoog lopen (vergelijkbaar met overlopende fles oid).We ondersteunden het drinken al met een habermanspeen en van de ka moesten wij de hele tijd in de speen knijpen zodat hij niet meer hoefde te zuigen. Het was : stikken of slikken zoals die man het toen verwoordde. Echt heel raar, toen we 'm na een week weer mee kregen hadden we een compleet ander jongetje Bedacht me gisteravond nog iets. Dat ze de ouders minder bij een kindje laten is ook om de factor ouders uit te sluiten. Misschien doen wij iets 'verkeerd' of reageren we 'verkeerd' waardoor het kind jusit meer gaat spugen of huilen.
Hij is nu een paar daagjes thuis. Hij heeft nu zantac en motilium en dat gaat best goed. Ze hebben nog een nagesprek gehad met de kinderarts die toegaf dat het misschien niet allemaal zo netjes was gelopen als de bedoeling was (ze zagen de kinderartsen eigenlijk de hele tijd niet). Ik begrijp nog steeds niet dat hij in het huil-baby protocol is gezet, maar mijn schoonzus en zwager waren allang blij dat er iets werd gedaan omdat ze zo moe waren, hoe moeilijk het ook was om er niet bij te mogen. Denk dus gelukkig wel een beetje eind goed al goed. (als het zo goed verder gaat )