Ik weet me effe geen raad meer... Mijn zoontje is in november begonnen op de kleuterschool en zou het in principe hartstikke goed naar z'n zin kunnen hebben als niet steeds alles overschaduwd zou worden door 1 klasgenootje. Vanaf de eerste dag moet ie mijn zoon hebben. Gemene dingen zeggen, niet mee laten spelen en hij heeft hem zelfs van de trap geduwd!! Mijn zoontje praat bijna alleen maar over hem en vaak alsof het z'n beste vriend is. Een enkele keer zegt ie dat ie niet lief is, en ondertussen heb ik hem al een paar keer huilend opgehaald omdat hij weer iets gemeens gezegd had. De juffen merken dit ook op en zijn er heel alert op. Ze spreken het betreffende kind er ook op aan en denken er nu aan om een van de twee een ander plekje te geven in de klas zodat ze wat minder gefixeerd op elkaar zijn. (ze zitten nu bij elkaar) Ik zou graag hebben dat mijn zoon hem links laat liggen en meer met andere kindjes uit z'n klas zou spelen... Wat kan ik hier nou aan doen... Iemand tips? Het liefst zou ik zeggen, sla hem maar een keer flink maar ja, dat kun je ook weer niet maken he
Wat vervelend voor jouw zoontje en jou, Linda! Dikke knuffel van mij! Ik zou daar zelf erg verdrietig van worden. Misschien kun je je zoontje aan het einde van de dag vragen stellen over andere klasgenootjes, dus zijn aandacht verleggen naar andere kindjes. En speelafspraakjes maken. Heeft je zoontje al kindjes met wie hij buiten school speelt? Dat geeft hem meer zelfvertrouwen waardoor hij straks dat andere kindje gewoon links laat liggen. Wat voor tips heeft de juf voor je? Die hebben meer ervaring met dit soort dingen, lijkt me.
Een gesprek met de ouders van de pestkop lijkt mij wel op z'n plaats en zou ik ook eisen, samen met de juffen en hoofd van de school. Het is vooral ook de taak van de ouders lijkt mij om dit gedrag te stoppen en dat kunnen ze doen door hem thuis te straffen en belonen (!) wanneer hij stout resp. lief is gedurende de dag op school. Wees assertief, kom op voor je zoontje, hij kan het zelf (nog) niet. Eis dat er maatregelen genomen worden, óók door de ouders....jouw zoontje heeft recht op een leuke schooltijd! Sterkte!
Is ook het eerste wat mij te binnen schiet, een gesprek met de ouders van het betreffende jongetje aanvragen, eventueel onder begeleiding van iemand van school. Als het echt zo'n drammende pestkop is lijkt het me erg belangrijk dat er thuis met hem over gesproken word. Maar je zegt dat je zoontje hem juist ook opzoekt, dus nodig hem eens thuis uit, dan kan je het met je eigen ogen zien en ook zien wat de rol van je zoontje in de relatie is. Je ziet bij kinderen heel vaak zo'n slachtoffer/pestkop relatie en gek genoeg blijft het elkaar toch opzoeken. Succes
Och meis wat vervelend. Naar school gaan is al zo n grote stap en nu dit erbij. Ik zou ook een gesprek aan gaan met ouders van de pestkop en juf/directeur. Dit moet vast voor iedereen goed op te lossen zijn. Sterkte!
Wat een heftige reacties zeg! Je praat over twee kinderen. Relativeer de boel alsjeblieft! Niet mee mogen spelen is geen reden voor een gesprek. Het aanspreken op duwen en gemene dingen zeggen, zal de juf heus doen. Ik zie niet in waarom er een gesprek geëist moet worden. En dan nog wel met de schooldirecteur erbij. Kom op zeg! Mijn inziens is het verstandiger om de zaak van twee kanten aan te pakken. De juf is alert op de situatie, zet de kindjes uit elkaar in de klas (maar dat kan niet voor eeuwig!) en bespreekt het met de ouders van het andere kindje. Topicstarter gaat met haar zoontje aan de slag om hem weerbaarder te maken en zelfvertrouwen te geven waardoor hij zich niet afhankelijk opstelt t.o.v. het andere kind.
Mijn eerste reactie is: laat de juf dit uitzoeken (evt met intern begeleider/2e paar ogen). Die ziet de hele wisselwerking tussen de kinderen, en hoe zoiets werkelijk verloopt. De verhalen van je zoon zullen echt wel waar zijn, maar de heftigheid van de verhalen is soms groter dan in werkelijkheid.. Uit ervaring weet ik inmiddels dat de verhalen van mijn zoontje soms aangezet worden. Hij zat met een vriendje nieuw in de kleuterklas. Hij beweerde dat het vriendje hem de hele dag duwde en ook wel sloeg. Juf zei dat het 2-3 keer gebeurd was, vooral omdat dat jochie zich niet mondeling kon uiten (bekend probleem), en mijn zoontje zag als zijn eigen (hij kon het niet hebben als mijn zoontje met iemand anders speelde, zelfs niet als hij heel iets anders deed). Dat jochie uitte zich vooral fysiek als hij iets duidelijk wilde maken. Voor mijn zoontje was dat fysieke heel heftigl. Die combi maakte het tot een interessante vriendschap.. Uiteindelijk is dat deels opgelost door de juf, door de jongens meer uit elkaar te halen en die andere jongen duidelijk te maken dat dit niet de manier was. Aan de andere kant heeft zij en wij samen geprobeerd onze zoon mondiger te maken. Dus zorgen dat hij duidelijk zei wat hij wilde (1e keer stop zeggen, 2e keer stop anders ga ik naar de juf, 3e keer naar de juf toe), en desnoods maar een duw teruggeven als dat jochie de gesproken dingen negeerde.. Met veel bijsturen van juf, en een paar goede duwen is het nu prima.. Heeft wel een paar weken gekost. Het jochie is het zoontje van een vriendin. We hebben het er ook samen over gehad, maar allebei vonden we dat dit echt iets was voor school, omdat het probleem daar echt groot was. Thuis was er veel minder aan de hand (1-op-1 speelden ze prima). Dus wij wisten ook niet precies hoe het nou zo uit de hand liep. Juf wel...
En dit. Denk dat het een wisselwerking is. dat jongetje is misschien wat assertieve en jou zoon kijkt onbewust tegen hem op. Niet gelijk uit gaan van het alle ergste( pesten). Nodig dat kindje misschien eens een keertje uit om te spelen. Ja klinkt gek maar zo kan je zien of ze zo vriendjes kunnen worden. Neem aan dat dat andere kindje ook niet veel ouder is dan 4/5.
En als er iets misgaat kun je ook beter bijsturen. Dat je je zoon kunt vertellen hoe hij het best kunt reageren..
Bedankt voor de reacties. Mijn zoon is verbaal erg sterk en dat andere kindje idd niet zo, dus daar zit zeker wat in... Mijn zoon houd ook niet zo van fysieke spelletjes en dat andere kindje juist wel. Die is idd ook 4 jaar. Speelafspraakjes heeft hij eigenlijk nooit. We hebben geen leeftijdsgenootjes in vrienden en familiekring. Zal eens aan m'n zoon vragen wie hij nog meer aardig vind en dan eens een klasgenootje uitnodigen mischien. Lijkt me ook wel raar als je elkaar als ouders nog nauwelijks kent... In elk geval bedankt voor de tips, neem alles ter harte! Ik vond het vooral schokkend dat hij gisteren van de trap geduwd was... De juf had dat kindje er ook echt goed op aangesproken gelukkig.
Mijn dochter heeft een jongetje op de psz en die is wat lomp. Ze kwam een tijd lang ook steeds met verhalen dat hij haar geduwd had, met iets op dr hoofd geslagen etc. Ook wilde ze een tijd niet gaan, met dat als een van de redenen. Ik had er al een beetje mijn bedenkingen bij dat ze zich heel erg op dr kop liet zitten, maar even de juffen gevraagd. Klopte idd wel dat hij wat lomp is en snel (ook andere kindjes) duwt en soms dingen doet die niet mogen. Máár dochter is er ook wel een die hem uitdaagt. En als hij dan wat doet, gaat zij direct bij de juf klagen. Aha, dat gaf een wat duidelijker beeld. Zo heb ik haar dus ook wat kunnen instrueren thuis. Hoe ze ook kan reageren (**, niet duwen!) en als ze weer met een verhaal thuis kwam, vroeg ik wat zij dan had gedaan. Ik heb t een keer met eigen ogen gezien dat ze naast m in de kring zat en steeds tegen m aan zat te hangen (expres vervelend) en hij haar uiteindelijk duwde. Ze speelden daarnaast ook best veel samen. Beetje haat liefde verhouding, denk ik. Maar tegenwoordig houdt dochter t een beetje voor gezien. Ze zegt dat ze t wel fijn vindt dat ze straks niet meer bij hem in de klas zit; ze gaat binnenkort naar de kleuters en hij is bijna een jaar jonger. Maar ze heeft t hiervoor ook een beetje met een ander jongetje gehad, dus ik vrees dat ze t zelf ook enigszins opzoekt.. Kindjes die wat tegengas geven.
Hoi Linda, Je zoontje is pas in november begonnen in groep 1, dus het is helemaal niet raar dat hij nog geen speelafspraakjes heeft na school hoor. Bij mijn zoon, nu 6 jaar, begon dat ook pas na een half jaar ofzo. Gaat allemaal heel geleidelijk, ze geven zelf aan wanneer ze eraan toe zijn. Het kan best zo zijn dat dit probleem vanzelf overgaat. Heb ik ook meegemaakt met mijn zoon. Van de ene op de andere dag was het over (terwijl ik er slapeloze nachten van had!). Ik zou het dus nog even aankijken en niet meteen de ouders van de 'pestkop' aanspreken (pestkoppen zijn trouwens vaak juist heel onzekere jongetjes). Zo te horen zitten de juffen er ook bovenop. En helaas...in elke klas zitten wel 1 of meerdere lastige types, daar moeten de kids mee leren omgaan. Zo zit de grote mensen wereld straks ook in elkaar! Langzaamaan leren ze om te gaan met dit soort situaties. Ze leren dus niks als mama altijd alles voor ze oplost. Hou je zoontje goed in de gaten, je voelt zelf waarschijnlijk het beste aan wanneer je echt actie moet ondernemen. Vooralsnog zou ik er op vertrouwen dat de juffen dit in goede banen leiden en regelmatig even contact houden met hen hierover. Succes!