Nee, ik heb de beste baan en dat zal ook altijd zo blijven. Dus hier word alles op mij aangepast. Rollen zijn omgedraaid hier!
Klopt! Alleen merk wel dat mij nu 2,5 uur enkele reis weleens tegen gaat staan. En 'even' op de koffie doe je niet zo snel meer!
Ik weet niet of ik dat zou doen. Hangt van heel veel factoren af. Als Benjamin al op school zou zitten dan zou ik het misschien niet doen. Het moet we een goede baan zijn waar we op vooruit gaan en we moeten ons er allebei goed bij voelen.
Ik heb misschien geantwoord, omdat het nogal aan de baan en aan andere omstandigheden ligt of je dit er allemaal voor opgeeft. Vragen als: hoe is de oude baan van mijn man, (slecht, neutraal, prima...?) hoe is mijn eigen baan hoeveel risico zit er aan verkopen en kopen hoe zitten de kids in hun vel op school hoe ver kom je dan van familie etc af te zitten Nouja, ik vind dat dus een vraag waar niet zomaar even een simpel ja of nee op te antwoorden is. Er zijn omstandigheden waarin ik dat zou doen en er zijn andere omstandigheden waarbij ik er niet over zou peinzen!
3,5 uur. Op papier. Tegenwoordig staat het ook in de weekeinden overal vast. Mijn familie woont op 2 uur rijden en dat halen we effectief nooit: wegversmalling hier, ongeluk daar, snelheidscontrole, flinke regenbui en hop de borden springen weer op 70, 50 etc. Laat staan dat je een stuk moet rijden in de Randstad in de spits.
3 uur naar familie is niet heel veel, maar wel als je normaal gesproken wekelijks bij elkaar op de koffie gaat, of als oma regelmatig komt oppassen, of als je iets van mantelzorg wilt verlenen aan je (groot)ouders als die hulpbehoevend worden. Dan vind ik persoonlijk 1 uur enkele reis al behoorlijk belastend.
Vorig jaar gedaan. Ik raakte mijn baan en woning kwijt , ik werkte aan huis. Man ging meer werken. Kinderen naar andere school en zijn gunstiger mbt snelwegen gaan wonen. Voor ons een logische keuze. Ik ben nu huismoeder.
Heb ik een twee keer gedaan nu, al was dat tijdlijk. We hebben de "luxe" erbij dat er nog geen kinderen zijn en ik eigenlijk (zolang m'n machientje meekomt) overal wel kan werken. We zijn ons getrouwd leventje begonnen in Dubai en hebben ondertussen in Den Haag gewoond tot dusver. Was een hele ervaring. Den Haag kende ik zelf natuurlijk al (man is Engels, dus hij kende die stad verder nog niet), maar toch leuk eens te ervaren hoe het zou zijn om weer in NL te zitten. Als we denk ik kinderen hadden op schoolgaande leeftijd, zou het moeilijker worden, want dan wordt het natuurlijk kijken of het niet te verschillend is voor hun etc etc. Maar als het voornamelijk positieve kanten heeft, waarom niet denk ik dan.
In de situatie waarin we nu zitten zou ik verhuizen voor mijn man zijn werk maar ik ben volledig afgekeurd dus niet afhankelijk van mijn baan. Het huis moet echter wel een verbetering worden van het geen dat we nu hebben en het salaris moet ook leuk zijn. 2 Jaar terug werkte ik nog en had ik plezier op mijn werk en had ik het niet gedaan. Ik denk dat het per situatie anders is.
Misschien heel ver gezocht.. en ik weet ook zeker dat ik degene ben die dit gevoel heeft. Waar we nu wonen ( limburg ) kennen we echt vele mensen uit verschillende dorpen, hier wonen niet zo heel veel mensen en er zijn niet veel knappe meiden of vrouwen. Als we naar Amsterdam of een andere stad zouden gaan ben ik zo bang dat mijn vriend verliefd word op een ander en ik alleen terug moet keren met mijn dochtertje. In een grote stad wonen meer mensen dus ook knappe mensen. Ben zo onzeker dus ik weet dat dat het einde zou betekenen.
Misschien. Opzich is mijn baan niet plaatsgebonden en zou ik dus qua werk best kunnen verhuizen. Vrienden en familie achterlaten vind ik iets moeilijker, maar op dat moment zal ik moeten afwegen of de nieuwe baan van mijn vriend zo veel leuks en geluk gaat brengen om de grote afstand tussen dierbare voor lief te nemen.
Nou als je vriend verliefd wordt op een ander, alleen maar omdat je ergens gaat wonen waar veel mensen wonen, dan kan je hem beter kwijt dan rijk zijn. Daarbij in Limburg wonen er ook knappe vrouwen.
Ik ben van Limburg naar Brabant verhuisd omdat mijn vriend hier een eigen zaak heeft en het dus geen optie was om ergens anders te gaan wonen. Ik heb mijn huis en baan opgezegd om bij hem te wonen. En afgelopen week zijn we weer verhuisd, dit keer om bij de zaak te gaan wonen. (we woonden er eerst 15 minuten vanaf)
Ligt er maar aan. Als dit de keuze is of verhuizen en werk, of niet verhuizen en geen werk dan hebben we hier weinig keuze denk ik.
Dat ligt echt aan de situatie, zoals al eerder word gezegd: Als de hele situatie beter word, zou ik het wel doen. Maar ik denk wel dat ik er heel veel moeite mee zou hebben omdat ik nu dicht bij de familie en vrienden woon (ongeveer 15 minuutjes rijden) Als ik opeens 2uur zou moeten rijden om 'even' een kop thee te drinken bij mij moeder zou ik daar niet bepaald blij van worden.
Ja, op dit moment wel. Dat komt omdat mijn man degene is met 'carriere' en ik heb maar een baantje voor erbij (directiesecretaresse voor twee dagen). Over een paar jaar staan we er waarschijnlijk weer anders voor. Tegen die tijd wil ik zelf weer een opleiding gaan volgen en een serieuze baan gaan zoeken/bedrijfje opstarten. In dat geval zou ik niet meer verhuizen. Dan zorgen we beide weer voor het inkomen. De kinderen zijn nog zo jong dat ze geen vaste vriendjes hebben hier.