Een vriendin is twee maanden eerder bevallen en zei "nou, ze kunnen zeggen wat ze willen, maar geloof me, je gaat echt wel schreeuwen hoor!". Maar nee, ik heb niet geschreeuw, had het veel te druk met hyperventileren (was nogal in paniek) dus veel geluid kwam er niet uit Bij iedereen dus verschillend en ik moet toegeven dat ik voor de bevalling ook echt geen bevallingen op tv wilde kijken hoor, ik werd bang van dat geschreeuw op tv Het hangt dus echt van de persoon af.
Ben ik trouwens de enige die de persweeën echt aanzienlijk beter te doen vond dan de ontsluitingsweeën? De persweeën deden bij mij niet zeer, ja daar beneden natuurlijk wel toen ze eruit kwam, maar ook dat viel me mee ten opzichte van de ontsluitingsweeën. Moet ik er wel eerlijk bij zeggen dat dochter maar klein was (45 cm en 2705 gram), al zei dat niks volgens de verloskundige omdat ik 4 weken te vroeg was en daardoor mijn lichaam nog niet klaar was daarvoor en de boel nog niet verweekt was. Nou ik weet het niet hoor, ik kan me heel goed voorstellen dat een beer van een kind eruit persen stukken pijnlijker is dan zo'n klein hummeltje als dat van ons. Maar overal hoor ik dat vrouwen vooral het persen als rampzalig hebben ervaren terwijl ik het juist andersom vond, is dat raar?
nee persweeen deden hier ook niet echt pijn, ik vond het fijn dat ik eindelijk wat mocht doen en bij de tweede was het meer een soort stuwing ipv pijn want hoefde amper zelf wat te doen en onze dochter kwam er al aan...
Ik vond het persen an sich niet extreem pijnlijk, althans zo herinner ik het me niet. Ik vond het in elk geval een stuk beter te doen dan die laatste ontsluitingsweeën opvangen, en de eerste persweeën opvangen omdat ik niet wist dat ik nu volle kracht mee mocht doen (vk was er nog niet). Maar het moment dat het hoofdje eruit kwam van mijn oudste, dat was niet tof. Het leek net alsof ik aan alle kanten uitscheurde en durfde ook niet goed door te drukken. Tot de vk zei dat ik niet bang moest zijn. Uiteindelijk had ik ook maar 2 schaafjes, maar man wat deed het zeer om dat hoofd erdoorheen te voelen gaan. Maar goed, dat zijn een paar seconden, of nog niet eens. Dat staat in geen verhouding tot het laatste uur ontsluitingsweeën...
Ik vond de persweeen verschrikkelijk oncomfortabel. Moeten poepen met verschrikkelijke druk... Ik kon het niet tegenhouden en niet opvangen...alleen maar drukken En ik vond het niet heel erg pijn doen maar dat hoofdje drukkend op de bodem was toch wel heel erg vervelend.
Bij Thirza was het persen echt pijnlijk, maar die was dan ook 4330 gram Bij Caitlyn heb ik eigenlijk niet hoeven persen, ben gewoon opgehouden met de persweeen wegpuffen en toen was ze er zomaar. Die was 3600 gram. Bij Caitlyn ben ik ingeleid en zat de hele boel nog potdicht, niks verweekt of wat dan ook. Dus dan zou volgens jouw VK dat om die reden weer extra heftig moeten zijn geweest. De ontsluitingsweeen waren ook wel echt heel heftig (weeenstorm), maar daarna merkte ik dus echt dat deze dame een stuk kleiner was dan haar grote zus... Ds wat mij betreft scheelt het echt wel of je een groot kind hebt of een kleintje...
Ja ik denk inderdaad ook dat dat wel degelijk scheelt, of je nou te vroeg bevalt of niet. Daarin heb ik dan weer geluk gehad, ons meisje was echt klein. En natuurlijk deed het bij mij ook wel pijn, maar niks vergeleken met de ontsluitingsweeën (overigens ook een weeënstorm die ik ook echt hoop nooit meer over te hoeven doen).
Haha heb er wel smakelijk om moeten lachen.. Natuurlijk kan het nooit het gevoel van echte weeën evenaren zonder baarmoeder Maar vond het toch een grappig experiment.. Hier trouwens ook minder moeite met persweeën, deden helemaal niet pijn terwijl ik tijdens de ontsluitingsweeën heb geroepen "Ik wil maar 1 kind, dit doe ik nooooit meer" Bleef hangen op 6 cm.. Niet fijn.. Met persen vond ik het fijn om mee te kunnen helpen maar op het moment dat dat hoofdje staat.. AI ik weet nog dat ik in paniek naar mn vriend en de zuster keek, dit komt nooit meer goed haha.. Maar toen hij was geboren zei ik dat ik het zo weer zou doen duss ja
Maar 2 uur? Verrekt, hier bijna 23 uur weeen gehad. Maar ook hier zeiden wij allebei 'elke kerel die lacherig doet over vrouwen met weeen, moet dit eigenlijk ondergaan, vergaat ze zeer gauw dat lachen'.
Ukjesmama dat had ik dus ook. Echt ik zeek zowat in m'n broek. Toen dicht ik shit ik kan nu ook elk moment beginnen. Waarom lach ik nou?! Ik ging helemaal stuk toen Valerio lachgas kreeg.
Hier ook! Vond de laatste ontsluitingsweeën erg goed te doen (beter dan de eerste), maar de persweeën vond ik niet pijnlijk, maar wel oncomfortabel. Pas toen ze riepen: we zien het hoofdje ging de druk eraf. Vond het geboren worden van het hoofdje ook echt niet pijnlijk, maar ik zat in bad, misschien heeft het water echt geholpen de boel daar soepel te maken.