Hier nu wel de stap genomen uit elkaar te gaan o.a. (mijn reden) vanwege negatief/passief gedrag van hem. Ik zie mezelf niet nog 15-20 jaar (laat staan langer) in deze negatieve omgeving zitten. Ik kies nu voor mezelf en daarmee ook voor de kindjes. Heeft wel een aantal jaar geduurd dit proces, maar nu toch op het moment aangekomen dat ik eerlijk kan zeggen dat het beter is voor de kindjes als papa en mama niet meer bij elkaar wonen. Want ze voelen het echt wel, de stress van mama en de negativiteit van papa. Hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat dat bij jou ook zo is, maar voor de kinderen bij elkaar blijven is niet altijd het beste voor hen (en laat staan voor jezelf).
Als ik het goed lees, Emmerijn, is er bij jullie wel meer aan de hand da het ontbreken van het wauw-gevoel. Jullie zitten ook in een moeilijke periode, je man zit niet goed in zijn vel. Als die negativiteit blijvend is, zou dat voor mij denk ik wel een reden worden om er een punt achter te zetten. Dat de rose bril weg is, zou voor mij niet zo'n probleem zijn. Zolang je nog maar wel 'maatjes' bent en je prettig voelt bij elkaar en samen plezier kunt hebben. Maar als ook dat er niet meer is, lijkt het me toch geen goede basis meer.
Meer dan genoeg ruimte zou ik zeggen.. genoeg om hopelijk nog één kind te mogen krijgen... Ja, ik heb ook vaak het wow-gevoel niet meer maar ik heb dat nooit een harde eis in mijn relatie gevonden. Soms vind ik genoeg. Ik vond het juist wonderlijk dat wanneer een kind erbij komt, je hart duidelijk groeit en bij het volgende kind weer.. zo mooi.
Na meer dan 16 jaar samen (sinds mijn 18de) heb ik echt nog steeds het wow gevoel. Niet dagelijks natuurlijk maar kan echt helemaal weer verliefd zijn op hem als ik naar hem kijk. Ik hou zo veel van hem dat ik echt mij niet kan voorstellen dat ik ooit nog met iemand anders gelukkig zou kunnen worden. Hij is echt mijn man, mijn vriend, mijn soulmate. En dat we samen 2 mooie meiden hebben is zo mooi. Ik hou heel veel van hun alle 3. We zorgen ervoor dat we ook echt tijd voor elkaar maken. Bijv. ieder 2 maanden samen daten. De ene keer kies hij iets en ander keer ik weer. En samen in het weekend koken. Dus de meiden eten eerder, gaan naar bed en dan koken we samen gezellig met een wijntje. En vroeg naar bed en lekker kletsen en kroelen.
Ik hou evenveel van mijn man als van mijn kinderen, maar op een hele andere manier. Ik zet mijn kids wel op nr een maar dat is omdat ze mijn zorg nodig hebben, mijn man kan voor zichzelf zorgen. Moeilijk uit leggen
Hier helaas ook herkenning. Op de beste dagen, hoopte ik het vol te houden, maar ik heb nu gekozen voor mijzelf en voor de kinderen. Ik kan op deze manier niet de moeder zijn die zij verdienen. Ik wil een goed voorbeeld zijn van positiviteit, genieten van het leven, lol maken, hard werken etc. Op dit moment zijn wij (tijdelijk) uit elkaar. Nu pas een paar dagen, maar ik voel al een last van mijn schouders. We hebben goed contact en als hij hier is, is het gezellig. Voordat ik dezebstap heb genomen heb ik ook veel gelezen (talen vd liefde is idd een aanrader) therapie etc. Op die manier groeien we bijna natuurlijk naar het (waarschijnlijk) onvermijdelijke punt van uit elkaar gaan. Maar wie weet levert jou die zoektocht naar een betere relatie met je huidige man wel veel meer op! Je kunt nog zoveel proberen om het te verbeteren. Grijp alle kansen, dat is het hoe dan ook waard! Ik wens je veel sterkte, wijsheid en liefde
Van sex word ik zwanger (1x door de mirena en 2x eerste ronde raak) en zwanger is voor mij een hele nare tijd ( vanwege overlijden tweede dochter). Van sex tijdens de tweede zwangerschap kreeg ik bloedingen, achteraf zullen we nooit weten of de bloedingen wat met haar overlijden te maken hebben gehad (ze had bloedarmoede). Sex heeft voor mij dus hele andere lading gekregen., het hoeft voor mij niet meer.
Wij zitten trouwens nog niet in een sleur hoor. Sterker nog, na alles zou een sleur wel lekker rustig zijn hihi. We gaan van het weekend lekker een weekendje weg met zijn allen en we verheugen ons er zo op. Tot nu toe is onze relatie nog niet hard werken en loopt het gewoon lekker. Ik kan mij voorstellen dat na 7 jaar de smeuigheid er wel af is idd. Zoals Dr. Phill altijd zegt: een huwelijk is dag in dag uit keihard vechten voor elkaar.
Ik denk idd ook dat dit dan het beste is voor jullie. Ik ben nog elke dag blij dat ex en ik uitelkaar gegaan zijn. Ik ben 3 jaar alleenstaand ouder geweest en dat was niet makkelijk maar jemig had ik dat niet gedaan dan had ik nu niet in dit heerlijke gezin gezeten.
Ga dat topic over de ware eens opzoeken.... Heb inderdaad genoeg ruimte voor man en kind. Je zult altijd als eerste voor je kind kiezen, omdat je man zichzelf wel kan redden en je kind niet. Maar dat mijn kind belangrijker is, nee. Ze staan beide op dezelfde plek, voor ieder van hen heb je toch net een andere liefde. Moederliefde en minnaarliefde (of hoe moet ik het noemen).
Dat is fijn om te lezen. Ik hoop dat ik dat over een aantal jaar ook kan zeggen. Geniet van je gezin!
Hier precies zo, incl het plan om te reizen. Enne.. Iemand schreef over een jaar geen seks, dat lijkt me toch niet zo gezond voor je relatie toch?
Dit had ik nog niet eens gelezen, maar dat vind ik dus ook! Mijn liefde voor mijn man was er het eerst. En bij hem blijf ik, ook als ons kind zelfstandig is en zijn eigen leven gaat leiden en zijn eigen gezin gaat stichten. Ik schrik er wel van hoeveel dames hun relatie met hun man/vriend maar 'zozo' vinden.
Hier na 6 jaar nog altijd die vlinders hoor! Ik ben stapelgek op mijn man en het mooiste cadeautje is onze dochter! Kan me geen leven zonder hem voorstellen. En als S. Straks eens het huis uit is (hopelijk nog lang niet) dan wil ik ook met hem gaan reizen, hoewel we dat misschien al met S. samen willen doen. Mijn man is echt mijn soulmate!
Op de vraag hoe het moet/gaat als de kinderen het huis uit zouden zijn heb ik geen antwoord. Ik wil niets liever dan dat ik weer hetzelfde voor mijn man voel als voorheen. Ik zou dolgraag weer eens met hem willen vrijen zonder dat ik zin moet maken, of erger nog, de zin helemaal niet wil komen. Maar ik weet gewoon niet meer hoe . Weekendje weg, gezellige avondjes samen, etc. hebben we allemaal al geprobeerd. Net als praten, uren...tot in den treuren, maar HET gevoel komt maar niet terug. Zoals ik eerder al zei, ik houd van hem, maar niet (meer) op de "love-making-way"...
ik hou van mijn dochters en van mijn man... maar het is wel een ander soort liefde.. wat heel logisch is... mijn dochters zijn mij alles... mijn man ook!! mijn man is ook stapel op onze meiden en doet alles voor ze... ls ik een man zou hebben die dat niet had zou ik er wel op afknappen eerlijk gezegd...