Gisteravond hadden we een verjaardag bij een familielid, een bewust kinderloos stel. Met een anti-kinds huis en die ook het liefst willen dat kinderen netjes op hun billen zitten en niet bewegen, gillen, of ook maar enigzins afwijkend gedrag vertonen wat iets meer kabaal veroorzaakt! De mensen die er komen zijn ook net van een iets ander kaliber, zodat je jezelf iets minder voelt en denkt dat je hele lastige , onhandelbare kinderen hebt. Maar goed, we kwamen dus binnen en 1 van de 2 jongens was gelijk helemaal hyper, want ja, op een of andere manier zijn kinderen altijd blij om desbetreffende mensen te zien en worden dan ontzettend uitgelaten. Gaan lekker rennen in dat grote huis! Dus werd me na 5 minuten al vriendelijk, doch klemmende gevraagd om de kinderen in toom te houden. Ze liepen alleen een beetje de huiskamer op en neer, maar omdat het een houten vloer heeft en boven een winkel ligt, klinkt dat nogal gehorig. Maar het punt is gelijk gemaakt, ik voel me dan persoonlijk aangevallen en ga me dan bijna aan me eigen kinderen ergeren terwijl ze gewoon ff kind waren. Andere mensen(vrienden) laten de kinderen ook bewust thuis van dat soort feestjes, maar ik vind het , gezien de relatie tot elkaar, een beetje raar om zonder kinderen te komen. Bovendien vind ik het overbodig om voor elk wisse wasje een oppas in te schakelen. Zeker voor een verjaardag! Maar om een heel lang verhaal kort te maken, ik(we) voelde ons dus wederom niet op ons gemak(het was niet de eerste keer) en zijn dus na ruim een uur weer naar huis gegaan! Volgende week nog een verjaardag bij een kinderloos stel met een kindonvriendelijk huisje! Het liefst zou ik dus weg blijven op dat soort gelegenheden, en volgend jaar hebben we 3 kinderen Je voelt je minder, niet op je gemak en krijgt het gevoel lastige kinderen te hebben. Maar het zijn verplichtingen die erbij horen zeg maar. Wie heeft er ook dit soort situaties en hoe ga je daarmee om zonder je de rest van de avond rot te voelen?
Niet echt herkenbaar eigenlijk. Als je echt geen zin hebt smoes verzinnen. Kleine heeft koorts, diarree, overgeven. Bedenk maar wat.
dan zou ik lekker 's avonds gaan en inderdaad niet elke keer een oppas inschakelen.....en dus komt er dan maar 1 van jullie! dan zit jij er veel prettiger en hebben hun de ergernissen ook niet. mochten ze jullie beiden graag willen zien?....tuurlijk kan dat....met kinderen
Mijn schoonzus heeft geen kinderen en haar huis daar ook op ingericht. Ik ga er gewoon heen ik snap wel dat hun hun huis niet kindvriendelijk gaan inrichten omdat ik een kind heb. Gelukkig doet mijn zoontje ( nog ) geen gekke dingen of is daar enorm druk. Doet hij dat wel dan weet ik dat ze er niks van zal zeggen. Maar als hij aan dingen komt waar hij niet aan mag zitten is het aan mij om er wat van te zeggen en doe ik dit niet mag zij er gerust wat van zeggen. Ik neem ook altijd het camping bedje mee en wat speelgoed zodat hij gewoon lekker kan spelen en kan slapen als hij dat wilt.
Als er zo snel op gereageerd word, ging ik dus gewoon niet of zou alleen s avonds gaan. ga niet mijn kinderen in een keurslijf proberen te drukken en dat we ons allemaal niet prettig voelen omdat hun geen geluidje kunnen hebben.
Lullig voor hun, maar jullie kinderen horen bij jullie,take it or leave it. Ik vraag me af of ik zo'n vriendschap zou willen. Met alle verjaardagen gaan onze kinderen mee, tenzij we het echt een keer laat willen maken en zelf eens door willen zakken dan gaan ze uit logeren bij 1 van de opa's en oma's en dat is voor hun ook een feest.
Als je niet wilt gaan moet je dat gewoon zeggen ipv een smoes verzinnen, dat hebben mensen echt wel door. Ik heb liever dat iemand eerlijk is als hij niet op mijn verjaardag komt, goede vrienden accepteren dat van elkaar. Is het een optie dat een van jullie 2en zonder de kinderen gaat? Of je spreekt af dat je een andere dag komt met het gezin, als het niet zo druk is en de kinderen dan dus ook waarschijnlijk wat rustiger zullen zijn.
Oh ja, toen ik zwanger was van de derde voor het eerst op bezoek bij een bewust kinderloos wat ouder familid (moest er wel heen, nogal een famielid wat heel dicht bij me staat maar nooit echt kennis gemaakt ivm problemen vroeger). Anyway, was met kersttijd. Huis stond vol kersstukken, kerstballen, breekbaar glas, hyper hond. Mensen pafte er op los terwijl ik 7 maanden zwanger was en dus kleine kinderen, en ondertussen maar klagen over mijn kinderen en dat ik ze toch gewoohn hard moest aanpakken eeeenz. Ook na een uur vertrokken en soort van contact verbroken door dit gebeuren.
Ik zou lekker alleen gaan (of man als het familie van hem is). En daar kan je ook gewoon eerlijk over zijn. Ik zie het niet heel erg als een problem. Zij hebben hun leven duidelijk niet op kinderen ingericht, hun goed recht. Dus dan is het mijn keuze of ik ze dan mee wil nemen.En als ik me dan daar niet prettig voel met de kinderen, zou ik alleen gaan. Maar goed, ik ben niet het type: als ze mij niet met mn kinderen willen, dan helemaal niet. Dus dat moet je voor jezelf bepalen.
Ja en nee. Dat ze hun leven niet op kinderen hebben ingericht is idd hun goed recht maar aan hun om ook respect te hebben voor diegenen (die zij op hun verjaardag uit willen nodigen) die wél hun leven daar op ingericht hebben. Dus op het moment dat je iemand met kids uitnodigt dan moet je, vind ik, ook niet zitten piepen. Lijkt me handiger om in dit geval een gesprek met elkaar aan te gaan waarin duidelijk wordt gemaakt wat er van elkaar verwacht wordt.
Maar daar heb ik het niet over,als ik me niet op mn gemak zou voelen met kinderen, dan neem ik ze niet meer mee daar naar toe. Ik vind wel dat je gelijk hebt dat als ze mij met mijn gezin uitnodigen, zij daar dan niet vervolgens opmerkingen over moeten gaan maken. En dat er een gesprek moet komen ben ik ook zeker met je eens.
Nee precies, als het puur om mijn gevoel zou gaan, dus dat ik me persoonlijk niet op mijn gemak zou voelen met mijn kind er bij, dan zou ik ook beslissen om er alleen naar toe te gaan.
heel herkenbaar! alleen dan net even anders Mijn zus en zwager hebben zelf een puberzoon die autistisch is, dus ze hebben ook heel wat met hem te stellen gehad tijdens zijn jongere kinderjaren en nog, nu hij lekker dwars doet. Als ik met zoonlief alleen naar een verjaardag van hen ga dan lijkt het net alsof zij mijn kind aan het opvoeden zijn. Ik krijg zelf amper de kans om mijn eigen kind te corrigeren. In mijn ogen wordt mijn neefje ondanks zijn stoornis veel te kort aan de riem gehouden. ik zal er verder niet over oordelen, dat is hun pakkie aan, maar ze zijn dus in hun eigen huis ook zo streng naar mijn zoon toe. hij doet verder geen kwaad, als ie net binnen is is het idd erg spannend en even alles ontdekken maar na een tijdje gaat hij rustig spelen. Mijn zoon was de laatste keer ok echt helemaal over zijn toeren en huilen omdat hij niet eens zijn kont mocht keren. na even rustig bij mij gezeten te hebben en een fruitje eten ging het wel weer, maar jezus! dat doe ik echt nooit meer! Als zij hier zijn dan is er niks aan de hand en houden ze zich overal buiten, alleen wordt hun eigen zoon dan nog steeds kort gehouden wat best een nare sfeer geeft.
Het is gelukkig niet echt herkenbaar, waar ik wel op in wil haken is dat je zegt dat je het verplicht bent, je bent dus helemaal niets verplicht, als jij je daar niet op je gemak voelt dan ga je toch niet? Ik snap nooit zo goed waarom mensen daar zo moeilijk over moeten doen.
ik herken dit wel, niet bij een feestje, maar wel bij de orthodontist van mijn oudste. ik probeer de jongste dan bij mijn moeder te laten of haar vader, maar soms ontkom ik er niet aan. probeer dan een "rustig" speeltje mee te nemen, en ook mijn kind is niet druk maar hij stoort zich er heel erg aan...eigelijk te gek voor woorden, maar hoop dat die beugel er snel uit mag!! (we zijn wel sneller geholpen als ik haar meeneem gheghe)
Hier een klein meisje dat lief wat rondkruipt dus wij hebben jouw ervaring nog niet gehad. Maar even van de andere kant gezien: ik ben dol op kinderen, werk ook met kinderen, kan echt veel hebben, maar toch stoor ik me heel soms ook wel eens aan de kinderen van vrienden als ze bij ons thuis zijn. En dat ligt dan eigenlijk niet zozeer aan die kinderen, maar meer aan de ouders. Ik verbaas me er namelijk altijd over als vrienden voor hun kinderen geen speelgoed of iets anders leuks om te doen meenemen. Stel, je hebt een peuter van 2-3 en je gaat op visite bij een stel zonder kids of met een baby, dan neem je toch wat speelgoed van je kind mee? Want zonder leuk speelgoed een paar uur lief zoet brengen vind ik echt te veel gevraagd van zo'n kind. Logisch dat het dan op avontuur gaat en dingen gaat doen die de gastvrouw en -heer niet zo leuk vinden. Misschien is dit een tip voor je?
nou hier dus echt schoonouders.hebben niks voor de kids dus alles zelf meenemen en kids mogen er niks. vind je t gek dat oudste er niet heen wilt
Ik zou gewoon niet meer gaan. Jammer dan. Hier kom bij mijn familie helemaal niet meer omdat ze de kinderen teveel vinden
Dat ben ik wel met je eens, wij nemen idd ook altijd wat autootjes voor onze zoon mee, dan weet ik zeker dat hij zich lekker vermaakt. Ook probeer ik altijd dat mijn zoon zich netjes gedraagd bij anderen, soms zo dat diegenen zeggen dat hij bepaalde dingen best wel mag van hun. Als het dan iets is wat hij thuis ook zou mogen dan kan ik het wat meer loslaten. Ik snap ook best dat die familie/vrienden van TS hun leven niet hebben ingericht op kinderen (had ik ook niet voordat we kinderen hadden). Maar iets meer begrip naar de kinderen toe mag wel vind ik hoor, maar daaruit blijkt wel dat ze geen ervaring hebben met kinderen. Ik geloof dat ik dan ook zou zeggen dat 1 van ons ging, of helemaaal niet. Maar niet me zo opgefokt voelen, da's ook niet fijn...