Kinderfeestjes is hier een verhaal apart, daar gaan ze nooit heen (niet vanwege het gezin-idee). Restaurant gaan ze gewoon mee (ga niet naar een restaurant met tig gangen dan), bruiloften in onze familie of vrienden standaard inclusief kinderen en de rest ga ik nooit heen.
Ik zou wat leuke dingen meenemen om mee te spelen, en eerlijk gezegd zou ik mijn kinderen ook niet toestaan om bij een ander door het huis te rennen. Verder gewoon niet te lang blijven idd, of een van de ouders blijft thuis bij de kinders. Wat betreft restaurantc etc; ik vind dat kinderen best mogen leren dat je je in bepaalde situaties anders hoort te gedragen dan thuis. In een restaurant wordt niet geschreeuwd, gerent etc. Natuurlijk kan je van kleine kinderen niet verlangen dat ze een paar uur netjes blijven zitten, maar dan loopt een van ons even rustig een rondje met haar.
Wij nemen onze kinderen 's avonds niet mee naar een verjaardag. Mocht ik geen oppas hebben dan blijft 1 van ons thuis bij de kinderen. Als we hier zelf 's avonds verjaardag hebben verwacht ik niet dat anderen hun kinderen meenemen. Die van ons liggen dan ook gewoon in bed.
kindonvriendelijk is in mijn ogen een huis vol (waardevolle) prullaria waar die grijpgrage handjes zo bij kunnen en jij 100 keer erachteraan moet om ze telkens te corrigeren.
Is het familie? Of 'vrienden'? (sorry rest van topic niet gelezen nog..) Als ze 't laatste zijn dan zou ik geen contact meer hoeven of daar iig. niet meer langs gaan met m'n kids. Ik had zó'n vriendin. Het huis kon/kan zo de showroom in, zo hagelwit en de meubels kei strak/duur en een vloer waar je alleen met sokken op mocht lopen omdat het zachte grenen vloer was. Moest er echt niet aan denken om ooit mijn kinderen daar mee naartoe te nemen. Zelfs de kat (een kadootje/aanhangsel van haar vriend) was verbannen naar de garage. Ik heb het contact laten verwateren waarop ze boos op me werd en het contact definitief verbrak.. Weet je als je levens zo verschillend zijn en je je kinderen niet eens daar naartoe kunt meenemen dan is het wat mij betreft eigenlijk klaar hoor... Een huis is maar een huis, muren met een dak. Ik wil gewoon kunnen leven in mijn huis en niet constant het gevoel moeten hebben dat het er geweldig uit moet zien om anderen de ogen ermee uit te prikken . Wat overigens niet wil zeggen (omdat ik dat nu ook lees) dat mijn kinderen moet rennen en vliegen in andermans huis maar je kan als je op visite bent niet van kinderen verwachten dat ze een paar uur lang op de bank blijven zitten met hun handjes over elkaar.. Wil me geen zorgen hoeven maken over het feit dat er een koekkruimel op de grond valt of dat ik elke beweging van ze in de gaten moet houden omdat er weleens een vet vingertje de dure meubels aanraakt .
Ik ga er dan vanuit dat ze zich gedragen, maar kinderen zijn eenmaal kinderen en die gaan niet een paar uur op de bank stil zitten. Dat kan je niet verwachten. Dat bedoel ik.
Ik zou mijn kind daar gewoon niet mee naartoe nemen.. En als het niet lukt om een oppas te vinden, dat 1 van ons gaat of gewoon allebei helemaal niet.. Jammer dan!
Ik schat zelf altijd in of de kinderen mee kunnen of niet. Vooral kinderloze huishoudens kunnen moeite hebben met kinderen over de vloer. Geen probleem, dan kom ik zonder de kinderen als ik een oppas kan regelen of er komt 1 van ons beiden. Ik vind niet dat een ander rekening moet gaan houden met onze kinderen. Wij hebben daarvoor gekozen en zij niet. Dat ze dus een kindonvriendelijk huis hebben, dat is mijn probleem dan en aangezien ik niet steeds achter de kinderen aan wil zitten en roepen laat ik ze dan lekker bij een oppas. Kan ik genieten en degene waar we komen ook. Als we 's avonds ergens uitgenodigd worden neem ik de kinderen in iedergeval al niet mee, want ik vind dat een verjaardag in de avond niet bedoelt is voor kinderen. Die horen dan ook op bed te liggen en in de avond wordt er vaak gedronken en daar horen kinderen dan ook niet tussen. Ik vind het wel schokkend om te lezen hoeveel mensen er hier roepen dat het hele gezin welkom moet zijn en dat ze anders niet meer komen. Je kunt sommige dingen toch ook gescheiden houden. Als iemand hier in huis komt, dan hebben ze mijn kinderen te accepteren, want dit is mijn huishouden, maar bij die ander is het hun huishouden en daar heb ik hun regels te accepteren.
ik vind het juist schokkend om te lezen dat mensen denken dat je je kinderen zomaar even bij opa of oma of een oppas denkt te kunnen dumpen voor zulke dingen.
Jij noemt het dumpen, ik vraag het altijd netjes of iemand op wil passen, dus diegene kiest daar zelf voor en vind het dus leuk. Anders zeggen ze zeker wel nee. Daarnaast is het voor de kinderen ook altijd een feest om naar de oppas te gaan (meestal opa en oma), dus doe er niemand kwaad mee. In dit geval zijn alle partijen tevreden en als je je kinderen mee neemt is er in iedergeval 1 ontevreden partij. Lijkt me de oppas toch beter.
Kinderfeestjes zijn 9 van de 10x in het weekend. Evenals volwassenen verjaardagen trouwens... Dus wij gaan ook altijd overdag en als gezin. En als we iets gaan doen wat niet voor kinderen is bedoeld dan gaan ze naar m'n ouders.. Uit eten met 2 kinderen vind ik echt niet leuk. Kan me ook werkelijk kapot ergeren als andere mensen dat dan wel doen en wij zitten erlangs om een romantische avond samen te hebben. (en dan bedoel ik dus niet mc-donalds ) En je doet er kinderen ook geen plezier mee om ze mee te nemen naar een restaurant waar ze gedwongen een paar uur moeten zitten..
Tsja als ik van te voren weet dat deze mensen niet echt met kinderen begaan zijn dan neem ik ze überhaupt niet mee.. Mijn kleine moet welkom zijn. Ik zou dan of alleen gaan, of laat mijn partner gaan. Oppas zoeken voor elke verjaardag is geen beginnen aan, dus maken wij een keuze naar welke mensen we hem meenemen (desnoods met campingbedje mee) en bij welke mensen we oppas regelen/andere dag gaan. Wel vind ik dat je ook begrip moet kunnen tonen dat deze mensen niet zo kind gek zijn als wij, dat hun huis dus vol dure accessoires staat is hun goed recht.. Het lopen door de kamer, Tsja ze zullen zich er aan irriteren terwijl het voor ons een normaal iets is.. Ik zou dus als je deze mensen (los van dit ) wel erg graag mag je kindjes voortaan gewoon even thuis laten.. Maar goed dat is ieder voor zich.. Ik ben dan ook meer een type dat niet alles weg laat vallen omdat ik mama ben. Mijn kind hoort bij mij,maar kan ook prima met veel lol even naar opa en oma. Kind blij, ik blij..
Maar corrigeren is juist iets wat je ze moet leren. Ik heb ook veel prullaria en toch echt 2 kinderen. Ze moeten gewoon leren dat ze eraf moeten blijven, klaar. Ik word altijd heel kriebelig van mensen die alles weg zetten omdat de kinderen het anders pakken, wat dacht je van nee zeggen?? ( niet persoonlijk bedoelt op jou hoor ) Maar tegenwoordig ben ik bijna uniek als moeder met zo'n instelling geloof ik, want mensen met kinderen waar ik kom, daar krijg je je drinken geserveerd op de hoogste vensterbank en staat er niks gezelligs meer in huis.
Dan zijn we samen uniek! Ik wil ook niet dat mensen dingen weghalen voor mijn zoontje hoor. Hij moet leren er van af te blijven!
En de kinderverjaardagen is het net hoe het uitkomt. We werken beide in het weekend. Dus wie vrij is gaat met de kleine man, en zijn we beide thuis dan samen. Kinderverjaardagen zijn leuk voor ons en de kids.. Uit eten gaat hij soms mee en soms niet.. Gaan we hier naar de bolleke beer/pannenkoeken eten gaat hij lekker mee (gelegenheden waar massaal kinderstoelen klaar staan zeg maar), gaan we luxe en met z'n 2en of avondje happen met vrienden dan niet.. Hebben we een bruiloft dan is het maar net wie het is, bij hele goede vrienden / fam en waar we dag gast zijn is hij overdag meestal welkom. Zo niet dan gaat hij naar de oppas. Is hun dag, dus hun bepalen..
Ligt ook aan het kind denk ik en niet zozeer aan opvoeding. Bij mijn oudste kon ik gerust dingen op tafel laten staan en als ik nee zei luisterde ze daar naar. De jongste is van een heel ander kaliber, die krijg ik echt met nee (nu nog) niet in het gareel en zet ik nu wel bepaalde dingen bewust voor weg. Ik voed ze toch echt hetzelfde op maar karakter speelt in deze ook mee...
Ik herken het verhaal van TS wel een beetje. Soms is het best lastig om met een wilde dreumes naar kinderloze vrienden te gaan. Wij hebben ook van die vrienden. Bewust kinderloos en eigenlijk vinden ze kinderen maar lastig en vies. Dat is hun goed recht natuurlijk. Omdat ik hen wel leuke mensen vind, komen wij er regelmatig en meestal zonder DL (in de avond). Als DL echter wel een keer meegaat, vind ik dat zowel wij als zij zich moeten aanpassen. Van hen verwacht ik dat er niet gerookt wordt in huis en wij letten erop dat DL niet overal aan gaat zitten en niet op de bank gaat staan etc. Maar ze blijft natuurlijk wel een kleine dreumes en ik vind niet dat we van haar kunnen verwachten dat ze anderhalf uur stil gaat zitten en muisstil is. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me soms ook wel eens erger aan vrienden die hun kinderen als ze bij ons op bezoek zijn volledig hun gang laten gaan. Ik zou mn dochter nooit zomaar bij anderen op de bank laten springen of opzettelijk laten knoeien (zonder het zelf onmiddellijk op te ruimen) of de huisdieren op stang laten jagen. Maar goed, zoveel ouders zoveel manieren van opvoeden.
Ik heb ook niet zulke kennissen/vrienden. Maar in zo'n geval zou ik m'n kinderen thuislaten. Ofwel met oppas, ofwel dat ik of mijn man ook thuisblijven. Ik zou het ze dan wel laten merken als ze vragen waar m'n partner is: Die past op de kinderen, want die zijn niet welkom hier. Maar eerlijk gezegd, als het al zover is gekomen, dan laat ik mijn man wel gaan. Ik denk dat mijn relatie met die lui een behoorlijke knauw zou krijgen en ik dus geen zin meer heb om daar heen te gaan. Je zegt dat je er niet onderuit kunt? Waarom niet?
En zoveel huishoudens, zoveel regels. Zou een ander kindje dat hier doen, dan zou ik die meteen zeggen dat we dat hier niet doen. Dan kijken de ouders me maar stom aan, als ik hun kind corrigeer.