Sorry het is mijn zoveelste topic over dit onderwerp, maar ik kom er gewoon niet uit vandaar mijn vraag. Ik loop al 4 jaar met een wens voor een 4e kindje. Eerst veel doen we het wel, doen we het niet. Man die steeds twijfelde. Tot ie te kennen gaf dat ie niet meer wou. En nu van het weekend zei hij dat het toch nog wel leuk lijkt een 4e kindje. Helemaal blij natuurlijk, maar ook weer veel twijfel. Doen we het wel, doen we het niet. Wat als.....De dingen waar ik door twijfel zijn; -grotere auto nodig -we hebben al 2 op 1 kamer, dan moet ons meisje later ook een kamer delen tot er een nieuw huis komt met hopelijk 5 slaapkamers.... -gaan we het redden op 1 loon met nog een kindje erbij... Maar voor deze praktische dingen heb ik ook wel weer een oplossing... -Auto kunnen we tegen die tijd wel doen is alleen nodig voor boodschappen dus niet zo ramp.... -slaapkamers kleine ligt eerst bij ons en dan met 1 of 2 jaar bij de kleine meid tot we een ander huis vinden -we hebben alles nog voor een kleine dus het zal alleen voeding kosten als borstvoeding niet zou lukken, en pampers. Voor de rest kan het met de pot meeeten zodra het er oud genoeg voor is...kleren komt ook wel goed voorlopig..... Nu mijn vraag, wat mijn twijfel zo sterk maakt is dat ik bang ben. Bang waarvoor? Nou ik heb al 3 gezonde kinderen, stel dat....Slaat nergens op weet ik. Maar die angst is er. Steeds denk ik ja we gaan er voor, maar dan zie ik weer ergens een zwaar gehandicapt kindje verder niks mis mee hoor, maar dan denk ik wat als....dat kan ik mijn kinderen niet aan doen. Of hoor ik om me heen dat een kindje tijdens de zwangerschap is overleden, dan denk ik wat als.....Dat kan ik niet aan! En zo kan ik nog wel even doorgaan. De vk heeft al tegen me gezegd je hebt al 3 gezonde kinderen, niet bang zijn. En aan de ene kant heeft ze gelijk, maar aan de andere kant denk ik. Ja en dan heb je nog geen garantie. EN ik weet dat ook al worden ze gezond geboren dat je geen garantie hebt, maar het gaat mij meer om het feit dat ik me onwijs schuldig zou gaan voelen tegenover me kinderen als er een kindje zou komen die zwaar gehandicapt of wat ook maar is. Want ik denk echt niet dat ik het weg zou kunnen laten halen. Het is mijn vlees en bloed mijn kindje.....Hoe zou ik zo'n keuze moeten maken, als we het zouden weten. Voor hetzelfde geld weten we het niet vantevoren en komen we er pas na de geboorte achter. Ook dan is het kindje meer dan welkom, maar.......ik zou me dan wel echt rot voelen tegenover me andere kindjes.....Ik hoop dat ik het een beetje goed uitgelegd heb, want ik bedoel er helemaal niks verkeerds mee wat betreft de gehandicapte kindjes of wat ook maar.....Ik ben alleen steeds bang, zodra ik iets zie of hoor om me heen.....Terwijl ik eerst denk jaaa we doen het.... Zou ik er ook met iemand anders over kunnen praten dan een verloskundige denken jullie? Ik heb hypochondrie en ik weet niet of dat er mee te maken kan hebben, maar ik ben dus heel snel bang voor alles. En dit dus ook, en dat maakt de twijfel zo groot bij ons, terwijl ik diep van binnen in me hart echt heeeeeeeeeeeeeel graag nog een kindje wil!!!!
Meis ik heb niet alles gelezen omdat ik je andere verhalen wel goed ken. Ik denk te weten wat jullie moeten doen ! eens met een provisioneel iemand hier over hebben , [ mocht je er samen niet uit komen ]
Ja dit is prima stof om het met een psycholoog over te praten. Als jij van je angsten af bent kun je voor een vierde kindje gaan!
Mijn heel eerlijke reaktie (en die wil ik niet geven en jij niet horen): Wees in vredesnaam blij met de rijkdom die je hebt. Ik heb na 4 miskramen en 5 jaar proberen eindelijk een knulletje mogen krijgen. Of er een tweede komt is twijfelachtig (ik word volgende maand 43)... Ik zou mijn rechterarm geven voor wat jij hebt. Hoe meer jij twijfelt over een vierde omdat je momenteel niet gelukkig bent, des te meer dat terug slaat op je kinderen. Denk je werkelijk dat zij dat niet meekrijgen? Geniet van wat je hebt meid...
Wij komen er samen wel uit, maar ik ben bang en me man ook. Dat is wat mijn man tegenhoud vaak. Hij wil wel graag nog een 4e, maar vind het ook eng. En de angst ligt bij mij dieper dan bij hem. Ik kom er gewoon niet meer uit, word er gek van. 4 jaar lang dubben ja nee ja nee. Ik wil nu weleens DE keuze maken. OF we gaan er voor, of we houden het bij onze 3 kindjes die we al hebben! Een psycholoog? Zou ik daar terecht kunnen hiermee?
Lijkt mij juist iets waarmee je bij iemand aan kunt kloppen voor hulp. Huisarts, psycholoog, maatschappelijk werkster.... Deze angsten hebben alle ouders wel eens denk ik, tenminste wij hadden dat ook en mensen om mee heen ook. Maar niet in die mate dat het echt ons leven beheerste of dat het ons om die reden ervan weer hielt. Mits er natuurlijk extra redenen zijn waarom je je hier zorgen om maakt (veel in de familie of al eens eerder gehad) Sterkte en volg je hart
Ik ben ook zeker blij met me rijkdom die ik heb. Ik knijp me handen voor ze dicht. Ze zijn me alles, daar kan niks tegenop. Er is alleen nog een plekje over in ons hart voor nog een kindje. Alleen we durven niet.... ik ben verder wel gelukkig hoor, ik weet niet hoe jij er bij komt dat ik niet gelukkig ben? Misschien dat ik dat verkeerd heb verteld hier, dan sorry, maar ik ben super gelukkig verder. Ja ik moet flink afvallen, omdat het beter is voor me gezondheid enz. Maar verder ben ik zeker wel gelukkig. Zij hebben er verder geen last en hinder van...DAt zou ik ze ook zeker niet willen aandoen...
Meid wat spannend zeg. Zal als ik jou was van de week eens naar je HA gaan. Misschien kan die je doorsturen om hier met iemand over te praten. Succes!
Hmz dat zou ik ook nog eens kunnen doen van de week. Maar ik weet niet of hij me er wel mee wil helpen en wil doorsturen, want ik kan totaal niet met die man overweg.
Ja bij een psycholoog kan je erg goed terecht! Ik had ook veel angsten, en ben er nu na 6 maand van veel al zo goed als vanaf! Bespreek het met je huisarts, hij/zij kan je doorverwijzen naar een psycholoog die gespecialiseerd in is, en die kan je erg goed helpen. Ik zou er zeker over praten, als dit je grote wens is en jullie willen er samen voor gaan zal er niets moeten zijn om jullie tegen te houden. Ik hoop dat jullie snel de stap durven te nemen!
Ik denk dat je hier inderdaad heel goed mee naar de psycholoog kan om te praten.. Ik zie vaker topics van je voorbij komen en vind het elke keer zo naar voor je meis.. Maar, en ik hoop niet dat het verkeerd van me is dat ik dit zeg, blijf met je man praten en zorgen dat hij erbij betrokken is, want straks ben je echt van je angst af en wil hij uiteindelijk toch weer niet.. (Tenminste, voor zover ik lees wilde hij eerst niet, nu lijkt het hem toch wel leuk maar de angst overheerst heel erg? Of zie ik het heel verkeerd? )
Ik vind dit wel heel erg hard. Of je nu 1, 2 of 6 kinderen hebt; Als de wens voor nog een kindje er is, is het gewoon heel pijnlijk als je die niet in vervulling kunt laten gaan. De MMM-meisjes die nog altijd met lege handen staan zouden ook kunnen zeggen dat jij en ik ons niet zo aan moeten stellen, want wij hebben al een kind. Zij zouden dólblij zijn met datgene wat wij hebben, en wij maken ons druk om een 2e kindje wat er niet (gemakkelijk) komt.. @TS; Ik vind het ontzettend knap dat je toe durft te geven dat dit iets is om hulp voor te zoeken! Ik hoop dat je er goed met iemand over kunt praten en dat die je kan helpen, zodat jij je rustiger gaat voelen en een goede keuze kunt maken!
Nee je hebt het goed gelezen. Hij twijfeld steeds maar ook omdat hij het eng vind na 3 kinderen. EN of het financieel allemaal wel gaat lukken. Kijk als hij tegen mij zegt; we doen het niet, ik laat me helpen. Prima dan leg ik me daar bij neer. ik wil alleen voor een kindje gaan als we er beide achter staan. Tuurlijk zal ik het er moeilijk mee hebben in het begin, maar ik zal het ook accepteren. Maar nu krijg ik steeds een ja of nee, maar niet dat het definitief is, dus er blijft steeds hoop. Ik wil dat we nu gewoon eens een keuze maken, want het brengt veel onrust in het hoofd steeds dat piekeren....
Ik denk dat 'Wees blij met wat je al hebt' overkwam als 'Niet zo zeuren en laat het gewoon gaan'. DENK ik.
Vind ik ook niet. Sorry maar als je zolang moet denken "wel,niet,wel,niet" en "bang" bent voor wat er allemaal anders moet kwa auto en financiële zaken dan lijkt het me toch duidelijk? Wat wil een psychiater er dan aan veranderen?