Even een vraag aan de kleutermamma's Onze dochter, nu 4,5 huilt om bijna alles, en dat de hele dag door. Jengelt, huilt, zeurt. Het altijd vrolijke gezellige meisje is ze niet meer sinds ze 3 is. Is dit normaal? Huilen jullie kleuters ook zoveel? Wij weten het namelijk niet zo goed meer. ook luistert ze naar werkelijk niks? Hoort dit er bij?
Mijn dochter heeft dit in periodes waar ze nu weer heftig in zit. Uit mijn ervaring is er dan wel wat aan de hand of gebeurt. Het komt vaak ook omdat ze gewoon moe is en dan alleen nog maar overal om kan huilen i.p.v het gewoon te zeggen. Is er misschien iets op school gebeurt, zit ze niet lekker op haar plek... ik zou het eens aan de juf vragen of misschien kan ze het zelf vertellen Bij ons komt het nu ws door de spanning van haar aankomende verjaardag, ze is hier zo mee bezig en vind het allemaal best heel spannend... Ze luisterd dan slecht en kan om niks heel boos worden en echt in een huilbui blijven hangen. Mijn dochter wil alles zelf doen en kunnen, als dit niet lukt wil ze niet om hulp vragen en dit frustreerd haar enorm, hier komen haar meeste buien vandaan. Dit had ze al vanaf baby erg pittig en driftig. Op het moment negeer ik het en later probeer ik er met haar over te praten, maar weet ze vaak zelf niet meer waarom zo zo moest huilen. Sterkte, ik weet hoe frustrerend het kan zijn. Hier zijn het wel fases en gaat het ook tussendoor heel goed.
@mama Roos, op school is ze juist super lief en meegaand en de juf herkend dit gedrag helemaal niet! Zodra ze 1 stap van het plein af doet begint het gezemel
Wel herkenbaar hoor! En hier komt het er ook vaak pas thuis uit, velt ze zich toch veiliger dan op school. Hier heeft ook dochter ook van die buien, afgelopen weekend zat ze er weer eens in. In zo`n bui bereik je haar ook niet, alles is teveel en om alles wordt gehuild. En tijdens zo`n huilbui vindt ze ook wel weer een nieuwe reden om verder te huilen.
haha heel herkenbaar dat laatste hier zegt ze nu standaard is zo'n huilbui dat ze zo'n buikpijn heeft en daarom zo huilt terwijl het heel ergens anders over begon...
Misschien omdat ze juist zo lief en meegaand is op school moet het er thuis allemaal uit. Thuis is natuurlijk wel veilig en mag je zijn wie je bent... Misschien durft ze op school nog niet helemaal te zijn wie ze is en uit zich dat thuis of zeg ik nu iets geks...
Ik zie dat wel bij mijn schoonzus haar kinderen,ze heeft een dochter van 7 die jengelt en huilt een paar keer per dag,en ook 1 van 2 ook hele dag door jengelen en huilen. Hier word er alleen gehuild door de 2 jarige,en alleen als er iets van hem wordt afgepakt.
Mijn zoontje heeft er ook wel een handje van ja. Als ik 100% zeker weet dat er niks aan de hand negeer ik het. Hij kan dan ook met zo'n piepstem dingen vragen. Ik reageer pas als hij normaal iets vraagt.
hihi hier ook eentje ja . Hier zijn die huilbuien een teken van vermoeidheid, dat het toch allemaal even te druk is op school + daarbuiten. Een middagje extra thuishouden, deed hier wonderen. Hoewel ze dat ook wel érg lekker vind en bij vlagen hier dus ook om zeurt (maar ik heb búikpijn! ja daaaaag!) . Maar de echte huilbuien verdwenen hier wel met nét wat meer rust. (wat overigens niet betekend dat ze extra slaapt, want daar heeft ze een hekel aan..)
Nu heb ik in mijn grote opvoedboek zitten lezen, en herken het gedrag van een 6 jarige exact in mijn dochter? Zou ze voor liggen? Wat zou dat zijn?
Ik zou bijna zeggen.. Kom eens op de koffie met je opvoedboek... Maar ik heb er zelf ook nog eentje liggen... Zal dus eerst daar eens snuffelen.
Hier was vandaag de reden voor een oncontroleerbare huilbui dat ze in haar hoofd had dat we al sleeend naar huis gingen vandaag terwijl ik de kids met de auto op kwam halen. Dan gaat het dus anders dan zij had gedacht en kan ze dit verwerken ofzo. Na eerst uitgelegd te hebben haar daarna genegerd en toen was het zowaar met een kwartier over... Moet er wel bijzeggen dat ook moeheid hier de hoofdrol speelt, ze is dan een hele dag naar school geweest en gelijk door naar de oppas (oma) tot 17 uur.
Ik herken dit. Het zoontje (ook 4,5) van mijn gastouder heeft dit ook. Ben daar vaak nog een uur na de opvangtijd omdat we het onwijs goed kunnen vinden en altijd nog ff lekker een bak (of 3) koffie doen en zitten kleppen. Haar zoontje doet dat dan dus inderdaad ook. Zelf negeert ze het na twee keer uitleggen of 'nee' zeggen op wat dan ook. Zoontje doet dan (in mijn ogen, voor haar is het ongetwijfeld héél vervelend..) heel grappig zijn protest. Heel hoog miepen, zeuren,jengelen en vervolgens zichzelf letterlijk in allerlei bochten wringen. Hij kronkelt erbij als een soort van wormpje op de grond. Geen aandacht aan besteden werkt bij hem redelijk okee, maar ik zie hem dan ook maar een uurtje op een dag ofzo..
Tis al fijn dat er herkenning is soms twijfel ik wel of ik dan wat verkeerd doe ofzo, maar volgens mij hoort het gewoon bij haar karakter... Probeer haar echt te leren dat huilen niet de oplossing is. Hier is ze op school ook poeslief en aardig, soms wat kattig, maar die huilbuien kennen de juffen niet van haar, die bewaart ze voor thuis. Ook bij Oma (oppas) niet, dat bewaart ze voor mij als ik haar op kom halen.
Hmm even wat we vanochtend hadden.. Eerst stond ze klokslag 7 uur in onze kamer vol volume te zingen dat ze uit bed mocht. Toen ik grumpy reageerde dat ze terug naar d'r kamer kon gaan om even te spelen tot ik d'r kwam halen... Was het huilen. Bij het brood smeren stonden de traantjes al klaar toen ze dacht dat ze niet zelf d'r krentenbol mocht smeren.. Maar goed dat mocht wel dus dat scheelde weer. Echter... Toen ze na een halve cm pindakaas nog meer pindakaas pakte even het mes overgenomen om het uit te smeren en een beetje op de andere helft over te smeren. Huis te klein... Er moest worst op die andere helft! (Worst op een krentenbol mag van mij nooit.. Weet ze best en is dus geen reden om het huis op z'n kop te zetten) Huilen dat we aan de bar aten ipv aan tafel. (Doen we ook elke dag.. Geen idee waarom dat nu een probleem moet zijn) Huilen toen ik de ritsen van d'r snowboots niet vast wilde maken. Huilen toen de slee niet mee mocht ivm te weinig sneeuw onderweg. Huilen toen ze viel.. Natuurlijk Maar ze was echt zo boos want het was mijn schuld dat ze door moest lopen dus ook mijn schuld dat ze zo gevallen was en ik zou dat toch zeker ook niet leuk vinden als ze dat bij mij zou doen. (Niet dat ze echt viel hoor.. Ik had namelijk d'r hand vast) Eenmaal thuis... Een flinke kop espresso En toen was te gelukkig bijna half 9 en waren we op school.
Hehe tja... Bij jou voelt ze zich veilig. Dat is een compliment op zich. Verder word ik er horendol van.... Maarja stel ze zou het bij ook niet meer doen... Dat zou echt niet goedkomen
Nee je zegt niets geks Vaak speelt ook nog mee dat ze in de klas gewoon mee hobbelen met de meute...dus dan merken ze hun eigen vermoeidheid niet zo en gaan we gewoon mee in de flow Thuis komt inderdaad alles eruit! Hier ook zo herkenbaar, afgelopen 2 dagen weer drama's gehad om de kleinste dingen met mn dochter van 4,5jr. O zo vermoeiend En ze is doodop. En ja waar doe je dan slim aan......ik geef haar zoveel mogelijk rust thuis. Vorige week een dagje thuis gehouden, maar dit wil ik ook niet elke week doen want dan maakt ze daar ook weer stennis om. Maar goed, vanochtend komt ze dan opeens weer vrolijk zingend haar bed uit
Herkenbaar! M is superlief, meegaand etc op school en bij vriendjes. Dat kost haar wel energie en moet dus ontladen. Dat doet ze bij de personen bij wie ze zich het allerveiligst voelt: papa, mama en in mindere mate opa en oma. Ik was ook zo. Werd naarmate ik ouder werd eerder erger dan minder: spanning kropte ik op ... Als M dit blijft doen dan mag ze op yoga
Overigens is het wel iets dat met golven komt. Voor de kerstvakantie bijvoorbeeld (Sint, verjaardag, kerst). Dan mag ze ook een dagje schoolziek zijn. Ik probeer in die drukke periodes wat meer rust in te bouwen, matig met speelafspraakjes, op tijd naar bed, veel naar buiten.