Daar ben ik het volledig mee eens. Ik vind het sowieso al belangrijk dat er tijd overblijft voor de partners. Papa de hele dag werken en dan naar zolder zeker? Onze zoon slaapt lekker in zijn eigen ledikant en het bed is voor papa en mama. (Met uitzondering van het weekend in de ochtenden)
Poh nee.. Alleen als het echt, maar dan ook echt niet anders kan... Mijn bed is de enige plek waar ik echt volledig tot rust kan komen.. Een plekje voor pappa en mamma samen.. Maar als ze zou gaan spoken 's nachts (gebeurt nu (nog) niet..*knock on wood*) dan zou het een optie kunnen zijn..maar nee, liever niet. De oudste kan van haar eigen kamer af, maar komt eigenlijk nooit onze kamer op..nog niet iig! In de weekenden liggen we wel vaker met zn viertjes op bed!
Hij ligt nog lekker op onze kamer in een wieg. Deze heb ik tegen mijn kant van het bed aan geschoven en als hij komt voor een.voeding leg ik hem daar neer en slapen we na de voeding heerlijk samen verder. De ene keer is dit 3 uur in de nacht, de andere keer half 6. Hij slaapt moeilijk in en heb geen zin om midden in de nacht hier mee te tobben... dus voor mijn eigen nachtrust die toch al kort is, is t zo t beste!
Onze nieuwe baby slaapt in de cosleeper naast mij. De eerste nachten lag hij meestal tussenin, omdat zelfs de cosleeper nog niet dichtbij genoeg was naar zijn smaak, maar nu heeft hij al twee nachten in zijn eigen bedje geslapen. Hij is heel rustig 's nachts, zolang we geen last van elkaar hebben mag hij daar van mij blijven slapen. Onze oudste twee sliepen in het begin ook in onze kamer (eerste nachten ook in ons bed), maar die waren nogal onrustig 's nachts en dan hielden we elkaar wakker, dus die gingen na een paar weken naar hun eigen kamertje. Jongste heeft een lange periode van heel slecht slapen gehad en toen sliep hij ook tussenin, dat hielp wel eens, maar vaak ook niet en dan lag hij tussenin net zo hard te huilen als in zijn eigen bed.
Ik moest dr niet aan denken... Wij hebben het wiegje wel op onze kamer staan, omdat we verder geen andere kamer beschikbaar hebben, maar zou haar niet standaard tussen ons in willen hebben... Waar moet je dan heen als je intiem wilt zijn met elkaar? Als het echt niet anders kon zou ik nog eerder voor zo'n co-sleeper gaan denk ik... Maarja, liever nog een eigen kamertje voor haar zelf...
Hier slaapt ze tegenwoordig in d'r eigen kamertje, maar ze heeft tot 9 maanden bij mij op de kamer geslapen. Wel in d'r eigen ledikantje. Als ze 's ochtend d'r eerste flesje op heeft, slaapt ze nog wel altijd even bij me (2 á 3 uurtjes).
Jep, wij slapen ook samen, voor ons is het normaal (geworden)... Mannetje is van begin af aan een slechte slaper geweest (huilbaby tot plm 9 mnd) en tot een paar weken terug waren de nachten goed slapen op 1 hand te tellen... In eerste instantie stond zijn wiegje bij ons op de kamer, daarna het ledikant, maar omdat hij zo slecht sliep belandde hij iedere nacht na een paar uur bij ons in bed en dan ging het prima. Ons bed is niet heel groot (1.40m breed) dus dat werd krapper en warmer, wat er uiteindelijk in resulteerde dat 1 van ons vaak op de bank of het logeerbed kroop, meestal manlief... Nu hebben we sinds een paar weken een peuterbed staan, en die aan ons bed gezet, en we slapen alledrie weer heerlijk! Eigenlijk hebben we nu een soort familiebed gecreeërd, en van mij mag dat zo blijven tot hij zelf vraagt of hij naar zijn eigen kamer mag... Het is zo genieten, 's ochtends een warm handje in je gezicht en dan: Heeeeeeee... Mama... En vervolgens een hele dikke knuffel krijgen! Ik zou niet anders meer willen, het is heerlijk...
Waar? De bank, de tafel, wasmachine, badkamer... Ruimtes genoeg in huis, daar heb je een bed echt niet voor nodig!
Hier slapen we ook samen. De oudste eerst in de wieg, en slaapt nu wel op zijn eigen kamer, maar als hij wakker word komt hij bij ons. Geen probleem, lekker knus met ze 3e De jongste ligt sinds de geboorte bij ons, de eerste 8 weken ongeveer tussen ons in en nu in een co-sleeper gemaakt van zijn ledikantje. Hij huilt, zoals iemand hier al zei dus bijna nooit. Ik word idd ook wakker omdat hij op zijn handjes sabbelt sochtends dus dan maak ik meteen zijn flesje klaar. Als hij savonds wakker word is het maar 1 beweging en hij ligt naast me en dan slaapt hij verder Ik vind het heerlijk! Zo hebben wij het:
Hier de tot ongeveer 1 jaar constant samen geslapen nu af en toe nog. Niks raars aan! Laat ze maar kletsen!
De eerste maanden in de wieg naast me of op een aankleedkussen tussen ons in. nu alleen nog als ze niet lekker is bij ons, maar dan wil ze helaas niet slapen. Vind het heerlijk als ze bij ons ligt.
Ik moet er niet aan denken! Ben blij dat ze gewoon zonder mij kan slapen en heerlijk doorslaapt. Ik wens je alvast succes met het afbouwen/afleren... Ik ken kinderen die op hun 4e nig steeds tussenin lagen, of mama moest zelfde tijd naar bed omspdat het anders drama was...
Vind dit wel een beetje negatief beeld ervan. Het is bij de meeste in dit topic niet zo dat ze samen met hun kindje slapen omdat het MOET omdat de kindjes anders niet meer kunnen slapen, maar meer omdat het zo fijn is! Jou sneer van succes alvast met afbouwen en de zin die erna volgt vind ik ook niet erg aardig. Prima dat jij er een andere visie over hebt, maar respecteer mensen die er anders over denken dan ook. Daarnaast hoeft het helemaal niet zo te gaan. Mijn oudste is nu 2 en slaapt prima in zijn eigen bedje. Als hij bang is of naar heeft gedroomd mag hij gewoon bij ons in bed, en leggen we hem eventueel later weer over in zijn eigen bedje zonder problemen. Wij (man en ik) doen het omdat we het naar vinden om het kindje na 9 maanden lekker knus in je buik gehad te hebben meteen in een eigen kamer te leggen. Hij ligt dus gewoon bij ons, zodat hij altijd 1 van ons bij zich heeft, merk ook aan hem dat hij heel ontspannen is. Dit is overigens geen aanval naar de mama's die hun kindje vanaf dag 1 in de eigen slaapkamer leggen. Dat is ieders eigen keus, maar zo kijk ik er gewoon tegenaan.
Samen slapen is juist heel natuurlijk. Zeker voor een kleine baby. Je vangst signalen veel sneller op en het schijnt dat baby's luisteren naar jou ademhaling en meegaan in dat ritme. Daardoor is er verminderd kans op wiegendood. Samen slapen moet wel veilig. Ik zou nooit alcohol drinken of verdovende medicijnen gebruiken als mijn kindje naast me slaapt in de co-sleeper. Ook het gebruik van dekbedden en kussen moet je goed opletten. Afbouwen gaat trouwens ook heel natuurlijk. Als ze een beetje regelmaat in haar slaapjes krijgt overdag, leg ik haar in haar eigen bedje. (nu slaapt ze bij me ook overdag in de kinderwagen) Zodra ze door haar bedje gaat kruipen en haar duipje goed pakt zodat ze hele nacht heerlijk doorslaapt, ga ik erover denken dat ze op haar eigen kamertje kan slapen. Maar zoiezo slaapt ze bij me totdat het niet meer prettig is. Van mijn partner en mijn kant of haar kant.
Zo doen wij het ook. Ik leg hem 's avonds in zijn eigen bedje en na de nachtvoeding of vroege ochtendvoeding slaapt hij tussen ons in weer door. Super gezellig vind ik dat!!
De eerste 7 weken heeft ie wel bij ons op de kamer geslapen in de kinderwagenbak, dat levert ook niet echt vreemde blikken op denk ik...net zo min als een kind wat midden in de nacht (ziekjes) wakker wordt en tussen papa en mama kruipt dat zou doen denk ik maar een kind van 1-2 jaar wat gewoon standaard élke nacht bij de ouders slaapt levert meer vreemde blikken op denk ik...ook van mij dus maar ieder z'n ding.
Ze zeggen dat het gevaarlijk kan zijn he.. tjah. Ik vertel het overgins niemand, behalve mensen waar ik erg close mee ben. Gaat niemand verder aan zoiets ook. Mijn eerste sliep de eerste 3 maandjes gewoon op mijn borst of op de arm. En de 2de slaapt ook bij mama in bedje, tjah. Ik voel me daar goed bij en heb het idee dat mijn kindjes dat nodig hebben. Mijn 2de vind het heeeerlijk.. Het ligt voor mij nietzo lekker, maar heb al 9 maanden niet lekker kunnen slapen, kunnen die 3 er ook nog wel bij.
De eerste drie maanden deden we het nog wel eens, maar toen zijn we er mee op gehouden. We sliepen alle drie onrustig. Een enkele keer komt het nog wel eens voor als hij heel overstuur wakker wordt en ontroostbaar is. Ik vind het fijn dat hij lekker in zn eigen bedje slaapt.
De meeste kinderen houden er zelf mee op hoor. Zo'n drama is het niet. Er zijn ook genoeg kinderen die hele avonden spoken en op hun eigen kamer liggen. En de mensen die hier samen slapen, kiezen er bewust voor. Zo ook wij. Ik hoor mijn dochter direct als ze wakker wordt en vind een klein baby'tje op een kamertje alleen eerlijk gezegd erg onnatuurlijk... maar dat zeg ik ook niet tegen de mensen die daarvoor kiezen.