Hey die had ik bedacht....ging toch over het klaarkomen van de vrouw en wat de bmmond dan doet en toen werd het stofzuigen
Stofzuigen is ook een mooie. M'n vriend en ik hebben afgesproken gewoon seks te hebben wanneer we zin hebben en als ik merk dat m'n eisprong er aan komt extra seksen. Ik hoop eigenlijk dat ik deze keer wel gelijk weer een eisprong heb, aangezien het nu vrij vroeg al mis is gegaan.
@ Lov, ja ik zit me nu te bedenken dat ik na Dilan ook 4 weken later ongi werd. Want toen baalde ik er nog zo van, had 3 weken gevloeid van de bevalling en een week later weer van de ongi.... maar toen was ik er verder niet mee bezig of ik nou wel of geen eisprong had gehad
Ik moet er nog steeds om giechelen @Bella, ik weet ik moet af en toe ook gewoon echt huilen en dat doe ik dan maar ook. Ik word er ook vaak mee geconfronteerd. Afgelopen donderdag mijn collega weer gezien die haar kindje vlak voor de kerst heeft verloren. We vielen huilend in elkaars armen. Gisteren te horen gekregen dat een andere collega is bevallen van haar tweede kindje. Op dat moment is het gewoon heel moeilijk. @Dido, het vrijen moet inderdaad ook geen verplichting zijn. Ik vind het nu wel extra fijn om dicht bij mijn vriend te zijn. We knuffelen ook veel.
@ Lov, ja dat weet ik dus niet hoe dat zit. Als ik na een zwangerschap van 40 weken, dan toch al na 2 weken een ei heb gehad, denk ik dat er toen ook gewoon nog HCG in heeft gezeten. Kan haast niet anders. Toen ook niet getest, nu wel lastig want dan kan ik het niet vergelijken Want als er nu dus ook nog HCG in zit, dan heeft een ovutest ook geen nut. Ja dan zou ik het over 2 weken weten als ik weer ongi word haha.. @ Ikapika, ja snap t heel goed hoor en je moet ook gewoon lekker huilen als je je er weer rot over voelt. Mag best. Ik moet heel eerlijk zeggen, dat ik dat niet heb, andere die zwanger zijn of bevallen.. Mijn schoonzusje is nu 38 weken zwanger en zij gaat over 2 weken bevallen. Ik kijk er zelfs naar uit, maar misschien ook omdat het mijn peetkindje is Alleen waar ik wel een beetje tegenop zie is om op die verlos afdeling te komen, maar dat zal ik ooit nog wel met mijn eigen bevalling ook hebben denk ik... maarja zolang het gewoon niet dezelfde kamer is, zal het wel goedkomen
Ik vind het zo bijzonder om te ervaren hoeveel verdriet iemand kan hebben om een miskraam. Dat kun je je niet voorstellen, tenzij je het zelf mee hebt gemaakt! Manlief en ik gaan er deze maand ook gewoon weer voor. We zien het wel. Ik gebruik bewust geen ovulatietesten. Bij ons zoontje was het pas in ronde 23 raak. Deze tijd leverde veel stress en emoties op. Bij deze zwangerschap was ik veel meer ontspannen en hoopvol. Het was ook in 2 maanden raak! Ik ga zo maar lekker in bed tv kijken. Manlief is sporten. Ik voel me goed dus hij kon wel even weg. Ben wel moe van de hele dag. We hebben samen besloten het kindje in de tuin van mijn schoonouders te begraven (in onze tuin kan dit niet). De grond is nu de hard dus het kindje maar in een bakje in de vriezer gedaan. Klinkt gek maar wist ook niet waar ik het anders moest bewaren.
@BellaNoa Ik vind het bewonderingswaardig dat je zo met andere zwangeren om kan gaan. Dat ligt bij mij nog erg gevoelig. Een nicht van m'n vriend is bijna uitgerekend en ik moet er echt niet aan denken haar nu te zien. Is nog even te confronterend. En op het werk heb ik een collega die nu een heel mooi bollend buikje heeft. Het pijnlijke bij haar is dat zij uitgerekend is rond de tijd dat ik van m'n eerste miskraam was uitgerekend. Kan zij ook niks aan doen, maar komt dan weer zo dichtbij.
@ Dido, ik denk gewoon dat het komt omdat ik al over die drempel heen moest komen. Toen ik namelijk ingeleid werd, steeds die cytotec tabletten kreeg mocht ik tussendoor wel gewoon rondlopen in het ziekenhuis, totdat de weeën begonnen of mijn vliezen zouden breken. Ik had het kamertje helemaal achterin de verlosafdeling, waardoor ik dus steeds over de hele afdeling moest lopen. Waar je zwangere ziet, of mensen die net met een baby naar buiten rijden etc. Dat was toen wel echt confronterend, want ik zou met niks naar buiten rijden... maar daardoor ben je wel over een drempel heen gegaan denk ik. Wij kwamen toen bij de liften zelfs een oude bekende tegen. Die vol trots naar ML toe liep dat hij vader was geworden en aan ML vroeg of wij vandaag ook gingen bevallen.... (hij wist nog van niks), nou dat was pas een raar moment! ML zei de waarheid dat wij zouden bevallen van een kindje dat zou gaan overlijden en ja die jongen wist ook niet meer wat ie moest zeggen, je kunt de situatie wel inschatten
Oh Dido... dat herken ik ook. Zaterdag gaan we vrienden helpen grote spullen halen voor hun babykamer. Wij hebben een grote auto en zij niet. We hadden allang afgesproken om ze te helpen, maar ik vind het wel eng om haar te zien. Ik ben zo bang om te huilen en wil haar niet kwetsen met mijn tranen. Zij is immers zo gelukkig. En ik kijk ook echt uit naar haar kindje. Het is ook zo raar als ik over dit jaar nadenk. Ik zou vlak voor de zomervakantie met verlof gaan en pas eind november terugkomen, maar nu maak ik het schooljaar gewoon af en begin ik gewoon weer. met een nieuwe groep. Wie weet ben ik nu wel halverwege het schooljaar 'even' weg. Laatst vroeg een kind in mijn groep wanneer ik eens een kindje in mijn buik heb. Tja, dan schieten de tranen weer in mijn ogen.
Gek he, je planning wordt ineens anders.... Denk ook dat we straks allemaal weer aan ons kindje denken als de maand aanbreekt dat we uitgerekend zouden zijn. Ook al ben je dan weer zwanger, dit kindje was ook zo enorm gewenst!
Nee, heb er geen meer liggen maar zit er nu wel aan te denken om ze maar weer te bestellen zodat ik een keer kan kijken. Doe veel om niet geprikt te hoeven worden. @ Bellanoa. Wat heftig! Zo iets hadden wij 2 keer. Op de OK werd ik door iedereen gefeliciteerd. Ik werd een beetje geleefd dus had alleen gezegd het is niet goed. En toen we thuis kwamen had mijn vriend mijn tas buiten laten staan. ( hij was meer met mij bezig de schat) En toen belde de buurman aan. Hij gefeliciteerde ons nog met de zwangerschap. Tja maar meteen gezegd dat ik een mk had gehad. Hij is wel meteen bij alle buren geweest en kregen 15 minuten later een super mooie bos bloemen en een super lief kaartje! Ze hadden het zelf ook mee gemaakt...
Jeetje Bella, dat is heftig. Aan een kant snap ik niet waarom men vrouwen zoals in jouw situatie op de verlosafdeling laten liggen. Aan de andere kant is het zoals jij zegt dat je dan ook over een drempel bent. Toch blijf ik het wrang vinden.
Dat is ook hee confronterend zo'n vraag. Kan me goed voorstellen dat je daar emotioneel van wordt. Ik had m'n verlof beide keren ook al helemaal ingepland in m'n hoofd. Ik moet er ook niet aan denken dat iemand me nu zou vragen of wij niet inmiddels toe zijn aan kinderen. Weet niet hoe ik daarop zou reageren.
Ik ben nu 33 en iedereen verwacht het van ons. Er waren zelfs mensen die dachten dat we geen kinderen konden krijgen, omdat ik nog niet zwanger was.