zijn er mama's/papa's die bewust voor 1 kindje kiezen? Zit zo in twijfel. Van de ene kant zou ik graag een brusje voor onze meid willen, maar van de andere kant ben ik heel dankbaar dat we 1 vrolijke gezonde meid hebben. Het lijkt ook zo vanzelf sprekend dat je 2 kinderen hebt. Krijg wel eens de vraag of nummer 2 al onderweg is! 1tje is wel praktisch qua oppas en financieel.. Of zou het niet veel uitmaken op dat gebied? ik weet het niet meer..
Ik denk zelf dat wij het er ook bij 1 laten. Misschien over een paar jaar, als we verhuisd zijn, meer plek, nu kan sowieso echt niet. En daarnaast weet niet of ik het aan zal kunnen.. Heb ocs en wil zelf ook nog kunnen leven/genieten. Lastig he?
Ik ben zelf enig kind en ik moet je eerlijk zeggen, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets heb gemist.. Ik had een goeie vriendin in de buurt wonen en ik merk wel dat ik makkelijker contact leg met andere. Dat heb ik al vroeg geleerd, want als ik met iemand wou spelen moest ik toch een vreemd kindje aanspreken. Mijn man heeft echter 2 zussen en wil dan ook een broertje of zusje voor Mees.. We zijn er nog niet helemaal uit dus.. Maar enig kind zijn heb ik nooit erg gevonden!
Ik kan lichamelijk niet voor 2 kindjes zorgen dus wij laten het ook bij 1 kindje. Best moeilijk want voor mijn gevoel zou ik heel graag een 2e willen maar ik weet dat het niet verstandig is en ik het lichamelijk niet aan kan. Vriend wil er sowieso maar 1 (is ook alleen opgegroeid) dus hoe erg de stokken ook kriebelen, blijft het toch bij 1tje.
Ik weet niet of je het helemaal een bewuste keuze kunt noemen, maar wij weten zeker dat het er bij 1 blijft. Deze zwangerschap is medisch gezien voor mij beslist niet ongevaarlijk gebleken, we hebben bijna 12 jaar op dit kindje gewacht en gezien mijn historie en de zorg die de artsen hebben uitgesproken ten aanzien van zowel mijn gezondheid als die van de baby, hebben we besloten om niet het onderste uit de kan te willen. Als we straks ons kindje mogen verwelkomen zijn we de koning te rijk en hebben we al 1 kindje meer, dan we hadden durven dromen!
Wij hebben 2 jaar lang gezegd bewust voor 1 kindje te kiezen en het bij 1 te laten. Maar nu toch een maand geleden bevallen van nr2 Ik heb altijd gezegd het bij 1 kindje te houden, maar na 2 jaar begon het toch te kriebelen Ik vind wel dat als je een tweede kindje wil je dit niet moet doen omdat het leuk is voor broertje/zusje, maar puur voor jezelf. Een broertje of zusje is geen garantie dat het ook klikt, voor hetzelfde geld slaan ze elkaar de hersens in 1e zwangerschap 6 weken opgenomen gelegen en een tweede zwangerschap werd afgeraden door de gyn vanwege mijn zwakke gezondheid, maar gelukkig is alles goed gekomen en was deze zwangerschap 10x beter als de eerste Ik ben trouwens enigst kind thuis en vond het geweldig! Totaal niks gemist
Wij kiezen bewust voor 1 kind, gezien mijn gezondheid. Het is met 1 kindje al een risico dus die neem ik niet 2-maal..
Nee zou t persoonlijk niet bij 1 kindje willen houden... ook al vind ik t allemaal enorm spannend en eng... Op dit moment zit ik thuis met bekken problemen en komt er dus niet snel een 2e! Hopen echt nogmaals zwanger te mogen worden ik vind t zo'n wonder En verklaar me voor gek maar zou zo graag nog een x willen bevallen!!!!! Vond dat zo kicken en gaaf!! Vind zo balen van mijn bekken want wil liefst 3 maar je hebt t idd echt niet voor t zeggen
En heb zooooo vaak gehoord dat mensen t bij 1 kindje willen houden en t paar jaar later toch gaat kriebelen (moet natuurlijk wel lichamelijk mogelijk zijn)
Aangezien mijn man al wat ouder is (ik zelf ben 'pas' 26) denk ik niet dat we voor een 2e gaan. We wonen in een 3-kamerflat dus meer slaapkamers hebben we niet. We kunnen onze grote slaapkamer in 2en delen (de mogelijkheid is er al) maar ik vind het al een wonder dat er 1 grootgebracht wordt. Ik denk maar zo: je moet ze kunnen voeden, kleden en vooral naar school kunnen sturen! En ik heb liever 1 gezond kind goed in de kleding en naar een goede school, dan 3 thuis in de armoede.
Bij ons blijft het waarschijnlijk ook bij een kindje. Bij dochter heb ik tijdens de zwangerschap zoveel problemen gehad, oa ernstige BI en zwangerschapsvergiftiging. Dat S. Nog leeft en ik ook is wel een wonder. Tijdens het inleiden ging het hartstikke mis en zijn ze als een gek met mij naar de OK gerend. Ik ben dolblij met een gezonde dochter! Mijn gyneacoloog had dit nog nooit mee gemaakt, mag sowieso nooit meer ingeleid worden en ik vraag me af of me dit alles het wel waard is! Nu is het zo dat we haar financieel ook alles kunnen bieden, we leuke dingen kunnen ondernemen. Met twee kinderen doe je dat soort dingen denk ik toch minder gauw. En ja, ik vind een goede opleiding ook belangrijk. Wat je een geeft moet je nr 2 ook geven. Ik denk serieus dat we het hierbij houden. Zeg nooit nooit.... Wat mij het meeste kwetst is dat mensen het inderdaad vanzelfsprekend vinden dat je twee kinderen krijgt. S. kreeg zelfs vorig jaar met kerst (ze was toen 4 mnd) een boekje van mn schoonzus/schoonbroer van nijntje hoe je je kind kan vertellen dat er een broertje/zusje komt. Dat heeft mij vreselijk gekwetst. Ze weten dat wij geen nieuwe kinderwens hebben want we hebben er nooit een geheim van gemaakt en dan toch even steken! Deze kerst kwam weer een opmerking dat S. een goede grote zus zou zijn. Mijn reactie was heel bot.
Ben 40 en lichamelijk gezien ben ik al blij dat eentje gelukt is en nog zo goed ook ...verstand wint van het gevoel in deze dus Stijn blijft enig kind.
Hier nog zo iemand. Maar eerlijk is eerlijk, soms vind ik het wel moeilijk. Dus inderdaad, verstand wint het van gevoel.
Zei toevallig gisteravond nog tegen manlief dat ik nog een keer zwanger wil zijn maarja, ik ben me er ook vaak van bewust dat ik elke fase ook maar 1x zal meemaken dus extra moet genieten zeg maar...zie trouwens dat we ook nog gelijk mama geworden zijn, 8 december 2011
Wij houden het ook bewust bij eentje. Zwanger worden was voor ons niet vanzelfsprekend en zwanger zijn en bevallen vond ik erg zwaar. Ik heb hyperemesis gravidarum gehad tijdens de zwangerschap en dat vond ik heel heftig psychisch en fysiek. Ik durf dan ook niet het risico te nemen dat ik het nog een keer krijg. Daarnaast voelt ons gezin ook gewoon goed zo. Ik heb het ook definitief gemaakt, heb me een paar jaar terug laten steriliseren middels essure.
Ik twijfel ook heel erg... neig nu meer naar nog wel een kindje maar mijn man eerder van niet. Als de zwangerschap soepeler was gelopen zouden we er beiden denk ik positiever tegen aan kijken.. ik ben 9 maanden extreem misselijk geweest met min. 3 maanden in t zh in totaal... en opname thuis voor monitoring. Infuus elke x paar weken maagsonde en uiteindelijk tpv voeding (via bloed). echt.. tijdens de zwangerschap heb ik geroepen dit nooit meer te willen... maar twijfel nu dus al... je weet ten slotte nooit of t weer zo zal gaan... daarnaast kunnen wij niet via de normale weg zwanger worden maar is t via icsi uiteindelijk gelukt. Wel fijn om te lezen dat veel van.jullie het als enigkind juist als iets positiefs heeft ervaren! (was zelf met 4)
Wat veel reacties.. Ik vind het ook fijn om te lezen dat de kinderen zonder broers/zusjes het wel fijn vonden zo.. Vaak zeggen ze oh dat is zielig voor later, vooral als de ouders er niet meer zijn enz. Maar als ze leuke vrienden krijgen is dat precies hetzelfde. We hebben nog een paar jaar om te beslissen maar als mijn man de 40 heeft gepasseerd (nu 37) wil ik er sowieso niet meer aan beginnen.
Zowel mijn als ik zijn er beide over eens dat ons zoontje enigskind blijft. Ons gezin voelt zo compleet. En daarbij komen de praktische zaken zoals oppas,financieen er ook nog bij kijken.
Natuurlijk respecteer ik je mening maar mijn partner was 42 toen onze dochter geboren werd. Gaat prima hoor. Nu is hij erg jong voor zijn leeftijd maar ik begrijp het wel hoor je bent dan toch niet meer de jongste. Ik zelf ben pas 37 geworden en was 36 toen mijn dochtertje geboren werd. Dit is ook niet erg makkelijk gegaan. Dwz om zwanger te worden. Het zwanger zijn en de bevalling gingen prima. Ik wilde er ooit 3 maar besefte dat ik dat met mijn leeftijd waarschijnlijk niet meer ging redden dus had ik mij neergelegd bij tenminste 1. Mijn partner wil namelijk onder geen beding een tweede. Hij is zelf enigskind en vond dit ook altijd prima. Bij mij begint het toch weer te kriebelen merk ik. Ik zou ook graag deze bijzondere tijd nog een keer mee willen maken. Stiekem heb ik dus nog wel een diep verlangen voor een tweede maar ik realiseer me dat het vermoedelijk niet meer gaat gebeuren. Toch voel ik me gezegend met 1 gezonde schat van een meid!
Hier ook bewust 1, om dezelfde reden als bovenstaande.. En hoe fijn ik zwanger zijn ook vond, hoe bijzonder de bevalling. Ik zou het zo nog 10x doen.. Willen toch maar echt 1 kindje.. En m21 hier zegt iedereen ook tegen ons ; oh over een paar jaar gaat het kriebelen voor een 2de.. Nou uh nee en dat weer ik zeker.. Met 1 kindje ben je evengoed een gezinnetje hoor! Ieder z'n keus.. Wij zijn zo gelukkig!