Gevoelige vraag: opvoeden en grenzen stellen

Hier word niet omgekocht.

Ik zeg wel, bijvoorbeeld vandaag '' K, schiet eens op, je wilde toch een visje halen '' maar dat vind ik niet echt omkopen, hij wilt graag op woensdag een bakje kibbeling halen en als hij treuzelt dan heeft hij gewoon pech, wilt hij niet mee dan mag hij best blijven hangen maar dan ga ik niet nog naar de visboer. Hij krijgt dus de keus, of blijven spelen even met vriendjes op het schoolplein of een visje halen.

Ik moet ook altijd zo lachen om die mensen in de winkel '' Kom nu hier heen, dan mag jij een snoepje uitzoeken '' hihihi nee dat soort dingen doe ik niet, gewoon luisteren en mee komen als wij dat zeggen.

 

Ik doe daar niet aan mee.
Mijn kind wordt niet gemanipuleerd.
Heb daar zo'n hekel aan,als je dit niet doet,dan bla bla bla.
Hetzelfde met belonen. Op een gegeven moment gaat een kind niks meer uit zichzelf doen,want de beloningen worden op een gegeven moment te min.

Ik communiceer met mijn kind,leg hem uit hoe en waarom. Soms is hij weleens even boos,dan spreek ik hem toe dat ik snap dat hij iets anders wil,maar dat dat niet altijd kan. 5 of 10 minuutjes later heeft hij zich al in de situatie berust hoor.

 

Hahaha ja herken het wel. Ik heb me er ook wel schuldig aangemaakt maar je bereikt er niks mee je moet alleen maar meer toegeven. We zijn hier dus wel strenger in geworden. Laatst liepen we in de stad en wou D niet verder lopen. Hij stond midden in de stad te huilen en te schreeuwen, en dat ging maar door. Dus ik werd boos en zei ik tel tot 3 ben jij met 3 niet bij me dan loop ik door. Stond er een oudere dame naast me en zei: heel goed gedaan moeder want met 3 stond hij dus wel naast me. Moest er wel lachen.

Soms heb je niet altijd zin in de strijd die volgt

 

Zo doen wij het inderdaad ook, het is hier zelfs zo dat ik het woordje 1 niet eens in de mond hoef te nemen hihihi. Ben wel blij dat ze zo goed luisteren hier, en tuurlijk hebben ook mijn kinderen wel eens een but dag maar over het algemeen is het goed te doen.

 

Mijn eigen zoon is daar nog te jong voor. Maar ik haal regelmatig de kids van mijn zus op. Die proberen ook mijn grens op te zoeken. Maar ze moeten gewoon mee met mij punt. Niks omkopen. Ik heb op dat de verantwoordelijkheid voor hun en ze moeten naar mij luisteren, Tuurlijk vinden ze me dan even niet lief of worden ze vervelend. Daar kan ik we mee leven. Maar ze weten wel heel goed mijn grenzen.

 

Nee dat doe ik ook niet. Hij moet maar gewoon luisteren En als ik dan met een krijsend kind over straat moet, jammer dan.

Wat ik soms wel doe, als we ergens naar toe gaan, zeggen dat als hij heel lief is en heel goed luistert hij dan wat lekkers krijgt als we weer thuis zijn. Maar dat zeg ik dan op het moment dat we weg gaan en daarna herhaal ik het ook niet meer..

 

Ik heb hier de kieteldood regel ingelast.
Als meneer in een ik-wil-helemaal-niks moment zit,en hij net in een woede uitbarsting zit of net niet. Dan praat ik met hem,tel ook tot 3 en hij krijgt dan de kieteldood. Daarna is alles weer voorbij,en vraagt nergens meer om

 

Soms maak ik me daar schuldig aan omdat ik lichaamlijk nog maar weinig kan door de bevalling (was er bijna niet meer geweest) het is makkelijker dan een driftbui.


Maar ik doe het ook met avond eten.... Nog 1 hapje en dan krijg je een toetje

 

Ik koop mijn kindjes wel om... Soms werkt t tot 3 tellen niet, boos worden, weglopen etc... En ben er dan doorheen en lok ze dan idd met dan mag je wat uitkiezen, krijg je speelgoed, wat lekkers etc... Dan krijg ik me zin en tja hun ook Maarja gaat vanzelf vast over ... Hier gebeurd t dus wel en ja Soms lopen ze over me heen Maarja heb heus wel van alles geprobeerd en blijf t proberen maar soms zie ik geen andere uitweg ... Ik zit er nie mee, voel me niet gemanipuleerd en denk als ze wat ouder zijn en we nog beter kunnen communiceren en hun luisteren komt t vanzelf goed. Met mij is t ook goedgekomen , was ook rotverwend en vaak lokken ergens mee ...ik ben erna braaf geworden met de Tijd. Ieder zijn ding en mening

 

Omkopen gebeurt hier niet. Vraag iets 2x, de 3e keer tel ik tot 3, maar als ik 1 zeg luistert dochter meteen.

Zoonlief zit iets anders in elkaar (ook pas 1,5 dus moet nog even leren luisteren ), doe bij hem hetzelfde maar bij 1,2,3 telt ie gezellig mee en rent dan weg of gaat staan lachen Als we weg zijn gaat hij dan gewoon de buggy in en dat is vaak iets minder leuk..... (En ook niet zo gezellig voor mama).

 

Bedenk me net dat ik het soms toch doe, maar dan me in de vorm van een beloning denk ik...

Dochter vindt de dokter bijv. helemaal niet leuk, maar heb haar wel eens een ijsje beloofd. Eerst naar de dokter en als we thuiskomen mag je een ijsje uitkiezen. Ze ging er rennend naar toe en vertelde de dokter ook nog even welk ijsje ze ging nemen

 

Die ga ik invoeren. DANK JE WEL! ik heb een bijna 4 jarig jongentje wat toe is aan school en dus ook niet meer mee naar huis wilt vanaf het kinderdagverblijf.Meestal aan het einde van de dag doet mijn rug zeer en dus is het niet altijd makkelijk voor mij en moet ik meestal wel 1,2,3 ën dan luistert hij wel , maar ik het zonde vind om steeds negatief te moeten worden terwijl het eigenlijk heel logisch is dat hij wil blijven spelen.

 

Mimi,dat was dus ook mijn bedoeling! Wel iets duidelijk maken,maar geen negativiteit. Hier werkt het echt! Hoop voor je dat het bij jullie ook werkt!

 

Dit vind ik heel normaal en vind ik meer belonen voor iets wat spannend is als omkopen. Ze zal toch naar de dokter moeten maar op deze manier maak je het voor iedereen net even makkelijker.

Dat mag bij ons ook na een dokter (die ook wat doet dus niet bij longen/oren) is het wat lekkers.

Hier is het ook wel kom jassen en schoenen aan want we gaan eten bij opa en oma ofzo. Maar dat is dus in mijn ogen ook niet omkopen maar een een feit en helpt wel om de spullen wat sneller aan te krijgen..

 

Ja ik heb wel het idee dat hij hier wel in mee gaat, hij is erg van de grapjes en grollen. dus dit vind hij denk wel wat. ik mag het vanmiddag waarschijnlijk gelijk proberen, ze zitten nu op het kinderdag verblijf.

 

Hier wordt niet omgekocht. Ze heeft te luisteren en punt. Doet ze dat na 2 keer waarschuwen nog niet dan mag ze eerder verwachten dat die leuke programma op tv niet doorgaat dan dat ze een cadeautje krijgt.
Dit wordt overigens allemaal heel rustig gezegd, dus niet op een dreigende toon. Zelf ziet ze het nl als een keuze..of luisteren of inleveren.
Wanneer ze echt een driftbui heeft en geen stap verzet dan pak ik haar bij de hand, doe mijn ding en eenmaal thuis gaan we erover babbelen wanneer ze zelf zover is. Ik geef aan wat ik niet zo leuk vind en zij geeft haar eigen frustraties aan.
Ook komt het weleens voor dat ik het '1-2-3- systeem' gebruik maar dat is wanneer het echt menens is en dat weet ze zelf ook want ik kom nooit verder dan 1.

 

Nou bij bv ophalen kdv treuzelen mijn kinderen altijd heel erg. Moet nog even dit en dat. Mama loopt dan gewoon de deur weer uit... voor ik bij de deur ben staan ze al bij de jassen.

 

Ik doe het niet, dochter is nog veel te klein. Maar ik zie niet zo snel wat er fout is aan de methode zoals het in de OP staat.
Bedoel, heel NL werkt met uitruilen en onderhandelen.
Thuis zeg ik ook tegen mijn man "Als ik S naar bed breng, ruim jij dan even de vaatwasser in."
Het wordt in de OP gepresenteerd als iets negatiefs, maar is dat wel zo?

 

ik zal me er vast wel eens schuldig aan maken. maar als ik zeg dat hij moet komen en doet t niet en als de maat vol is dan is het over de schouder en mee. dan maar janken. sorry maar ik er zijn grenzen

maar ik zeg heus wel van wil je dat nog doen of dit!? dan zou ik maar gauw opschieten.