Een bevalling is sowieso niet zonder risico, of dat nou thuis gebeurt of in het ziekenhuis. Het risico van een zkh-bevalling is in NL niet kleiner dan van een thuisbevalling. Waar het wel iets vaker misgaat is bij bevallingen die worden overdragen van de 1e naar de 2e lijn (dus van eerstelijns vk naar een gynaecoloog).
Ik zou dolgraag een ruggenprik achter de hand willen hebben voor als ik het niet meer trek. Maar ik durf het niet aan. In de familie komt een zeer dun beenmergvlies voor, mijn tante is hierdoor gedeeltelijk verlamd geraakt door de ruggenprik. Haar lichaam kon er gewoon niet tegen. Zij wist natuurlijk niet dat ze dit had. Aangezien ik veel op mijn tantes lijk ga ik het risico niet nemen, ook mijn ouders raden mij met klem af om voor een ruggenprik te gaan. Ik ben nog in "discussie" met mijn gyn over een eventuele spoedkeizersnede. Ook dan komt er in geen geval een ruggenprik in, maar moet ik maar onder volledige narcose. Hier denkt hij zelf iets anders over... Dus zonder pijnstilling ga ik het avontuur aan! Ik hoop maar dat het vol te houden is. Vroeger hadden ze al die pijnbestrijding ook niet en er bevallen duizenden vrouwen per dag over de hele wereld zonder pijnbestrijding...dan kan ik het ook wel (zo praat ik mezelf kracht en positiviteit aan )
Ik bedoel er ook mee te zeggen dat de risico's er altijd zijn hoe of waar je ook bevalt, maar de risico's zijn niet dusdanig groot dat het geen optie zou mogen/kunnen zijn. Ik zou er in ieder geval niet mijn beslissing van af laten hangen. Ik lees hier dat veel dames eerder bang zijn voor (de mogelijke gevolgen van) een ruggeprik dan voor de pijn van de bevalling, en dat dit voor hen de doorslag geeft om het zonder pijnstilling te doen. Terwijl het in landen waar een ruggeprik gangbaar is vaak juist andersom is. En dat ik in die optiek dus goed begrijp dat er veel vrouwen zijn die wel op voorhand kiezen voor de ruggeprik.
Een thuisbevalling brengt natuurlijk niet meer risico's met zich mee dan een zhbevalling. En ik denk echt dat het meerendeel van de vrouwen in landen waar het de standaard is om een ruggenprik te krijgen tijdens de bevalling zich niet of nauwlijks (laten) infomeren over de nadelen van een ruggenprik.
Ik weet niet hoe het in andere landen zit natuurlijk, maar hier krijgt elke vrouw ruim voor de bevalling standaard een informatiegesprek in het ziekenhuis met de anesthesist zelf, voor het ruggeprik-gesprekje. Ook als je aangeeft geen ruggeprik te willen. Daarin krijg je uitgebreid over alle mogelijke risico's te horen en wat er precies gebeurt, wanneer je ervoor kunt kiezen etc. Kortom gewoon alle informatie. Maar zoals ik hierboven al zei, ik denk dat voor die vrouwen de mogelijke nadelen gewoon niet opwegen tegen de voordelen. Dat komt doordat het voor hen gangbaar is. In nederland wordt er heel anders tegenaan gekeken, en dus kiezen veel minder vrouwen voor die mogelijkheid. Ik denk dat hem daar het verschil in zit, en niet in de evt onnadenkendheid van 'buitenlanders'.
Ik ben thuisbevallen , dus zonder iets tegen de pijn. Was prima te doen. Wilde dit zelf. maar had ook weinig keus. Toen de vk kwam had ik al 8 cm
Mijn bedoeling was zonder ruggenprik, tijdens mijn zwangerschap altijd gedacht dat het wel pijn zou doen, maar dat het te doen zou moeten zijn. Tijdens de weeën ben ik van mening veranderd, wat een hel! Zo extreem pijnlijk, het was echt niet uit te houden. Daarom voor de prik gekozen, echt van de hel kom je dan in de hemel terecht. Een heel groot deel van de bevalling n plaats van extreem veel pijn, geen pijn meer!
Ik heb een vriendin die in Amerika woont en ook daar is het standaard dat je voor de bevalling een gesprek krijgt met een anesthesist over mogelijkheden tot pijnbestrijding. Ik kan me niet voorstellen dat je de ruggeprik in andere landen bij wijze van spreken bij een pakje boter krijgt Er zal daar heus ook wel aan patientenvoorlichting gedaan worden.
Bij de eerste ingeleid en dat was een hel. Heb toen gevraagd om een ruggeprik omdat het allemaal ook erg lang duurde (ontsluiten) Bij de 2e dacht ik wel weer een ruggeprik te willen maar het ging allemaal zo snel, wel pijnlijk, dat een ruggeprik niet eens ter sprake kwam. De bevalling was met 3 uurtjes gepiept van begin tot einde. Ik vind natuurlijke weeen met pauzes ertussen heel erg goed te hebben, had het nog wel een paar uurtjes vol kunnen houden. Dus het hangt een beetje van de situatie af. Ik zou ter plekke willen beslissen..
Spanje is zo'n land waar 90% onmiddellijk kiest voor epidurale. Het is zelfs raar als je het zonder wil proberen, je moet het echt aangeven dat je natuurlijk wil bevallen. Maar er wordt je wel gewezen op de voor- en nadelen van beiden. Waar ze hier dan wel raar over doen zijn weeënopwekkers, iets waar ik dan weer totaal geen probleem in zie.
Ik moet wel zeggen, ik ga hier naar de zwangerschapsles bij een vroedvrouw die wel ook heeft gezegd dat 90% de vrouwen zich laten leiden door wat hun moeder, familie en vrienden hebben gezegd over hun bevalling. Dus als je moeder heel makkelijk bevallen is, ga je er ook zo over denken terwijl als je altijd hebt moeten horen dat het zo zwaar was, je ook zo ingesteld gaat zijn. Mijn moeder was bijvoorbeeld klaar in 4 uurtjes en heeft altijd gezegd dat de weeën niet zo erg waren, maar eerder het knippen en naaien daarna...
Ik heb een ruggenprik gehad... Waarom zou je pijn gaan lijden als het niet hoeft? Hoewel, dat is niet helemaal waar. Ik had van tevoren wel aangegeven dat ik, indien nodig, pijnstilling wilde hebben en na 12 uur weeën en ontsluiting die niet op schoot was ik er toch wel heel blij mee. Maar inderdaad.... Het is niet niks. Ten eerste wordt je direct 'medisch' en het heeft ook best nadelen voor je kindje. Ze hebben mij één keer terug moeten halen omdat mijn bloeddruk ineens heel erg zakte. Dat laatste kan ook komen doordat ik eerder al morfine had gekregen omdat de anesthesist er nog niet was om de ruggenprik te zetten.
Hier geen ruggeprik en ook geen andere pijnstilling oid, geen moment spijt van. En ja, het doet pijn, maar 'pijn lijden' vind ik weer heel anders.
Alle 3 keren zonder pijnbestrijding en dat is me goed bevallen. Tuurlijk zal niet ontkennen dat het geen zeer doet, maar het was wel te doen.
'Lijden' vind ik te sterk klinken, natuurlijk doet 't pijn, maar ik weet heel goed waar ik het voor doe en dan kan ik het echt geen 'lijden' noemen. 'Lijden' vind ik iets onvrijwilligs. Dus een bevallende vrouw kan best 'pijn lijden', maar ik kies er bewust voor, dus is het geen 'lijden'
Haha, oke, dat snap ik dus gewoon niet, vrijwillig kiezen voor pijn Ik weet heel goed dat het pijn gaat doen, ook met pijnbestrijding, maar waarom niet de scherpe kantjes eraf halen door een ruggeprik oid?
Mja, het is voor mij een gevoelsbeslissing geloof ik, het is niet echt uit te leggen. Maar ik zou het echt zo weer doen hoor, inclusief de pijn. (Maar een blindedarmontsteking hoef ik niet nog eens, die pijn heb ik als veeel heftiger ervaren bijvoorbeeld. Bevalling staat qua pijnlijkste dingen niet in mijn top 3, gek genoeg )