En bovendien is het niet gelijk goed gegaan en heeft hij nabloedingen gehad waardoor het echt slecht met hem ging ik vind dan dat je echt snel naar huis gestuurd word hoor. Bovendien heb ik zelf nare ervaringen met ziekenhuizen enz dus ik had het er gewoon niet op dat ie zo vlug weer thuis was
Ja idd, mijn man vond het ook eng omdat ik helemaal draaierig was en veel pijn had. Dan kunnen ze je in het ziekenhuis beer een nachtje extra houden. Maar goed zoals ik al eerder zei: het komt allemaal door de bezuinigingen! Bovendien had ik zelf ook liever een nachtje gebleven.
Goh, dat lijkt me wel wat! Moet over anderhalve week naar de internist en zal het zeker bespreken. Ben alleen bang dat ze het hier niet doen..... Maar in de stad dus wel..martini?
het klinkt raar via je vagina haha maarja als het werkt why not, minder ingrijpend klinkt altijd goed!!
Mijn galblaas is verwijderd voordat ik zwanger werd. Was ook absoluut noodzakelijk, aangezien galsteenaanvallen vaker kunnen voorkomen als je zwanger bent. En dat wil je niet! Hier ook dmv laparascopie gedaan. Dat doen ze tegenwoordig vrijwel overal! In sommige gevallen, bijv als je littekenweefsel hebt van eerdere operaties, is er wel een gewone buikoperatie nodig en dus ook een lang herstel. Hier drie sneetjes; eentje in de navel, een onder mijn borsten in het midden en nog eentje ergens in aan de zijkant van mijn buik. De eerste week was een drama, veel pijn, vooral bij de navel. Gemene snee en nog last van opgeblazen gevoel door het gas. Zag spoedig herstel somber in en toch na die eerste week ging het heel erg snel en na 2 weken kon ik alles weer en had ik nergens last meer van. Onwijs fijn dat ik zo'n aanval noooooit meer mee hoef te maken!
Pijn die je beschrijft is heel herkenbaar tijdens die eerste dagen. Mede daarom heb ik in totaal 3 dagen in het zh gelegen ipv de gebruikelijke 1 nacht. Ik vond het nog te heftig om naar huis te gaan. Niets doen, lekker blijven liggen en je laten verwennen en verzorgen. Je zult snel opknappen!
Inderdaad in het Martini, volgens mij kan jij je nog wel naar hun doorverwijzen worden hoor. Als je meer info erover wil kan ik Habib wel vragen voor je. De vrouw die hij geopereerd had was na een dag hersteld.
Volgens mij kunnen ze zo via de baarmoeder heel makkelijk bij de galblaas. Precies hoe en wat moet ik even aan manlief vragen...maar ik vergeet nooit meer hoe enthousiast hij over deze operatie thuiskwam!
Ik heb zo geen link, ben niet thuis. Zodra ik thuis ben en manlief terug van squashen zou ik het hem eens vragen.
ik mocht ook de volgende dag al naar huis, de dag van de operatie had ik erg veel pijn, ik vraag nooit om morfine omdat ik daar echt ziek van word, maar ik hield het niet meer uit van de pijn, kon alleen maar janken. na de morfine spuit flink over gegeven, uren geslapen, en de volgende dag voelde ik me veel beter. ik kon het met 4 paracetamolletjes perdag af. alleen rechts in zijn zij heb ik heel lang pijn gehouden, nu (5 week geleden) heb ik nog wel eens last van het litteken bij mijn navel, voornamelijk met spijkerbroeken. en met eten moet ik nog wel oppassen hoor, te vet eten, dan is het meteen mis, niet kwa pijn, maar wel kwa ontlasting na 3 dagen kon ik alweer heel veel, liep ook al kleine stukjes met de honden (max 15 min)
Heb hem even snel gebeld, het gaat dus via vagina en niet de baarmoeder. Ze kunnen zo bij de buik komen, maken een kleine incisie en halen daardoor de galblaas eruit.
Klinkt goed! Ik ga het er zeker over hebben met de internist. Hopelijk doen ze het hier ook...maar denk het niet. En anders maar naar de stad, liever een korter herstel omdat ik toch bijna altijd alleen ben met de kids. Die operatie heet een transvaginale operatie voor verwijdering van de galblaas?? Doen ze het onder algehele narcose? moet dan zeker wel een katheter? (mijn grote angst...erg hé)
Het heeft een hele moeilijke naam haha maar begint met transvaginaal . Het gaat wel onder algehele narcose...of je een katheter moet geen idee, maar geloof me dat valt reuze mee en word vaak pas gedaan onder narcose.
Ik heb 8 dagen in t het ziekenhuis gelegen, en daarna nog een week of 6/8 uit de roulatie geweest. Ik heb uiteindelijk anderhalf jaar pijn en psychische klachten gehad. Maar ik was dan blijkbaar een uiterst geval die er bijna aan onderdoor is gegaan, met 2 kids op dat moment.
Maar je kan toch alleen steentjes krijgen die dan naar je lever gaan dan? Alleen is zn aanval dan toch minder heftig, of heb ik dat verkeerd gehoord? Want aangezien ze niet meer naar je galblaas kunnen? Ik kan gelukkig weer alles eten na de operatie en voel me beter dan ooit. wij hebben grote wens voor een 2de.. maar door dat het nog erg in me hoofd zit galstenen ben ik bang dat ik het weer krijg....hoe gek het ook klinkt! Heb het toen die tijd aan de chirurg gevraagd en die zei dat het niet meer mogelijk is....Maarja, elke lichaam is natuurlijk anders. Daarom was ik ook zo benieuwd of hier meiden zijn die zwanger zijn geworden na de operatie en hoe dat verliep...
Jeetje heftig als je het dan weer krijgt. Daar zit je toch ook niet op te wachte.... Maar (misschien dom) ik snap niet goed hoe je evengoed die aanvallen nog kan krijgen als je galblaas weg is? Word het dan veroorzaakt door je galwegen?
Bij mij is de galblaas 5 weken na bevalling eerste kindje verwijderd, had tijdens de zwangerschap minstens 1 x per week en soms nog vaker galsteenaanvallen, nierstenen. 3 weken na de bevalling opgenomen in het ziekenhuis met ontstoken alvleesklier. 2 weken daarna dus verwijderd. 6 maanden daarna was ik weer zwanger, heb gelukkig nooit weer een steentje gezien of aanval gehad. Kan alleen geen vette gerechten eten zonder misselijk of moe te worden. Dus niet weerhouden, ik weet hoe vreselijk de pijn is als je hoogzwanger die aanvallen hebt, allemachtig, ben zo blij dat ik daar af ben!
Durf het niet precies te zeggen hoe dat dan gaat Tirza. Maar iemand hier heeft het nog wel gehad dus die kan het je vast vertellen denk ik.