Ja die galstenen zijn echt drama. ik heb het echt als een hel ervaren. heb zelf huilend op dr grond gelegen van de pijn. Lijkt me helemaal heftig als je op dat moment ook zwanger bent zeg, poeh! Ik heb in de tussen tijd dat ze me niet wouden opereren ook 2 keer een alvleesklier onsteking door een steentje gehad. uiteindelijk ben ik pas 2 maanden na de eerste aanval geopereerd. Alleen vind ik het een ''eng'' idee om weer zwanger te raken...omdat het toch noch ergens in me achterhoofd speelt. Ik kan gelukkig alles eten, en at voor en tijdens me zwangerschap al niet vet. dus ik denk dat het puur door de zwangerschap is onstaan die gal...daarom ook zo bang dat het nu weer zal gebeuren...Ondanks dat er geen galblaas meer is?!
Ja die galstenen zijn echt drama. ik heb het echt als een hel ervaren. heb zelf huilend op dr grond gelegen van de pijn. Lijkt me helemaal heftig als je op dat moment ook zwanger bent zeg, poeh! Ik heb in de tussen tijd dat ze me niet wouden opereren ook 2 keer een alvleesklier onsteking door een steentje gehad. uiteindelijk ben ik pas 2 maanden na de eerste aanval geopereerd. Alleen vind ik het een ''eng'' idee om weer zwanger te raken...omdat het toch noch ergens in me achterhoofd speelt. Ik kan gelukkig alles eten, en at voor en tijdens me zwangerschap al niet vet. dus ik denk dat het puur door de zwangerschap is onstaan die gal...daarom ook zo bang dat het nu weer zal gebeuren...Ondanks dat er geen galblaas meer is?!
Ja daar was ik ook bang voor maar ik heb sindsdien nooit meer een galaanval of niersteen meer gezien, voor de zwangerschap ook nooit gehad dus ik denk dat het bij mij net als bij jou puur door de zwangerschap is gekomen. Je weet natuurlijk nooit of t weer terug komt, ik denk dat de kans veel groter is van niet dan wel. Als ze mij zouden vragen nog een keer die zwangerschap te voldragen voor een derde kindje weet ik niet of ik dat zou doen. Wat heeft het lang geduurd voor je geopereerd werd? Maar met een ontstoken alvleesklier mag je niet onder het mes he. Wat bij mij hielp tegen de pijn was op een koude tegel te gaan zitten op het balkon. heel raar maar doordat mijn lichaam zich ging focussen op de kou viel de pijn iets weg. Maar zeeeeeer!! mocht ook alleen paracetamols tegen de pijn ivm de zwangerschap. Maar goed, ik zou het er op wagen als ik jou was! (opnieuw zwanger worden)
Jeetje dat is ook zo want je mag dan natuurlijk geen andere medicijnen tijdens de zwangerschap. Maar heeft dat verder geen invloed gehad op je kindje dan? Ik werd elke keer doodleuk naar huis gestuurd op de ehbo.. '' kijk het maar aan, als het erger word kom je terug!'' belachelijk vond ik het. kronkelde van de pijn dat zagen ze allemaal. al vind ik, hadden ze me toen meteen geopereerd was er nooit een alveesklier onsteking gekomen...Maarja die kwam er dus wel. 2 weken opgenomen, daarna wachten tot het weg was...en ja hoor net toen ik afspraak kon maken voor de operatie had ik hem voor de 2de keer. Maar je voelt je ook goed ziek he? ik werd opbegeven moment ook echt geel.. Maar morphine vond ik op dat moment echt heerlijk als ik het kreeg haha. Gelukkig dat je tijdens je 2de zwangerschap nergens last meer van heb gehad! Kan jou angst daar in goed voorstellen omdat ik het zelf ook heel erg heb...en ja wat is dan wijsheid?! Bedoel je dan een zwangerschap weer voldragen met galstenen?
Nee het heeft geen invloed gehad op ons kindje, wel is het met 38 weken gehaald omdat ik steeds zwakker werd door de heftigere aanvallen, als ik een aanval had gehad moest ik zeker 1 hele dag bijkomen en als dan je bevalling begint is dat niet fijn. Ook ben ik die zwangerschap ruim 14 kilo afgevallen doordat ik niks kon verdragen qua eten, heb veel geleefd op brinta, milde producen en groente en fruit Met paracetamol heb ik me beperkt tot echt de aanvallen maarja de stress van dat moment is natuurlijk ook niet goed voor je ongeboren kindje. Bevalling was trouwens peuleschil vergeleken met die aanvallen! Ik bedoelde een zwangerschap met aanvallen, die zou ik niet graag over willen doen. Maar wat je ervoor terug krijgt is natuurlijk 1.000.000 aanvallen waard Jeetje was je helemaal geel verkleurd? dat heb ik niet gehad, mijn kamergenoot in het ziekenhuis wel, die was ook geel. En ja morfine, lekker he? Ik denk dat je het voor jezelf moet afwegen, ik zou het er toch wel voor over hebben denk ik aangezien je er een prachtig kindje voor terug zou krijgen en wie weet heb je mazzel en krijg je geen last. moeilijk he?
Ik maak hele kleine stenen aan en die gaan dan in de galwegen zitten doordat de baby op de galwegen drukt zijn die vernauwd en stoomt de gal niet goed door. Ik moet nog steeds 2x per jaar op controle voor galstenen. Ik slik ook ursachol omdat er iets verstoord is ofzo met de galzouten. Ik ben gewoon een pechvogel ik ben er echt 2 jaar goed ziek van geweest want tussen de 2 zwangerschappen in bleef ik ook aanvallen houden heb ook erg veel onderzoeken gehad. Toen was het opeens rustig werden we zwanger van de 2de en begon het met 15 weken weer. Steeds erger. rond de 24 weken werd ik met de ambulance van centerpacs gevoerd naar een BBQ ze dachten dat er iets met de baby was ik kon niets meer. Maar ze kwamen steeds nergens achter. Met de 27 weken werd ik weer opgenomen 3 dagen omdat ik z,n pijn had weer konden ze niets vinden en werd ik naar huis gestuurd met de mededeling je hebt PDS en het zit tussen je oren. Me t 33 weken kreeg ik weer een hele erge aanval die heeft zelfs mij baarmoeder zo geprikkeld dat ik flinke weeen kreeg en ik werd een week opgenomen longrijping enz gehad. Op de dag dat ik naar huis mocht weer een aanval in bed daar. de vk zei dat het me darmen waren. Eenmaal thuis bleek ik vaak z,n pijn hebben ik kon niets meer eten en bleef afvallen. Toen ik bevallen was en op de dag dat de kraam naar huis was kreeg ik weer een aanval. Ik dacht dat zijn vast me darmen die op zn plek moeten komen weer. Ik heb zelfs 1x een aanval gehad toen ik alleen was met de kleine en die had honger ik gaf bv. Ik kreeg zn pijn dat ik in bad was gegaan haar daar maar aangelegd meestal ging het dan wel over in bad maar nu werd het erger en ik kon dr niet meer vast houden en heb haar op de badmat moeten leggen met een handoek erover pffff dat staat nog op me netvlies. 2 dagen later ging in met de kids naar een verjaardag. In de auto werd ik alleen zo ziek en probeerde langs de kant te gaan staan maar wist begot niet waar het was. Ik moest kotsen van de pijn. Ik kon niet meer ademen enz. het was die dag -10 en me dochter en zoon zaten in de auto toen heb ik 112 gebeld. Ik werd meegenomen en de kids door de politie in mijn auto werden die naar het zh gebacht. Na 8 uur op de SEH kreeg ik eindelijk het verlossende woord weer slechte bloedwaardes en moets opgenomen worden. MIj galwegen waren aan het ontsteken. Ik kon wel janken want ik had het bij de eerste ook zo meegemaakt hij was 4 weken me dochter 6 weken. Maar gelukkig tot op heden naar een ERCP geen pijn meer
Het is het ook allemaal waard hoor! en vooral idd wat jij zegt wat je er voor mooi's voor terug krijgt. alleen geef ik wel toe dat dit niet meer graag mee maak. Hiel paracetamol goed bij je ? Ik nam er standaard 4 op een dag met dyclofinac en nog hielp het niks... totdat de morfine in beeld kwam haha Ja snap ook wel dat je daarom eerder bent bevallen, je bent natuurlijk al kapot van de aanvallen en dan daarna ook nog bevallen. heftig hoor! Ik ben zelf ook precies 14 kilo afgevallen, puur omdat ik dus ook niks kon eten, behalve crakers, en wat fruit... Ik ben het ook zeer met je eens dat de bevalling een appeltje eitje was vergeleken met de galstenen dan! heb je wel een goed herstel gehad? Het is niet zo dat we stel op sprong een kindje willen of dat het nu moet ofzo...maar we zouden het fijn en heel mooi vinden als het ons lukt om een tweede kindje te krijgen....en dan maar hopen zonder die ellende.
Jeetje wat verschrikkelijk heftig zeg! Ik word er al bang van als ik er aan denk. Puur omdat ik ook weet hoe verschrikkelijk veel pijn het doet. En dan vooral als je dan ook nog zwanger bent! Maar je galwegen zijn dus niet goed? of ? omdat je evengoed daarnaast nog aanvallen hebt gehad? ondanks je galblaas weg is? mag ik vragen wat een ercp is? en hoe gaat het nu met je? kan je wel alles eten? of heb je veel dingen laten staan kwa voeding? ik denk bijmijzelf dat die gal puur door de zwangerschap is gekomen....aangezien ik nu ook gewoon weer alles kan eten etc.. ik heb een keer hele erge pijn in me rug en vooral in me zij gehad tijdens de zwangerschap..ik denk dat ik toen de eerste aanval heb gehad alleen niet heel heftig...de vk gooide het toen op bandenpijn, maar achteraf denk ik dat het toch al de gal was. Ik hoop dat je nu wel weer iets beter voelt, na alle ellende?
Herstel ging na operatie vlot, paar dagen spierpijn gehad maar kon vrij snel weer veel doen. alleen de kleine tillen was erg lastig de eerste weken, vooral na het voeden, uitboeren zegmaar. Ik zie nu dat je in Hoorn woont, in het wfg geholpen dus? daar zijn ze laat met operaties, wachtlijst vaak minimaal 6 weken helaas. Paracetamol hielp niet goed, maarja wat moet je anders, veel bewegen, douchen etc tijdens een aanval. ik mocht er wel vrij veel van de vk, ik heb in het verleden ook tramadol gehad tijdens niersteenaanval en dat hielp wel erg goed! maar dat is dan ook familie van morfine geloof ik. Ja jullie zijn net bevallen lees ik, dus je hebt nog even, misschien slijt de angst dan ook gaandeweg? En jij ook snel hersteld?
Bij een ERCP gaan ze met een slang door je keel naar je galwegen daar blazen ze een balon op en zo duwen ze de galstenen naar je darmen toe en dan poep je ze uit zeg maar. Ik heb 3x z,n onderzoek gehad bij de 1 en 2de echt een trauma opgelopen z,n pijn echt niet normaal kreeg wel een roesje maar dat werkte niet. Je kreeg steeds een aanval door die ballon en je kan niets zeggen je kan wel voorstellen dat ik echt bang was toen ze kwamen vertellen dat ze er nog een gingen doen gelukkig werd ik pas weer wakker op de kamer. Ja nu gaat het eigenlijk weer goed kan alles eten. Het had ook niet te maken met wat ik eet oid dat het ik aan de MDL arts gevraagd ik heb gewoon de pech snel kleine stenen aan te maken. En een combinatie van zwanger zijn,snel afvallen werkt niet mee. Ik heb heel af en toe nog dat ik snel diaree heb maar eigenlijk bijna nooit meer. verder heb ik wel en klap gekregen hoor in me bolletje daarvoor krijg ik nu ook therapie enz. Hoe vaak ik wel niet naar huis ben gestuurd met de mededeling neem maar een paracetamol je hebt buikgriep enz. Mij 2 zwangerschappen zijn er door verziekt ik heb nooit kunnen genieten. Maar meiden ik ben echt een geval apart ik heb meerdere vriendinnen die nooit nergens last van hadden ook niet bij een 2de. Dus maak je geen zorgen hoor gewoon voor een 2de gaan
Oh wat toevallig, waar kom jij vandaan? In het wfg zijn ze heel erg laat met opereren, ze laten alles maar een beetje op hun beloop vind ik. Je hoord wel meerdere mensen klagen over het ziekenhuis. Ik ben idd net bevallen, Graag zouden we een 2de kindje willen zodat er niet teveel leeftijds verschil is dan. Maar het heeft echt absoluut geen haast. Gelukkig dat jou herstel goed is gegaan! dat is dan wel lekker als je na de operatie toch weer meer jezelf word. Tramadol heb ik ook geslikt alleen hielp dat voor een uurtje. Maar jeetje ik had wel een doos vol met medicijnen bah! Gelukkig zijn we er nu vanaf Ik heb trouwens alleen de eerste anderhalve maand nog wel een schreinend gevoel gehad op de plek waar me galblaas zat, maar dat is het dan ook, gelukkig!
Oke bedankt voor de uitleg, ik kende namelijk ercp niet. maar dat lijkt me ook een hel, net wat je zegt...dan nog een aanval hebben en niks kunnen doen of zeggen jeetje!!! Ik maakte zelf ook kleine galstenen aan... na de operatie stonden ze in een potje naast me bed, waren er wel een stuk of 30 Maar dan blijft het toch typische dat je dan zelfs als je galblaas eruit is dan nog die kleine steentjes aanmaakt? Ik vind dat zn gekke gedachte... Want dan heb je dus eigenlijk steeds last als je zwanger bent? Dit zal idd wel een klap hebben opgeleverd voor je. vooral om wat je zelf ook zegt gewoon heel veel pech hier mee hebt!! en het iets is wat totaal niet wilt! Ik hoop dat je snel weer wat lekkerder gaat voelen en het toch een beetje achter je kan laten Digi knuffel van mij! Bij mij heeft het ook alleen te maken door de zwangerschap...en maak dus ook kleine steentjes aan... alleen ja nu ik dan jou verhaal hoor, vind ik het toch eng, juist omdat die kleine steentjes dus eigenlijk zo weer kunnen terug komen bij een zwangerschap
Mijn galzouten zijn ook niet goed he. Dus ik heb wel meer factoren die meespelen. Ik zou je echt geen zorgen maken je kunt evt een keer een spraak maken bij de ha en het erover hebben.
Ik ga idd een afspraak met hem maken. puur voor mijn eigen gevoel. Vervelend dat je dit allemaal is overkomen. sterkte en hoop dat het snel een plekje bij je krijgt.