ik heb een zoon zijn,dus ik heb geen meisjes ervaring.zijn beste vriend is een meisje.zij is 3 jaar 10 maanden oud. omdat haar mama nu 2 weken oude baby heeft(KS gehad) zat het meisje thuis te vervelen. mijn zoon ook. dus ik heb voorgesteld om haar regelmatig bij ons te laten te spelen.ze is nu 3 keer geweest. zij is een lieve, pientere meid. maar ze is zo totaal anders dan mijn zoontje. ze is heel erg van 'ik wil-jij moet' dat herken ik helemaal niet van mijn zoontje. ik weet niet hoe ik dat aan kan pakken zodat het niet steeds de speel verpest. want mijn zoon wordt er niet echt zo vrolijk van. hebben jullie tips voor mij? want zij kan wel goed praten,het is niet dat ze het niet netjes kan vragen. het is dat zij haar zin wil krijgen en voortdurend opdrachten geeft. zelfs aan mij. hoe moet ik hiermee om gaan?ik ga haar natuurlijk niet opvoeden enzo. wat kan ik verder doen zodat zoontje daar geen last van heeft? of is dat een stomme vraag of zo?
Klinkt als een echte meid. Echt tips heb ik niet. Omdat ik nog niet veel kindjes over de vloer gehad heb die met mijn dochter zouden kunnen spelen. Wel heeft zoon vaak meisjes thuis gehad en die waren ook vaak meer zo als je verteld als dat meisje. Mijn zoon kon er wel redelijk mee om gaan. Was hij het zat merkte die meiden dan ook wel. Denk dat je tegen het meisje wel kunt zeggen samen spelen samen delen en ook jou zoon mag wat uit kiezen en zo.
Opvoeden is een groot woord, maar ik vind dat je haar er best op mag wijzen dat ze jou niet kan lopen commanderen hoor. Waarom zou dat niet kunnen? Wellicht is ze sowieso een beetje de weg kwijt doordat haar thuissituatie is veranderd en probeert ze op deze manier grip op dingen te krijgen. Een beetje sturing is dan juist wat ze nodig heeft. Samen spelen is iets wat kinderen moeten leren, zowel dat meisje als jouw zoontje.
dat zei mijn moeder dus ook! meisjes zijn volgens haar snel zelfstandig maar met sterke eigen wil! wist er niets van!
Oh, is dat speciaal voor meisjes. Hier ook zo eentje idd, haha. En ik zeg altijd tegen haar 'ik moet niets'. In het begin corrigeerde ik haar dan altijd wel: mama, mag ik alsjeblieft.. mama, wil je... Nu doet ze dat uit zichzelf als ik haar vraag of ze het wat vriendelijker kan zeggen of na 'ik moet niets'. Ik denk dat je hier tegen andermans kind ook best wel wat van kan zeggen/corrigeren. Ik (of zoon) vind t niet zo prettig als je steeds zegt dat hij iets moet doen. Je kunt het ook netjes vragen.. Wil je..., mag ik... Misschien kun je het ook even overleggen met haar moeder, hoe zij het doet. Niet iedereen vindt t prettig als haar kind steeds terecht wordt gewezen door een ander.
Of het nou echt een meisjesding is, ik betwijfel het. Mijn zoon deelt ook heel graag orders uit aan zijn vriendjes en zusje. Sommige kinderen zijn gewoon wat baziger dan andere, of oefenen graag controle uit. Spreek haar er gewoon rustig op aan. '<meisje>, <jongen> vindt het niet leuk als je steeds zegt dat hij iets moet. Kun je het ook aan hem vragen?' Voor de rest vind ik eigenlijk dat een kind van 3 ook mag leren om voor zichzelf op te komen. Leg dus aan je zoon uit dat hij het gewoon tegen haar kan zeggen als zij op een niet leuke manier speelt of tegen hem praat. Daar schiet hij meer mee op dan dat jij het steeds voor hem doet.
Heb je het over mijn dochter, Belize? Je beschrijft haar namelijk precies. Mijn dochter mag niet bazen. Ik vraag dat gerust tien keer: "Wat zeg je?" Tot ze doorheeft, dat ze het moet vragen i.p.v. opdragen. Ik zou tegen dat meisje zeggen, dat ze je best iets mag vragen, maar wel netjes. En als ze je zoontje iets opdraagt, zou ik steeds de opmerking 'Samen spelen, samen delen" maken. En dan erachter dat zij eerst mag kiezen wat ze doen en daarna je zoontje, omdat het spelen voor iedereen leuk moet zijn. Ik zou het zelf niet erg vinden als een andere moeder dat tegen mijn dochter zou zeggen. En dan kun je het ook met haar moeder bespreken, zodat ze dat thuis met haar meisje kan bespreken.
vreemd dat jij het ziet 'als een oefening van -leren voorzichzelf opkomen-.' het is dus niet dat hij dat niet kan. maar goed; moet ik ook leren opkomen voormezelf tegen zo een meisje?want ze praat ook zo tegen mij. nou; zoontje komt wel op zijn manier voorzichzelf op(ik doe het niet). hij zei bijvoorbeeld op een gegeven moment een beetje lachend: 'moeten moeten? ik moet helemaal niks! ik ga nu in de tent slapen!!!' dan gaat hij in de speeltent. maar t meisje begint speelgoed te gooien.zoontje riep : je mag ook in de tent kom-men A(naam meisje). maar zij dan weer= 'nee! ik wil niet in de tent' hij stak even zijn hoofd uit de tent en keek wat ze deed: 'A(naam) wat een rommel maak je!!! toen kreeg hij n krukje op zijn hoofd gegooid. tja.ik dacht nu gaat hij huilen of zo. maar nee hoor: 'A dat deed wel pijn' zei hij. in de avond vroeg zoontje mij of hij ook iets tegen haar moest gooien of niet? eerlijk gezegd; ik vind van niet. maar goed, ik moet wel iets doen dacht ik, bij de volgende speeldag.
Je gaf zelf aan dat hij er niet vrolijk van wordt om op deze manier met haar te spelen, vandaar dat ik dacht dat het het beste zou zijn als hij haar er zelf op aanspreekt, als peuters onder elkaar. Zo te lezen doet hij dat ook heel erg goed! Natuurlijk mag (of zelfs moet) jij er iets van zeggen als zij met spullen gaat gooien, maar voor de rest zou ik niet te veel ingrijpen. Je zoontje geeft prima aan waar de grenzen liggen. Wanneer ze over jouw grenzen heen gaat, zou jij dat ook kunnen zeggen.
ja echt? moeilijk hoor. want het is niet alleen hoe zij iets vraagt maar ook dat zij zoveel van anderen verwacht en wilt. bijvoorbeeld ;ze legt iets opzij en dat mag zoontje niet pakken, terwijl ze met iets anders speelt. ze bewaakt zo meerdere dingentjes waarmee zij misschien straks ook wil spelen. geeft dan iets aan zoontje: je mag met deze spelen.(ik moest wel stiekem lachen hoor) dan pakt zoontje weer iets anders en dat moet hij dan weer terug in de kast doen enzo. misschien komt het omdat speelgoed van zoontje allemaal nieuw vr haar is? ze klaagt dan ook heel zielig over dat jongens betere speelgoed hebben dan meisjes. heel schattig. ik zal aan haar moeder de tip geven:misschien een snelle safari jeep met afstandsbediening voor haar verjaardag binnenkort; ipv een nieuwe popenhuis etc.
Ik zou er ook niet teveel tussen gaan zitten, je zoontje komt blijkbaar goed voor zichzelf op en zou ik ze het een beetje zelf laten uitzoeken, Leren ze van! Als jij opdrachten krijgt zou ik er wel wat van zeggen, dat doe je niet tegen grote mensen. (hier twee directrices-in-de-dop dus ik herken het maar AL te goed. )
ik ben dus bang om iets te zeggen omdat ik niet haar moeder ben, en ik heb behalve mijn zoontje echt helemaal zero ervaring met kinderen.
Heel herkenbaar, Belize. Ik heb ook zo weinig ervaring met kinderen, dus ik vind speelafspraakjes ook altijd spannend. Maar wat ik al typte: als je mijn dochter op die manier zou aanspreken, zou ik er geen problemen mee hebben. Zo te horen komt je zoontje prima voor zichzelf op, dus ik zou me er dan niet te veel mee bemoeien. Wel als er gegooid wordt, want dat gebeurt hier niet.
Als hier kinderen komen spelen, dan spreek ik ze er echt wel op aan als ze dingen doen die mijn kinderen ook niet mogen. Zoals op de bank springen, of met speelgoed gooien. Natuurlijk zonder boos op ze te worden, maar ik leg ze wel uit dat het bij ons in huis niet mag. Het fijne is dat 'vreemde' kinderen veel beter naar me luisteren dan mijn eigen kroost Ik ga er van uit dat andere ouders dat ook doen als mijn zoon bij hen thuis speelt. Wat mij betreft: niet bang zijn, en het gewoon tegen haar zeggen als ze iets doet wat bij jou thuis niet mag.
Nou ja, ik zou wel tegen haar zeggen dat het wel leuk is als zij ook samen speelt en samen deelt Succes, ze zullen elkaar sowieso even moeten aftasten eerst! Maar leuk verder!
mijn plan was natuurlijk niet dat ik er tussen zou zitten hahaha, ik bemoei me dus niet hoe ze het doen etc. (alleen wil ik dat ze ook samen opruimen samen met mij, en elkaar geen pijn doen.) is zijn beste vriendin! hahaha. voel me al een beetje schoonmoeder!
bij gooirn zei wel: weet je waarom tim niet gooit met speelgoed?ze zei dan: weet ik niet.waarom? ik: want hij weet dat wanneer hij iets gooit dat ik dat weg neem en niet meer terug geef. als je blijft gooien dan hebben jullie geen speelgoed meer om mee te spelen. (zoon dan springt niet gooien A want mama geeft het niet meer terug!!!) zij stopte maar dan gaat ze door over met het vertellen wat ze wil! maar ik wil dit ik wil dat etc. ik word niet boos of zo. je kunt toch niet boos worden op zo een klein kindje. ik ken het meisje natuurlijk wel heel lang. kids zijn 2 jaar lang vrienden. maar nu dus zonder haar moeder. en je merkt echt een verschil. haar moeder was bang dat ze me helemaal niet zou luisteren. maar dat valt reuze mee! wat een ervaring eigenlijk eerste speeldate's van je kind!echt wennen!
Yep, hier ook een dame van 4,5 die kampioen bazen en corrigeren is. Ik verbeter haar steeds en spreek haar aan op haar gedrag. Als er andere kindjes komen spelen dan vertel ik haar dat ze niet mag bazen en vertel het andere kindje dat hij/zij niet hoeft te doen wat dochter hem/haar opdraagt maar zelf mag bepalen wat hij/zij doet. Verder bemoei ik me er dan niet teveel mee, ze moeten dat ook zelf leren invullen vind ik
Uiteraard, mijn huis dus mijn regels. Grappige is dat mijn opvoeding blijkbaar toch is aangekomen want vaak spreekt dochter vriendjes of dinnetje al aan als ze iets doen wat niet mag met "dat mag niet hoor van mijn papa en mama"
Klinkt als mijn dochter... Die loopt hier als een kleine fidel Castro de hele dag orders uit te delen. 'ik wil, jij moet'. Word er knettergek van. Ik negeer haar als ze zo doet en ze weet dat ze het gewoon moet vragen. Als ik haar negeer vraagt ze het na een tijdje wel. Maar heb wel het idee dat het een beetje een meisje ding is. Ik vind het echt vreselijk en zo niet hoe ik mijn dochter wil horen praten dus doe er alles aan om dr normaal te laten doen. Maar dat willetje hè...