Het is nu rustig gelukkig maar! Maar ik ben wel alert en houd het in de gaten. Eefje, even bellen is geen slecht plan hoor en je hoeft niet te wachten tot morgen. Al is het maar voor je eigen gemoedsrust.
De mijne was bij opname 1,9 cm (die ochtend van het slijm dus) Geen weeën... De dag erna braken mijn Vliezen, kreeg ik meteen weeën en een half uur later was ik moeder. Zo snel kán het dus gaan. Dat het in december nog goed was zegt dus niet alles. Als je het niet vertrouwd laat het dan nu na je harde buiken checken.
Ovetigens lag er tegenover mij in het zh toen een meisje dat 23 weken zwanger was met een verkorte bbm na harde buiken. Daar ik zo achterlijk snel beviel, mocht zij de dag erna naar huis. Haar kindje is met 41 (!!!) gehaald Dus niks is zeker. Zolang jij de signalen van je lichaam maar serieus neemt. Wat anderen je ook vertellen... Vertrouw op dat kleine stemmetje.
Oei dat is inderdaad extreem snel... Was alles okay met je kleine? Als ik niks voel, geen harde buik (behoorlijk soepele buik zou ik het nu wel durven noemen) en geen krampen dan is het toch goed? Dan hoef ik me toch geen zorgen te maken? Ik merk dat ik me nu geen zorgen maak. Sowieso: ik wil ook liever niet te vaak naar het ziekenhuis, ben er al tweewekelijks door de omstandigheden. Edit: het is mijn eerste kindje, dus ervaring heb ik niet. Maar wat je zegt over het stemmetje, die houd ik echt in de gaten.
Mijn zoontje heeft 5 weken op de neo gelegen maar is er zonder kleerscheuren vanaf gekomen . Ik heb nu wederom een verhoogde kans en heb dus elke 2 weken metingen. En soms steken... Maar ik weet dat die steken nu niets in gang zetten. Mijn gyn vertelde mij op te letten of ik niet in eens heel veel afscheiding ga verliezen en/of een balgevoel beneden te krijgen. Als jij daar ook op zou letten naast die harde buiken dan ben je alert genoeg! En als je een slijmprop denkt te verliezen moet je ook aan de bel trekken. Sommigen zeggen die groeit weer aan. Ik ben van mening dat je hem kan verliezen als er daar beneden wat aan de hand is.. Ik ga er vanuit dat jouw beebje gewoon binnen blijft nu jij lekker rustig aan doet!
Mooi dat het goed gaat met je zoontje, gelukkig maar. Ik houd het in de gaten. Jij ook succes, hoop dat je dit keer meer geluk hebt.
Dat meer afscheiding, waar kan dat mee te maken hebben? Met de slijmprop? Ik ben 15 januari opgenomen geweest voor een week, met regelmatige pijnlijke harde buiken. Heb toen weeenremming gekregen. Gelukkig had het niets met mijn baarmoedermond gedaan nog, maar had toen ook aangegeven dat ik ineens heel veel afscheiding had. Veel plakkerig spul maar ook waterig, beetje door elkaar. Daar hebben ze toen niet echt wat op gezegd, maar heb toen antibiotica ook gekregen en nu is het echt ineens heel veel minder.
Ik verloor zoveel dat het voor de toiletpot viel, tweede keer een beetje bloed erin (en je echt denkt hier is iets niet in de haak). En mijn inlegkruisje raakte ook zo vol dat ik me afvroeg of ik geen vruchtwater aan het verliezen was. Zoveel Want als je zwanger bent verlies je vaak al wat meer afscheiding. Dat balgevoel wat mijn gyneacoloog vertelde had ik overigens niet. De dag erna voelde ik wel dat mijn zoontje lager zat (ik had de hik in mijn kont in plaats van mijn lies). Toen was ik echter al opgenomen.
Mja die van mij zit al super laag in mijn bekken, dus enorme druk daar. Maar ja dat schijnt ook wel normaal te zijn. Het is ook lastig te zeggen he wat normaal is en wat niet. Steken heb ik ook maar kan ook van indalen zijn. Gaat overigens nu wel alles voorspoedig met jou lady k?
Moeilijk beoordelen he? Ik snap het heel goed. Omdat het bij mij zo snel zonder echt duidelijke voortekenen ging waarschuw ik anderen graag om te voorkomen. Als ik toen wist wat ik nu weet.. Ze vertelden mij dat mijn slijmprop weer aangroeide. Ben hem vrijdag en zaterdag toen verloren in delen (ik ben zondag opgenomen en finsdag 2.47 uur bevallen) dan was ik nooit mijn hele huis nog gaan stofzuigen en dweilen. Zelfs in het ziekenhuis heb ik gelachen om de roltstoel waar ik meteen in moest. Ik was toch niet gek. Ik ben gewoon blijven lopen. Wist ik toen maar beter. Dan had ik het misschien nog wat kunnen uitstellen. Tuurlijk is het goed afgelopen maar het heeft wel impact gehad. Al die snoertjes, thuis zitten met een baby in het zh enz enz. Iedereen zou een mooie kraamtijd thuis moeten hebben! Is dit jouw eerste? Mijn zoontje was inderdaad ook al ingedaald... 27 wkn wat jij nu bent is nog veel te vroeg. Heb je adelat in pilvorm gekregen? En zijn jouw harde buiken nu helemaal weg? Vertrouw op je gevoel! Er is hier recentelijk een verhaal geweest van ene Kimberly die ook opgenomen werd maar uiteindelijk weer vrolijk thuis zit MET baby in haar buik (Volgens mij heet dat verhaal 33 weken en buikkrampen). Met mij gaat het tot nog toe goed. Ik krijg elke week progesteron spuiten om mijn bm rustig te houden uit voorzorg. En dus elke 2 weken metingen. Ik word dus goed in de gaten gehouden dezezwangerschap. Maar er valt nog niets te voorspellen. Ik ga er gewoon vanuit dat ik deze keer gewoon op tijd beval. Het scheelt dat ik nu niet werk. Ik denk dat veel stress en een drukke of staande baan ook niet meewerken als je al klachten hebt.
Nee niet mijn eerste.. bij mijn eerste opgenomen met 26,5 week met een baarmoedermond van 1,3 cm. Toen na een week naar huis en begon het weer een week later en had ik 2 cm ontsluiting. Weer weeenremming en longrijping gehad en daarna na 10 dagen naar huis gestuurd. Ze hebben me getoucheerd (wat ik nu nooit van mijn leven niet meer laat doen), en uiteindelijk ben ik 12 uur daarna bevallen. (in 1,5 uur dus ook redelijk rap ). De couveuse tijd vond ik erg zwaar en dat is het enige waar ik nu tegen op zie. Nu dus met 25,5 tot 26,5 week opgenomen geweest met weeenremming en longrijping en nu ben ik weer een weekje thuis. Mijn baarmoedermond is nu nog 2,8 dus gelukkig prima, alleen ivm mijn verleden heeft mijn gyn besloten me toch aan de remming te leggen en longrijping te geven. Zit nu een week thuis en het is rustig.. Gelukkig... Tja, ook hier wil dat niet zeggen dat het allemaal goed gaat komen. Ik merk alleen wel dat ik nu een andere zwangerschap heb. Ja natuurlijk omdat je het weet etc. Ook ik krijg proluton spuiten en elke week een meting dus je staat er ook al anders in zo. Als ik nu terug denk aan toen met Niek, zijn er heel veel dingen die ik nu anders zou doen. Zoals meteen bellen bij krampen etc. Niet twijfelen, meteen bellen. Ik was binnen een uur in het zh 2 weken terug. Ik ben nu wel ervaringsdeskundige, dus op zich heb ik het goed door wanneer het mis is. Maar bij Niek had ik van 20 weken tot 26 weken een hele gespannen buik, alleen werd me toen verteld dat dat normaal was. Nu weer precies hetzelfde, geen harde buiken maar echt een gespannen buik. Ik wist bij Niek niet eens wat een harde buik was. Nu uiteraard wel. Ik lig nu zowat fulltime in bed en ik baal er ontzettend van maar ik heb het idee dat dat hetgene is wat me verder zou kunnen brengen. Bij elke activiteit heb ik namelijk harde buiken. Ook bij een minuutje lopen doet het al zeer. Dus ik ga maar plat voor de zekerheid.. Hebben ze bij jou een oorzaak gevonden voor de vroeggeboorte?
Wow ik had niet verwacht dat je ook al een vroeggeboorte achter de rug had! Ja dan hoef ik jou niet te vertellen hoe dat voelt op de neo.... 5 weken hier. Vooral veel bradycardiën gehad (saturatie en hartslagdalingen). Ook cpap. Vergat nog vaak te ademen. Moest 48 uur dipvrij zijn voor hij naar huis mocht. Dat duurde en duurde. Kwam je weer op de neo zag he de rode kringen weer in zijn zorgmap staan. Tuurlijk had het veel erger kunnen aflopen maar dit vond ik al heel indrukwekkend allemaal. Ik werkte als leerkracht op een zwarte school. Lange reistijd, veel werkdruk etc. Met 16 weken al steken en harde buiken. Tien BI en op halve kracht werken. Tot ik 2 keer aan de ctg lag met verminderd leven. Met 31 zat ik thuis. Met 31.3 en 31.4 dus de slijmprop. Ik was zenuwachtig maar google zei dat komt goed. Dat groeit weer aan. Met 31.5 opname en in de nacht van precies 32 bevallen. Ik draaide me om in het ziekenhuisbed, voelde mijn vliezen breken en toen was het storm... Ik heb de dag ervoor uit voorzorg wel adelat gehad en de eerste longrijping. Behalve mijn verstrijkende baarmoederhals geen enkele aanleiding. Geen hoge bloeddruk, geen verkalkte placenta.. Daarom wederom verhoogde kans. Hier trouwens ook anti toucheren!!! Ik krijg nu dus vanaf 16 weken idd proluton. En elke 2 weken dus meting tot ik 34 weken ben. Ik blijk wel de streptokok b te dragen. Er is deze zwangerschap een kweek afgenomen. Ik krijg daarom een AB kuur. En AB tijdens de bevalling. Ik ben nu 23 weken en zit op 5 cm lengte! Is het protocol bij jou ongeveer hetzelfde? En helaas ben ik ook alles behalve zorgeloos deze zwangerschap.... Ik ben ook enorm bang voor herhaling!
Goh meiden, wat heftig zeg! Ik hoop dat t bij jullie beide voorlopig heel rustig blijft. En bij mij ook natuurlijk Vroeg me af, qua afscheiding. Die is sinds ik zwanger ben anders dan normaal. Wat plakkeriger en witter. Met zo af en toe een klein beetje waterige afscheiding. Heeft geen kleur. Geen idee of t ook urine kan zijn, maar dat idee heb ik niet... Maar is dit normaal?
Heel vervelend! Soms heb ik gewoon echt een hele natte plek in m'n ondergoed. De ene dag is t meer/vaker dan de andere dag. En t zit vaak meer naar de voorkant dan de andere meer plakkerige afscheiding. Beetje vreemd verhaal wellicht maar vroeg me af of t normaal is. Het ruikt overigens nergens naar. Als t vruchtwater zou zijn zou je dat toch duidelijk moeten ruiken?