Lieve allemaal, Allereerst wil ik jullie allemaal veel sterkte wensen. Ik weet niet of het uberhaupt de bedoeling is dat ik nog reageer op de vraag die je in het begin stelde, omdat het bij jou al op gang is gekomen las ik? Ik heb vorige week donderdag te horen gekregen dat het hartje van onze eerste niet meer klopte bij 12 weken, terwijl op de eerste echo een prachtig hartje te zien was. Ook mijn wereld stortte toen even in, wat een verdriet. Boosheid, schuldgevoel, onzekerheid, leegte, alles komt dan voorbij. Ik heb na een goed gesprek met de VK en het ziekenhuis gekozen voor Cytotec, omdat ik het idee van een dood kindje in mijn buik niet meer kon verdragen. Mijn man zag op tegen evt. complicaties bij een curratage, vandaar dat wij gekozen hebben voor behandeling met Cytotecpillen. Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en daar zijn de pillen ingebracht. Na 5,5 uur kwam het op gang, eerst het gevoel alsof de vliezen braken, toen kwam het kindje ('onee, vruchtje volgens anderen, maar voor mij voelt het als mijn eerste kindje), drie kwartier later de placenta en drie kwartier erna het vruchtzakje en navelstreng. Het bizar allemaal, met elke 'leging' brak mijn hart een stukje verder, iedere keer verloor ik een stukje van mijn droom. En rationeel weet ik het allemaal, ik ken de cliches, maar het doet nu nog zo'n pijn!! Ik heb dus in het ziekenhuis alles verloren. Heb veel pijn gehad, soort miniweeen, veel krampen, duizelig, misselijk. Maar ben wel blij dat ik de hele tijd in het ziekenhuis was. Heb een nacht moeten blijven. De 2e dag een echo gehad om te kijken of de baarmoeder schoon was, dat was zo, dus daarna mocht ik naar huis. De pillen hebben in mijn geval dus hun werk gedaan. Al heb ik er nu, 6 dagen later, nog veel last van. Ben erg moe en heb nog erge buikpijn. Maar die pijn is niet te vergelijken met wat ik van binnen voel.... Ik wens iedereen heel veel sterkte toe, denk aan jullie. Ben normaal niet zo'n forum-volger, maar vind het nu fijn om 'lotgenoten' te volgen, heb soms het idee dat een miskraam een wat onbegrepen verdriet is. Kus voor iedereen!
Lieve MGBK, bedankt voor je berichtje. Wat verdrieig dat het ook bij jou niet goed is gegaan! Hier hetzelfde verhaal. 1e echo goed, bij 11 weken 2e echo, hartje gestopt. Voor mij is het ook een kindje meid! Zo voelt het. Wij hebben het kindje nu in de vriezer omdat we het graag willen begraven in de tuin maar de grond is te hard. Er is hier een topic bij het zwanger worden deel. Daar kletsen allemaal meiden die ook een miskraam hebbe gehad de afgelopen periode. Mocht je het fijn vinden, je bent altijd welkom om daar te komen kletsen! Sterkte meid, het is niet niks wat we doormaken!
Hoe fijn dat jullie het kindje kunnen begraven! Bij de eerste 'leging' in de po wist ik zeker dat dit het kindje moest zijn. Een groot hoofd, armpjes en beentjes. Mijn man was net even uit het ziekenhuis weg, dus ik wilde graag een foto maken om hem zijn kindje te kunnen laten zien (klinkt vast luguber, maar dat was mn gevoel op dat moment). Maar voor ik het wist was de zuster al met de po weg om het aan de gyn. te laten zien. Die heeft niet gezien dat dit het kindje was, maar heeft het ingeschat als stolsels en het dus weggegooid. Pas de dag erna geloofden ze mij dat ik bij de eerste keer het kindje had gezien. Ze hebben toen een controle-echo gemaakt en moesten me helaas gelijkgeven, dat de gyn een verkeerde inschatting had gemaakt. Dus erg fijn voor jullie dat jullie kindje vlak bij jullie mag zijn! Mag ik vragen hoe je man en omgeving op de miskraam reageren? En hoe voel jij je er bij? Ik ben voor het eerst in mijn leven op een forum, dus moet nog even uitzoeken hoe het werkt en of ik die andere forums die jij noemde kan vinden...heeft het een naam waar ik op kan zoeken?
wat verdrietig zeg, dat het gewoon weg is gegooid! Hier ook foto's gemaakt trouwens hoor. Is helemaal niet luguber! Zal proberen een linkje hier te zetten zodat je ons kan vinden
http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden-clubs/414965-zwanger-willen-worden-na-miskraam-wie-kletst-mee.html