@ lilialief, Jeetje ik schrik daar best wel van. Vind het sneu voor haar zoontje want hij kan er niets aan doen. Ik kan het me ook moeilijk voorstellen. Déon was ons zoontje maar ik heb absoluut geen voorkeur. Ik denk dat een kindje het toch mee krijgt dat hij niet gewenst is zo. Dan denk ik wel eens, breng maar naar mij! Maar dan had ik mijn huis al vol Oké , niet na 9 maanden dan. Maar erachter komen rond de 30 weken denk ook wel dat de tijd ervoor je een beetje voorbereid op de veranderingen. en alleen maar goed is
Er RECHT op hebben dat ze een meisje krijgt? Sorry, maar ik zou inderdaad het woord 'therapie' nog een keer opgooien. Dit schiet me toch in het verkeerde keelgat. Nog niet over te spreken hoe ze tegen haar zoontje praat. Verschrikkelijk.... Maargoed, daar kan jij niets aan doen he. Ik zie het ook, als ik weer zwanger zal worden, als een compleet ander kindje...gewoon ons tweede kindje. Jongetje of meisje, het maakt me niet uit! Beiden zijn even welkom. Waar ik het meeste op hoop is gewoon dat het kindje gezond en wel ter wereld komt en bij ons mag blijven. En als het kindje dan ook nog eens zo'n prachtig schatje is als dat ons eerste kindje is, dan hebben we alleen maar geluk gehad!
Ja sommige mensen weten niet wat ze zeggen en het verliezen van je kind kan gekke dingen met je doen. Daarom is het verwerken van het overlijden van je kind zo belangrijk omdat je anders denk ik wel gaat vergelijken. En natuurlijk doe je dat, vergelijken. Maar op een andere manier als jij beschrijft Lilalief als die vrouw doet. Wel moet ik zeggen dat ik het heel bijzonder vindt dat ik nu weer in verwachting bent van een meisje. Maar wat je zegt beetjemama, heel cliché, maar als het maar gezond is. Wij weten nu wel hoe belangrijk dat dat is. Gezondheid gaat voor en of het nu een jongetje of meisje is maakt dan niet zo veel uit. Houden van doen we toch wel.
Ik ben eigenlijk wel een beetje bang dat ik ook zo'n verknipt persoon word. Vraag me niet waarom, want ik ben heel rationeel, en ik weet dat ieder kindje bij ons met evenveel liefde word onthaalt. Maar ik ben van voornemen om bij een toekomstig kindje Vlinder geen groot deel van zijn/haar leven te maken. Juist om te voorkomen dat ik ons kindje onbewust het gevoel geef "tweede keus" te zijn. Het lijkt me heel moeilijk daar een balans in te vinden. En voor een kindje heel moeilijk om met zo'n gevoelens om te gaan. Ik wil daar dan ook heel voorzichtig mee omgaan. Maar ik ben bang voor gevoelens die ik misschien niet tegen kan houden. Mijn partner heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat hij graag een dochter wilde. Zelf maakte dat me helemaal niets uit, maar toen we hoorden dat we inderdaad een dochter kregen waren we beiden zo ontzettend blij! We hebben vervolgens zo ontzettend uitgekeken naar een dochter, dat ik bang ben dat wanneer ons kindje een zoon blijkt te zijn ik toch stiekem blijf verlangen naar die dochter... Waarschijnlijk totaal onrealistisch die angst, want juist mijn partner benadrukt nu dat het hem helemaal niets uitmaakt. En in mijn hoofd ben ik ervan overtuigd dat ik dolgelukkig ben als ik een gezond kindje in mijn armen kan houden en op mag voeden... Toch blijft er een beetje angst voor gevoelens die ik niet onder controle heb.
Maar denk je ook niet Verox dat jij en je vriend nu juist heel erg beseffen dat gezondheid van een kind belangrijker is? Natuurlijk mis je je dochter en is het allemaal nog maar kort geleden voor jullie. Verdriet is nu natuurlijk nog heel heftig maar dit wordt met de tijd steeds minder en vlinder zal daarmee een mooi plekje in jullie leven krijgen en nooit vergeten worden. Ze hoort bij jullie en zit voor altijd in jullie hart. Ik kan ook niet ontkennen dat ik dubbel zo blij was toen ik hoorde nu weer in verwachting te zijn van een meisje hoor. Ik had het eigenlijk wel gehoopt maar durfde dat altijd moeilijk uit te spreken omdat ik maar al te blij was als dit kindje 'gewoon' gezond zou zijn.
Ow, absoluut! Maar wat jij zegt in de laatste paar zinnen kan ik me heel goed voorstellen. Dat je toch dubbel zo blij bent als je hoort nu weer in verwachting te zijn van een meisje. Dat hoop je stiekem, maar durf je nauwelijks uit te spreken omdat je nu juist ontzettend beseft dat de gezondheid het allerbelangrijkste is. Het is altijd al een beetje not-done om een voorkeur te hebben voor een bepaald geslacht, en dat ligt nu nog gevoeliger. Maar ik zou mijn kind noooooit zeggen dat hij er eigenlijk niet had moeten zijn, of een meisje had moeten zijn! Echt te erg voor woorden... Ik weet dat ik zielsveel van ons kindje zal houden. Dat heb ik ervaren toen Vlinder geboren werd. Het maakte me niet meer uit of ze een jongen, meisje of gehandicapt zou zijn. Al was ze groen geweest... Ik had mijn leven voor haar willen geven. En dat zal ongetwijfeld altijd zo blijven.
Ik vind het ook vreselijk en voel me licht misselijk worden wanneer ze het uitspreekt. Ik denk dat ze vreselijk getraumatiseerd is en hard hulp nodig heeft. Ze heeft EMDR gehad maar dat sloeg niet aan.. Ik heb meerdere keren aangegeven dat er verschillende vormen van hulp beschikbaar zijn en dat haar zoontje wel voelt wat ze zegt, hij zal het ook al wel verstaan.. Nu staat ze te ver van me af om keihard te confronteren en ze is ook niet een van de slimste mensen die ik ken.. Sommige dingen lijkt ze of niet te begrijpen of niet willen begrijpen. Vind het lastig hoor, heb medelijden met het ventje en sta tegelijkertijd machteloos. Heb al eens gedacht om met haar vriend te gaan praten, maar ook hij staat niet heel dichtbij. Vrienden durf ik keihard te confronteren, die kunnen dat waarderen en daar heb ik credits opgebouwd. Bij haar vind ik het echt lastig.. Ik heb haar wel het verhaal van die man verteld en dat leek wel binnen te komen..
Inderdaad, zodra je je kind in je armen hebt besef je pas hoe gelukkig je ermee bent en maakt het helemaal niets meer uit wat het geslacht is. het is gemaakt uit liefde, iets helemaal van jezelf. Ik denk daarom dat je ook niet te bang moet zijn dat je bang bent dat je liever een meisje wilt. Zodra je je toekomstige kindje in je armen hebt voel je de liefde en ben je denk ik zo gelukkig dat het het allemaal goed maakt. De wens om voor een kind te zorgen is door de geboorte van Vlinder alleen maar sterker geworden. Maar het gemis van Vlinder zal blijven en dat mag ook, ze hoort er tenslotte bij.
Wat een verhalen zeg. En wat erg lila voor dat ventje. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik me er zelf ook nog wel s op betrap dat ik hoop op een meisje. Dit is niet vaak en besef me maar al te goed dat gezondheid veel belangrijker is. Maar je zag je toekomst al zo voor je met 2 meiden/zusjes. Ik weet eigenlijk wel zeker dat wanneer t een jongen blijkt te zijn ik net zo blij ben hoor. Als hij/zij in juli maar gezond en wel geboren wordt. Daar draait alles om.
Ik heb hier nog nooit eerder gereageerd volgens mij, maar lees soms wel mee. Wilde even reageren. Ik heb juist heel erg dat ik stiekem hoop dat de volgende een meisje is, omdat ik juist bang ben dat in mijn hoofd er geen jongetje is dat aan ons zoontje kan tippen. Uiteindelijk is dat natuurlijk onzin want uiteindelijk zal ik vast net zoveel van een volgende houden als ik hem of haar eenmaal in mijn armen houd. Maar kan dat bijna niet voorstellen. Daarom wil ik bij een volgende zwangerschap het geslacht niet weten, ben veelste bang dat ik er bepaalde emoties bij heb die ik niet wil hebben. Maar een kind het gevoel geven dat het er eigenlijk niet had moeten zijn vind ik wel erg triest. Ik hoop juist dat mijn kinderen erg trots zullen zijn op hun broer die helaas is overleden, en zal juist mijn best doen om hun overal bij te betrekken. En hun gewoon op te voeden met het idee dat hun broer gewoon een deel van het gezin is, ondanks dat hij helaas niet bij ons is.
Ik ben ook blij da we nu een jongetje krijgen, niet omdat geslacht me ook maar íets uitmaakt, maar nu dit jongetje ons gegeven is denk ik ja, ook ECHT iets heel anders! Heel ander kindje, hele andere situatie, maakt situaties scheiden wellicht makkelijker. (Al had ik daar niet heel veel moeite mee al) En daar komt bij dat ik denk dat Juli* hem gestuurd heeft..
Ik wil Nora wel betrekken bij een volgend kindje. Mijn tweede kindje moet weten dat hij/zij een prachtig zusje had, waar we ook super veel van hebben gehouden (en eigenlijk nogsteeds doen, ook al is ze er niet). En hij/zij zal nooit een vervanging zijn, of minder gewenst zijn of minder liefde krijgen, nooit! Hij/zij zal even belangrijk voor ons worden als onze lieve Nora. En van de ene kant denk ik, we hebben zo uitgeleefd naar een meisje, dat ik het super leuk zou vinden om weer een meisje te krijgen, een klein zusje voor Nora. Maar van de andere kant vind ik het 'totaal anders' ook wel aantrekkelijk klinken. Ander kindje, ander geslacht... Maar het maakt me niet uit, het heeft allebei leuke en minder leuke kanten en ik ben al héél blij als we weer zwanger mogen zijn van een broertje/zusje! Hopelijk is het kindje gezond, dan zal ik nooooit klagen.
Ik wil even laten dat we gister bevallen zijn van een heel mooi meisje L.evie bij 38w3d. Ze is zo mooi en doet goed. Ze woog al 3820gram. Wat zijn we blij met haar!
Lieve Jonneke wat fijn meid! Van harte met jullie kleine meid! En wat een bijzondere naam. Nooit eerder gehoord. Geniet maar lekker van elkaar
Hier ook nog een keer gefeliciteerd jonneke. Ik ben zo blij voor jullie . , wat een prachtig meisje. E*zal trots op haar zijn....
Gefeliciteeerd!!! Wat een super nieuws! We gunnen het je allemaal enorm. Ik hoop dat je héél veel kan genieten van je kleintje!