Dochter zegt trouwens wel zelf boe tegen de koe, bieeee tegen het schaap, hiishihihi tegen het paard, pooookpokpokpok tegen de kip etc... Niet omdat ik heb geleerd dat ze zo heten, maar dat is het geluid dat ze maken. Zolang ik niet ga zeggen: "kijk eens, een pooookpokpokpok", ga ik er vanuit dat ze het dier op een goeie dag gewoon kip noemt.
Ja dat bedoelde ik inderdaad. Het heeft zelfs een bepaalde naam, waar ik niet op kan komen nu . Zal het eens even vragen.
Ach, ik maak me er niet druk om dat zoon een auto lange tijd 'toet' noemde en een bus 'toettoet'. Hebben wij hem niet geleerd, altijd alles gewoon benoemd, maar wel ook vaak geluiden erbij gemaakt. En ja, dát blee hangen. E vond het wel inventief van zoon dat hij onderscheid tussen beide kon maken door een auto dus consequent toet te noemen en een bus toettoet Overigens noemt hij ze nu wel auto en bus Bij dieren maakt hij nog steeds het geluid. Dus een poes is hier een miauw en zijn knuffelschaap is meeeeeeeh. Doet hij zelf, wij benoemen het gewoon bij wát het is ipv het geluid. Waarom zou ik me hier druk om gaan maken? Kinderen móeten al zo veel, tegen de tijd dat hij 18 is ga ik er vanuit dat hij toch wel gewoon alles normaal benoemt. Hij zal tegen die tijd ongetwijfeld ook geen luier meer aanhebben en niet meer uit een rietjesbeker drinken Qa babytaal: me uiteraard ook wel eens schuldig aan gemaakt, maar ik merk hier vooral dat ik normale zinnen gebruik, maar dan met een grotere toonhoogte. Ik denk dat het jullie ook wel is opgevallen dat als kindeen leren praten, ze beginnen met zelfstandig naamwoorden en werkwoorden. Alle bijwoorden komen pas later. Ze passen dus zelf al een filtering toe uit de woordenbrei die je tegen ze zegt.
Ik noem een hond geen 'wafwaf' ofzo, maar ik zeg wel;'Zie jij daar een hond? Een hond zegt waf. Wat een grote hond is dat, hij is lekker aan het spelen.' ofzo Dus ik pas mijn taal wel aan, maar ik gebruik geen 'onzinwoorden'. Ik zeg ook nooit 'zal mama dat eens voor jou doen?' oid, ik ben gewoon 'ik' als ik over mezelf praat
Soms gebeurd het hier ook wel. Bijv. heb je auw gedaan? Terwijl ik direct denkt auw?? het is gewoon pijn. Een hond is een hond, maar hij doet wel woef woef. Ook weet hij dondersgoed dat een auto een auto is. Hij zegt aute ipv auto. Maar geen toet-toet. Want dat doet de auto.
Je past je taalgebruik toch altijd aan? Je praat tegen een 6-jarige toch ook anders dan tegen een 12-jarige? Dus moet je tegen een baby hetzelfde praten als tegen een peuter? Drinkies wordt hier tzt vanzelf drinken en poesie een poes. Haha ik moet zeggen dat ik veel in -ie woordjes praat, maar dat gaat gewoon vanzelf. Ben me er heus wel van bewust dat ik dat niet haar leven lang ga doen. En daarnaast praat ik ook heus in gewone zinnen en benoem ik veel dingen bij hun 'echte' woord. Dus er rijden auto's voorbij ons huis en mensen op de fiets met een hond en een paraplu. Ohja en ik draag vandaag een blauwe trui en zij een roze. Ga zo maar door. Maar als ze moe is en ik breng haar op bed gaat ze lekker koese (fries). Wat me trouwens ook opvalt is dat ik de neiging heb zinnen te herhalen, net al snapt ze het niet in 1x ook zo stom, maar gaat ook vanzelf! Dus als ik haar uit bed haal: had je lekker geslapen?Ja? had je lekker geslapen? haha wordt al wel steeds minder nu ze ouder wordt, dus dat andere zal ooit ook wel goedkomen. Nogmaals, volgens mij pas je het vanzelf aan naarmate ze ouder worden. Nog even een toevoeging: dochtertje spuugt net op de grond en wil er lekker met haar handjes in gaan knoeien; dan zeg ik toch echt: niet doen hoor, dat is bah! maar dacht ondertussen wel even: of moet ik nu zeggen: niet doen hoor, dat is onhygienisch!!
Het schijnt dat moeders (vaders weet ik niet ) met hun eerste kind (volgende kinderen zijn volgens mij niet onderzocht) "mammiaans" praten, dat hoog en zangerig is en dat de taalontwikkeling van de baby enorm stimuleert. Dit schijnt vanzelf te gaan en heeft niets met babytaal (in de zin van woef en toet) te maken.
Op zich benoem ik alles wel bij naam maar heb ook andere woorden voor bepaalde dingen. Zoals slapen. Wij noemen dat lappen. Dus in plaats van heb je lekker geslapen, vraag ik of hij lekker lapjes heeft gemaakt. Sommige mensen kijken me daar raar op aan, vragen dan pas veeeel later wat bedoel jij met lapjes maken?? Haha! Ik ben dat vanuit huis gewend. Zo zijn er meer dingen. Mijn vriend neemt ze automatisch over.
Dat onderzoek over de woorden ken ik niet, maar het Mammiaans is onderzocht door neurowetenschappers.
Motherese heet het, en dat heeft dus te maken met de spraakontwikkeling. Dit gaat van het gebruiken van bijv. woef-woef en poeke-poeke tot aan de klank van je stem. Ik weet niet of we het nu dus over het zelfde hebben, maar dat heeft er dus WEL degelijk wat mee te maken.
Motherese is inderdaad hetzelfde als Mammiaans. Het gaat dan over intonatie, toonhoogte en bijv. "mama gaat met je spelen", ipv "ik ga met je spelen", en versimpelde woorden. Dit las ik op internet: "Uit onderzoek is gebleken dat dit een gedachte is die puur in het hoofd van de ouders zit. Kinderen kunnen ook zonder dit mammiaans, zoals Chomsky het noemt, een taal leren. ouders willen dus taal versimpelen zodat kinderen het eenvoudiger begrijpen. Dit blijkt voor het taallerend kind niet nodig. Het juiste antwoord is dus dat dit wellicht historisch zo gegroeid is." Jammer genoeg staat er geen bron bij.
[FONT="]Categorie[/FONT] [FONT="]Mammiaans versus normaal taalgebruik van volwassenen[/FONT] [FONT="]Zinsbouw[/FONT] [FONT="]Er wordt in het Mammiaans vooral gebruikt gemaakt van de tegenwoordige tijd, geen passieve vormen, er worden eigennamen gebruikt in plaats van persoonlijk voornaamwoorden en lidwoorden worden weggelaten.[/FONT] [FONT="]Lengte van zinnen / uitingen[/FONT] [FONT="]De zinnen in het Mammiaans zijn korter, en het zijn vooral enkelvoudige zinnen: er zijn geen onder- of nevenschikkingen.[/FONT] [FONT="]Woordkeus[/FONT] [FONT="]In het Mammiaans worden simpeler woorden gebruikt, soms ook afwijkende termen die afgestemd zijn op het kind (grote auto voor vrachtauto, etc.), er worden vooral concrete en weinig abstracte woorden (zoals vriendschap, vrede) gebruikt. [/FONT] [FONT="]Onderwerp[/FONT] · [FONT="]Keuze van het onderwerp: in het Mammiaans zijn de onderwerpen alledaagse zaken zoals aankleden.[/FONT] · [FONT="]De onderwerpen zijn in het Mammiaans heel concreet.[/FONT] · [FONT="]De wisseling van onderwerp verloopt in het Mammiaans op een andere wijze dan in het normale taalgebruik van volwassenen. Nieuwe onderwerpen worden geïntroduceerd door ze simpelweg te benoemen in plaats van via overgangen.[/FONT] · [FONT="]Gebruikers van oudertaal maken vaak gebruik van de techniek van het toevoegen en uitbreiden van een eerder door het kind geïntroduceerd onderwerp.[/FONT] [FONT="]Spreektempo[/FONT] [FONT="]Het Mammiaans is langzamer dan normaal volwassen taalgebruik. Er zijn ook meer pauzes.[/FONT] [FONT="]Intonatie [/FONT] [FONT="]De toonhoogte in het Mammiaans is hoger. Bron: [/FONT]hbo-kennisbank.uvt.nl/cgi/fontys/show.cgi?fid=2998
Wij hebben altijd tegen onze zoon gepraat, net alsof het een mens is. 'Woorden' zoals boe-boe of autje komen echt mijn strot niet uit! Wel was de intonatie waarmee ik tegen hem praatte vaak wel net anders dan bij een ouder kind of volwassene. (Maar ook weer niet helemaal op z'n 'kleuterjufs', als je begrijpt wat ik bedoel.) En onze zoon heeft niks te lijden gehad onder al die normale taal hoor. Integendeel, hij heeft op taalgebied een enorme ontwikkelingsvoorsprong.
Weet je wat ik denk, Ik denk dat het op wat voor manier dan ook gewoon niet uitmaakt. Of je het nou doet op zn mammiaans. Of gewoon op zijn normaal. Ik denk dat je als ouder zijnde aanvoelt welke methode voor je kind het beste werkt en dat ook toepast. Of dat nou met babytaal is of zonder.
Ik babbel de hele dag tegen mijn zoon, in gewone zinnen maar wel met andere intonatie inderdaad dan tegen volwassenen. Gaat vanzelf, ik ga niet nadenken over hoe ik het beter kan doen, mijn dochter is 2.5 en praat me de oren van mijn kop dus blijkbaar doe ik het wel goed
Mijn vriend zij iedere keer tegen haar kijk televisietoren dus dat woord had ze zo vaak gehoord dat dit het eerste was wat ze zei . Het verhaal word nu nog in geuren en kleuren verteld ze zij het natuurlijk niet helemaal goed
Helemaal mee eens. Mensen die het hebben over vleesjes, groentjes en weet ik wat nog meer. Verschrikkelijk! Hier gewoon normale woorden geleerd aan dochter, wafwaf is iets wat een hond doet, ze weet dat het gewoon een hond is. Same met toet-toet, dat doet een auto. Volgens mij dikke onzin dat babies daardoor beter leren, heb eerder het idee dat het andersom is. Met 15 maanden had madam een woordenschat van ruim 50 woorden, waaronder geluiden die dieren maken. Met 18 maanden zat ze over de 100 en begon ze met 2-woord uitingen. De hele dag tegen een kind brabbelen, alles verkleinen, ze dus idd dingen als 'wafwaf' leren ipv hond, dat lijkt me juist een stuk slechter voor de taalontwikkeling.
Het gaat om klanken die ze zelf wel kunnen uitspreken als ze nog jong tegenover moeilijkere woorden. De kat is dus ook niet netjes miauw, maar auw en waf was eerst ook meer af. Andere woorden vond ze wel makkelijk, bijv auto. Dat is dus ook nooit toet of vroem of wat dan ook geworden.